ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Harry Potter & Child of the Gods

    ลำดับตอนที่ #45 : Chapter : Excalibur

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 135
      2
      25 ก.ย. 58

    "เกิดอะไรขึ้นกับพวกเธอ...อธิบายมาเดี๋ยวนี้เลย" มักกอนากัลมีสีหน้าที่ตื่นตระหนก กับสภาพปางตายของเหล่าเรียน
     
    "เอ่อ...คือว่า...เอ่อ เรื่องมันยาวน่ะครับ" ฟินิกซ์เค้าก็ไม่รู้จะเริ่มต้นอธิบายเรื่องทั้งหมดยังไงดี
     
    "ตอนนี้พวกเราขอเข้าพบดัมเบิลดอร์ด่วนเลยคะ" เซเลน่าสีหน้าของเธอดูไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่
     
    "ฉันเกรงว่าตอนนี้เค้าจะไม่อยู่" มักกอนากัลยังงุนงงกับเหตุการณ์ที่อยู่ตรงหน้าของเธอ
     
    พึ๊บ~ อาเธน่า และ ไอร่า พยุงตัวของฟีอัสออกมาจากวงแหวนแห่งเวทย์
     
    "นี่พวกคุณ...ตามๆฉันมา เค้าควรได้รับการรักษาโดยเร็วที่สุด" มักกอนากัลรีบเร่งฝีเท้าเดินนำหน้าไปทันที เมื่อเธอเห็นร่างที่ไร้สติของฟีอัส 
     
    ---ห้องพยาบาล---
     
    "บาดแผลของเค้าลึกเกินเยียวยาจริงๆ ฉันเกรงว่าต้องส่งตัวเค้าไปรักษาที่เซนมังโกเป็นการด่วน" มาดามพอมฟรีย์พูดด้วยสีหน้าไม่ค่อยสู้ดีนัก
     
    "ไม่ได้คะ...ฉันต้องการพบดัมเบิลดอร์ เค้ารู้ว่าต้องทำยังไง" อาเธน่ารีบปฏิเสธขึ้นมา
     
    "ฉันก็อยากให้อาจารย์เข้าพบนะ...แต่ตอนนี้มีเรื่องวุ่นวายเกิดขึ้น ฉันเกรงว่าอีกประมาณสองสามวันเค้าถึงจะกลับมา" มักกอนากัลยังยืนยันคำเดิม
     
    "นี่พวกเราติดอยู่ที่ปราสาทนั่นเป็นอาทิตย์เลยหรอ? ฉันคิดว่ามันแค่เป็นช่วงเวลาข้ามคืนซะอีก" ฟินิกซ์ทำหน้าสงสัย
     
    "นั่นสิ!ฉันคิดว่ามันไม่นานเลยซักนิด" เซเลน่าหยิบปฏิทินข้างเตียงคนไข้ขึ้นมาดู
     
    ตึง~ เสียงประตูถูกเปิดออก
     
    "ต้องการพบผมงั้นเหรอ" ดัมเบิลดอร์เดินเข้ามาในห้องพยาบาล ด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม
     
    "อาจารย์ใหญ่" ทุกคนคลี่ยิ้มออกมาทันที 
     
    "ขอบใจ อาจารย์ทั้งสองท่านมาก ผมจะจัดการเรื่องนี้ต่อเอง " มักกอนากัล และ มาดามพอมฟรีย์ พยักหน้า ก่อนจะเดินออกไป
     
    "ฉันเสียใจจริงๆ ที่ทิ้งพวกเธอทุกคนในยามขับขัน" ดัมเบิลดอร์เอ่ยขึ้น พรางมองไปรอบๆร่างกายของฟีอัส
     
    "ไม่เลยค่ะ อาจารย์ไม่ผิดพวกเราเข้าใจอาจารย์ดี" เซเลน่ารีบปฏิเสธขึ้น เพราะเธอเข้าใจถึงเหตุผลของดัมเบิลดอร์
     
