Miracle Earth พิภพปาฏิหาริย์ : ปฐมบทแห่งราชันย์

ลำดับตอนที่ #87 : ตอนที่ 85 ดาดฟ้ายามราตรี

             ความสนุกสนานมักแฝงอยู่ในความน่าเบื่อ ข้อนี้โนอาห์จำเอาไว้ในใจได้อย่างมั่นเหมาะ ที่เขาคิดถึงมันในตอนนี้เพราะว่าสถานการณ์เบื้องหน้าที่ตัวเขานั้นได้เผชิญ ช่างเหมาะสมเป็นใจแก่ประโยคนั้นอย่างที่สุด ถึงแม้ว่าภายในใจลึกๆจะไม่อยากให้มันเกิดขึ้นซักเท่าไหร่ก็ตาม

            การเรียนมักมาคู่กับการสอน

            และเป็นเรื่องปกติที่ผู้สอนมักจะถามไถ่ผู้เรียนอยู่เสมอๆ

            “มีใครสามารถแก้กลศึกนี้ได้อีก” อาจารย์วัยกึ่งกลางคนกึ่งชรากล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงแหบพร่า เขาคนนี้มีนามว่ายามาโตะ ทาเครุ เป็นอาจารย์จากเมืองมายาไท เมืองทางตอนใต้ของไอช่า บ้านเกิดของซายากะและยูกิ ซึ่งนับว่าหาได้ยากเต็มทนในอวาลอนยุคสมัยปัจจุบัน

            และรับผิดชอบสอนวิชาการสงครามเบื้องต้น

            ในคราครั้งแรกที่โนอาห์ได้ยินชื่อวิชานี้เป็นครั้งแรก เขาแทบไม่อยากจะเชื่อว่าโรงเรียนเวทมนตร์คาถาจะมีสอนเกี่ยวกับในเรื่องการสงครามหรือกลศึก โดยเขาได้รับคำตอบมาจากอารันว่าเพราะคนที่จบจากที่นี้ใชว่าจะมีหนทางสายเดียวรอต้อนรับ มีหลายคนที่จบออกไปแล้วประกอบอาชีพเป็นนักรบ หรือแม้กระทั่งพ่อค้าเร่ทั่วไป ดังนั้นไม่แปลกที่นักเรียนบางส่วนจะเดินหน้าเข้าสู่เส้นทางสายราชการ ซึ่งมีความมั่นคงมากกว่าอาชีพอื่นๆหลายเท่าตัว

            แม้ว่าในสมัยนี้จะไม่ต้องใช้วิชาความรู้เหล่านั้นก็ตามที

            ถึงอย่างนั้นทั้งห้องก็ยังคงเงียบกริบราวกับป่าช้า

            นั้นก็เพราะว่าอาจารย์คนนี้มีกฎในการตอบคำถามระหว่างเรียนอยู่สั้นๆ ว่าคนที่ตอบไปแล้วต้องไม่ตอบอีก แล้วปัญหาก็คือในบรรดานักเรียนที่มีสมองระดับสัตว์ประหลาดในชั้นปีก็พากันตอบไปหมดแล้ว จะให้หออื่นที่มาเรียนตอบก็ยิ่งเป็นไปไม่ได้ เพราะอาจารย์ยามาโตะเจาะจงมาเลยว่าต้องเป็นหอซูซาคุเท่านั้น ยิ่งในสภาวการณ์เช่นนี้พวกเขาจึงมีทางเลือกแค่ไม่กี่ทาง ว่าจะตอบหน้าแตกสอบแบบส่งเดช หรือภาวนารอให้ปาฏิหาร์ยเกิดขึ้นก็เท่านั้น

            “ถ้างั้นอาจารย์จะจับฉลาก” อาจารย์ยามาโตะตอบเสียงเรียบ ดูท่าความพยายามของคนในยุคสมัยก่อนจะมีมากจนน่ากลัวเสียนี่กระไร

