Miracle Earth พิภพปาฏิหาริย์ : ปฐมบทแห่งราชันย์

ลำดับตอนที่ #92 : ตอนที่ 90 ก้าวที่ห้า มาเยือนโดยไม่ต้องไหว้วาน

               โนอาห์ชะงักนิ่งค้างไปชั่วอึดใจ ภายในหัวสมองไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะได้พานพบเรื่องแบบนี้ สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อซักครู่เป็นได้ทั้งเรื่องดีและเรื่องร้าย เขาเปรียบเอาไว้ว่าการที่ได้พบเจอจ้าวมนตราตัวเป็นๆก็เหมือนได้พบหน้าเจ็ดยอดฝีมือในยุทธจักรที่เขาจากมา แรงกดดันที่แผ่ออกมานั้นไม่แตกต่างจนแทบจะเหมือนคนเดียวกัน สิ่งที่ผิดแผกแปลกแยกออกไปคือความรู้สึกบางอย่างที่โนอาห์เองยังให้คำตอบไม่ได้ว่าคือสิ่งใด

            ดูเหมือนว่านอกจากจะไม่ช่วยแก้ปัญหาอะไรแล้ว

            ยังเป็นการเพิ่มปัญหาโดยใช่เหตุ

            “ซึมกะทือเชียวนะนายน่ะ เป็นไง...อยากเข้ามาเองไม่ใช่เหรอ ไม่เป็นอย่างที่คิดไว้สิท่า” เสียงหวานใสเอ่ยนำพามาตามลม ชักนำสติของโนอาห์ที่แต่เดิมก็ไม่ค่อยจะมี ให้แตกกระเซ็นซ่านไปคนละทิศละทางจนยากที่จะกู้คืนกลับมาในระยะเวลาอันสั้น

            โนอาห์ปราดตามองก็พบว่าคนพูดนั้นคือผู้ใด ดูเหมือนเขาจะลืมเลือนไปเสียสนิทว่ากำลังมีใครมาหา ซึ่งนั้นก็เป็นไปตามที่โนอาห์และอารันได้เตี๋ยมกันไว้ก่อนที่เขาจะเดินทางมาที่นี้ แต่เรื่องที่อยู่การคำนวณเห็นจะเป็นการปรากฏตัวของโซโลมอนที่เลือกเวลาได้อย่างชาญฉลาด

            สมแล้วที่เคยเป็นราชามาก่อน

            “ก็อยู่คนเดียวมันก็ต้องเหงาเป็นธรรมดาถูกไหม ว่าแต่...ทำไมเหลือกันแค่นี้ อย่าบอกนะว่าระหว่างเดินมาเกิดหลงทางหรือตกท่ออะไรพวกนี้เข้า” คนชอบติดเล่นยังติดเล่นอยู่เหมือนเดิมไม่แปรเปลี่ยน ปากพาพูดถึงสิ่งที่อยากพูด กลุ่มเพื่อนที่ควรมีมากกว่านี้กลับหดเหลือเพียงสองคน ได้แก่เซเรน่าที่ทำสีหน้าปั้นยากจนเขารู้สึกกลัวแทน และอารันที่กำลังพูดคุยอะไรบางอย่างกับเวรยาม

            และซักพักตัวเกะกะสองคนนั้นก็ได้เดินจากไป

            “รู้บ้างไหมว่าพวกท่านต้องใช้กี่วิธีเพื่อที่จะได้มาหานายในคืนนี้น่ะฮะ!! ตอนนี้รุ่นพี่ฮาร์ทกับรุ่นพี่วาเนสซ่าช่วยจัดการเรื่องมาที่คุกหลวงให้ ลำพังแค่ฉันคนเดียวทำไม่ได้หรอกนะบอกไว้ก่อน” บุตรสาวเพียงคนเดียวในตระกูลสวานีเซียร์แหวใส่เขาเสียยกใหญ่ ดูท่าเธอจะหาคู่กัดไม่ได้ในระหว่างช่วงที่เขาไม่อยู่จริงๆ

            หรือมันจะเป็นอะไรที่ลึกลับไปมากกว่านั้น

            “เวลามีไม่มาก ตอนนี้ยูกิกับนิกซ์กำลังไปเตรียมการส่วนที่เหลือ” คำพูดของอารันมักทำให้ใครต่อใครงงงวยได้เสมอ และในที่นี้ก็คือโนอาห์ที่เลิกคิ้วสงสัยจนแทบอยากจะเค้นคอเพื่อนตัวดีให้มาคุยกันแบบเปิดอก

            “ไม่ต้องทำหน้างงเลยนะยะ อารันเขาบอกพวกฉันหมดแล้วว่าแผนขั้นต่อไปของนายคืออะไร ให้ตายสิ...คราวหลังมีอะไรก็หัดบอกกันไว้ก่อนสิ จะได้ไม่ต้องทำใครต่อใครเขาพากันเป็นห่วงแบบนี้” เซเรน่าเอ็ดเขาเหมือนเมื่อซักครู่ไม่มีผิดเพี้ยน ทว่าน้ำเสียงกลับแผ่วลงคล้ายกับว่าพูดอยู่คนเดียว

