ลำดับตอนที่ #39
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #39 : Chapter : 1:1
"จงรวบรวมเหล่าสหายของเจ้าซะ!...เหล่าสหาย ที่มาจากทั่วทุกสารทิศ แล้วชัยชนะจะเป็นของเจ้า จงออกตามหาพวกเค้า แล้วสัญชาตญาณของเจ้าจะบอกเองว่า เหล่าสหายของเจ้านั้น คือผู้ใด จงเชื่อมั่นในพวกเค้า...พวกเค้าจะไม่ทำให้เจ้าผิดหวัง..." ฟีอัสสะดุ้งตื่นขึ้นมาในกลางดึก เข้ามองไปรอบๆ ห้อง
"เหล่าสหาย? ไม่เห็นจะเข้าใจเลยซักนิด" ฟีอัสพึมพำออกมา ก่อนจะลุกออกจากเตียงลงไปที่ห้องนั่งเล่น
ผมนั่งอยู่ที่โซฟาอย่างเงียบๆ พรางครุ่นคิดถึงสิ่งที่ซูสพยายามบอกกับตัวผม
"รวบรวมเหล่าสหาย!? แล้วจะไปรวบรวมจากที่ไหน บ้ากันไปใหญ่แล้ว" ผมสบถออกมา พรางจ้องเข้าไปในเตาผิง
"รู้สึกไม่ค่อยดีเลยแหะ...เหมือนว่าวันพรุ่งนี้จะมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นกับตัวเอง" ผมถอนหายใจออกมา
ปึ๊ก ~ ~ นกฮูกเจ้าปัญหาของรอนบินชนกำแพง เข้าอย่างจัง
"เจ็บแทนแกจริงๆ!" ผมรีบอุ้มนกฮูกเจ้าปัญหาขึ้นมา แล้ววางมันไว้กับโต๊ะ พร้อมกับหยิบหนังสือพิมเดลี่พรอเฟ็ตขึ้นมา
"แหกคุกหมู่ที่อัซคาบัน" หัวข้อข่าวใหญ่ตัวเบ้อเริ่มถูกพาดไว้กลางหน้าของหนังสือพิม พร้อมภาพเคลื่อนไหว
"ข่าวใหญ่เลยนี่หว่า!" ผมรีบวิ่งกลับขึ้นไปปลุก แฮรี่ กลับ รอนทันที
"แฮรี่! ตื่นสิ" ผมเขย่าตัวแฮรี่อย่างสุดกำลัง แฮรี่รีบสปริงตัวขึ้นทันที พร้อมหยิบแว่นตาขึ้นมาใส่
"เกิดอะไรขึ้นฟีอัส?" แฮรี่ทำหน้าขมวดคิ้วขึั้น
"นายดูนี่สิ! ข่าวใหญ่เลยแหละ เรื่องที่ซีเรียสเตือนพวกเรามาตลอด เกี่ยวกับผู้เสพความตาย!" ผมยื่นหนังสือพิมให้กับแฮรี่
"เป็นไปได้ไง?" แฮรี่ทำหน้าเครียดทันที
"มันเป็นไปแล้วแฮรี่! " ผมเอามือตบไหล่แฮรี่เบาๆ (รอนยังคงนอนกรนแบบไม่รู้สึกรู้สาอะไร)
"นายลองคิดให้ดีนะแฮรี่...จะมีคนบ้าซักกี่คนกันที่ฝ่าด่านเข้าไปในอัซคาบัน...แล้วไม่เจอเข้ากับผู้คุมวิณญาณน่ะ...เรื่องนี้ต้องมีคนในกระทรวงรู้เห็นแน่....แล้วพวกนักโทษที่แหกคุกออกมาแต่ละคน ล้วนเคยเป็นผู้เสพความตายมาก่อน" ผมทำสีหน้าเครียดขึ้นบ้าง ด้วยความที่ห่วงแฮรี่ผมคิดว่าอีกไม่นาน สงครามของเหล่าพ่อมดแม่มดต้องเริ่มขึ้นแน่ ผมรู้สึกแบบนั้น
"ใช่! เค้ากำลังสร้างกองทัพ ... ฟีอัส!มันมีสิ่งหนึ่งที่เค้าต้องการ...ซึ่งมันอยู่หลังประตูนั่น ประตูที่ฉันฝันถึงมันทุกวัน..." แฮรี่พูดด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนก พรางเขย่าตัวผมรัวๆ
"แฮรี่! แฮรี่...ตั้งสติหน่อยสิ" ผมเอามือจับตัวแฮรี่ไว้แน่น แฮรี่พยักหน้าพร้อมกับหายใจรัวๆ
"เอาเป็นว่า...เรื่องที่พวกเราทำได้ในตอนนี้...คือช่วยสอนสมาชิกในกองทัพให้ชำนาญในการใช้คาถาให้ดีที่สุด" ผมพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
"ฉันจะช่วยนายอีกแรง" ผมเอามือตบไหล่แฮรี่
"ขอบใจนายมากนะ!"