    "เราต้องเคลื่อนย้ายตัวคุณปฐพีไปอีกห้องนึง" เมื่อดัมเบิลดอร์พูดจบ กำแพงในห้องพยาบาล ก็สั่นไหว กลายเป็นประตูอีกบานหนึ่งโผล่ออกมา
     
    "ที่นี่คือห้องพยาบาล...สำหรับสายเลือดเทพเจ้าอย่างพวกเธอ" ร่างของฟีอัสลอยอยู่ในอากาศ
     
    ทุกคนเดินตามดัมเบิลดอร์เข้าไป ยกเว้นธีน่า ที่นั่งอยู่ที่เตียงคนไข้พรางเหม่อมองออกไปยังนอกหน้าต่าง
     
    "ไม่เข้าไปทำแผลสักหน่อยหรอ...ธีน่า" อาเธน่านั่งลงข้างๆเธอ
     
    "ไม่ละ!ฉันไม่ได้บาดเจ็บอะไร" ธีน่าพูดด้วยน้ำเสียงเหนื่อยล้า
     
    "ฉันขอโทษนะ ที่ปิดบังเรื่องนี้มาตลอด เธอจะโกรธ จะ เกลียดฉันก็ได้" อาเธน่าพูดขึ้น
     
    "โกรธเธอแล้วจะได้อะไรขึ้นมาละ ฉันก็เป็นสายเลือดของซูสอยู่ดี ฉันแค่สับสนกับตัวเอง" ธีน่าก้มหน้าลงก่อนจะร้องไห้ออกมา
     
    อาเธน่าดึงตัวของธีน่าเข้ามากอด
     
    "มันเป็นสิ่งที่ฝืนโชคชะตาของเราไม่ได้ แต่ฉันจะคอยปกป้องเธอ กับ พี่ชายของเธอเอง" อาเธน่าเอามือลูบหัวของธีน่าเบาๆ
     
    ห้องนั่งเล่นกริฟฟินดอร์ แฮรี่ รอน และเฮอร์ไมโอนี่ พวกเค้าทั้งสามคนยังคงนั่งอยู่ที่หน้าเตาผิงเหมือนกับทุกที
     
    "หมอนั่นหายไปไหนเป็นอาทิตย์แล้วนะ พวกฟินิกซ์ด้วย ฉันไม่เชื่อหรอกนะว่าพวกเค้าจะไปเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยน ให้กับ โรงเรียนเวทมนต์ชื่อดังของโลกเวทมนต์น่ะ" รอนเอ่ยขึ้น
     
    "ฉันก็ไม่ได้เชื่อหรอกนะ ถ้าหากมันไม่ได้ออกมาจากปากของดัมเบิลดอร์" แฮรี่ทำหน้าเบื่อหน่าย
     
    "อ้าวยังไม่นอนกันอีกหรอเนี่ย" เสียงที่ฟังดูสดใสเอ่ยทักขึ้น ทั้งสามหันไปมอง
     
    "เซเลน่า คินน่า ฟินิกซ์ พวกนายกลับมาแล้วหรอ?" เฮอร์ไมโอนี่พูดด้วยความดีใจ
     
    "แล้วฟีอัสละ?" แฮรี่รีบถามถึงฟีอัสขึ้นมาทันที
     
    "เอ่อ...คือ...เอ่อ ไม่รู้นะพวกเราต่างก็ไม่ได้อยู่ด้วยกัน" (แถเห็นๆ) ฟินิกซ์เริ่มแถไปเรื่อยเปื่อยเพื่อเอาตัวรอด
     
    "พวกนายไม่ได้ถูกแลกเปลี่ยนไปที่โรงเรียนเดียวกันหรอกเหรอ?" รอนเลิกคิ้วขึ้น
     
    "แลกเปลี่ยน ? อ่อ...ฉันกับคินน่าถูกส่งตัวไปที่โบซ์บาตงนะ" อันนี้แถแบบเอาตัวรอดกันสองคน โดยปล่อยให้ฟินิกซ์ยืนพะงาบๆ 
     
