ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : จดหมายจากฮอกวอตส์
ก็ใครกันเล่าจะมาเป็นคู่กัน
ก็ใครกันเล่าจะเดินอยู่ข้างกัน
จะมีบ้างไหมแค่ใครสักคน
ที่ไม่มองข้ามคนอย่างฉัน"
เสียงเพลงที่ไพเราะ บวกกับเสียงร้องที่ฟังแล้วเพราะจับใจ ชายหนุ่มคนหนึ่ง ที่ชอบเสียงดนตรี เป็นชีวิตจิตใจ เมื่อเค้าอยู่ที่ไหนต้องมีเสียงดนตรีอยู่ที่นั่น
“คุณหนูคะ นายท่านให้มาตามลงไปทานข้าวคะ " พี่เลี้ยง ขึ้นมาตามชายหนุ่มให้ลงไปรับประทานอาหารเช้า
ชายหนุ่ม พยักหน้าเป็นเชิงตอบรับ พรางวางกีต้าคู่ใจลงข้างเตียง
“ให้ตายสิ! คนยังไม่หิวแท้ๆ แต่ดันโดนบังคับให้กินมันก็ช่วยไม่ได้ละนะ” ชายหนุ่มบ่นพึมพำก่อนเดินตามพี่เลี้ยงลงไป
" เฮ้อ!ช้าแบบนี้ทั้งปีทั้งชาติเลยนะพี่ " หญิงสาว หน้าตาน่ารัก ที่ตอนนี้กำลังทำหน้าบูดบึ้งให้กับพี่ชายของเธอ ที่ทำตัวเหมือนเด็กอายุสิบขวบ ก็ไม่ปาน ต้องให้คนอื่นขึ้นไปตามอยู่เรื่อยเลย
" อะไร ๆ อย่าริอาจมาบ่นพี่เชียวนะ ก็คนมันไม่หิวนี่จะอะไรนักหนาฟร๊ะ" ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียง ยั่วยวนกวนประสาทน้องสาวของเค้า
" ชิ!" ธีน่า แล้วแลบลิ้นใส่
"เอาละๆ ! อย่าทะเลาะกันเลย เด็กๆ วันนี้พ่อมีประชุมแต่เช้านะ รีบๆทานข้าว แล้ว เราสองคนก็จะได้รีบไปโรงเรียนกันด้วย" พ่อของพวกเค้าทั้งสองพูดตัดบท ก่อนที่จะมีการทะเลาะวิวาทกันเกิดขึ้นกลางโต๊ะอาหาร ชายหนุ่มนั่งลง พร้อมกับเบ้ปากให้น้องสาวของตน ที่ทำหน้ายั่วยวนกวนประสาทอยู่เบื้องหน้า
“ยัยนี่มันน่า!” ชายหนุ่มบ่นพึมพำ เหมือนกำลังสาปแช่งน้องสาวตัวเองอยู่ในใจ
" มีจดหมายส่งถึงลูกทั้งสองคนด้วย" พ่อของพวกเค้ายื่นซองจดหมายสีน้ำตาล ให้พวกเค้าทั้ง สองคน
“จดหมาย? “ ทั้งสองพูดพร้อมกัน ก็แน่ละสมัยนี้ยังมีคนเขียนจดหมายสื่อสารกันอยู่ด้วยรึ!