----ห้องต้องประสงค์-----
"เฮ้!ทำไมวันนี้คนเยอะจัง" ผมพูดขึ้นด้วยความตื่นเต้น
"เพราะข่าวแหกคุกหมู่ไงละ...ทุกคนเชื่อในสิ่งที่แฮรี่พูดแล้ว...แล้วพวกเค้ายินดีจะเข้าร่วมกับพวกเราด้วย" เฮอร์ไมโอนี่พูดขึ้น
"แต่ละคนดู...มีความสามารถทั้งนั้นเลยเฮอร์ไมโอนี่...พวกเราจะสอนเค้าได้เหรอ?" ผมทำหน้าสงสัย
"ก็ต้องได้สิ!...ในเมื่อพวกเค้าไว้ใจเรา" แววตาของเฮอร์ไมโอนี่ ดูจริงจังขึ้นมาทันที
"เฮ้!" สองแฝดโบกมือไปมาเรียกพวกเราสี่คน
"เพื่อนฉันเธออยากเข้าร่วมด้วยน่ะ" สองแฝดผลักหญิงสาว ที่ทำหน้าตาเบื่อโลกออกมา ดวงตาสีแดงฉานนั้น มองหน้าทุกคนอย่างนิ่งเฉย นั่นทำให้ รอน และเฮอร์ไมโอนี่ขนลุกซู่ไปทั้งตัว
"นี่!เดี๋ยวนะ เธอเรียนที่นี่หรอ?" ผมถามขึ้นด้วยความสงสัย
"ใช่...นายมีปัญหาอะไรกับฉันไหมละ?" คินน่าทำหน้าเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อผมขึ้นมาทันที
"เอ่อ...ไม่มี" ผมได้แต่อ้ำๆอึ้งๆตอบไป
"ไปกันเหอะ!" เฮอร์ไมโอนี่รีบดึงชายผ้าคลุมของผมให้เดินตามเธอไป
"เอ่อ....สวัสดีทุกคน ฉันดีใจนะที่พวกนายทุกคนมากันในวันนี้...ขอบใจจริงๆ..." แฮรี่พูดอ้ำๆอึ้งๆ เหมือนเค้ากำลังตื่นเต้น
"เอาละวันนี้!จะเป็นการประลองแบบตัวต่อตัว ซึ่งรายละเอียดฟีอัสจะเป็นคนพูด" แฮรี่ผลักผมให้เดินออกมาข้างหน้า
"หวัดดี! ฉันรู้ว่าวันนี้พวกนายมาที่นี่กันทำไม พวกนายกำลังหวาดกลัว...กับ สิ่งที่เรียกว่าศาสาตร์มืด! และในวันนี้พวกนายต้องประลองกัน แบบ 1 ต่อ 1 ซึ่งฉันจะเป็นคนจับรายชื่อ ของพวกนายทุกคนขึ้นมา ....ใครเร็ว และว่องไว ก็ถือว่าพวกนายสามารถเอาตัวรอดได้ในสถานการณ์คับขัน..เอาละหนึ่งคาถา สำหรับการประลองในครั้งนี้ พวกนายจะใช้คาถาอะไรก็ได้ ยกเว้น สามคาถาต้องห้าม...เลือกมาหนึ่งคาถา ใครปลดอาวุธคู่ต่อสู้ได้ก่อน ถือว่าชนะ " ผมพูดด้วยท่าทีจริงจัง
"จำไว้แค่หนึ่งคาถา...ถ้าทำผิดกฏ พวกนายจะถูกปรับแพ้ทันที" ผมหยิบรายชื่อขึ้นมาสองอัน พอผมเห็นชื่อแทบจะร้องก๊าก ออกมาทันที
