คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #63 : ตอนที่ 13
ศรีพรรในุเสื้อผ้าธรรมาราาถู หาื้อไ้ามท้อลาทั่วไปหยุยืนอยู่หน้าบ้านอว่าที่ลูสะใภ้ หลัีรยุทธมาส่และไล่ให้เาลับไป อทนยืนาแรอนระทั่หวานาเินนวยนาออมาพ้นประูรั้ว มอเหยียมาหาศรีพรรเมื่อเห็นอีฝ่ายยืนเมียมออยู่หน้าบ้าน
“…่วย้วย่ะหนู น้าะเป็นลม” ศรีพรรโนเน มือุมศีรษะทำท่าเหมือนะล้มลไปแ่หวานายัยืนเยน้อหาหลัยึ้วยารเี่ยวมือเ้าับประูรั้ว
“นี่ อย่ามาายบ้านันนะ ไปายที่อื่นนะยะ” หิสาวส่ายหน้า เท้าสะเอวมออย่ารำา
“่วยหายามให้ทีเถอะ้ะ ในระเป๋าน่ะ”
“ไม่เอาหรอ เป็นพว้มุ๋นรึเปล่า็ไม่รู้” หิสาวส่ายหน้าปิเสธแบบไม่เห็นแ่มนุษยธรรมทำให้ศรีพรรถอนหายใ
นี่หรือ…ว่าที่ลูสะใภ้อเธอ
“เอะอะอะไรันยัยา” ยวนใเินามลูสาวออมาเมื่อไ้ยินเสียหวานาโวยวาย “อะไรันอีล่ะ มาายอะไร ไม่ื้อ” ยวนใโบมือไล่ทั้ที่ยัไม่ไ้ถามไถ่
“ไปเถอะแม่ อย่าไปสนใเลย” หวานาโบมือไล่วามร้อนแล้วเินนำไปึ้นรถสปอร์สุหรูที่แพทริให้ไว้ ไม่สนใให้วาม่วยเหลืออย่าที่ปาว่าริๆ
“นี่เหรอลูสะใภ้อัน อยาะเป็นลม” ศรีพรรส่ายหน้า สุแสนะลุ้มใ หาไ้ผู้หินนี้ไปอยู่ร่วมบ้านริๆ มีหวัไ้มี่าวแม่ผัวับลูสะใภ้อย่าในละรไทยแน่
ราวนี้ศรีพรร แม่สามีอมวาแผนทำหน้าเหมือนะเป็นลมริๆ ึ้นมา มือวานหายามในระเป๋าแ่ไม่พบ
“ุน้า เป็นอะไระ” ปรายฟ้าที่เพิ่เินเ้ามาในอย สวนับรถอหวานาเมื่อรู่เห็นหิแปลหน้าำลัะเป็นลมึปราเ้ามาประอ สีหน้าไม่ีอศรีพรรทำให้เธอใ
“เหมือนะเป็นลมแนะ้ะ น้านึว่าหยิบยามใส่ในระเป๋าแล้วเียว” ศรีพรรวานหายามในระเป๋าอีรั้แ่ไม่เอ ปรายฟ้าึหยิบอัวเอส่ให้
“เอาอฟ้า็ไ้่ะ”
“อบในะ๊ะ หนูนี่มีน้ำใริๆ ไม่เหมือน…” ศรีพรรเือบะหลุปาหาแล้ว็เปลี่ยนใ ยัไฝ่ายนั้น็เป็นน่วยีวิลูายเธอ หาไม่มีหวานาแพทริอาะายไปแล้ว็ไ้ “่าเถอะ้ะ”
“ไหวไหมะ ะเ้าไปื่มน้ำเย็นๆ ่อนไหม บ้านฟ้าเอ่ะ” ปรายฟ้าถามึ้น เพราะเห็นว่าอีฝ่ายหน้าี ท่าทา็ไม่เหมือนผู้ร้ายที่ไหนึล้าเอ่ยวน
“บ้านหนูเหรอ๊ะ”
“่ะ ฟ้าอยู่ที่นี่ับพี่สาว เห็นว่าะมีแมาบ้าน แม่็เลยให้มา่วยทำอาหารน่ะ่ะ” หิสาวบอร่าวๆ ไุแเ้าไปในบ้าน ศรีพรรึเินามเ้าไป้วย
“อบใมานะ๊ะหนูที่ไว้ใัน”
“ไม่เป็นไรหรอ่ะ อีอย่าบ้านฟ้า็หลัเล็นิเียว ไม่ไ้ร่ำรวยอะไร ไม่มีอะไรให้ปล้นหรอ่ะ” เธอหัวเราะึ้น หายไปรู่เียว็ลับมาพร้อมแ้วน้ำเย็น บ้าน่อน้ารเพราะไม่มีเธอ่วยัาร และเหุผลที่ยวนใเรียเธอลับ็้วยสาเหุนี้
“เมื่อ่อนบ้านันหลัเล็ว่านี้อี้ะ” ศรีพรรวาสายามอไปรอบๆ
“แสว่าอนนี้มีบ้านหลัให่สิะ”ปรายฟ้าเอ่ยยิ้มๆ ศรีพรรเอ็รู้สึถูะาับปรายฟ้าทั้ที่เพิ่รู้ัันเี๋ยวนี้เอ ไม่น่าเื่อว่าผู้หิิใามนนี้เป็นน้อสาวอหวานา และเธอเลือที่ะยิ้มแทนารอบำถามาปรายฟ้า
“อบใมานะ๊ะหนูฟ้า ัน้อลับแล้ว”
“ุน้าลับยัไะ ให้ฟ้าเรียรถให้เอาไหม”
“เอ่อ…” ศรีพรรเรใ แ่หิสาวลุึ้นยืนแล้วโน้มัวลมาประอ ลอเวลาที่เินาบ้านปรายฟ้ามาถึหน้าปาอย ศรีพรรับามอหิสาวลอเวลาอย่าื่นม
+++ โหลที่นี่่ะ
ความคิดเห็น