คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่7 หึงแมว+ตอบเม้นต์
ไม่รู้ว่ามันเริ่มขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่..............
ทั้งๆที่มั่นใจในจิตใจที่แน่วแน่ของตัวเองอยู่แล้วแท้ๆ...........
แต่ทำไม..........
ถึงได้ยังลืมใบหน้าอันอ่อนหวานนั่นไม่ลงกันนะ..........
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
“ยามาโมโตะ....โกคุเทระคุงวันนี้ดูเงียบจังเลยเนอะ....เป็นอะไรรึเปล่าก็ไม่รู้.....” คนตัวเล็กหัวฟูฟ่องพูดขึ้นในขณะที่กำลังนั่งกินข้าวกลางวันบนดาดฟ้ากับเพื่อนรักของตนอยู่ “ชอบเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างตลอดเลย.......”
คนผมตั้งสีดำเงยหน้าขึ้นจากข้าวกล่องมื้อกลางวันมามองหน้าคนตัวเล็กที่ขึ้นชื่อว่าเป็นคนรักของเขา
“ไม่เป็นไรหรอกสึนะ......นายน่ะคิดมากไปแล้วนะรู้ไหม.....วันนี้ตอนเช้าฉันยังเพิ่งคุยกับโกคุเทระเองนะ ไม่เห็นมีอะไรผิดแปลกตรงไหนเลย”
“แต่ว่าโกคุเทระไม่ยอมมาทานข้าวกับพวกเราแล้วนี่นา........”คนร่างบางพูดด้วยใบหน้าเศร้าสร้อยอย่างเก็บไว้ไม่มิดพลางหันไปมองทางที่เพื่อนสนิทของเขามักมานั่งทางข้าวด้วยกันเสอมอย่างใครหา
แต่อีกคนก็ใช่ว่าจะไม่ได้คิดแบบเดียวกัน
อันที่จริงที่พูดไปเมื่อกี้ก็เป็นเพียงการปลอบโยนคนร่างบางไม่ให้ต้องคิดมากเท่านั้นเอง หากแต่ตัวเองนั่นแหล่ะที่กลับรู้สึกเคว้งคว้างคิดถึงร่างบางที่เป็นได้แค่อดีตคนรักนั่น
นายทำให้สึนะเป็นห่วงอยู่นะรู้ไหม...........
โกคุเทระ...........
เจ้าหนุ่มคิดอย่างเหม่อลอยมองไปยังอากาศที่ว่างเปล่าเช่นเดียวกับสึนะ
“หวังว่าโกคุเทระคุงคงไม่โกธรหรอกนะ เรื่องที่ฉันมาแย่งแฟนของเขาแบบนี้น่ะ......”
“สึนะ.........”
“ถึงตอนนี้ฉันก็ยังกลัว.....กลัวว่าถ้าหากบอกเรื่องนี้ไปแล้วความสัมพันธ์ของเราแบบเมื่อก่อนมันจะไม่กลับมาเป็นเหมือนเดิมอีก......ฉันกลัวเหลือเกินว่าถ้าหากโกคุเทระรู้เรื่องนี้ขึ้นมาเขาจะยังทำเหมือนเรื่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้นอีกไหม......”
“พอเถอะ.....นี่มันเวลาอาหารนะ.......”
“แต่ฉันกลัว......”
ฉับพลันที่ร่างบางเอ่ยจบก็รับรู้ได้ถึงแรงฉุดรั้นที่ข้อมือเสียหลักล้มไปยังหน้าอกกว้างของอีกคนที่คุ้นเคย หนุ่มยามาโมโตะเริ่มกำชับอ้อมแขนรั้นให้ร่างบางเขยิบเข้ามาใกล้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้อย่างหวังจะให้อ้อมกอดนี้ช่วยบรรเทาความเจ็บปวดที่คับแน่นอกของร่างบางได้บ้าง แค่เพียงซักนิดก็ยังดี
แต่ที่จริง.......