"โรนัลด์ วีสลีย์ และ เฮอร์ไมโอนี่ เกรนเจอ" ทั้งสองเดินออกมา รอนมีท่าทีตื่นเต้นอย่างเห็นได้ชัด ทุกคนส่วนใหญ่ มีความเห็นตรงกันว่า เฮอร์ไมโอนี่คงชนะแบบไม่ต้องคิดให้เสียเวลาเลย
"ฉันจะออมแรงให้นะ" รอนกระซิบเฮอร์ไมโอนี่
ทั้งสองยืนห่างจากกันประมาณ 2 เมตร พร้อมเตรียมท่าต่อสู้
"จำไว้หนึ่งคาถา เริ่มได้!" พอผมพูดจบประโยค รอนก็กระเด็นไปติดกับผนังห้อง สาวๆต่างพากันหัวเราะ
"โถ่ " รอนทำหน้าเจือนๆ ก่อนจะเดินไปหลบอยู่หลังแฮรี่ด้วยความอาย
"ฉันจะตัดชื่อคนที่แพ้ออก...ส่วนเธอเฮอร์ไมโอนี่รอประลองในรอบต่อไป....หากใครชนะการประลองในครั้งนี้....50เกลเลี่ยนนี้จะเป็นของพวกนาย" ซึ่งเงินรางวัลในครั้งนี้ ผมกับแฮรี่ เป็นคนลงทุนเอง...เดือนนี้ทั้งเดือนผมเลยต้องกินแกลบเป็นอาหาร TT
หลายคู่ต่างไม่ยอมแพ้กันจนมาถึงคู่ที่ดูจะเป็นปัญหา สำหรับการประลองในครั้งนี้
"เซเลน่า เวสเปอร์ และ วารันซ่า โลเลนด้า" ทุกคนหันไปมองคนทั้งคู่ ที่กำลังต่อล้อต่อเถียงกันอยู่ที่มุมห้อง ผมได้แต่ส่ายหน้าไปมา
"เฮ้! จะประลองกันไหม? หรือจะให้ฉันโยนพวกเธอออกไปข้างนอก?" ผมเลิกคิ้วขึ้น เซเลน่าหันมาแลบลิ้นใส่ผม ก่อนจะหันไปกระทืบเท้าของวารันซ่า แล้วเดินไปยืนประจำที่ ในท่าเตรียมพร้อม วารันซ่าได้แต่ยืนโอดอวยอยู่มุมห้อง ก่อนจะเดิกขากระเพกไปยืนประจำที่ของตัวเอง
"เริ่มได้!" สิ้นเสียงของผม ก็เป็นการถากถางของทั้งคู่ ทั้งห้องเงียบกริบ = = มองคนทั้งสอง ผมถอนหายใจออกมา
"นี่!จะยืนถากถางกันอีกนานไหม?...คนอื่นเค้ารอประลองอยู่" ผมสบถออกมา
"รู้แล้วน่า...นายนี่พูดมากจังเลย" เซเลน่าพูดตรอกกลับผมทันที พรางจ้องหน้าวารันซ่า แบบตาไม่กระพริบ (แค้นแบบไม่น่าให้อภัย)
คาถาของทั้งสองพุ่งเข้าหากัน ก่อนจะเกิดการระเบิด และนั่นมันควรจะจบได้แล้ว วารันซ่าหัวเราะเยาะเซเลน่า แบบสะใจสุดขีด เซเลน่ากำมือไว้แน่น ก่อนจะใช้คาถาปลดอาวุธอีกครั้ง
แต่วารันซ่าก็สะกัดคาถาได้เช่นกัน กลายเป็นว่าเป็นเรื่องชุลมุนขึ้นมาทันที
