ชายาราชันย์

สวัสดีค่ะ ท่านผู้อ่านที่น่ารัก

                ขอนำเสนอผลงานใหม่เรื่องที่ หก ของไรเตอร์ที่ชื่อ วรนิษฐาค่ะ เรื่องนี้จะขอแต่งแนวอดีต ปัจจุบัน อนาคต ผสมผสานกับจินตนาการอันล้ำเลิศเกินจริงนะค่ะ แบบว่าอยากแต่งแนวนี้มากถึงมากที่สุด ก็เลยตกลงปลงใจใช้ชื่อว่า ชายาราชันย์ ค่ะ ผลงานเรื่องนี้อยากแต่งให้อ่านแบบสนุกของเรื่องราวความรักต่างห้วงเวลาระหว่างไช่ จิน หลง และ เหม่ยหลิน ความรักที่มีห้วงเวลามาเป็นอุปสรรค์สำคัญ นางเอกของเราจะเดินทางกลับไปหาพระเอกในสมัยเมืองจีนรุ่งเรืองแบบสุดๆหรือพระเอกจะเดินทางมาหานางเอกในสมัยนี้ อันนี้ก็ต้องลุ้นกันไปนะค่ะ รับรองสนุกแน่นอน ร่วมลุ้นไปกับคู่รักคู่นี้แล้วคุณจะได้รู้ว่ารักแท้ยังมีในโลกแม้จะต่างเวลาก็เถอะ

                ตังละครทุกตัวไรเตอร์แต่งขึ้นจากจินตนาการล้วนๆไม่ได้ดูหมิ่นใครให้เสียชื่อเสียง หากชื่อสกุลตัวละคร ฉาก เหตุการณ์ในเนื้อเรื่องสอดคล้องหรือตรงกับบุคคลใดต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย

ปล. เรื่องนี้อีกนานนะคะ ว่าจะได้อ่านกันคงประมาณปลายๆ ปี 53  กร๊ากกกก แต่กลัวจะมีคนใจตรงกันชิงชื่อเรื่องไปก่อนก็เลยเอามาลงก่อน 555+++  อย่าถือสาเลยนะค่ะ แบบว่ามันอยากแต่งจริงๆแต่ไม่ใช่ตอนนี้

++++++++

ชายาราชันย์

 การรอคอยคนรักให้หวนคืน เวลาอันแสนเนิ่นนานจากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี แต่ความรักที่ชายหนุ่มผู้ยิ่งใหญ่กลับไม่ลดน้อยถอยลงไปเพียงนิดเพราะหญิงสาวที่เขารักให้คำมั่นสัญญาว่าจะกลับมา เจ้าหัวใจของเขาจะกลับมา

  

ไช่ จิน หลง อายุ 27 ปี ชายหนุ่มรูปงามทายาทคนเล็กของตระกูลไช่ สุขุมเยือกเย็น ชายหนุ่มผู้เก่งทั้งบู้และบุ๋น ต้นตระกูลผู้สืบทอดราชบัลลังแห่งดินแดนอันห่างไกล ชายหนุ่มผู้มีรักแท้ ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเพียงใดหัวใจของเขาก็มอบให้หญิงสาวผู้หนึ่งเพียงคนเดียว

 
 

วริษท์ทิพา วรรณวัฒน์ (เหม่ยหลิน) อายุ 22 ปี สาวลุกครึ่งไทย-จีน น่ารักสดใส เธออยู่ยุคสองพันสิบแต่กลับมีอดีตผูกไว้กับหัวใจดวงหนึ่งแต่เขาคนนั้นกลับอยู่อีกห้วงเวลา คำมั่นสัญญาและความรักที่มั่นคงทำให้เธอหวนคืนกลับไปหาเขากลับไปยังที่ของเธอเคยฝากหัวใจไว้

                                                                                      ++++++++++++

เนื้อเรื่องย่อนะคะ

“กลับเถอะเจ้า กลับมาสู่อ้อมกอดข้า” เสียงๆหนึ่งที่ดังก้องในความรู้สึกของเหม่ยหลิน แม้ยามหลับหรือยามตื่นเธอมักจะได้ยินเสียงนี้เสมอ หญิงสาวลืมตาขึ้นมาในความมืดนานแค่ไหนแล้วที่เธอฝันถึงสิ่งนี้ นานแค่ไหนแล้วที่เธอได้ยินเสียงทุ้มน่าฟังแต่แฝงไปด้วยความเศร้า เหมือนกับเขาคนนั้นกำลังรอใครบางคนอยู่