อาจจะเป็นทางฉันเองก็ได้ที่อยากให้นายปลอบ.........
ร่างทั้งสองร่างยังคงกอดเกี่ยวกันแบบนั้นจนร่างบางจำยอมซบอกกว้างแล้วปล่อยอารมณ์ให้เป็นไปตามคำชักนำอย่างช่วยไม่ได้
ไม่อยากเสียยามาโมโตะ........
แต่ก็ไม่อยากเสียเพื่อนไปเหมือนกัน.......
นี่ฉันเป็นคนเลวรึเปล่า........
ร่างบางกำชับอ้อมกอดขึ้นก่อนจะเริ่มปล่อยโฮออกมาอย่างกลั้นไว้ไม่อยู่ คนที่เริ่มรู้สึกถึงความชื้นที่เสื้อเครื่องแบบของโรงเรียนก็ได้แต่ลูบหลังปลอบคนรักของตน
“นายไม่ได้ผิดหรอกนะ สึนะ......นี่เป็นสิ่งที่ฉันเลือกเอง.....และนายก็เป็นคนที่ฉันเลือกด้วย.......”
ร่างทั้งสองยังคงกอดกันไปเรื่อยๆโดยหารู้ไม่ว่าบุคคลที่ 3 ที่ถูกพาดพิงถึงเมื่อครู่ได้ที่ยืนฟังอยู่หลังประตูเช่นกัน
“นายไม่ผิดหรอก ยามาโมโตะ ที่ผิดน่ะมันเพราะฉันดันไปรักนายตั้งหาก ไอ้บ้าเบสบอล........”
ร่างบางว่าพลางปล่อยสายธารใสออกมาอย่างเงียบๆคนเดียว ริมฝีปากขบกันแน่อย่างต้องการกั้นเสียงสะอื้นไม่ให้ดังไปรบกวนอีกสองคนที่กำลังไปได้ดีด้วยกันอยู่
ดังนั้นเขาจึงจำเป็นที่จะต้องบอกเลยไงล่ะ........
เพื่อไม่ให้สองคนนั้นลำบากใจว่าเรารู้แล้วว่าทั้งสองคนมีความสัมพันธ์กันอย่างไร........
และเพื่อไม่ให้ตัวเองปล่อยใจนี้ให้ถูกครอบครองจนถอนตัวไม่ขึ้นไปมากกว่านี้........
---------------------------------------------------------------------------------------------------
สุดท้ายทั้งสามคนก็กลับเข้าห้องเรียนตามเดิมโดยไม่มีการพูดคุยกัน แม้ว่าทั้งสองคนที่เป็นคู่รักแอบซ่อนนั้นจะสามารถตีสีหน้าอารมณ์ได้เป็นเหมือนปกติ
แต่คนร่างบางไม่ใช่........
โกคุเทระที่ได้แต่คิดวนเวียนซ้ำไปมาว่าจะทำอย่างไรให้หัวใจหยุดรักหนุ่มที่ขึ้นชื่อว่าเป็น ‘ แฟน ’ ของเขาได้เสียที เพื่อจะให้ทั้งสองคนได้อยู่ด้วยกัน
เราก็ควรหลีกทาง.......ให้ซินะ........
และร่างบางก็เอาแต่คิดแบบนี้ซ้ำไปซ้ำมาจนสุดท้ายก็เลิกเรียนจนได้
----------------------------------------------------------------------------------------
ยามาโมโตะ วันนี้ฉันกลับด้วยไม่ได้นะ นายกลับไปกับโกคุเทระคุงก็แล้วกัน
อะเฮ้! เดี๋ยวซิสึนะ ทำไมถึงกลับด้วยกันไม่ได้ล่ะ?
ก็วันนี้คุณพ่อจะกลับมาบ้านน่ะซิ ฉันต้องแวะห้างหน่อยน่ะ งั้นฉันไปก่อนนะ
.