"เฮ้! หยุดสิเฟ๊ย" ผมได้แต่หลบหลีกคาถาของทั้งคู่ พรางตะโกนให้คนทั้งคู่หยุดการต่อสู้ ทุกคนต่างหาที่หลบซ่อน
"บอกให้หยุดไงฟร๊ะ...นี่มันนอกกติกาไปแล้วนะเห้ย!" ฟีอัสเริ่มจะทนไม่ไหวกับคนทั้งคู่ ทั้งสองกำลังทำให้ฟีอัสโมโหเป็นอย่างมาก เค้าชี้ไม้กายสิทธิ์ ขึ้นกลางอากาศ พร้อมแกว่งไปมา แสงสีทองแผ่กระจายออกมา และเกิดการระเบิดขึ้น ทำให้ทั้งคู่ กระเด็นไปกองอยู่กับพื้น การต่อสู้ไม่ไม่คิดหน้าคิดหลังจึงจบลง
"ฉันเตือนพวกเธอแล้วไง!กะจะให้พวกเราบาดเจ็บกันยกห้องใช่ไหม...คิดจะทำอะไรใช้สมองสักนิดสิ!" ผมตะคอกคนทั้งคู่ด้วยความโมโห เซเลน่าเธอได้แต่นั่งเงียบ ส่วนวารันซ่า ก้มหน้าสำนึกผิด
"เอาละ!ฉันจะปรับแพ้พวกเธอทั้งคู่" ทั้งสองยังคงนิ่งเงียบไม่พูดอะไรออกมา แฮรี่เข้ามาตบไหล่ผมเบาๆ เพื่อให้ผมใจเย็นลง
"เอาละ เริ่มการประลองต่อ" ผมพูดอย่างไม่สบอารมณ์นัก
"แฮรี่...นายจัดการต่อแล้วกันฉันขอตัว" พอผมพูดจบก็เดินออกจากห้องต้องประสงค์ไปทันที.....
"พี่คะ...พี่จะไปไหน" ธีน่าตะโกนเรียกพี่ชายเธอ แต่ฟีอัสกลับไม่หันมา
"เค้าคงหงุดหงิดนะ..." เดสตาร์พูดขึ้น
"พี่ชายเธอดูน่ากลัวนะ...เวลาโมโห" ชายหนุ่มท่าทางดูคล้ายเด็กผู้หญิงกล่าวขึ้น พรางทำหน้าสยองๆ
"นายเป็นใคร? แล้วมายืนตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กันเนี่ย?" ธีน่าเลิกคิ้วขึ้น (ดูเหมือนหมอนี่จะเนียนเห็นๆ)
"โทษที ๆ ! ลืมแนะนำตัว ฉัน ฟีนิกซ์ วอลเลอร์ อยู่กริฟฟินดอร์" ชายหนุ่มฉีกยิ้มออกมา
"ยินดีที่ได้รู้จัก" ธีน่าพูดแบบไม่ใส่ใจก่อนจะเดินไปยืนข้างๆลูน่า เพื่อนรักของเธอ
วารันซ่า โลเลนด้า (Varanza Lolenda)
บ้านในฮอกวอตส์ : เรเวคลอ
สายเลือด: เลือดผสมเทพ เทพีอโฟร์ไดร์
