Miracle Earth พิภพปาฏิหาริย์ : ปฐมบทแห่งราชันย์

ลำดับตอนที่ #44 : ตอนที่ 42 ชายปริศนา

   “นายมาสาย”

            น้ำเสียงแรกถูกเอ่ยออกมาทันทีตั้งแต่ที่พวกเขาโผล่พ้นประตูห้องสอบสวนที่ฮาร์ทว่าไว้ สภาพภายในดูดีเกินกว่าจะเป็นห้องสอบสวนทั่วไปในจินตนาการที่พวกเขานึกถึง โดยเฉพาะโนอาห์ที่แต่เดิมคุ้นชินกับสภาพห้องเก็บของเหม็นกลิ่นฟางหรือห้องโล่งๆมีโต๊ะตัวหนึ่งแล้วโมเมเอาว่าเป็นห้องสอบสวนในสมัยที่เขายังอยู่ในโลกเดิม

            ลักษณะภายในเหมือนห้องประชุมมากกว่าสถานที่สอบปากคำพยาน โต๊ะแนวยาวถูกจัดไว้อย่างระเบียบสวนทางกับจำนวนคนที่ดูยังไงก็ไม่น่าจะถมที่ว่างบนเก้าอี้เต็มได้ ภายในห้องตกแต่งไว้ดูดีเกินกว่าจะมีไว้เพื่อสอบสวนโจรคนเดียว ตรงกลางห้องที่เว้นว่างไว้มีลูกกรงสี่เหลี่ยมซึ่งได้กลิ่นไอมนต์มาตั้งแต่ไก่โห่ ภายในกรงนั้นแน่นอนว่าต้องมีชายชุดดำคนนั้นที่ตอนนี้เผยให้เห็นใบหน้ากร้านโลกอย่างชายวัยกลางคนหลังจากเพราะผ้าโม่งที่สวมเอาไว้ถูกถอดออก

            “แหมๆ…วาคิดถึงฉันก็ไม่บอก คราวหลังก็บอกกันดีๆก็ได้นี่นา” ฮาร์ทตอบกลับไปอย่างอารมณ์ดี ในขณะที่นิกซ์เบิกตาตกใจไม่น้อยที่ในห้องแห่งนี้จะมีประธานของบ้านเก็นบุอยู่ด้วยอีกหนึ่งคน ดูท่าเรื่องราวมันคงสำคัญกว่าที่เขาคิด ถึงจะแปลกใจกับคำเรียกของประธานหอตัวเองอยู่บ้างไม่น้อยก็ตามที

            “ฮาร์ท...พักเรื่องนั้นเอาไว้ แล้วเด็กที่นายพามานี่...?” รุ่นพี่อีกคนที่นั่งอยู่กล่าวปรามก่อนจะมองไปยังผู้มาใหม่ทั้งสี่ รุ่นพี่ที่มีลักษณะของนักรบมากกว่านักเวทย์ แม้รูปร่างจะไม่กำยำแต่ก็ดูมีเนื้อมีหนังกว่าฮาร์ทอย่างเห็นได้ชัด เขาเป็นชายหนุ่มร่างสูงดวงตาสีนิล เรือนผมสีเทาไว้สั้น แถมสีเหลืองบนเสื้อบ่งบอกถึงหอที่สังกัดอยู่ได้เป็นอย่างดี

            “นายนี่ชอบเป็นก้างขวางคอเหลือเกินนะเจมส์ อ๊ะ...ฉันยังไม่ได้แนะนำนายให้รู้จักเลยนี่นา เจ้านี่มันชื่อ เจมส์ วอเตอร์ อยู่ปีสามเหมือนกับฉันนั้นแหละ ถึงจะมีตำแหน่งเป็นแค่หนึ่งในห้าผู้พิทักษ์ก็อย่าได้ประเมินชายคนนี้ต่ำเกินไปล่ะฉันขอเตือน” ฮาร์ทหันมาหาพวกโนอาห์ที่กำลังยืนสำรวจห้องสอบสวนอย่างขะมักเขม้น

