ลำดับตอนที่ #60
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #60 : Chapter : ความวุ่นวายในสนามควิดดิช
"ความทรงจำของศาสตราจารย์ซลักฮอร์นงั้นหรอครับ?" ชายหนุ่มนัยตาสีเขียวมรกตคู่นั้นมองชายชราที่อยู่ตรงหน้า ด้วยความสงสัย
"ใช่แล้ว แฮรี่! ความทรงจำที่ซลักฮอร์นไม่เคยพูดถึงมัน ความทรงจำที่เกี่ยวกับ ทอม ริดเดิล" ดัมเบิลดอร์จ้องมองชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า อย่างวิตกกังวล สายตาของเค้าส่อแววถึงความสับสน ก่อนที่จะดึงความทรงจำอันเลวร้ายนั้นออกจากสมอง เส้นไยบางๆสีฟ้าครามค่อยๆลอยออกมา ก่อนที่มันจะลงไปอยู่ในอ่างเพนซิป
"แล้วผมต้องทำยังไงครับ?" แฮรีี่มองคนตรงหน้าอีกครั้ง พรางเลิกคิ้วขึ้น
กลับไปที่ห้องโถงใหญ่
"อยู่พร้อมหน้า พร้อมตากันดีนะ!" อาเธน่ายิ้มเจือนไ ให้กับบรรดาเหล่าลูกศิษทั้งหลาย แลดูแล้วคนพวกนี้จะสันทัดเรื่องการโดดเรียนเป็นอย่างดี โดยเฉพาะ ฮาเกรซ ไม่ว่าวิชาไหนๆเค้าก็คิดว่ามันน่าเบื่อเกินไป พอตนไม่พอใจก็เดินออกจากห้องแบบไม่แยแสอาจารย์ผู้สอนเลยซักนิด จนทำให้อาจารย์ทุกคนถึงกับต้องกุมขมับกันเลยทีเดียว
"สวัสดีฮะอาจารย์เทนโนสึ...ช่วงนี้ไม่ค่อยเห็นอาจารย์เลยแหะ" วารันซ่าฉีกยิ้มออกมา พร้อมกับใบหน้าอันสวยงามนั้น= =
"ช่วงนี้ยุ่งนิดหน่อย...ว่าแต่...เอ่อ หมอนั่นหายไปไหน?" อาเธน่าสอดส่องสายตาไปมาทั่วกลุ่ม แต่ก็ไม่เห็นตัวของฟีอัส เธอจึงแปลกใจ
"ไม่รู้สิ!วันนี้ทั้งวันยังไม่เห็นฟีอัสเลย" เซเลน่าเอ่ยขึ้น พร้อมกับเอาหนังสือฟาดหัวของฟินิกซ์ที่นอนกรนอยุ่
"ให้ตายสิ!ขอให้คนอื่นติวให้แท้ๆ แต่กลับหลับได้หน้าตาเฉย พวกนายสองคนนี่มันอะไรกันนักกันหนา น่าเบื่อชะมัด" เซเลน่าหันไปมองค้อนวารันซ่า และฟินิกซ์ ด้วยสายตาที่แสนจะเบื่อหน่าย
"เธอนี่บ่นเป็นยายแก่ไปได้! คนมันง่วงก็ต้องนอนสิ..จะให้ถ่างตาฟังเธอสอนมันใช่ที่ไหนกันละ" ผลั๊วะ~ แล้วก็โดนหนังสือฟาดเข้าให้อีกรอบ พร้อมกับเสียงโอดอวยของฟินิกซ์
"ว่าแต่ได้ข่าวอะไรบ้างไหม? เกี่ยวกับสมาคมลับ" อาเธน่าเหลือบมองฮาเกรซ ที่นั่งปั้นหน้าเบื่อโลก