นิสัย :วารันซ่าเป็นเด็กหนุ่มที่มีนิสัยสุภาพพูดจามีคำลงท้ายว่า ฮะ ตลอด และแทนตัวเองว่าผม ไม่ว่ากับคนวัยไหนก็ตาม น้ำเสียงน่าฟังแบบสุดๆ เรียบร้อยราวกับผ้าพับแต่เวลาบ้าจริงๆ เล่นเอาคุมไม่อยู่ง่ายๆ อ่อนโยนและเป็นมิตรกับทุกคน เขาเป็นคนที่ยิ้มง่ายสุดๆ ใบหน้ามักประดับไปด้วยรอยยิ้มตลอดเวลา แต่เห็นสุภาพๆ แบบนี้ เขาด่าเจ็บไม่แพ้คนอื่น ชอบหลอกด่าชาวบ้านเนียนๆ ตลอด โกรธยากมากๆ และเป็นคนที่ฉลาดมาก แถมยังความจำดีสุดๆ จับผิดคนเก่ง รู้ทันทุกคนที่ซะทุกเรื่อง ร้องไห้ยากสุดๆ แทบจะมีใครเห็นน้ำตาของเขาเลย ชอบทำอะไรตามใจตนเอง ประมาณว่านึกอยากทำอะไรก็จะทำ แต่เป็นคนรอบคอบ เวลาจะทำอะไรมักมีแผนอยู่ในหัวเสมอ แต่อย่าพูดว่าเขาหน้าสวยเป็นอันขาดไม่งั้นอาจโดนฟาดด้วยแข้งได้ง่ายๆ ถึงเรียบร้อยแค่ไหนก็ตามแต่นิสัยที่ขัดกับมันของเขาคือชอบปล่อยมุก(ที่บางครั้งแป๊กบาง) กวนประสาทคนอื่นๆ ชอบช่วยเหลือคนอื่นๆ แต่ส่วนใหญ่จะเป็นเขาที่สร้างปัญหาแล้วลากคนอื่นไปยุ่งด้วย กล้าได้กล้าเสียทุกเรื่อง และเป็นคนที่มีเหตุผลสุดๆ ไม่เคยคิดเองเออสักครั้ง
ประวัติ: บุตรชายของเทพีอโฟร์ไดร์ ถูกเลี้ยงดูโดยกลุ่มมิวส์เสียเป็นส่วนใหญ่ และเมื่ออายุ 4 ขวบเทพีอโฟร์ไดร์ได้นำตัวเขาลงมาจากโอลิมปัสเพื่อให้บิดาที่เป็นพ่อมดเลี้ยงดูแทน วารันซ่าเติบโตมากโดยถูกสอนเรื่องต่างๆ มากมาย แถมยังมีออร่าของเทพีอโฟร์ไดร์อยู่นิดหน่อยทำให้คนที่พบเห็นรู้สึกว่าเขาดูสง่า ทำให้ตกเป็นเป้าหมายของพวกแก๊งค้ามนุษย์หลายครั้งแต่ก็รอดมาได้ทุกครั้ง
ชอบ-เกลียดอะไร:ชอบหนังสือ, หมากฝรั่ง, /เกลียดพวกที่คลั่งเลือดบริสุทธิ์, คนที่ดูถูกคนอื่น, โดนล้อว่าเป็นผู้หญิง
ความสามารถพิเศษ: สายตาดีมาก ไม่สิ เรียกว่าสายตาของเขามันแปลกๆ สามารถมองเห็นได้เกือบทุกสิ่ง เช่น สิ่งของที่ถูกซ่อนไว้อย่างมิดชิด หรือสิ่งของ หรือสถานที่ที่อยู่ไกลมากๆ แถมลางสังหรณ์แม่นสุดๆ
อาชีพในอุดมคติของคุณหลังเรียนจบจากฮอกวอตส์: ทำงานที่ธนาคารกริงกอตส์
คุณคิดว่าตัวละครไหนที่คุณอยากเป็นมิตรมากที่สุด: จินนี่ วีสลีย์ กับลูน่า เลิฟกู๊ด
#ตัวละครเริ่มทะยอยเข้ามาแล้วนะครับ
#ไม่ขออะไรมากครับคอมเม้นให้ผมสักนิด ขอบคุณครับ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น