ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Reborn 8059] What am I For you ?

    ลำดับตอนที่ #11 : ตอนที่10 เจ็บ,กลัวเจ็บ 40%

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 928
      7
      13 ต.ค. 54


    ไม่สามารถหวังอะไรได้อีกแล้ว...

    เอาแต่ใจตัวเอง...ไม่ได้แล้ว...

    ต้องปล่อยมือ...ต้องทำให้ทุกอย่างจบลง...

    แม้ว่าฝ่ายที่เจ็บปวดจะเป็นเราก็ตาม...

    ----------------------------------------------------------------------------

     

    ร่างบางนั่งทรุดลงกับประตูทันทีที่เข้ามา น้ำตาไหลไม่ขาดสายหลังจากที่ได้ยินประโยคกร้าวจากคนที่รัก ว่าให้ตัวเองถอยออกมาจากตรงนั้น

    เหมือนสั่งให้ถอนตัวไปซะตั้งแต่ตอนนี้...

    ฮึก...ฮื่อ~!!!!”

    ร่างบางโถมตัวลงไปตามแรงสะอื้น ร้องไห้หนักเสียจนน่ากลัว โกคุเทระไม่เคยร้องไห้หนักขนาดนี้มาก่อนตั้งแต่เกิดมา แม้แต่ตอนที่แม่ของตัวเองเสียไปก็ไม่เคยรู้สึกเสียใจขนาดนี้ไม่ก่อน

    ความเสียใจที่มาจากคนที่รักตายจาก กับความเสียใจที่มาจากคนที่รักหักหลัง...

    มันต่างกัน...

    ทำไม...ทำ...ไม...ต้องเจ็บ...ขนาดนี้ด้วย

    ถ้าหาก...ปล่อยมือเสียตั้งแต่ทีแรก...

    มันก็คงไม่เจ็บขนาดนี้...

    ถ้าหากไม่เอาแต่ใจตั้งแต่ทีแรก...

    ก็คงไม่ต้อง...มานั่งร้องไห้คนเดียวแบบนี้...

    ร่างบางที่กอดเข่าสะอื้นไห้อย่างหนัก ค่อยๆเงยหน้าขึ้นมาสบตากับตัวเองที่อยู่ในกระจกที่เคยส่องเมื่อครู่นี้ ทั้งๆที่เมื่อครู่ไม่ว่าจะดูยังไงตัวเองก็ดูน่ารัก ไม่ว่าจะมองยังไงตัวเองก็ดูสวย แต่ตอนนี้กลับไม่เหลือความน่ารักความสวยนั้นเอาไว้เลย มีแต่ภาพที่หัวยุ่งกระเซิง กับตาที่เริ่มบวมช้ำจากพิษของการร้องไห้ ทั้งยังใบหน้าที่เสียใจหม่นหมองที่ไม่ว่ายังไงก็ไม่น่าดู

    ก็เป็นซะแบบนี้ ใครจะมารักแกลงล่ะ...

    น่าเกลียดซะไม่มี...

    ไม่น่ารักเลย...


    ----------------------------------------------------------------------------



    อีกด้านหนึ่ง

    ยามาโมโตะที่ขับรถมาส่งสึนะถึงที่หมายเรียบร้อยแล้ว พอกล่าวลากันจบก็แยกทางกันทันที...

    นายคิดให้ดีๆนะยามาโมโตะ ว่านายยังรักโกคุเทระอยู่รึเปล่า อย่าทำให้ตัวเองเจ็บ อย่าทำให้ทุกอย่างสายไปจนเกินแก้

    พูดอะไรน่ะ ฉันไม่สนหรอกว่าใครจะเป็นยังไง นอกจากนายแล้ว สำหรับฉันทุกๆคนก็เหมือนกันหมด

    ขอบใจนะ ยามาโมโตะ แต่ยังไงฉันก็อยากให้นายคิดทบทวนให้ดีๆ ฉันเคารพในการตัดสินใจของนายนะ เพราะว่าฉันรักนาย

    ฉันก็รักนายเหมือนกัน สึนะ

    บ้าเอ๊ย! นายอย่ามาทำให้ฉันป่วนนะ โกคุเทระ!!”ร่างสูงพูดออกมาขณะขับรถกลับบ้านตัวเอง นึกถึงคำพูดของร่างเล็กที่พูดก่อนจากกันเมื่อซักครู่ใจก็เริ่มอยู่ไม่สุข ในหัวมีแต่ภาพของคนผมสีเงินสวยกับใบหน้าเปื้อนน้ำตาลอยวนไปวนมาอยู่อย่านั้น จนเริ่มคิดว่าตัวเองยังมีเยื่อมีใยอยู่กับคนร่างบางคนนั้น ไม่กล้าตัดเยื่อใยที่มี กลัวอย่างที่สึนะบอก กลัวว่าถ้าตนตัดเยื่อใยที่มีให้โกคุเทระตอนนี้ ตัวเองอาจจะต้องมาเจ็บทีหลัง

    กลัว...กลัวความเจ็บปวดที่อาจจะมาถึง...

    กลัวว่าคนที่เสียใจจะไม่ใช่ใครอื่น คนที่เสียใจอาจจะเป็นเขาเอง...

    โธ่โว๊ย~!!!”อุทานออกมาอย่างนั้นก็วกรถกลับไปทางบ้านของร่างบางที่ตนเฝ้านึกถึงตลอดทาง

    ไม่รู้ทำไมถึงตัดสินใจวกกลับไป

    แต่การกระทำมันมาก่อนที่ความคิดจะตามทันซะแล้ว จะให้เขาทำไง

    ตอนนี้...อยากเจอโกคุเทระ...

    อยากทำให้แน่ใจ...ว่าตนเลือกใคร...

    อยากทำให้แน่ใจว่า...ยังแคร์เขาอยู่รึเปล่า...

    เพราะไม่อยาก...ต้องมาเจ็บปวดทีหลัง...

    -----------------------------------------------------------------------

     40%

    เดี๋ยวมาลงใหม่นะคะ ยังไม่จบตอน

    (เริ่มดราม่าขึ้นเรื่อยๆแล้วอ่ะ ทำไงดี พล็อตที่ลงไว้คือให้โกคุไปหากิ๊กใหม่ แต่พอแต่งออกมาจริงๆกลับแต่งให้โกคุรักยามะแบบโงหัวไม่ขึ้นซะแล้ว = =|||)

     

    ยังมีคนติดตามกันอยู่ไหมเนี่ย T^T คือ...

    ตอนแรกว่าจะดองเรื่องนี้นั่นแหล่ะคะ แฮะๆ...

    แต่ว่า...พอฟังเพลงรักแท้แค่หนึ่งคนมันก็ดันนึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมาเลยมาแต่งต่อ(ซะงั้น)

    ขอโทษและขอบคุณนักอ่านที่ติดตามเรื่องของอิโยโย่ด้วยนะคะ

    ขอบคุณที่ยังติดตามอ่านกัน และเม้นให้เรื่อยๆ

    ขอโทษที่อิโยโย่ไม่สามารถแต่งได้ตลอด เพราะเนื้อเรื่องไปไกล(ออกทะเล)กว่าที่คิดไว้มาก

    ปล.ใครที่อยากขอให้แมว59เนี่ย อิโยโย่ไม่สามารถจริงๆคะ = =a


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×