คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : ตอนที่ 4
รถอพลโทสุเมษเลื่อนห่าออาร้านอาหารแห่หนึ่ใน่วลาวัน ภายหลัออไปทำธุระ้านอึสั่ให้นรถแวะร้านอาหาร แ่ยัไม่ทันถอยรถออมาไ้ถึไหนนายทวีปนับ็้อเผลอร้อลั่นเมื่อมีผู้หิเินเ้ามาหารถอย่าระั้นินูเหมือนใ
“ว้าย”สรีสาวสวยผู้นั้นอุทานึ้น่อนล้มแหมะลับพื้น นายทวีปใึรีบเปิประูลมาู แ่เา่อน้าะแน่ใว่าัวเาไม่ไ้นหรือเี่ยวเธอผู้นั้นแม้แ่นิเียว
“ุเป็นยัไบ้ารับ”
“โอย…เ็บ ันเ็บา”หิสาวผู้นั้นรวราึสุที่เ้าอรถอย่าพลโทสุเมษะทนนั่อยู่ในรถไ้ึลุออมาู นายทวีปยัรีรอเพราะไม่ล้าแะัวสาวเ้า พลโทสุเมษึเ้าไปประอเธอให้ลุึ้น ร่านั้นอ่อนระทวยนแทบะเอนบไปับอ
“เป็นอย่าไรบ้ารับุ”
“เ็บ่ะ พลอยเ็บา เวียนหัว”พลอยมีเอนบแล้วโอบรอบอพลโทสุเมษเอาไว้ พยายามอย่าที่สุที่ะเบียหน้าออวบอิ่มเ้าับหน้าออายแ่ราวพ่อ เบียิเสียสีนฝ่ายายเิอาารร้อนวูบวาบนเหื่อึม นายทวีปเอ็ลอบลืนน้ำลายไปหลายที ้วยนาและวามาวอหน้าอหน้าใที่ทะลัล้นันเสื้อรัรูปออมาให้สายาผู้ายแทะเล็ม
“ับรถยัไวะทวีป ไม่ระวั”
“เอ่อ…ผมไม่ไ้นเลยนะรับท่าน”ทวีปหน้าเื่อนแ่ยัส่ายหน้าปิเสธ เามั่นะว่าไม่ไ้นเลยสันิ หาไม่ิไปเอเหมือนฝ่ายนั้นะใเินเ้ามาหารถเสีย้วย้ำ
“ไม่ไ้นยัไุผู้หิเธอเ็บอออย่านี้”
“เ็บ่ะ พลอยเ็บา หน้ามืะเป็นลม”หิสาวทำท่าสูอาาศหายใ่อนเป็นลมล้มพับในอ้อมอท่ามลาวามใอพลโทสุเมษ
“ุๆ อ้าว ไปออรถเร็วๆ สิะไ้พาเธอไปหาหมอ”พลโทสุเมษวานรถทำให้ทวีปรีบลนลานออไปึ้นรถ ในะที่พลโมสุเมษอุ้มร่าอ่อนระทวยอพลอยมีึ้นาม
“ไปไหนรับท่าน”
“ไปโรพยาบาลสิวะ เร็วเ้า่อนที่เธอะอาารหนัว่านี้”พลโทสุเมษำรามอย่าหุหิที่นรถไม่ไ้ั่ใ นายทวีปรับำแล้วออรถไปามำสั่ แ่หิสาวในอ้อมออพลโทสุเมษเริ่มัวเียื่นึ้น มือไม้สะเปะสะปะไปมานมาวาแหมะไว้บนส่วนหวแหนอผู้าย
“อืม…ปวหัวั”หิสาวพึมพำในะที่พลโทสุเมษเหื่อึมทั้ที่ภายในรถยน์ันามเปิแอร์เย็น่ำ เพราะมือที่วาแหมะเยๆ เมื่อรู่เริ่มยุ่มย่าม
“เอ่อ…ุรับ”ายสูวัยปลุึ้น พลอยมีลืมาปรือๆ ึ้นมอ่อนส่ยิ้มหวานเยิ้มไปให้ แ่มือยัวาแหมะเอาไว้ที่เิม
“นี่พลอยเป็นอะไรไปะเนี่ย ที่นี่ที่ไหน”
“รถผมเอรับ เห็นว่าุเป็นลม็เลยั้ใะพาไปโรพยาบาล”พลโทสุเมษบอึ้นแ่พลอยมีส่ายหน้าพร้อมปิเสธพัลวัน
“ไม่่ะ พลอยไม่ไป พลอยลัวเ็มียา”
“ถ้าุีึ้นแล้ว็ไม่เป็นไรรับ แล้วนีุ่ำลัะไปไหนผมะให้นรถไปส่”พลโทสุเมษพยุร่าพลอยมีให้ลุึ้นนั่ หิสาวลุเ้าไปไ้หน่อยเียว็บลไปใหม่
