Harry Potter & Child of the Gods

ลำดับตอนที่ #19 : Chapter : Athena Patape

"...เงียบ! เหงา โว๊ย" นี่คือคำพูดที่วนซ้ำแล้วซ้ำเล่าของหญิงสาวที่กำลังเหม่อมองออกไปยังนอกหน้าต่างด้วยความเบื่อหน่าย 

 

"เฮ้อ!ไม่มีอะไรให้ทำ...แล้วฉันมานั่งอยู่ตรงนี้กี่ชั่วโมงแล้วเนี่ย" พอคิดได้แบบนั้นธีน่าก็เดินออกจากห้องนอนของตัวเอง พอมาถึงห้องนั่งเล่น ก็ต้องเจอกับบรรยากาศที่แสนจะมาคุในห้องนี้ต่อ

 

"เอิ่ม!นี่มันบรรยากาศมาคุเห็นๆ เกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย?" ธีน่าเดินผ่านบรรยากาศอันแสนมาคุนั้น แล้วนั่งลงที่โซฟา

 

"อรุณสวัสคะ...อาเธน่า" (น้ำเสียงสั่นระริก)

 

"คะ " (ยิ้มแบบแห้งๆ) แล้วก้มหน้าอ่านหนังสือต่อ

 

"เอ่อ...พี่วันนี้ไม่ซ้อมดนตรีหรอ?" (น้ำเสียงสั่นระริกยิ่งกว่าเดิม)

 

"พี่ไม่มีอารมณ์" (ตอบแบบห้วนๆ) ก่อนที่จะลุกเดินออกไป

 

"นี่ตูไปทำอะไรผิดป่าวฟร๊ะ!" ธีน่าหันมองคนทั้งสองด้วยความสงสัยอีกครั้ง ก่อนจะส่ายหัวไปมาเหมือนจะไม่เข้าใจเหตุการณ์ที่อยู่ตรงหน้า

 

"เอ่อ...มีปัญหาอะไรกับพี่ฉันรึป่าวคะ หรือ ไอร่พี่บ้านั่นแกล้งเธออีกแล้ว?" ธีน่าถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง ปนด้วยความสงสัย

 

"ไม่มีอะไรหรอกธีน่า อย่าใส่ใจฉันเลย" อาเธน่าตอบก่อนจะปิดหนังสือลง แล้วหันไปยิ้มให้กับธีน่า

 

"คะ...แต่ถ้ามีปัญหาอะไรปรึกษาฉันได้นะ"อาเธน่าแค่พยักหน้า

 

"งั้นฉันขอตัวก่อนนะ" (น้ำเสียงเหมือนคนกำลังจะร้องไห้) แล้วเดินออกไปจากห้อง

 

"คือ...ฉันมาผิดเวลาใช่ไหมเนี่ย" ธีน่าบ่นงึมงำ ก่อนจะล้มตัวลงนอนบนโซฟา

 

"วันนี้ว่าง...ว่างมาก ถึง มากที่สุด ฉันจะมัวมานอนกลิ้งเกลือกเหมือนหมูแบบนี้ไม่ได้แล้ว ต้องออกไปหาอะไรทำ" ธีน่านั่งคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่จะหยิบกระเป๋าใบเล็กๆ ที่พี่ชายเธอซื้อให้ในวันคริสมาตส์ปีที่แล้ว ไว้กับตัวก่อนที่จะเดินไปหน้าเตาผิง แล้วหายตัวไป

 

---ตรอกไดร์แอกอน---

 

ฉันเดินเข้าร้านนู้นออกร้านนี้อย่างสนุกสนาน ฉันก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันทำไมต้องมาที่ตรอกไดร์แอกอนนี้ด้วย ฉันควรทำตัวให้เหมือนหญิงสาววัยแรกรุ่นสิ ออกเดทกับแฟนหนุ่ม หรือไม่ก็จัดปาร์ตี้เล็กๆกับเพื่อนๆ โอ้ว!ชีวิตฉันมาถึงจุดๆนี้ได้ยังไงกัน จุดที่เบื่อทุกอย่างแม้กะทั่งชีวิตตัวเองTT

 

ว่าแล้วก็อยากจะหาหนังสือสักสองสามเล่มกลับไปอ่านเหมือนกัน ฉันไม่ลังเลเลยสักนิดที่จะเข้าร้านตัวบรรจงและหยดหมึก เพราะมันเป็นร้านในดวงใจของฉันเลยก็ว่าได้ ทุกครั้งที่ฉันเข้ามาในร้าน ฉันรู้สึกว่ามันวิเศษอยู่ตลอดเวลา มีอีกหลายเรื่องที่ฉันยังไม่รู้ เกี่ยวกับโลกเวทมนต์ พอเดินเข้ามาในร้านฉันรีบตรงดิ่งไปที่โซนหนังสือเกี่ยวกับพวกสมุนไพรทันที 

