Miracle Earth พิภพปาฏิหาริย์ : ปฐมบทแห่งราชันย์

ลำดับตอนที่ #42 : ตอนที่ 40 ความรู้สึก

            “ชายชุดดำคนนั้น ตื่นขึ้นมาแล้วล่ะ” ประโยคที่พวกเขาทั้งสี่ต่างพากันเข้าใจได้โดยฉับพลันว่าหมายถึงเรื่องอะไร

            แต่นี่มันจะหลับนานไปหน่อยไหมล่ะเฮ้ย!!

            ใครซักคนในหมู่พวกเขาตะโกนขึ้นมาในใจอยู่คนเดียว

                        “แล้วพี่รู้ได้ยังไงว่าคนๆนั้นเกี่ยวข้องกับพวกเราล่ะคะ”

          คำถามที่ดังขึ้นเป็นครั้งแรกหลังจากที่โนอาห์และอารันรีบบึ่งเอาเอกสารไปส่งและตัดสินใจเดินตามฮาร์ทไปเพราะยังไงก็ไม่มีอะไรเสียหายอยู่แล้ว แต่อย่างไรก็ตามยังมีเรื่องที่เซเรน่าไม่เข้าใจอีกมาก โดยเฉพาะส่วนที่ว่าชายชุดดำคนดังกล่าวตื่นมาอีท่าไหนพวกรุ่นพี่ถึงได้รู้ว่าในตอนนั้นเธอและพวกโนอาห์อยู่ในบริเวณนั้นด้วย

            “ก็ตอนเขาตื่นขึ้นมานี่เล่นโวยวายซะใหญ่โตเลยล่ะ อะไรๆไม่เอานักเรียนหัวดำนี้แหละ...พอลองสืบสวนดูหน่อยก็ไม่ยากแล้ว อีกอย่างในชั้นปีหนึ่งมันจะมีนักเรียนชายที่ไว้ผมยาวซักกี่คนกันเชียว” ประธานเอ่ยเสียงใส จงใจยักคิ้วให้กับคนผมยาวที่กำลังยิ้มเก้อๆเกาหัวแกรกๆ

            “จะว่าไปเธอนี่เอาเรื่องเหมือนกันนะ ฉันไม่เคยเห็นใครทำคนสลบเหมือดได้นานขนาดนั้นมาก่อน มองเผินๆนึกว่าตายไปแล้วเลยล่ะ ฮ่ะๆ....ไว้มีโอกาสเราค่อยมาลองกันดูหน่อยดีไหม?” ฮาร์ทกล่าวยิ้มๆพยักเพยิดๆไปยังโนอาห์ที่เบิกตาเล็กน้อยกระพริบตาปริบๆไม่ค่อยอยากจะเชื่อในสิ่งที่ตนพึ่งได้ยินไปเมื่อซักครู่เท่าไหร่

            “ถ้าพี่รู้จักมันมากกว่านี้จะรู้ได้เลยว่าเพื่อนของผมมันไม่ค่อยเอาอ่าวหรอกนะ ไม่เชื่อลองไปถามพวกเพื่อนๆในชั้นปีหนึ่งหอเราดูก็ได้...หรือไม่ก็หัวหน้าชั้นปีที่คงจะตอบคำถามพี่ได้เป็นอย่างดีเลยล่ะ” อารับตบบ่าโนอาห์เบาๆ จนคนที่ถูกตบบ่าต้องหันมาหรี่ตามองอย่างใช้ความคิด มองในอีกแง่มันอาจจะพยายามหาทางลงให้กับเขาแต่ในอีกมุมมันก็คือการสุมฟืนลงกองไฟดีๆนี่เอง

            อารันในตอนนี้กลับคิดว่าน่าเสียดายที่โนอาห์มองมาที่ตนไม่ใช่คนอีกคนที่เขากล่าวถึง

            ไม่งั้นคงสนุกพิลึก

            “ใช่ๆ!...อีกอย่างนะครับ รุ่นพี่กับรุ่นน้องมาสู้กันก็ดูจะไม่ดีใช่ม้า ยิ่งเป็นหอเดียวกันยิ่งแล้วใหญ่ เดี๋ยวคนเขาจะไปลือเอาได้ว่าประธานคนสำคัญมีนิสัยชอบรังแกรุ่นน้องน่ะ” ชายหนุ่มพยักหน้าเห็นด้วยกับคำพูดเพื่อนตัวเองโดยแทบไม่ต้องคิด ฮาร์ทเห็นดังนั้นจึงหัวเราะออกมาเบาๆให้กับคำพูดคำจาของรุ่นน้องคนนี้ที่ดูจะเป็นที่กล่าวถึงอยู่มากในช่วงหลายวันที่ผ่านมา

            ทางด้านโนอาห์เองที่ไม่อยากประมือกับคนตรงหน้าไม่ใช่เหตุผลอะไรอื่นใดนอกจากตัวตนของชายตรงหน้าที่สัมผัสได้ว่ายังไงก็ต้องเป็นประเภทคมในฝักหรือระเบิดในกะลามะพร้าว ไม่มีทางที่คนทีเล่นทีจริงแบบนี้จะไต่เต้ามาจนถึงตำแหน่งประธานนักเรียนของหอซูซาคุได้หากไร้ซึ่งฝีมือ และการที่ขยับเข้าถึงอาเบลเมื่อซักครู่ก็เป็นเครื่องพิสูจน์ชี้ชัดได้เป็นอย่างดีว่าชายที่ชื่อว่าฮาร์ท ไรเซ็นนั้นเก่งอย่างฉกาจแค่ไหน

            ถึงในตอนนั้นเขาจะทีเล่นทีจริงเหมือนกันก็ตามที

            “อ้าว? นี่เธอไม่รู้หรอกเหรอว่างานประลองเวทย์ตอนปลายปีรุ่นพี่กับรุ่นน้องมีโอกาสมาเจอกันได้” ฮาร์ทเลิกคิ้วขึ้นอย่างไม่ค่อยจะเชื่อเท่าไหร่ ในขณะที่โนอาห์ถลึงตามองไปยังนิกซ์กับอารันที่ตอนนี้ยิ้มเจื่อนๆสื่อได้เป็นทางเดียวว่าลืมบอก

            โนอาห์กรอกตามองบนไปมาถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อเห็นว่าประธานนักเรียนที่กำลังหาเรื่องท้าตีท้าต่อยกับเขาหันไปทักทายนักเรียนคนอื่นๆในบริเวณนั้นซึ่งโนอาห์สาบานได้เลยว่าส่วนใหญ่หันมาทักทายตอบแบบขอไปที เขาเห็นแบบนี้จึงเป็นโอกาสอันดีที่จะไขข้อสงสัยภายในใจมาตั้งแต่เหตุการณ์ที่ผ่านมาเมื่อซักครู่

            “ผู้ชายคนเมื่อกี้เป็นอะไรกับเธอ” เขาพูดขึ้นมาลอยๆ แต่คนที่ได้ฟังร้อยทั้งร้อยต่างรู้ได้ทันทีว่าโนอาห์นั้นถามใครอยู่ถ้าสังเกตจากสรรพนามที่ใช้เรียกคนๆนั้น