น้องชายของผมไม่น่าจับกดขนาดนั้นหรอก! [Yaoi]

ลำดับตอนที่ #7 : ll Chapter 5 ll The Psycho !! .-

Chapter 5

 

 

ไอ้โรคจิต !!

 

.... 


 

"ฮึ...ไอ้บ้านั่นไปไหนกันนะ " เด็กหนุ่มร่างสูงนอนเหยียดขาบนโซฟาตัวยาวพลางบ่น ใบหน้าเรียวหันไปมองทีวีอย่างเฉยชาก่อนจะคว้ารีโมทมาปิด ทั่วทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบจนได้ยินเสียงหายใจฮึดฮัดเบาๆ

 

 

 

"น่าเบื่อชะมัดเลย .."

 

 

 

"คิดถึงฉันรึไงกันห๊ะ ?" เสียงทุ้มที่เขาคุ้นหูดีดังขึ้น ครีมชีสกระเด้งตัวขึ้นมานั่งแล้วขว้างกล่องทิชชู่ใส่หน้า 'ไอ้โรคจิต' ไปเต็มๆก่อนจะแผดเสียงดังลั่น

 

 

 

"ใครคิดถึงแกกันหา !!! อ..โอ้ย.." ร่างสูงจับแขนตัวเองอย่างเจ็บปวดหลังจากการวิ่งมานานจนร่างกายบาดเจ็บ คิระจึงเข้ามาดูให้

 

 

 

"เฮ้อ จริงๆเลยน้า รู้ว่าแขนเจ็บอยู่แล้วยังจะมาปาของใส่คนอื่นเค้าอีก ดื้อจริงๆเลย" คิระทำหน้าระเอือมก่อนจะขยี้ผมครีมชีสอย่างมันเขี้ยว

 

 

 

"ฮ..ฮึ !!" ครีมชีสแยกเขี้ยวใส่ก่อนจะเอามือของคนตรงหน้าออก ไม่ได้อยากจะบอกหรอกนะว่าเขิน(?)

 

 

คิระหัวเราะนิดหน่อยที่ได้เห็นท่าทางซึน(?)ของครีมชีส ก่อนจะลุกไปหยิบยามาทาให้ ซึ่งตลอดเวลาถึงครีมชีสจะหันหน้าหนีและทำหน้ามุ่ยตลอด แต่ก็ยอมนั่งนิ่งๆให้ทาอยู่โดยดี อาเร๊ะ ? ถ้าถามว่าทำไมแขนเขาถึงเจ็บแบบนี้น่ะเหรอ ? เรื่องก็มีอยู่ว่า..

 

 

 

3 วันก่อน..

 

 

 

"แฮ่กๆ ที่นี่มันที่ไหนกัน !" เด็กร่างสูงบ่นออกมาขณะพิงกำแพงอย่างเหนื่อยหอบ สายตาที่เริ่มพร่ามัวเล็กน้อยมองหาสถานที่ที่พอจะบอกได้ว่าที่นี่คือที่ไหนกัน ? 

 

 

 

'สถานีรถไฟเมืองเมโนะ' 


 

 ................... ครีมชีสอยากกินจุด พระเจ้าครับ !! นี่มันคนละฟากกันเลยนี่นา ไม่ได้การล่ะ..คงต้องโทรหาไอ้แฝดนั่นก่อน..

 

 

 

((ฮัลโหล))

 

 

 

"เจอแล้ว !" เสียงหนึ่งดังขึ้นข้างหลัง ขาของเด็กหนุ่มออกวิ่งไปโดยอัตโนมัติ ก็นี่น่ะมัน...เสียงของไอ้บ้าคิระนั่นนี่ ! อุตส่าห์หนีข้ามเมืองยังตามมาได้อีกรึไง แย่ !!

 

 

 

เขาคุยไปวิ่งไปจนอาการหอบเริ่มมาอีกครั้ง จนมีมือใหญ่มาจับแขนที่กำลังเจ็บจากการวิ่งขูดกำแพง ครีมชีสเผลอร้องแหกปากจนเสียงเข้าไปในโทรศัพท์

 

 

 

"ดูแลคุกกี้ให้ดีๆล่ะ อะ...อย่าจับตรงนั้น ไอ้คิระโรคจิต !!! มันเจ็บนะเว้ย !!!!" การโวยวายไม่มีผลอะไร มือหนาแกล้งจับแขนที่เจ็บนั่นแน่นขึ้นอีกจนเด็กหนุ่มร้องเสียงหลงแทบจะไม่เป็นภาษา



"#)@#_!@$#_@#+!@_#)_@#_#!@#@#$)#(% !!!!!"

