คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #35 : อัพเพิ่ม
“ันบอว่ายะแยุ ไ้ยินัไหม”
หิสาวย้ำอีรั้ ราวนี้ร่าบาปลิวหวือมาปะทะับอพร้อมับริมฝีปาร้อนๆ
ทีุ่ามเธออย่าเอาเป็นเอาาย เธอพยายามหลบหลีลิ้นให้พ้นาลิ้นร้อนๆ
อแพทริแ่ลับลายเป็นว่ามันเาะเี่ยวระหวัรัรึับเายิ่ว่าเิมะอี
เพราะยิ่เธอหลบหนีเา็ยิ่รุาม และมัน็ทำให้ร่าายอเธอเิปิิริยาบาอย่า
ไม่นะ!
อนนี้ร่าายอเธอำลัร้อนเหมือนถูไฟลามเลียในทุพื้นที่ที่แพทริแะ้อ
ในโพลปาเิอาารันยุยิเหมือนมีมนับแสนัวไ่อม ูบอเารสหวานึ้นเรื่อยๆ
นน่าแปลใและมัน็ูลืนเรี่ยวแรเธอให้ไร้าร่อ้านและเผลอเี่ยวลิ้นโ้อบ
ไม่นะปรายฟ้า
เธอะทำอย่านั้นไม่ไ้….
หิสาวพยายามห้ามปรามัวเอ แ่ไม่อาวบุมไ้
อนนี้ร่าายเธอราวับเป็นทาสสัมผัสร้อนแรอเา มือหนาวาทาบไปบนเรือนร่าเธอแทบทุพื้นที่
และแทนที่เธอะิ้นรนัืนอย่าเมื่อวานนี้ สัมผัสอเาลับทำให้ร่าายเธอทรยศ้วยารแอ่นัวเ้าหา
และนั่น็แทบทำให้แพทริลั่ และไม่อยาหยุารระทำเอาไว้เพียแ่นั้น
เพราะบาอย่าในร่าายเามันไม่ยอมหยุ
แ่…ประโยหนึ่อหวานา็วาบผ่าน
“ปรายฟ้าเป็นหนอใน ำลัรัษาัว”
และนั่น็ทำให้เาหยุะั
อารม์้า ปรายฟ้าเอ็ไ้สิผลัร่าหนาให้ออห่า มือเรียวถูปาัวเอนแ
รู้สึละอายที่เผลออบสนอเา
“ราวนี้ยัรัเีย
ยะแยผมอยู่รึเปล่า”
น้ำเสียเาเือไป้วยร่อรอยเยาะหยันที่วาม่ำออเาเรียร้อให้ปรายฟ้าอบสนอไ้
“่อใหุ้เป็นเทวามาาไหน
ัน็เลียุ”
“แ่เมื่อี้นี้” แพทริยิ้มทั้ปาทั้า
หิสาวหน้าแ ทั้โรธทั้อาย
มือเรียวาออเรียมยุ้มใบหน้าหล่อๆ ให้ระุย แ่ไม่ไ้ทำอย่าที่ั้ใ
เพราะวาที่ายแววบาอย่าาเา
“ุ้อารอะไราันันแน่
ทำแบบนี้ทำไม” หิสาวเสียห้วน เธอับเาไม่เยรู้ัันมา่อน
แ่เาลับทำท่าเลียัเธอเหลือเิน
“หน้าุไปโนอะไรมา” เาเลี่ยที่ะอบ ปรายฟ้า้มมอเนื้อัวฟ้ำอัวเอ
แล้วเบือนหน้าหนีแทนารอบำถาม “ผมถาม ไม่ไ้ยินเหรอ”
“เรื่ออัน”
“ผมถามีๆ นะ ฝีมือหวานาใ่ไหม” เาถามย้ำทั้ที่พอะาเาไ้ และำถามนั้น็ส่ผลให้หยาน้ำาอปรายฟ้าลอเอ่อ
“ุยัมีหน้ามาถามอีเหรอ
เพราะุันถึเป็นแบบนี้” ปรายฟ้าวา แพทริเอ็รู้สึผิ
เาไม่ิเลยว่าหวานาะล้าทำรุนแรับน้อสาวัวเอไ้ถึนานี้
“เอาเป็นว่าผมอโทษ็แล้วันนะ
ผมไม่ไ้ั้ใ”
“หึ…” หิสาวสะบัหน้าหนี
ายหนุ่มถอนหายใ เป็นนานว่าะบอึ้น
“ุ้อาร่าเสียหายเท่าไหร่”
“ว่าไนะ?” หิสาวหันวับมามอหน้าเา
หาเป็นเมื่อ่อนเธอโรธนหน้าเียวับำถามูแลนเธอแบบนี้
แ่เพราะมีวามำเป็น้อใ้เินห้าพันบาท เธอึ้อหยุิ
“ว่าไ ุ้อาร่าเสียหายเท่าไหร่”
“ุะให้ันเท่าไหร่” ปรายฟ้าย้อนถาม และมัน็ส่ผลให้รอยยิ้มหยันปราบนใบหน้าอแพทริ
เพราะในที่สุหล่อน็เผยธาุแท้ออมา
“หึๆ” ายหนุ่มหัวเราะในลำอ
เอนัวพิับพนัเบาะรถ้วยท่าทาสบายๆ “ุะเอาเท่าไหร่
ผมยินี่ายามทีุ่ร้ออ”
“็ไ้” ปรายฟ้ายิ้มออ
โล่ใที่หาเินมา่าย่าหน่วยิไ้ทันเวลา อย่าน้อยเา็มีวามรับผิอบ
ไม่ไ้เลวร้ายเสียทีเียว
“เท่าไหร่”
โหลที่นี่้า
 |
|
ความคิดเห็น