.
.
.
.
“ไม่ต้องทำหน้าเซ็งแบบนั้นก็ได้ ไอ้บ้าเบสบอล ฉันเองก็รู้สึกอะไรไม่ต่างจากแกหรอก......”ร่างบางเอ่ยขึ้นเมื่อคนข้างๆตนเงียบไป และไม่ชวนคุยเรื่องฮิบาริกับรุ่นที่10 เหมือนอย่างทุกครั้ง
“อะ....อะไรกัน....โกคุเทระนี่ ฉันน่ะสนุกมากๆเลยนะที่ได้เดินกลับกับนายกันสองคน”
“แต่แกหน้าซีด....”
ร่างสวนกลับมาแทบจะในทันทีทำให้คนที่จากหน้าซีดอยู่แล้วถึงกับเหงื่อตก
“คงเพราะว่าได้อยู่ใกล้ๆนายล่ะมั้งเนอะ ^ ^ * ถึงได้ใจเต้นแบบนี้ไง ^O^”ยามาโมโตะว่าอย่างสามารถรักสาความสามารถในการเอาตัวรอดของตัวเองเอาไว้ได้
แต่ร่างบางอีกคนกลับได้หาสนใจไม่ เพราะเมื่อยามาโมโตะหันกลับมาสิ่งที่เขาพบก็คือร่างบางเอาแต่แวะเล่นกับแมวดำข้างทางเสียจนลืมเขาไปแล้วซะได้
โกคุเทระเห็นแมวดำตัวเล็กหน้ารักตัวหนึ่งที่จู่ๆก็หล่นมาจากฟ้าแล้วตกลงมาขาหัก เจ้าตัวจึงไม่ได้สนใจคนที่เอาแต่พล่ามไร้สาระอย่างยามาโมโตะแล้วมาสนแมวที่ดูน่ารักกว่าแทน ซึ่งนั่นทำให้เจ้าตัวเกิดอาการไม่พอใจเล็กน้อย
เห็นเมวดีกว่างั้นเรอะ!!!
“เจ้าแมวตัวนี้มันบาดเจ็บ....น่าสงสาร.....”โกคุเทระว่าพลางยื่นมือไปลูบหัวมันอย่างเบามือ ซึ่งเจ้าแมวน้อยนั่นก็ทำตัวเชื่องปล่อยให้คนน่ารักมากกว่าตัวเองลูบไล้ไปแล้วหันมาจ้องตาแป๋ว
ซึ่งการกระทำนั้นอยู่ในสายตาของคนร่างสูงทุกอย่าง
ทำไมถึงรู้สึกอิจฉาแมวขึ้นมาตงิดๆฟะ =_=^^
“นี่! โกคุเทระ ขอฉันจับบ้างซิ แมวนี่น่ารักจัง”คนอีกคนว่าพลางมองไปห้ำหั่นกันทางสายตากับแมวดำที่กำลังซุกหน้าคลอเคลียอยู่กับมือบางแล้วแลบลิ้นเลียไปตามข้อนิ้วสวยนั่น
“โอ๊ยยยยย~!!!!!!!!!!!!!!!! เจ็บนะ! ทำไมทีโกคุเทระถึงยอมให้จับได้ล่ะ O^O!!”คนร่างสูงตะโกน
ในขณะที่คนอีกคนกำลังเอื้อมมือหวังจะไปลูบหัว ( บีบคอ ) แมวดำก็ถูกเล็บเล็กทว่าทรงพลังข่วนเอาเข้าจนเป็นรอยร้องเสียงหลง แล้วเจ้าแมวน่ารักนั่นก็กลับไปซุกที่มือคนรัก ( คนที่สอง ) ของเขาอีกครั้งก็ทำตาแป๋วราวกับร้องให้อุ้ม แล้วข่วนเบาๆที่เรียวขาเพื่อเรียกร้องความสนใจต่อ
ยามาโมโตะที่หายจากอาการบาดเจ็บก็หันมามองไอ้แมวบ้านั่นอย่างหัวเสีย และยิ่งหัวเสียหนักกว่าเดิมอีกเมื่อแมวนั่นมาทำท่ากลัวเขา!!