    "แล้วนายละ?ฟินิกซ์" รอนหันไปถามฟินิกซ์บ้าง
     
    "คือ...เอ่อ...ฉันไป(แกล้งตายดีไหมน้อง) ที่ เดิร์มสแตรงก์มาน่ะ" ฟินิกซ์หัวเราะออกมา
     
    "แล้วรู้ไหมฟีอัสถูกแลกเปลี่ยนไปที่ไหน?" แฮรี่ถามขึ้นบ้าง
     
    "พวกเราไม่รู้หรอก! ต้องรอเค้ากลับมา ...ฉันขอตัวนะ" คินน่าพูดตัดบททันที พรางเดินขึ้นบรรไดไป (เป็นการเอาตัวรอด แบบไม่แยแสประชาชีเลยสักนิด ปรบมือ แบบรัวๆ)
     
    "ใช่!พวกเราสองคนก็ขอตัวนะ" เซเลน่า และ ฟินิกซ์ต่างรีบวิ่งขึ้นบรรไดไป ขืนอยู่ต่อมีหวังโดนซักไซร้อีกแน่
     
    "พรุ่งนี้เค้าก็คงกลับมาละมั้ง...เอาเป็นว่าพวกเรากลับขึ้นไปนอนกันดีกว่า"
     
    ----ห้องพยาบาล----
     
    พึ๊บ~ 
     
    "หายดีแล้วหรอทาทารัส?" อาเธน่ายังคงนั่งเฝ้าฟีอัสอยู่ในห้องพยาบาล
     
    "อืม...ได้พลังของท่านฮาเดสช่วยไว้น่ะ" ฮาเกรซที่อยู่ในชุดสูทสีดำเอ่ยขึ้น
     
    "นายยังโชคดีที่ไม่เป็นอะไรมาก" 
     
    "อื้อ...แล้วเค้าเป็นไงบ้าง" ฮาเกรซจ้องมองร่างที่ไร้สตินั้นด้วยแววตาที่นิ่งเฉย 
     
    "ก็หนักเอาเรื่อง แต่ก็ต้องรอดูอาการไปสักระยะ บาดแผลมันลึกเกินเยียวยา แม้กระทั่งหมอเทวดาที่เก่งที่สุดในโอลิมปัส ยังไม่สามารถรักษาให้หายได้ " อาเธน่ากุมมือของฟีอัสเอาไว้
     
    "บาดแผลมันใหญ่กว่าของฉันมาก คงเป็นดาบที่มีพลังมหาสาร ที่สามารถแทงทะลุผ่านลำตัวได้ โดยไม่ต้องออกแรงอะไรเลย" ฮาเกรซนั่งลงที่เตียงคนไข้ 
     
    "ใช่!ฉันจำได้แม่นเลยละ ดาบศักดิ์สิทธิ์ เอกคาลิเบอ" ตัวของอาเธน่าเริ่มสั่นระริกด้วยความโกรธ
     
    " เอกคาลิเบองั้นสินะ! ผู้ครอบครองดาบเล่มนี้จะมีชีวิตที่เป็นนิรันด์ อย่างที่ฉันคิดไม่มีผิดเลย" ฮาเกรซแสยะยิ้ม
     
    "หมายความว่าไง?" 
     
    "ผู้ที่ครอบครองดาบเล่มนั้น คือชายที่หายสาบสูญไปเมื่อยี่สิบปีก่อน เธอยังจำมันได้ใช่ไหมเทนโนสึ เมื่อยี่สิบปีก่อน ตระกูลแวมไพร์เลือดบริสุทธิ์อย่างตระกูล ดิ อาร์เธอร์น่ะ" ฮาเกรซพูดด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็น 
     
    "ชะ ...ใช่!" อาเธน่านิ่งไปครู่หนึ่ง
     
    "เธอเลือกที่จะทำพันธะสัญญากับแวมไพร์ ทั้งๆที่เธอก็รู้ว่ามันผิดกฏของเหล่าทวยเทพ แต่เธอก็ยังจะทำ เพียงเพราะความสงสาร แล้วเธอยังผนึกพลังของพวกเค้าเอาไว้ แล้วโกหกทุกคนว่าพวกเค้าคือมนุษย์ธรรมดา เธอรู้ดีอยู่แก่ใจ...ว่าเธอกำลังทำผิดกฏอย่างร้ายแรง" ฮาเกรซพูดด้วยสีหน้าที่เยือกเย็น
     