            “ใหญ่เกินไปที่จะเป็นห้องสอบสวนธรรมดานะครับนี่...ไม่ทราบว่า...” นิกซ์เอ่ยถามขึ้นมาช้าๆด้วยน้ำเสียงที่

                  เธอคงนึกว่าเขาแอบอู้แล้วออกไปโมเมว่าตามหาพยานอยู่แน่ๆ

            “ไม่ต้องห่วงหรอกครับ....เพื่อนของผมมันมีวิธีอยู่แล้วล่ะ” หนึ่งในพยานที่ว่าเอ่ยน้ำเสียงด้วยรอยยิ้ม สร้างความตื่นตระหนกตกใจให้กับพวกเขาไม่น้อย โดยเฉพาะพยานอีกสามคนที่ต่างเก็บงำความสงสัยเอาไว้ไม่มิด เนื่องจากคนที่พูดดันเป็นโนอาห์ชายที่ขึ้นชื่อลือชาว่าเป็นตัวปัญหาอันดับต้นๆของโรงเรียน

            “ไม่เคยมีงานเจรจาใดที่เจ้าอารันเพื่อนของผมมันทำไม่สำเร็จ” เขาพยายามฉีกยิ้มให้ออกมาดูดีที่สุด ก่อนจะผายมือโชว์ตัวเพื่อนคนสำคัญที่ตอนนี้เหลือบตามองมาที่โนอาห์อย่างใช้ความคิด

            “และครั้งนี้ก็เช่นกัน” โนอาห์กล่าวปิดงานออกมาด้วยรอยยิ้ม

            “แต่โนอาห์มันทำได้ดีกว่าผมอีกครับ” อารันพูดพร้อมโนอาห์ราวกับนัดหมายกันมาก่อน

            นิกซ์เองหันไปมองสหายทั้งสองก็ได้แต่กุบขมับด้วยความเหนื่อยอ่อนเป็นอย่างยิ่ง

            ในโลกนี้มันมีพยานบ้านไหนบอกว่าจะทำหน้าที่สืบสวนเองบ้างล่ะเฮ้ย!!!

            คนยื่นข้อเสนอว่าบ้าแล้ว แต่คนที่รับข้อเสนอนั้นบ้ายิ่งกว่า

          ด้วยผลพวงจากคำพูดของโนอาห์และอารัน ทำให้ทั้งสองตอนนี้ได้รับอนุมัติจากสองในสามผู้มีอำนาจตัดสินได้ว่าจะให้นักเรียนปีหนึ่งเสนอหน้าไปสอบปากคำพยานแทนเพื่อนของพวกตนที่กำลังขมักเขม้นเคี่ยวเข็ญอย่างหนักกับชายชุดดำที่พวกเขาคิดว่าน่าจะเป็นใบ้ แน่นอนว่าสองคนนั้นก็คือฮาร์ทและเจมส์ที่เห็นว่าคุ้มที่จะลอง ส่วนวาเนสซ่าก็นิ่งเงียบไม่พูดอะไรซึ่งฮาร์ทหันมาพูดกับน้องๆบอกว่านี้แหละคืออาการเห็นด้วยของเจ้าหล่อน

            “นายคิดยังไงถึงเสนอชื่อชั้นออกไป...” โนอาห์กระซิบถามอารันเสียงเครียด

            “นายกำลังพูดถึงการลากเพื่อนลงหลุมเดียวกันของฉันงั้นสิ?” อารันหันไปยิ้มแฉ่งให้กับโนอาห์

            โนอาห์ได้ยินดังนั้นเขาก็ได้แต่ถอนหายใจออกมาเบาๆ เบนความสนใจไปที่ชายชุดคือสิ่งที่พวกเขาทั้งสองควรจะทำในตอนนี้  ถึงเจ้าตัวจะไม่มีความมั่นใจแต่อย่างใดว่าจะทำได้สมกับที่เจ้าอารันมันสมอ้างให้กับตัวเขาเมื่อซักครู่ แต่ในเมื่อหนทางมันมาถึงขั้นนี้แล้วก็ได้แต่ปล่อยตัวไปตามกระแสน้ำ เป็นไงเป็นกัน

