ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    น้องชายของผมไม่น่าจับกดขนาดนั้นหรอก! [Yaoi]

    ลำดับตอนที่ #8 : ll Special ll Merry Christmas ! (10%)

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 451
      1
      26 ธ.ค. 56

    Special Part

    Merry Christmas !

    (แต่งแย่ขออภัยด้วยค่ะ ร้างไปนานมาก ฟฟฟ รอแต่งจบค่อยใส่ธีมนะคะ)

     

              ภายในห้องกว้างในบ้านหลังใหญ่ที่ถูกประดับประดาด้วยแสงไฟหลากสีโดยเฉพาะสีแดงและเขียว ริบบิ้นสีสวยที่ระโยงระยางบนเพดานแต่ไม่เกะกะ ต้นคริสต์มาสสีเขียวเข้มขนาดกลางๆที่ตั้งอยู่กลางห้องพร้อมกล่องของขวัญหลายขนาดทั้งเล็กใหญ่วางเรียงรายกันอยู่รอบๆต้น เสียงเรียกจากครัวของใครซักคนทำให้คนที่เหลืออยู่ในห้องนั่งเล่นหันมองทางด้านเคาท์เตอร์ครัวที่ภายในส่งกลิ่นหอมหลายอย่างปะปนกัน แต่เท่าที่เตะจมูกที่สุดน่าจะเป็นเนื้อย่างฝีมือเด็กสาวคนเดียวในบ้าน



              "พี่มิโมรุฮะ ช่วยผมหน่อยสิ น้า~"



              คุกกี้พูดเสียงออดอ้อน ใครไม่ช่วยก็บ้าแล้ว ! สายตาทุกคู่ในห้องจ้องไปยังเด็กหนุ่มสีฟ้าที่เหมือนจะส่งสายตาราวกับผู้ชนะที่เหมือนจะสื่อกลายๆว่า 'เป็นไงล่ะ คุกกี้เลือกฉันนะ!' เพียงแค่นั้นเหมือนในห้องก็ระอุขึ้นมาโดยทันที โดยที่ฝาแฝดคนน้อง บลูชีสเป็นคนเปิดศึกก่อนคนแรก



              "อะไรกันคุกกี้ พี่ก็อยากช่วยนะ !" บลูชีสว่า



              "ฉันด้วย !" โทยะเริ่มต่อ 



              "อะไรกัน ! ขอฉันช่วยด้วยสิ !" คิระเถียง



              "ให้พี่ช่วยด้วย !!" ครีมชีสโวยวาย จนสุดท้ายก็เสียงดังจนคนชวนต้องออกมาห้ามทัพเสียเอง



              "อ๊ะ อย่าทะเลาะกันสิฮะ งั้นผมสุ่มเลือกเอานะ สองคน ? คนที่เหลือก็ตกแต่งห้องไป" เด็กชายเอียงคอเล็กน้อย เงยหน้ามองพลางเผยรอยยิ้มกว้างน่ารักชวนใจละลายเป็นที่สุด "ตกลงใช่มั้ยฮะทุกคน ?"



              ไม่รู้ว่าทำไมหนุ่มๆหัวดื้อทั้งหลาย เจอรอยยิ้มน้องชายคนเล็กเข้าไปซักหน่อยก็อ่อนยวบยาบเป็นขี้ผึ้งลนไฟ ... ทั้งห้าคนพยักหน้าพร้อมเพรียงกันยิ่งกว่าเรียนลูกเสือซะอีก ขอเพียงแค่เป็นคำขอจากร่างผอมบางตรงหน้า ต่อให้ต้องบุกนํ้าลุยไฟในชีวิตจริงหรือในเกมมากซักเท่าไหร่ ถ้าได้เห็นรอยยิ้มน่ารักออดอ้อนเป็นค่าจ้างตอบแทนล่ะก็ ...



              .... ก็ยอมนะ ?



              "งั้นพวกพี่ก็เดินเป็นวงกลมนะฮะ เดี๋ยวผมจะนับหนึ่งถึงสามแล้วก็ดึงมาสองคน !" 



              "คร้าบๆ" คนฟังพยักหน้า รอจนดวงตากลมสวยปิดลงไปก่อนจึงเริ่มที่จะเดินหมุนกันเป็นวงกลม แต่ก็ไม่วายพูดกัดกันบ้างนัก เสียงหวานเริ่มนับ เป็นช่วงเวลาที่ตื่นเต้นชะมัด ให้ตายเถอะ รู้สึกเหมือนตอนกำลังจะได้ขึ้นรถไฟเหาะครั้งแรกยังไงยังงั้น



              "หนึ่ง ... สอง ... สาม !" 



              ฟุ่บ ---- มือเล็กจับแขนใครก็ไม่รู้สองคน ดวงตาสีโกเมนลืมตาขึ้นมองช้าๆ กระพริบตาปริบๆเพื่อให้เห็นได้ชัดว่าสองคนที่ตนเองนั้นได้สุ่มเลือกมานั้นคือใครกันแน่ 


     
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×