    "ฉันรู้ดี...และไม่ขอปฏิเสธ" อาเธน่านั่งนิ่ง
     
    "เรื่องนี้ฉันจะยังไม่เปิดเผย แต่ฉันก็ไม่คิดจะช่วยเธอปิดบังเหมือกัน" ฮาเกรซลุกขึ้นยืน
     
    "ขอบใจนายมากที่เข้าใจ" อาเธน่ายิ้มเจือนๆ
     
    " ตอนนี้มีสมาคมลับที่คอยโค่นอำนาจของซูสอยู่ พวกมันกำลังรวบรวมเหล่าปีศาจ และ ผู้ที่มีพลังเวทย์ แผนการของพวกมันตอนนี้คือ คืนชีพให้กับโครนอส" ฮาเกรซพูดขึ้น
     
    "คืนชีพให้กับโครนอสเพื่ออะไรกัน" อาเธน่าทำหน้าขมวดคิ้ว
     
    "พวกมันต้องการให้โครนอสครองอำนาจแทนซูส เมื่อโครนอสยึดอำนาจคืนได้ แผนต่อไปของพวกมัน คือฆ่าล้างเผ่าพันธ์ุของมนุษย์"
     
    "นายรู้ได้ยังไง?"
     
    "ฉันติดตามดูความเคลื่อนไหวของพวกมันมาพักนึงแล้ว แต่ฉันคิดไม่ถึง ว่าพวกมันจะแฝงตัวเข้ามาที่โรงเรียนแห่งนี้ เพื่อคอยจับตาดูสองพี่น้องปฐพี ...นี่เป็นความผิดพลาดของฉัน" ฮาเกรซก้มหน้าลง เค้ากำลังโกรธเป็นอย่างมาก "
     
    "ผิดที่ฉันเองด้วย ที่ไม่ได้เอะใจถึงการกลับมาของไรเซล ทั้งๆที่การทำพันธะสัญญาได้จบลงแล้ว" อาเธน่าถอนหายใจ
     
    "แต่ที่แย่ไปกว่านั้นคือแม่มดที่ชั่วร้ายที่สุด อย่างอาเคเซีย อยู่ฝ่ายเดียวกับพวกมัน นี่คงเป็นสงครามที่เลวร้ายที่สุด สำหรับพวกเค้า" ฮาเกรซ หันไปมองที่เตียงคนไข้อีกครั้ง
     
    "นี่ทาทารัส นายรู้ใช่ไหมว่าชายที่ครอบครองดาบ ศักดิ์สิทธิ์ เอกคาลิเบอ นั้นเป็นใคร?" อาเธน่าพูดด้วยน้ำเสียงวิตกกังวล
     
    "ฟิลิอัส ดิ อาร์เธอร์ " ฮาเกรซกำหมัดไว้แน่น
     
    ตึง~ เสียงประตูห้องพยาบาลเปิดออก
     
    "ไม่เจอกันนานเลยนะ พี่ชาย!" ฮาเรน แสยะยิ้ม
     
    "แก..." ฮาเกรซดิ่งตรงเข้าไปหา ฮาเรนทันที 
     
    "แหม๋ๆ! เจอหน้าน้องชายทั้งที ก็คิดจะซัดกันเลยเหรอ?" ฮาเรนหัวเราะออกมา เหมือนเป็นเรื่องสนุก
     
    "ฉันไม่เคยมีน้องชายอย่างแก..." ผลั๊วะ ฮาเกรซซัดเข้าที่หน้าของฮาเรน จนฮาเรนกระเด็นไปติดกับกำแพง
     