 

"ว๊าว!เดือนนี้หนังสือออกใหม่หลายเล่มเลย" ฉันพูดด้วยความตื่นเต้น แววตาฉันเปล่งประกายทันที

 

"เล่มนู้นก็น่าสนใจ เล่มนี้ก็เนื้อหาดี เล่มนั้นมีภาพประกอบด้วย อุ๊ย!กรี๊ด โอ๊ยฉันอยากได้มันทุกเล่มเลย ...แต่พอคิดๆดูแล้ว ถ้าฉันแบกหนังสือพวกนี้กลับไปที่คฤหาส์ มีหวังพี่ชายของฉันต้องต้ม หนังสือพวกนี้ให้ฉันกินแทนข้าวแน่ๆเลย กึ๊ก ! คิดแล้วสยอง" ...สุดท้ายธีน่าก็ตัดสินใจซื้อกลับไปเพียงแค่เล่มเดียว โดยบ่นงึมงำไปตลอดทาง

 

ตุ๊บ ~ ~ (ล้มไปกองกับพื้นเรียบร้อย) 

 

"โอ๊ย! ๆ ! เวรกรรมอะไรของฉันเนี่ย คุณไม่เห็นรึไงว่าฉันกำลังจะผลักประตูออกไป" ธีน่าเอามือลูบที่หน้าผากของตัวเอง ก่อนจะแหกปากร้องดังลั่น ด้วยความเจ็บ

 

"เฮ้ย!ผมขอโทษครับ..." ชายหนุ่มพยุงตัวของหญิงสาวให้ลุกขึ้น โดยที่ไม่ทันได้มองหน้า แต่พอธีน่าเงยหน้าขึ้นมามองผู้ที่เดินชนเธอเท่านั้นแหละ ถึงกลับผลักตัวชายหนุ่มให้ห่างออกไปทันที

 

"ไอร่หัวมันเผือก!นายเองหรอที่เดินชนฉัน" ธีน่าเปลี่ยนสีหน้าทันที

 

"ยัยปฐพี!นี่เธออีกแล้วเหรอ!...นี่มันวันอะไรของฉันกัน" มัลฟอยถึงกับทำท่าหัวเสียขึ้นมา

 

"ฉันต่างหากที่ต้องเป็นคนพูดคำๆนั้น...ซวยจริงๆเลยที่ต้องมาเจอคนแบบนาย" มัลฟอยแค่สแยะยิ้ม

 

"แล้วเธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?" มัลฟอยเอ่ยถามขึ้น

 

"ฉันจำเป็นต้องตอบไอ้หัวมันฝรั่งเผือกแบบนายด้วยหรอ?" ธีน่าโต้กลับทันที 

 

"อ่าหะ! ไม่จำเป็น..ฉันก็แค่ถาม ไม่ได้อยากรู้หรอก" (สแยะยิ้มอีกครั้ง)

 

"รู้ไว้ซะก็ดี...ไอ้หัวมันฝรั่ง" ธีน่ารีบก้มเก็บของ แล้วรีบเดินหนีทันที โดยไม่สนใจมัลฟอยเลยสักนิด 

 

"ทำไมฉันต้องมาเจอคนพักนี้ด้วย..."ธีน่าเดินไปบ่นไป แต่ก็มิวาย ไอร่หัวมันฝรั่งเดินตามมาติดๆ

 

"เห้ย!นายจะเดินตามฉัน..หาสวรรว์วิมารอะไรกัน?" ธีน่าสบถเบาๆ 

 

"ฉันเดินตามเธอตรงไหน ฉันจะไปทางนี้เหมือนกัน อย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลย...ฉันไม่พิศวาทเธอขนาดนั้นหรอก" มัลฟอยหัวเราะในลำคอ

 

"ฉันก็ไม่ได้พิสวาทคนแบบนายอยู่แล้วย๊! ธีน่ารีบวิ่งใส่เกียหมาทันที เมื่อพูดจบ

 

"ให้ตายสิ!พูดบ้าอะไรออกไปวะนี่" มัลฟอยได้แต่กร่นด่าตัวเองในใจ ทั้งๆที่เค้าอยากที่จะหาเรื่องคุยให้นานกว่านี้แท้ๆ ><เค้าได้แต่ยืนมองแผ่นหลังของธีน่า จนตัวของเธอหายเข้าไปในหมู่ฝูงชน 

 

"กลับบ้านปลอดภัยนะยัยตัวแสบ^^" (เดรโกยิ้มหน้าบาน)


#ไมม่ขออะไรมากคับ แค่คอมเม้นผมสักนิด ก็ยังดีคับ
              ขอบคุณคับ