            ชายหนุ่มผมดำเลือกที่จะเดินนำไปยังกรงขังที่ตอนนี้ได้จองจำชายชุดดำคนนั้นเอาไว้ ด้านนอกมีรุ่นพี่ผู้ชายตัวเตี้ยๆแต่ไม่สูงน้อยไปกว่านิกซ์เพื่อนของเขา ดวงตาสีฟ้าสอดรับกับเรือนผมสีเงิน เสื้อแถบสีฟ้าเป็นสัญลักษณ์อย่างดีว่าเจ้าตัวมาจากหอเก็นบุ และมีท่าทางที่ดูใจดีเกินกว่าจะมารับหน้าที่นี้ได้ โนอาห์คิดว่าถ้ารุ่นพี่ตัวเล็กคนนี้ไม่เจ๋งจริงๆก็คงจะถูกผลักไสไล่ส่งให้มาทำหน้าที่นี้จากพวกที่ยืนอยู่ข้างหลังเขา

            “สวัสดีครับ พอดีพวกผมเป็นพยานที่พึ่งจะมาถึงเมื่อซักครู่...” โนอาห์กล่าวทักทายอ้อมแอ้มเพราะดูแล้วคนตรงหน้าไม่ได้รับรู้ถึงการมาของพวกเขาและอาจจะรวมไปถึงบทสนทที่คุยกันเมื่อซักครู่เลยก็ได้ คาดว่าคงจะมีสมาธิจดจ่ออยู่กับงานตรงหน้าที่ดูยังไงก็ไม่ค่อยจะมีความคืบหน้าซักเท่าไหร่นัก

            ในวินาทีนั้นเองโนอาห์และอารันสาบานว่าชายชุดดำมันสะดุ้งเล็กๆ

            พวกเขาสองคงคิดว่ามันน่าจะจำเสียงคนที่เล่นงานมันซะหมดรูปในคืนวันนั้นได้

            “อ๊ะ...เอ๊ะ! คนที่เจ้านี้มันพูดถึงสินะ นี่คงจะถูกฮาร์ทมันผลักไสไล่ส่งมาอีกล่ะสิ แย่จริงๆเลยแฮะ...” รุ่นพี่คนดังกล่าวหันมาทักทายพวกเขาด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหน่าย พาดพิงไปถึงอีกคนที่ไม่ได้เดินมาพร้อมกันกับพวกโนอาห์ด้วย

            “เปล่าหรอกครับ พอดีพวกผมเสนอตัวเองน่ะ” อารันเป็นฝ่ายตอบแทน โนอาห์เองก็พยักหน้าหงึกๆช่วยยืนยันเป็นมั่นเป็นเหมาะ ในขณะที่รุ่นผมสีเงินอ้าปากค้างเป็นที่เรียบร้อย

            ไม่น่าเชื่อว่ารุ่นนี้มันจะมีคนที่ปัญญาอ่อนถึงขนาดเสนอตัวมาเองแบบนี้

            “เฮ้ๆ นายทำหน้าแบบนั้นก็เกินไปหน่อยล่ะมั้ง ยังไม่ได้แนะนำตัวให้พวกลูกน้องเลยไม่ใช่หรือไง?” ฮาร์ทที่โผล่มาข้างหลังอารันและโนอาห์ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่ทราบพูดกลั้วหัวเราะออกมาเบาๆ พร้อมกับนักเรียนทั้งหมดภายในห้องที่พร้อมใจกันยืนกันหน้าสลอน

            “ก็แค่คาดไม่ถึงเท่านั้นแหละน่า....อย่างที่พวกเธอเห็นจากแถบสีบนเสื้อ ฉันมีชื่อว่า นาธาน กรินเบิร์ก อยู่หอเก็นบุ