สองพี่น้องก้มมองจดหมาย แต่ก่อนที่จะเปิด เค้าทั้งสองคนก็สังเกตเห็น สัญญาลักษณ์ที่ติดมากับซองจดหมาย มันเขียนว่า "ฮอกวอตส์" ทั้งสองทำหน้าครุ่นคิด อยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะแกะซองจดหมายออกมาอ่าน
โรงเรียนคาถาพ่อมดแม่มด และเวทมนต์ศาสตร์ ฮอกวอตส์
อาจารย์ใหญ่ : อัสบัส ดัมเบิลดอร์
(เหรียญตราแห่งเมอร์ลินชั้นหนึ่ง พ่อมดผู้ยิ่งใหญ่ หัวหน้าหมอผี อิสรชนสูงสุด พันธรัฐพ่อมดนานาชาติ)
เรียน คุณ ออร์ฟีอัส ปฐพี
เรามีความยินดีที่จะแจ้งให้คุณทราบว่า โรงเรียนคาถาพ่อมดแม่มด และเวทมนต์ศาสตร์ รับคุณเข้าเรียน ในปีนี้ ที่แนบมาพร้อมกันนี้ คือรายการหนังสือและของใช้จำเป็น
โรงเรียนเปิดวันที่ 1 กันยายน เราจะคอยนกฮูกของท่าน จนถึงวันที่ 31 กรกฎาคม
ขอแสดงความนับถือ
มินอร์ว่า มักกอนากัล
(มินอร์ว่า มักกอนากัล)
รองอาจารย์ใหญ่
"พ่อครับ คือผมไม่เข้าใจ? อะไรคือ เวทมนต์ศาสตร์? (- -')เด็กสาวพยักหน้าตามพี่ชายที่กำลังเอ่ยถาม พ่อของเค้า เงยหน้าขึ้นมามองเด็กทั้งสอง แล้วยิ้มให้
"ลูกลองคิดดูสิ! ว่าเวลาที่ลูก โกรธ หรือ เวลาที่ลูกคิดจะทำอะไรบางอย่าง ( สองพี่น้อง ชอบคิดอะไรแผลงๆ อยู่เสมอ) แล้วมันเกิดเป็นจริงอย่างที่ลูกคิดขึ้นมา หรือมันอาจจะอธิบายยาก เมื่อหาข้อพิสูจน์ไม่ได้ นั่นแหละ คือ เวทมนต์ อันที่จริงแล้ว ลูกทั้งสองคนต้องเข้าเรียน เมื่อ 4 ปีก่อนแล้ว แต่พ่อขอเลื่อนการเข้าเรียนของลูก เพราะพ่อคิดว่า พ่ออยากให้ฟีอัส เรียนจบ ม.6 จากที่นี่ซะก่อน (มันมีเหตุผลมากกว่านั้นคือพ่อของเค้าเป็นห่วงเด็กสองคนนี้มาก จึงคิดว่ารอให้พวกเค้าโตพอที่จะรับผิดชอบตัวเองได้ซะก่อน)" เมื่อพ่อของเค้าอธิบายจบประโยค เด็กทั้งสอง ก็ทำหน้าประมาณว่าไม่เข้าใจ พวกเค้าคงไม่อยากเชื่อแน่ ว่าในโลกนี้ จะมีเวทนมต์จริงๆ แล้วยัง ทำหน้างงในสิ่งที่พ่อของพวกเค้ากล่าวขึ้น ( = =*)
"พ่อคะแล้วหนูละ หนูพึ่งขึ้น ม.5 เองนะ ยังเรียนไม่จบเลย ทำไมหนูต้องไปด้วย " เด็กสาวเอ่ยถามบ้าง?
" ส่วนลูก ธีน่า ก็ต้องไปเข้าเรียน ปีสามที่นู่น เหตุผลเพราะ! ลูกต้องไปเป็นเพื่อนกับพี่เค้า " น้องสาวเบ้ปากใส่พี่ชาย ก่อนจะหันกลับมามองพ่อของเธอ
" พ่อเชื่อนะว่าลูกไปอยู่ที่นั่น ลูกจะสนุกกับการเรียน อย่างแน่นอน" พ่อของเค้าพูดขึ้น พรางยิ้มให้เด็กทั้งสอง
ทั้งสองต่างนั่งมองหน้ากัน แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ
"ลูกเลือกได้นะ ว่าจะไปหรือไม่ไป " พ่อของพวกเค้า พูดขึ้นทำลายความเงียบ
ทั้งคู่มองหน้ากันก่อนจะตัดสินใจตอบออกไป
"พวกเราจะไป ครับ/ค่ะ พ่อ" ทั้งสองตอบด้วยความมั่นใจ แต่พวกเค้าก็ยังไม่ค่อยเชื่อในสิ่งที่พ่อของเค้าบอกเท่าไหร่นัก
“เวทมนต์มันจะไปมีได้ยังไง...” ชายหนุ่มคิดในใจ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น