ไอ้แมวตอแหล =_=** คนร่างสูงคิดอย่างหมั่นใส้
แต่คนร่างบางนั้นรู้ที่ไหนล่ะ จึงได้อุ้มเจ้าตัวขนปุกปุยน่ารักขึ้นมาไว้ในอ้อมอกอย่างช่วยไม่ได้ ก่อนจะปล่อยให้มันนอนหลับซบอกคามืออุ่นของเขา
“แกนี่ขี้อ้อนกว่าที่คิดนะเนี่ย....ฮ่ะๆ”โกคุเทระว่าพลางลูบหูมันเบาๆและหันไปมองอีกคนที่ยืนแก้มป่องอยู่“ไอ้นี่ก็อีกคน งอนบ้าอะไรของแกฟะกะอีแค่โดนแมวข่วน”
ทำไมคำพูดของแมวกับคนมันช่างแตกต่างกันนักล่ะ T^T ยามาโมโตะคิด
“ว่าแต่โกคุเทระ พรุ่งนี้นายคงไม่ลืมเดทของเรากันหรอกนะ ^ ^”เจ้าตัวว่าพลางเดินตามคนร่างน้อยไปแล้วเหลียวมองที่แมวบ้านั่นซึ่งมันเริ่มซุกไซร้เข้าไปในอ้อมกอดมากขึ้นกว่าเดิมเสียอีก อย่าให้กรุเป็นแมวได้นะเมิง =_=**
“หึ! ไอ้ที่แกจะให้ฉันไปดูหนังปัญญาอ่อนนั่นน่ะเหรอ เออ! จำได้!!”
“เย้~!!! ดีใจจัง งั้นสัญญาแล้วนะว่าจะมาด้วยกันแค่สองคน ^ ^”คนตรงหน้าตะโกนอย่างดีใจเมื่อคนรักตอบตกลงเรื่องเดทแล้วหันไปเยาะเย้ยอีกคน ( ตัว ) ที่มองมาที่เขาอย่างอาฆาต
แต่แมวน้อยเริ่มซุกไซร้และตะกุยตะกายหน้าอกของโกคุเทระจนเจ้าตัวสงสัยแล้วหันกลับมา
แต่สิ่งที่พบคือแมวน้อยทำท่าจะร้องได้แล้วทำหน้าเศร้าสลดลงในทันที
ซึ่งมีผลมากนักสำหรับคนอ่อนต่อโลกอย่างโกคุเทระ...........
“แกเหงาเหรอ งั้นเอาเจ้านี่ไปด้วยก็แล้วกัน เพราะจากนี้ต่อไปเจ้านี่คือสัตว์เลี้ยงของฉัน.....”
O_O!!!!
“เหมียว~!!!!!”เจ้าแมวร้องออกมาอย่างดีใจราวกับรอคำตอบนี้มานาน และโกคุเทระก็ลูบหัวมันด้วยความรักใคร่เอ็นดูจนอีกคนต้องอิจฉา......
ทำไมทีฉันไม่เห็นทำหน้าน่ารักแบบนั้นบ้างล่ะ O^O!!!
ร่างสูงฟึดฟัดอย่างไม่พอใจ แต่ความคิดนั้นก็ต้องหยุดไว้แค่นั้นเมื่อทวนคำที่คนร่างบางพูดดูดีๆแล้วมันก็หมายความว่า ............
“นายจะรับเลี้ยงเจ้าหมอนี่งั้นเหรอ......”ยามาโมโตะว่าเสียงสั่น หากแต่อีกคนกลับยิ้มอย่างตื้นตันและตอบกลับมาสั้นๆง่ายๆแต่ได้ใจความว่า.....