"อื้อ!(ชำเลืองมองทุกคนในกลุ่ม)" เสียงเอะอะโวยวายเงียบลงทันที พร้อมกับความสงสัยในสิ่งที่อาเธน่าพูดขึ้น
"สมาคมลับ?" ออโรร่าที่นั่งเงียบอยู่นาน ปนกับความรำคาญนั้น พูดด้วยความสงสัย ใบหน้าที่เรียวได้รูปนั้น จ้องมองอาเธน่าด้วยความสนอกสนใจ เหมือนได้ยินเรื่องอะไรดีๆเข้า จนทำให้เธอลดหนังสือที่อ่านเธออ่าน ลงทันที
"เป็นสมาคมที่ถูกก่อตั้งขึ้น โดยเทพที่ก่อกบฏในโอลิมปัส นับกว่าพันปีแล้วที่เหล่าทวยเทพมักชอบแย่งชิงอำนาจ และแบ่งฝักแบ่งฝ่ายกัน จนทำให้เกิดสงครามระหว่างเหล่าทวยเทพด้วยกันเอง สงครามที่ทำให้ทุกโลกต้องสั่นคลอน
สงครามยืดเยื้อเป็นเวลานานนับร้อยปี ทำให้โลกมนุษย์ได้รับผลกระทบไปด้วย ผู้คนล้มตายเป็นจำนวนมาก เนื่องจากคลาดแคลนอาหาร และ น้ำ การเพาะปลูกพืชผลต่างๆก็ไม่มีความเจริญเติบโต ผืนดินแห้งแล้ง และนั่นทำให้พวกมนุษย์ลุกขึ้นมาเข่นฆ่ากันเอง เพื่อความอยู่รอด โรคระบาดนับสิบโรคเกิดขึ้น ยารักษาแทบไม่มีหลงเหลืออยุ่ เปลวไฟที่เคยส่องสว่าง กลับมีแต่ควันและแสงอันริบหรี่ ในยุคนั้นเรียกได้ว่าเป็นยุคแห่งความหายนะ ที่ทุกอย่างมืดดับมองไม่เห็นแม้แต่แสงสว่าง
จนในที่สุดซูสก็สามารถทำสงครามชนะ และขึ้นครองบังลังค์อีกครั้ง เหล่าทวยเทพที่ก่อกบฏในครั้งนั้น ก็ถูกเนรเทศลงมายังโลกมนุษย์ และถูกผนึกพลังเอาไว้ " เมื่อพูดถึงตรงนี้ อาเธน่าก็เงียบไปชั่วครู่...
"ถูกผนึกพลังเอาไว้...แล้วมันเกี่ยวกับสมาคมลับยังไง?" คินน่าพูดแทรกขึ้นมาทันที
"เพราะผู้ที่อยู่เบื้องหลังของสมาคมนี้ก็คือเทพที่ถูกเนรเทศออกมา...ฉันได้ความคืบหน้ามาบ้างเกี่ยวกับพวกมัน ตอนนี้พวกมันกำลังออกตามหาขนแกะทองคำ เพื่อฟื้นคืนชีพให้กับโครนอส และอีกไม่นานสงครามโค่นบังลังค์ของซูสคงเริ่มต้นขึ้น" ฮาเกรซพูดด้วยสีหน้าที่นิ่งเฉย
"หะ!คืนชีพโครนอสเนี่ยนะ...พวกนั้นทำไปเพื่ออะไรกัน?" ฟินิกซ์ถึงกับสปริงคอตื่นขึ้นมาทันที เมื่อได้ยินแบบนั้น
"นั่นแหละ!พวกเรายังไม่รู้เหตุผลที่แน่ชัด แต่เมื่อใดที่โครนอสคืนชีพขึ้นมา สงครามจะเริ่มต้นขึ้นทันที" อาเธน่าพูดเสริม
"งั้นเรื่องที่ปราสาทนั่น ก็เป็นฝีมือคนของสมาคมใช่ไหม?" ไอร่าขมวดคิ้วชนกันด้วยความสงสัย