            และดูเหมือนความพยายามจะได้ผลตอบแทนในระดับที่น่าพอใจเลยทีเดียว

              “โนอาห์ อิคารอส” อาจารย์ยามาโตะขานชื่อขึ้นมาหลังจากสุ่มหยิบแผ่นกระดาษขึ้นมากระถางเวทมนตร์ ชื่อที่ทำให้ทั้งห้องร้องโหวกเหวกไม่เป็นภาษา บ้างมาในข้อความที่เสนาะหู บ้างมาในคำพูดที่ชวนให้ขุ่นเคืองใจ

            แต่คนที่หนักใจมากที่สุดเห็นทีจะเป็นเซเรน่า

            เธอกลัวเพียงอย่างเดียวว่านอกจากโนอาห์จะทำให้ตัวเองขายหน้าแล้ว

            อาจจะยังทำให้นักเรียนหอเดียวกันขายหน้าไปพร้อมกับโนอาห์ด้วย

            “แหมๆ เป็นเกียรติจริงนะครับอาจารย์” โนอาห์ยิ้มแก้เก้อ ก่อนจะก้าวเดินมายังบริเวณหน้าห้อง เหลือบมองท่าทีของนักเรียนในห้อง ก่อนจะเหลือบมองแผนผังการรบบนกระดานเวทมนตร์ด้วยความสนใจ

            แม้ชื่อเสียงของโนอาห์จะมีความโด่งดังสะท้านใจผู้คนขนาดไหน แต่เขาก็ยังหลีกหนีข้อเท็จจริงไม่ได้ว่าด้านผลการเรียนของเขาไม่ค่อยออกมาดีซักเท่าไหร่ จริงอยู่ในวิชาภาคปฏิบัติหรือวิชาบางวิชา ชายผู้นี้มักสร้างความประหลาดใจให้กับผู้พบเห็นได้อยู่เสมอๆ ถึงกระนั้นถ้าเทียบกันด้านขุมปัญญาในห้องเรียนแล้ว ชื่อของโนอาห์ไม่ได้ติดโผแต่อย่างใด

            และคนที่ติดโผทั้งหมดล้วนออกมาแก้กลศึกเหล่านี้จนหมดสิ้น

            ทั้งอารัน เซเรน่า เลชาน หรือแม้กระทั่งไอล์ อาจจะรวมซายากะเข้าไปด้วยถ้าเธอยังมาเรียนเหมือนคนอื่นๆ พวกเขาทั้งหมดต่างแก้กลศึกด้วยกรรมวิธีที่แตกต่างกันออกไป ซึ่งผลที่ออกมาล้วนเป็นสิ่งที่อาจารย์ผู้สอนพึงพอใจเป็นอย่างยิ่ง ทว่าดูเหมือนชายสูงวัยผู้นี้จะไม่สาแก่ใจ ถึงอุตส่าห์ดั้นด้นเรียกหาคนที่สามารถแก้กลศึกนี้อีกครั้ง และนั้นเองจึงเป็นโอกาสให้โนอาห์ได้มายืนอยู่หน้าชั้นเรียนอีกครา

            และนั้นเองจึงเป็นที่มาของการศึกษากลศึกพวกนี้ไปในตัว

            การเรียนรู้ที่ไม่จำเป็นต้องเที่ยวบอกใครต่อใครว่าตนรู้ ตนเห็น

            รอจนกว่าวาระเหมาะสม เมื่อนั้นจึงเป็นโอกาสอันดีที่ทุกสิ่งจะถูกแถลงไข

ประกาศ

ตอนนี้ผมได้ทำการรีไรท์ตอนเปิดตัวของโนอาห์หรือชิวหลงแล้วนะครับ สามารถย้อนกลับไปอ่านได้ตามสะดวก

แน่นอนว่าจะไล่รีไรท์ไปเรื่อยๆ ซึ่งน่าจะมีประมาณสี่สิบตอนเป็นอย่างต่ำได้...