“อื้อ!!”
ม่ายเจ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง~!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! TOT
“แล้วเดทของฉันล่ะ!”คนที่เพิ่งได่สติถามกลับในทันที ถ้ามีเจ้านี่มาด้วยเขามีหวังไม่ได้เดทกันแน่ คงเอาแต่จ้องจะแย่งโกคุเทระกันตาเป็นมันวาว
มันจะได้เห็นโกคุเทระตอนอาบน้ำงั้นเหรอ TOT!!!
อิจฉาแมวโว๊ยยยยย~!!!!!!!!!!!
แต่ร่างบางที่ไม่ใส่ใจอะไรมากกับคนตรงหน้ากลับกลับไปคลอเคลียกับแมวตัวเองต่อ
“แกมันก็แค่ตัวแถม ไอ้งี่เง่าเบสบอล”
.................................................................................................................
..............................................................................................
...........................................................................
.............................................................
........................................
....................
.......
To Be ContinuED
เหนื่อย =[]=!!
อิโยโย่เหนื่อยคะ =[]=b!!
แต่ขอบคุณทุกคอมเม้นต์นะคะที่เม้นกันเข้ามา แต่ตอนนี้อาจไม่ดีเท่าไหร่นะคะเพราะอิโยโย่แต่งสดคะ ^ ^ สดจริงๆ ไม่อิงนิยาย เพราะต้องการให้เสร็จก่อนเปิดเทอมวันพรุ่งนี้ T^T
ขอโทษทุกๆคนด้วยนะคะ
ตอบเม้นต์
Pankven : ยามะไม่ได้ใจโลเลหรอกค่ะ แค่รักจนตาบอดเท่านั้น =_=b แต่อิโยโย่เห็นด้วยคะว่าถ้าใครอ่านฟิคอิโยโย่ก็ต้องเชียร์ 8059 กันทั้งนั้น 8059 สุดหูรูดค่า >///<
Chrome : นั่นซิ อิโยโย่ก็ว่ายามะใจร้ายคะ - -* แต่ว่าไม่ด๊ายยย~!!!! เราต้องเชียร์เขาซิคะ ^^ ฟิคนี้หวานคะไม่ต้องกลัว เพราะยามะไม่มีวันบอกเลิกโกคุอยู่แล้ว >O<
Toody : อิโยโย่ก็ NO คะ =_=^^ เพราะคู่นี้ดูยังไงก็ลุงกับหลาน =_=* แต่ว่าอิโยโย่ไม่รู้ว่าจะเอาใครมาปั่นหัวดีนี่คะ T^T เพราะถ้าเจ้าชายอิโยโย่กลัวโกคุจะได้โดนเชือดก่อนบอกเลิกยามะแหงม =^=
Pie : ไม่เศร้าหรอกคะ เพราะอิโยโย่คนนี้แต่งหวานเก่ง ^ ^ ( แต่ที่ผ่านมาไม่มีใครว่าหวานซักคน T^T ) แต่ตอนนี้จะเริ่มหวานขึ้นเรื่อยๆเลยนะคะ ไม่ต้องกลัวหรอกคะ ส่วนเรื่องอัพนั้นอิโยโย่จะรอวันที่อิโยโย่ไม่ขี้เกียจก็แล้วกัน =^=b
Yaoi_is_God : นั่นซิอิโยโย่ก็งงว่าอารมณ์ไหนแน่ =_=a แต่ว่าไม่ต้องห่วงหรอกคะเพราะคู่นี้เขาหวานในแบบของเขา ^ ^ แค่เอาใจช่วยก็พอ ^O^ ( ว่าแต่มันหวานแบบไหน =_=^^ ) ส่วนเรื่องที่เรียกน้องใหม่นั้นเพราะท่านแฟนอุริวอุเคะเพิ่งมาฟิคอิโยโย่คะ T^T จะจำไม่ได้ได้ไง ก็เค้าน่ะออกจะหนิดหนม ^_^ ( คิดอยู่คนเดียว TOT )
-*วิญญาณเร่ร่อน*- : ว๊ายยยย~!!!! O_O!!! อย่ามาเชียร์ให้บอกเลิกจิคะ T^T อิโยโย่ว่ามันก็เริ่มหวานขึ้นแล้วนะ TOT อย่าเพิ่งลดธงอย่างน๊านนนน~ เอากลับขึ้นมาก่อนคะ ยังไม่เจอบทสรุปของเรื่องนี้เลย TOT
oong♪fong♪ : นี่ก็อีกคน =_=** ไปยุให้เขาเลิกกันทำไมเล่าคะ O^O!! เราต้องเชียร์ให้ทั้งคู่หวานขึ้นไปให้ได้ต่างหากถึงจะถูก ดังนั้นเราต้องโบกธง 8059 ไว้ซะ!