"ใช่แล้วละ...พวกมันต้องการสร้อยคอของฟีอัส สร้อยคอที่มีอนุภาพเท่ากับพลังของซูส...เพื่อคืนชีพให้กับโครนอส แต่กลับทำไม่สำเร็จ พวกนั้นจึงคิดหาวิธีคืนชีพขึ้นใหม่ โดยการค้นหาขนแกะทองคำ ที่อยู่ในเมืองโคสซิส เมืองที่ถูกปิดตายด้วยพวกมังกร และอุปสรรค์นับสิบที่ต้องเผชิญหน้าก่อนจะถึงเมืองโครซิส ซึ่งแน่นอนว่าทางเราก็ไม่ได้อยู่เฉยเช่นเดียวกัน ตอนนี้ฉันและ ทาทารัสได้ส่งคนคอยจับตาดูพวกนั้นอยู่ แต่ก็ไม่มีอะไรยืนยันได้ว่าพวกนั้นจะทำสำเร็จ"ดวงตาสีแดงเข้มนั้นฉายแววความมุ่งมั่น
"แต่ถ้าพวกนั้นทำสำเร็จละฮะ?" วารันซ่ารีบเอ่ยขัดขึ้นทันที
"ถ้าพวกมันทำสำเร็จจริงๆ พวกเราทุกคนจะถูกดึงเข้าไปร่วม สงครามของเหล่ามหาเทพทันที ไม่มีข้อยกเว้นใดไทั้งสิ้น" ฮาเกรซเอ่ยตอบ เค้ายังคงทำหน้าตายด้าน ไม่มีท่าทีอะไรออกมา เหมือนโลกนี้ได้จมอยู่ใต้ทะเลเพลิงอะไรทำนองนั้น
"ถ้าเป็นแบบนั้นเหล่ามนุษย์ก็ต้องกลับเข้าสู่ยุคมืดอีกครั้งนะสิ" เสียงใสๆเอื่อนเอ่ยออกมา เซลเฟียสน่าทำหน้าสลดลงทันที
"ใช่แล้วละ!เหล่ามนุษย์ที่ไม่เคยรู้อะไรเกี่ยวกับสงครามทวยเทพ กลับต้องมารับเคราะห์กรรมในครั้งนี้แทน" น้ำเสียงที่ฟังดูเศร้าใจนั้นเอ่ยขึ้น ทำให้ทุกคนรับรู้ถึงความเจ็บปวดของเหล่าผู้คนมากยิ่งขึ้น
"พวกเทพก็เป็นพวกที่ชอบสร้างปัญหาอยู่แล้ว ฉันไม่แปลกใจหรอกนะ!ถ้าฉันจะเกลียดพวกเค้า" ฟีอัสที่โผล่เข้ามาเอ่ยขึ้น พร้อมกับกำหมัดไว้แน่น
"ถ้าสงครามนั้นเกิดขึ้นจริงๆ ฉันจะปกป้องพวกมนุษย์ที่ไม่รู้เรื่องพวกนี้เอง ถึงจะเป็นโครนอสฉันก็ไม่กลัว ต่อให้ฉันตายฉันก็ต้องปกป้องพวกเค้า ในฐานะสายเลือดผสมระหว่างเทพกับมนุษย์" นัยตาสีเขียวเข้มคู่นั้นฉายแววความโกรธแค้น และเกลียดชังเหล่าทวยเทพ
"ฟีอัส!" สายตาของอาเธน่า มองฟีอัสด้วยความหวาดหวั่น เธอพยายามเปลี่ยนความคิดของฟีอัสมาตลอดเกี่ยวกับเรื่องของซูส พยายามไม่ให้ฟีอัสเกลียดชังผู้ให้กำเนิดเค้า แต่แล้วความพยายามทั้งหมดกลับไม่เป็นผล นับวันฟีอัสยิ่งเกลียดเหล่าทวยเทพมากยิ่งขึ้น
"เอาละแยกย้ายไปเรียนกันได้แล้วละ! ขืนพวกเธอยังทำตัวเอื่อยเฉื่อยแบบนี้ มีหวังพวกเธอได้ถูกเนรเทศออกจากฮอกวอตส์แน่" อาเธน่ารีบเปลี่ยนสีหน้า และท่าทาง เป็นขู่คนพวกนี้แทน