เหม่ยหลิน ตัดสินใจลุกขึ้นจากเตียง อากาศหนาวเย็นยามค่ำคืนทำให้ร่างกายบอบบางหนาวสั่น เธอเอื้อมมือไปคว้าเสื้อคลุมขึ้นมาสวมทับชุดนอนบางเบาก่อนจะเดินออกไปสูดอากาศยามค่ำคืนที่ระเบียงห้องนอน บนท้องฟ้าดวงดาวมากมายทอแสงระยิบระยับแต่เสื้อคลุมที่เธอหยิบออกมาสวมดูท่าทางจะไม่ช่วยให้เธอหายหนาวเมื่อร่างบางสั่นเท้ายกแขนทั้งสองข้างขึ้นกอดอก แต่สักครู่เหม่ยหลิน กลับรู้สึกว่าเธอได้รับความอบอุ่นจากผ้าคลุมไหล่ของใครบางคนมาคลุมบนหัวไหล่มนของเธอ มันไม่ใช่ความฝันเพราะเธอเห็นและสมัผัสผ้าคลุมไหล่นี้ได้จริงๆ ผ้าผืนสีทองเหลืองอร่ามถูกปักด้วยลวดลายตระการตาใครบางคนกำลังกอดซ้อนหลังของเธออยู่ อ้อมกอดนี้ช่างอบอุ่นยิ่งนัก

 “หนาวนะเจ้า” เสียงทุ้มดังขึ้นข้างๆใบหูอีกครั้ง เหม่ยหลิน ตัดสินใจหันกลับไปมองหน้าเจ้าของเสียงแม้จะตกใจกับภาพที่เห็นชายตรงหน้าไว้ผมยาวแต่กลับปล่อยให้ผมเส้นดำขลับสยายไปทั่วตามแรงลม ใบหน้าคมเข้มโดยเฉพาะดวงตาแต่มันก็แฝงไปด้วยความเศร้าหมอง แม้จจะตกใจแต่เธอกลับไม่รู้สึกกลัวชายตรงหน้าสักนิดเธอส่งยิ้มให้เขา เพราะรู้สึกคุนเคยกับน้ำเสียงและใบหน้านี้เหลือเกิน  

“คุณเป็นใคร?” น้ำเสียงอ่อนหวานเอ่ยถาม หัวใจดวงน้อยเต้นแรง

“คนที่รักและคอยเจ้ามานานแสนนาน กลับบ้านเถอะเจ้า กลับพร้อมข้า” คำพูดของชายตรงหน้าค่อยๆจางหายไปพร้อมกับตัวเขา อ้อมกอดที่อบอุ่นตอนนี้กลับมาเย็นยะเยือกดั่งอยู่บนภูเขาสูงอีกครั้ง ได้ยินแบบนี้และเห็นแววตาอันเศร้าของชายตรงหน้าเหม่ยหลิน กลับใจหายและร้องไห้ออกมาแบบไม่รู้ตัว สิ่งที่เกิดขึ้นทำให้เหม่ยหลิน ตกใจสะดุ้งตื่นจากความฝันอันแท้จริง เหงื่อเม็ดเล็กๆผุดขึ้นบริเวณหน้าผากมน หายใจหอบถี่หัวใจยังคงเต้นแรงอยู่แต่มันกลับแฝงไปด้วยความเจ็บปวด

“ฝันเหรอ ฝันจริงๆนะเหรอ?” เหม่ยหลิน เฝ้าถามตัวเองซ้ำไปซ้ำมาแต่ก็พบเพียงความว่างเปล่า น้ำตายังคงชื้นไปทั้งสองแก้ม เพราะภายในห้องนอนมีเพียงเธอและเธอก็ยังคงนอนอยู่บนเตียงเช่นเมื่อตอนหัวค่ำ ไม่มีชายคนนั้น ไม่มีใครเลย

+++++++++++

ขอบคุณนะคะ ที่ติดตามผลงาน ขอบคุณจริงๆ

ขอบคุณ  Theme สวยๆจาก  Dark_ Sniper ด้วยจ้า