Renoel_Leiga : อีแระ =_=^^ ยามะไปทำอะไรให้ใครหลายๆคนป่าวเนี่ย =_=^^ เพลาๆหน่อยเถอะลูก ทำใจร่มๆไว้นะ แล้วเจ้าจะเข้าใจเองว่ายามะรักโกคุ ( แต่ว่าทิ้ง ) แน่นอน =_=b
HalloWeD : ไหนบอกเชียร์ แต่แช่งให้บอกเลิก =_=^^ ต้องเชียร์เต็มที่สิคะ เอาให้มันรู้ไปเลยว่าไม่มีใครมาแทรกกลางระหว่างสองคนนี้ได้ ยามะ ( เลว ) ดี ส่วนโกคุก็ดี ( เกินไป ) ไปด้วยกันได้อยู่แล้วคะ ^_^b
Aaa : คะ ยาวขึ้น =_= แต่อิโยโย่ขอบคุณนะคะที่ยังเชียร์ 8059 กันอยู่ T^T ยังไงก็โบกธงเชียร์กันต่อไปนะคะอย่าให้ลืม เพราะว่ายามะไม่มีวันทำให้โกคุร้องไห้ ( ไม่ต่ำกว่าวันละครั้ง ) หรอกคะ ^ ^
blacky_rose : กลับมาอ่านให้จบซะนะคะ แต่ถ้าหากมีคอมเม้นต์เยอะๆอิโยโย่ก็ไม่ร้างทิ้งไปหรอกคะ ขอบคุณนะคะ
yuyu ♣♦—♥ϖ : มาแนวนี้อีกคนแระ =_=a ทำยังไงดีเนี่ย T^T แต่หวังว่าตอนนี้คงจะช่วยเปลี่ยนใจท่านได้บ้างนะคะ เพราะอิโยโย่แต่งหวานเก่งจะตาย ^ ^ ( แต่ไม่มีใครชม T_T ) ขอบคุณนะคะที่มาเม้นต์ให้เรื่อยๆเลย ^ ^
Cartoon_Nn : ยามะไม่เลวหรอกคะ T^T อย่าไปเชียร์ให้บอกเลิกเลย เพราะแบบนั้นจะทำให้ยามาโมโตะช้ำใจซะเปล่า TOT ( หรือโกคุหว่า ) ขอบคุณนะคะที่มาเม้นต์
pamza},, : อัพแล้วนี่ไงคะ ^ ^ ไม่เปลี่ยนแน่นอนคะ 8059 เท่านั้นที่ครองโลก คู่นี้ออกจะหวานจะเปลี่ยนได้ไงกันเนอะ!
ขอบคุณทุกคอมเม้นต์นะคะ ^O^ แล้วเจอกันใหม่ตอนหน้าคะ ^ ^
ความคิดเห็น