"ส่วนนาย ทาทารัส ถือว่าฉันขอร้อง ช่วยนั่งเรียนจนกว่าจะหมดเวลาเรียนจะได้ไหม แค่นายคนเดียวก็ทำให้กริฟฟินดอร์ถูกหักคะแนนไปเกือบสามร้อยแต้มแล้ว" อาเธน่าชำเลืองมองชายหนุ่มที่วางมาดเงียบขรึม ก่อนจะถอนหายใจออกมาด้วยความเอือมระอาแบบสุดๆ
"ฉันจะเก็บไปคิดแล้วกัน" สิ้นสุดคำพูดของฮาเกรซเค้าก็ลุกขึ้นแล้วเดินออกไปทันที
"เรื่องแบบนี้ เค้าต้องคิดกันด้วยหรอ? ไม่ใช่ว่ามันต้องมาจากจิตใต้สำนึกของหมอนั่นเองหรอ" ไอร่าขมวดคิ้วขึ้น พร้อมคำพูดถากถาง ฮาเกรซที่เดินออกไป
"ก็คุณทาทารัสนี่คะ...จะเอาอะไรกับเค้ามากมาย"เซลเฟียสน่าฉีกยิ้มให้กับคนทั้งโต๊ะ พร้อมกับหัวเราะกลบเกลื่อน (ประมาณว่าเอือมสุดๆ)
"ว่าแต่อาทิตย์นี้คุณพอตเตอร์จะคัดเลือกนักกีฬาทีมควิดดิชใหม่นี่ฮะ" วารันซ่าพูดเปิดประเด็นทันที
"ควิดดิช..(แววตาเป่งประกายขึ้นมาทันที)" เซลเฟียสน่ายิ้มหน้าบานเมื่อพูดถึงกีฬายอดฮิตของโลกเวทมนต์
"ฉันว่าจะลงเป็นบีตเตอร์แหละ น่าสนุกดีว่าไหม...(ทำหน้าตาชั่วร้าย) ฉันจะตีลูกบลัดเจอร์ให้มันไปโดนหัวผู้เล่นของสลิธีรินให้ร่วงทีละคนเลยคอยดู!!!" เซเลน่ายิ้มอย่างมีเลศนัย
"จะไหวเร้อ...อย่างเธอนะเซเลน่า แค่ถือไม้ตีลูกบลัดเจอร์เธอก็คงล่วงวินาทีแรกแล้วละ ตำแหน่งนี้น่ะ สำหรับผู้ชาย ไม่ใช่ผู้หญิงผอมบาง ร่างเล็กอย่างเธอ(ตามมาด้วยเสียงหัวเราะในลำคอ)" ฟีอัสพูดแขวะเซเลน่า พรางยิ้มเหมือนพวกโรคจิตอะไรเทือกนั้น
"นี่! ทำไมย๊ะ?ฉันไปตีโดนหัวนายไหมละ..ชอบแขวะจังเลยนะ...คอยดูฉันจะเป็นบีตเตอร์ของทีมกริฟฟินดอร์ให้ได้...แล้วนายจะหัวเราะไม่ออก ออร์ฟีอัส" เซเลน่ายืนกรานประกาศทันที พร้อมกับน้ำเสียงที่ฟังดูจริงจังสุดขีด ทั้งคู่จ้องมองหน้ากันอย่างเอาเรื่อง
"ฉันก็จะคอยดูเธอนะ...ยัยเตี้ยเอ๊ย" ฟีอัสแสยะยิ้ม ทำท่าทางกวนประสาทก่อนจะ เดินตามอาเธน่าไป
"เธอสองคนนี่ก็แปลก! ปกติไม่เห็นจะแขวะกันแบบนี้เลย...หรือว่าหมอนั่นคิดอะไรกับเธอรึป่าว????" ไอร่ารีบพูดขึ้นมาทันที พรางทำหน้าเขินอาย