            แต่มันก็ไม่ช่วยให้โนอาห์หุบเปลือกตาลงได้แม้แต่น้อย

            “แผนที่ว่านี่คือ...” โนอาห์พยายามเค้นเสียงอย่างยากลำบาก ไม่ได้คิดเลยว่าอารันจะยอมเปิดปากบอกง่ายถึงขนาดนั้น

            ชายหัวเขียวเพียงยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะหยิบม้วนคัมภีร์ที่คุ้นเคยเป็นอย่างดีออกจากข้างในเสื้อคลุม ม้วนไม้ไผ่สานธรรมดาที่ไม่มีอะไรโดดเด่น แต่มันกลับเป็นม้วนไม้ไผ่ที่โนอาห์จะจำไว้ขึ้นใจจนวันตาย สิ่งของเจ้าปัญหาที่นำพาให้เขามาเจอเรื่องยุ่งยากที่เป็นอยู่ในตอนนี้

            คัมภีร์พิศดารอันดับต้นๆในแผ่นดิน คัมภีร์วณิพกพเนจร

            หลังจากที่พวกซายากะได้ล่วงรู้ถึงความจริงที่ว่าเขามาจากต่างโลก การเปิดเผยข้อมูลให้มากที่สุดเป็นสิ่งแรกๆที่โนอาห์และอารันพึงกระทำ หนึ่งในนั้นก็คือคัมภีร์วณิพกพเนจรที่ตอนนี้ได้กลายสภาพไปเป็นม้วนคัมภีร์ธรรมดา ที่เนื้อในมีเพียงภาษาในแผ่นดินที่โนอาห์จากมาเท่านั้น แต่ถึงแบบนั้นพวกซายากะก็ได้รับรู้ถึงความสามารถและพิษสงของมันเป็นอย่างดี

            และนั้นย่อมหมายความว่าแผนที่อารันได้บอกพวกเซเรน่าย่อมมีสิ่งเดียว

            ไม่ล่มจมงานนี้จะไปล่มงมงานไหน

            “ยังมาตีหน้ามึนอยู่อีก ก็แผนของนายคือการหนีออกนอกเมืองไปก่อน แล้วรอเรื่องมันสงบจากนั้นค่อยกลับมาไม่ใช่เหรอ” เซเรน่าพูดขึ้นอย่างเหลืออด เนื่องจากทนไม่ได้กับอาการของโนอาห์ที่เหมือนกำลังล้อพวกเธอเล่นอยู่

            “ฮะ!!...” โนอาห์เลิกคิ้วกว้างยิ่งกว่าเดิม ความสงสัยในตอนนี้ทวีมากจนเกือบเทียบเท่ายามที่เขาได้มาเหยียบดินแดนแห่งนี้เป็นครั้งแรกเสียด้วยซ้ำ

            ก่อนที่เขาจะได้รับรู้ว่าอะไรเป็นอะไร

            ไม่งั้นเขาเองคงเป็นบ้าไปเสียก่อน

            “แหม ก็อยากลองดูนิดหน่อยว่ามีการแอบดักฟังอะไรหรือเปล่า” โนอาห์หัวเราะกลบเกลื่อนทันทีหลังจากได้ฟังเซเรน่าและอารันอธิบายถึงความเป็นมาอันพิศวงนี้

            อารันจงใจบอกปัดถึงความจริงในแผนการ แต่เลือกที่จะบอกความจริงที่ไม่ถูกต้องให้กับคนอื่นๆรู้ ซึ่งแน่นอนเมื่ออาศัยวาทศิลป์ของเจ้าตัวและความสมเหตุสมผลของเรื่องราว หวยมันย่อมออกมาเป็นทางนี้อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เพราะถ้าขืนอารันไม่บอกแผนการขั้นต่อไป พวกเซเรน่าก็ต้องเค้นเอาอย่างสุดความสามารถ และนั้นจะนำพามาซึ่งความลำบากใจเสียเปล่าๆ

            “นายนี่มัน...เอาเถอะ จะทำอะไรๆก็รีบๆทำ แล้วจำเอาไว้ให้ดีล่ะ พอพวกฉันส่งข่าวไปให้รีบกลับมาทันที รู้ใช่ไหม” หญิงสาวเพียงคนเดียวในที่แห่งนี้เอ่ยย้ำแล้วย้ำอีก โนอาห์ได้แต่ผงกหัวรับคำงงๆไปทุกครั้งที่เธอว่ามา เพราะไม่อยากต่อความซักเท่าไหร่ เพราะแค่นี้มันก็หนักหนาเกินไปสำหรับใครบางคนแล้ว

            หรืออาจจะเป็นใครๆหลายคน

ประกาศ

รีไรท์ตอนแรกๆของวันนี้จะลงประมาณตอนเย็นๆนะครับ =w=b