 

 

 

"แค่นี้เอง นายถึกจะตายไป" คิระยักไหล่เบาๆ ยื่นหน้าไปงับหูร่างสูงอย่างมันเขี้ยวก่อนจะแบกครีมชีสขึ้นหลัง จนคนถูกอุ้มโวยวายลั่นถนนแล้วดิ้นไปมา

 

 

 

"ค .. ใครถึกกัน ! อ๊ากกก ปล่อยฉันลงเซ่ๆๆ" 

 

 

 

"ไม่เงียบจะจับจูบจริงๆด้วยนะ...!" คิระกระซิบ

 

 

 

"....." เด็กหนุ่มแอบกลืนนํ้าลายและพยายามเงียบ เพราะเขามั่นใจได้ว่าเจ้านี่ทำได้อย่างที่พูดแน่นอนเลย "เดี๋ยวถึงบ้านแล้วจะทำแผลให้ อยู่นิ่งๆล่ะ" เสียงแหบห้าวพูด ครีมชีสทำหน้ามุ่ยก่อนจะนึกคิดอะไรไปไร้สาระนิดหน่อย

 

 

 

..ถึงจะทำตัวโหดๆแต่ก็ยังอ่อนโยนได้นี่หว่า..

 

 

 

...นี่เขาคิดอะไรเนี่ย !!! 

 

 

 

ไม่นานเขาก็ได้มาอยู่ในบ้านสีส้มครีมน่ารักสดใสหลังนี้ซึ่งครีมชีสคิดว่ามันดูไม่เข้ากับคิระเอาซะเลย .. แต่ก็ไม่คิดจะหนีเพราะว่าเขา ...'เชื่อ' ไอ้โรคจิตนี่ว่าจะไม่ทำอะไรเขา ..หรอกมั้ง ? อ่ะนะ

 

 

 

....

 

 

 

:: กลับมาสู่ปัจจุบัน ::

 

 

 

ร่างสูงชำเลืองมองผ้าพันแผลที่แขนขวาของตนก่อนจะถอนหายใจแล้วหลับตาลง แอบเบ้ปากอย่างไม่

 

 

 

อา....เพิ่งจะบ่ายกว่าๆทำไมง่วงแบบนี้นะ...อากาศอุ่นๆอย่างนี้น่านอนจัง

 

 

 

ครีมชีสพลิกตัวไปมาก่อนจะหลับตาลงอีกครั้ง สติเริ่มหลับใหลลงจนไม่รู้ตัวว่ามีคนเข้ามาในห้อง คิระโผล่หน้าออกมาหลังประตูก่อนจะพึมพำพลางอมยิ้ม 

 

 

 

"ฮะๆหลับไปแล้วเหรอ ก็นะ อากาศดีแบบนี้นี่นา"

 

 

 

คิระหาวหวอดแล้วเดินไปข้างเตียง เดินขึ้นเตียงแล้วล้มตัวนอนข้างๆครีมชีสก่อนจะห่มผ้าให้ตัวเองและคนข้างๆ เขารู้สึกได้ถึงสัมผัสบางอย่างที่แขนจึงหันไปมอง

 

 

 

"อืม..อย่าขยับสิ" ครีมชีสที่กำลัวง่วงงุนพูดงึมงำพลางกอดแขนร่างสูงไว้ต่างหมอนข้างอย่างไม่ระมัดระวังตัว คิระหัวเราะนิดๆแล้วซุกตัวลงนอนทั้งๆที่ครีมชีสกำลังนอนกอดแขนเขาไว้ ..

 

 

 

เอาล่ะ ขอนอนกลางวันก่อนละกันนะ ฮ้าว ~



======

ฝากนิยายเรื่องใหม่ด้วยนะคะ จะอัพเร็วๆนี้ XD


http://my.dek-d.com/yuno-chan/writer/view.php?id=1061660