คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #85 : ตอนที่ 83 ฉากหลังและเบื้องหน้า
“ผมไม่ใช่นักรบ แต่ผมเป็นนักเรียน คนเรายอมหักก็ต้องยอมงง...และอีกอย่าง” โนอาห์ยักไหล่หนึ่งครั้ง ก่อนจะวาดมือไปบนอากาศอีกครา
ตัวหมากสีขาวและดำเริ่มแปรเปลี่ยนรูปแบบการจัดวาง เป็นภาพบริเวณภายในค่ายของฝ่ายสีขาว ซึ่งอยู่ในยามกลางคืน ทหารเกือบทุกนายหลับนอนกันจนหมดสิ้น เหลือเพียงทหารยามไม่กี่คนเท่านั้น และหลังจากนั้นตัวหมากสีดำที่ควรจะยอมแพ้ไปแล้ว กลับลุกฮือขึ้นก่อกบฏในค่ายอย่างพร้อมเพรียง จุดไฟเผาค่ายไปทั่วทั้งบริเวณ ลงมือเข่นฆ่าหมากสีขาวที่ไม่ทันระวังได้อย่างง่ายดาย เมื่อเหตุการณ์ทั้งหมดสงบลง นอกจากจะได้รับชัยชนะโดยที่แทบไม่ต้องสูญเสียทหารไปมากมายแล้ว ทั้งยังได้หน่วยทัพเพิ่มจากฝ่ายหมากสีขาวที่ยอมจำนนอีกหนึ่งคำรบ
“แบบนี้ก็พอได้ใช่ไหมครับ” โนอาห์หันไปถามอาจารย์ยามาโตะอีกหนึ่งครั้ง ก่อนที่ทุกผู้คนในห้องเรียนจะคิดพร้อมเพรียงไปในทางเดียวกันโดยบังเอิญราวกับฟ้าลิขิต
คำในใจที่จะถูกบอกกล่าวไปอีกตราบนานเท่านาน
“นายนี่มันสุดยอดจริงๆ ให้ตายเถอะว่ะ!!” ไรอันฉีกยิ้มกว้าง เอามือมาคล้องคอโนอาห์อย่างถือวิสาสะ แต่เจ้าตัวก็ไม่ได้แสดงท่าทีขัดใจแต่อย่างใด ทั้งยังหัวเราะเอิ๊กอ๊ากผสมโรงเข้าไปด้วยอย่างอารมณ์ดี
“นั้นน่ะสิ พับผ่าเอ้ย...ฉันยังจำหน้าพวกหอเบียคะโกะได้แม่นเลย พวกนี้ทำตาค้างเชียว ให้ตายเถอะ คิดจะมาถูกพวกฉันล่ะก็เร็วไปร้อยปี” ดรากูน ชายผมยาวสีขาวกล่าวขึ้น หลังจากจบคาบเรียนพวกเขาจึงใช้เวลาส่วนหนึ่งมาจับกลุ่มคุยระหว่างเดินไปวิชาที่ต้องเรียนต่อไป ซึ่งเป็นกิจวัตรที่พวกเขาทำเป็นประจำจนติดเป็นนิสัย
ถึงแม้บางครั้งจะดูโหวกเหวกโวยวายไปบ้างก็ตาม
ความคิดเห็น