    "นี่แก....เอาจริงหรอฟร๊ะเนี่ย" ฮาเรนสบถออกมา ก่อนจะกระโจนเข้าใส่ฮาเกรซทันที
     
    "เฮ้อ! ฉันละเหนื่อยใจจริงๆ" อาเธน่าถอนหายใจ
     
    พึ๊บ~ ดาบของอาเธน่า ปักอยู่ตรงกลางระหว่าง คนทั้งคู่
     
    "ถ้ายังไม่หยุดอาละวาด ฉันจะฆ่าพวกนายทั้งคู่ซะ" อาเธน่าทำน้ำเสียงหนักแน่น ก่อนจะดึงดาบขึ้นมา
     
    ทั้งคู่ถอยตัวออกห่างจากดาบของอาเธน่า
     
    "เอาไว้คราวหน้า ฉันจะกลับมาซัดแกแน่" ฮาเกรซกำหมัดไว้แน่น ก่อนจะวาปหายไป
     
    "ฉันก็จะรอแกเหมือนกัน ทาทารัส" ฮาเรนแสยะยิ้ม
     
    "ให้ตายสิ! เมื่อไหร่เหล่าทวยเทพจะหยุดกระหายในกามของตัวเองซักที...ลูกหลานแต่ละคนแสบๆกันทั้งนั้น เฮ้อ!" อาเธน่านั่งลง พรางถอนหายใจ

    #ฮาเกรซนายช่างโหดร้ายกับฮาเรนเหลือเกิน


     

     
    ไอร่า วอร์คราฟต์  [Aira Warcraft] 
     
    บ้านในฮอกวอตส์  :  บ้านกริฟฟินดอร์
     
    สายเลือด:  ลูกสาวของเทพสงคราม เเอรีส
     
    นิสัย:  สดใส พูดจาอ่อนหวาน เเต่การกระทำนั้นเถื่อนตัวเเม่เธอนั้นลุยก่อนคิด ชกก่อนถาม อะไรก็ตามใช้เเรงก่อนสมอง ช่างไม่เข้ากับบุคลิคหวานๆนั้นเลย  เเต่โดยรวมนิสัยเหมือนผู้หญิงทั่วไป ชอบของน่ารักๆ ชอบขนมหวาน เเละเลือด [เดี๋ยว!? อันนี้มันอาร๊ายยย] เป็นพวกใจดีมากๆ ชอบช่วยเหลือผู้อื่นเเต่มักทำคนอื่น ฉิบ*** หมด เเรงเยอะๆมาก พลังช้างสาร เเต่มักคุมเเรงไม่อยู่จนทำข้าวของพังบ่อยๆ  เป็นพวกรักความสนุก อะไรสนุกๆบอกมาเธอร่วมหมด
     
    ประวัติ:  โตมาในสนามรบกับเเม่ที่เป็นทหารหน่วยซฺิล [ไม่รู้ว่าใครเป็นพ่อ] เเม่เสียในหน้าที่ตอนอายุ 14 จากนั้นเธอก็ร่อนเร่หางานทำไปเรื่อย [ส่วนใหญ่งานใช้เเรง] เคยได้รับการฝึกจากเเม่ที่เป็นทหารเลยมีพื้นฐานการต่อสู้เเละเอาตัวรอดที่ดี เเต่สมองน้อยไปหน่อย ตอนหลังไปจับพลัดจับพลูถูกส่งมาเรียนที่ฮอร์กวอตส์อย่างมึนๆ 
     
    ชอบ :   เลือด เรื่องสนุกๆ 
    เกลียด :  งานละเอียดอ่อนเเละเรื่องใช้สมอง
     
    ความสามารถพิเศษ : เทคนิคการต่อสู้เเละทักษะเอาตัวรอดเเบบทหาร  พลังช้างสาร
     
    อาชีพในอุดมคติของคุณหลังเรียนจบจากฮอกวอตส์ : มือปราบมาร 
     
    คุณคิดว่าตัวละครไหนที่คุณอยากเป็นมิตรมากที่สุด:  เเฮรี่ รอน 
     
    อื่น : เนื่องจากเป็นพวกใช้เเรงจึงกินข้าวมากกว่าคนปกติ 3 เท่า 



    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×