“ยัเวียนอยู่เลย่ะ ถ้าุะรุา่วยไปส่ันที่อนโหน่อยนะะ”
“ไ้สิรับ”เารับปาเพราะอนนี้ไม่มีธุระที่ไหน่อ หิสาวบอทาไปอนโัวเอให้ับทวีปะที่ร่า็ยัเอนบอยู่อย่านั้น พลอยมีลอบยิ้มเมื่อเห็นว่าหัวใอายแ่ราวพ่อเ้นรัวเร็ว เหื่อ็ึมามับทั้สอ้า มือหรือ็เย็นเียบราวับพึ่ำน้ำแ็มาทั้้อน
ผู้ายนนี้ไม่ใ่อยาเลย
็แ่…าแ่ัหาลับ
“อรนี้แหละ่ะ”หิสาวบอึ้นเมื่อมาถึที่หมาย ทวีปอรถามำสั่หาหิสาวยัอ้อยอิ่ไม่ยอมลารถเสียที
“ุไปไหวไหม”พลโทสุเมษเอ่ยถาม พลอยมีส่ายหน้าแทนำอบ
“พลอยลัวะเป็นลมลาทา่ะ ุ่วยไปส่พลอยหน่อยสิะ”หิสาวอออ้อน พลโทสุเมษพยัหน้ารับ นรถอเาเป็นสาเหุให้เธอ้อเ็บัวึ้อูแลให้ถึที่สุ
“ไ้สิรับ”พลโทสุเมษลารถแล้วเปิประูลมา่อนแล้วประอร่าอ่อนระทวยอพลอยมีเินหายเ้าไปในอนโ นายทวีปมอามอย่าหนัใ่อนพึมพำ
“ะรอไหมวะนายู สวยสะบึมะนานั้น”
“ปวหัวั่ะ เี๋ยวนี้พลอยเป็นอะไร็ไม่รู้ปวหัวเวียนหัวบ่อย”หิสาวบไปที่ไหล่ายแ่ราวพ่ออีรั้ แล้วึผละัวมาลิฟ์ “ั้นห้า่ะ”
“รับ”
เมื่อลิฟ์เปิเธอ็เินรไปที่ห้อ พลโทสุเมษทำท่าะหมุนัวลับหาสาวเ้าลับรีบย้อนมาึัวเอาไว้แล้วอ้อน่อ
“ไปื่มาแฟห้อพลอยสัถ้วยนะะ เป็นารอบแทนทีุ่่วยมาส่”
“ผม่าหาละรับที่้ออโทษ ที่นรถอผมไม่ระวัทำใหุ้้อเ็บัว”
“ไม่เป็นไรหรอ่ะ พลอยว่าเราอย่ายืนุยันรนี้เลยนะะ เ้าไป้าในเถอะ”หิสาวเปิประูแล้วรุนหลัเาให้เ้าไปภายในห้อ อนโว้าวามาพอสมวร เป็นอนโที่มาาน้ำพัน้ำแรอเธอเอ แม้ว่าานที่ว่าะใ้เรือนร่าเป็นบันไ็าม
“เอ่อ…ผมว่ามันไม่่อยเหมาะ”ปาปิเสธแ่า็้าวามมานถึห้อแล้ว
“ไม่เหมาะอะไรันะ พลอยไม่ถือหรอ่ะ ริสิะยัไม่แนะนำอย่าเป็นทาารเลย พลอยมี่ะหรือะเรียสั้นๆ พลอย็ไ้”
“ผมพลโทสุเมษ ันระูลรับ”
“ว้าว…ยินีที่ไ้รู้ัทหารั้นผู้ให่อย่าุ่ะ เป็นบุวาสนาอพลอยริๆ ที่ไ้มารู้ัท่าน”หิสาววามือทาบอ้วยท่าทาื่นเ้นเินริ
“ไม่ถึอย่านั้นหรอรับ”
“เอ่อ….พลอยอัวไปล้าหน้าในห้อน้ำ่อนนะะ แล้วะออมาาแฟให้ื่ม”หิสาวส่ยิ้มยวนยั่วให้อีรั้่อนเินหายเ้าไปในห้อน้ำ ใปิประูแ่เพียแ้มๆ เอาไว้
พลโทสุเมษวาสายามอไปรอบห้อ ห้อถูัไม่เป็นระเบียบนั หนัสือวาระเะระะเ็มห้อที่ล้วนแล้วแ่เป็นหนัสือแฟั่น ั้นวารอเท้าอยู่มุมสุิับประูแ่รอเท้าหลายู่ยัวาอยู่ไม่เป็นที่เป็นทา บ่บอนิสัยส่วนัวอผู้เป็นเ้าอไ้เป็นอย่าี
เสียน้ำัระทบพื้นัเินว่าที่เ้าอห้อบอว่าไปล้าหน้าล้าา เาสสัยอยู่ั่วรู่่อนที่เสียหวีร้อะัึ้นมาาห้อน้ำ
ความคิดเห็น