"อย่ามาทำหน้าเขินแบบนั้นนะ!ไม่มีทางหรอก..คนอย่างหมอนั่น ต่อให้ยกข้าวสารให้เป็นยุ้งฉันก็ไม่เอาเด็ดขาด ผู้ชายอะไร กวนประสาทเป็นบ้า" เซเลน่ารีบเก็บหนังสือลงกระเป๋าทันที ใบหน้าของเธอแดงขึ้นเล็กน้อย
"อ้าว!ไม่ติวแล้วหรอ..." ฟินิกซ์มองเซเลน่าด้วยความงัวเงีย
"ไม่ตงไม่ติวมันแล้ว! ติวไปพวกนายก็ไม่ฉลาดขึ้นหรอก" เซเลน่ารีบเดินปึงปังออกไปทันที
"อะไรของยัยนี่เนี่ย?" ฟินิกซ์หรี่ตามองตามหลังเซเลน่าอย่างไม่ค่อยเข้าใจนัก ส่วนวารันซ่าได้แต่นั่งเงียบ ก่อนจะลุกเดินออกไป ทำให้ทุกคนงุนงงเป็นอย่างมาก
"หมอนี่ก็อีกคน! อะไรของเค้า"
"คนอย่างนาย เข้าใจอะไรง่ายๆด้วยหรอ?"ออโรร่ามีแอบแขวะฟีนิกซ์เล็กน้อย ก่อนจะก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือต่อ
"ทำไมต้องพูดจาถากถางฉันอยู่เรื่อยเลย..?" ฟินิกซ์หันไปมองค้อนออโรร่า แต่กลับถูกเธอเมินสนิท
"เอ่อ..อรุณสวัสครับ" เสียงชายหนุ่มที่เดินเข้ามากล่าวทักทายด้วยน้ำเสียงสดใส ใบหน้าที่หวานหนาดเยิ้มนั้นทำให้ฟินิกซ์ ถึงกับนั่งอึ้งไปชั่วขณะ
"นายเป็นใคร?" คำถามแรกที่ไอร่าเอ่ยออกมา ทำให้คนฟังถึงกับคนลุกชันไปทั้งตัว
"คือ..ผม ซีโร่ เฮฟเวน เอ่อ..ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนนะครับ" ชายหนุ่มแนะนำตัวเองพร้อมกับฉีกยิ้มให้คนทั้งกลุ่ม
"แล้วยังไงต่อละ? ไม่มีใครอยากรู้จักนายสักหน่อย" ไอร่าจ้องมองชายหนุ่มผู้นั้น ด้วยสายตาเบื่อหน่าย พร้อมกับกรอกตาไปมา
"คือ..ผมแค่อยากมาขอโทษเธอคนนี้น่ะครับ" ชายหนุ่มชี้มือไปยังออโรร่า ที่นั่งอ่านหนังสืออยู่
"ออคุงรู้จักไอร่หน้าหวานนี้ด้วยหรอ?" ไอร่าหรี่ตามองออโรร่าอย่างจับผิด
"ไม่คะ!ฉันไม่เคยรู้จัก" ออโรร่ารีบตอบกลับไปทันที เธอไม่แม้แต่จะมองหน้าของชายหนุ่มด้วยซ้ำ
"หมดธุระ ก็ไปได้แล้ว!" ไอร่าทำน้ำเสียงไม่ค่อยชอบใจมากนัก เธอไม่ชอบให้ใครมายุ่งวุ่นวายกับตุ๊กตาหมีของเธอ(นั่นคือออโรร่านั่นเอง)
"ผมแค่อยากรู้จักชื่อเสียงเรียงนามของเธอก็เท่านั้นเองครับ ไม่ได้มีอะไรมากมาย" ชายหนุ่มยังคงยืนอยู่ที่เดิม ไม่ยอมขยับไปไหน เค้าแทบไม่แคร์คำพูดของไอร่าเลยซักนิด กลับยืนยิ้มให้กับออโรร่า
"นี่แก!(ลุกขึ้นกระชากคอเสื้อทันที)อยากเจอดีใช่ไหม?" ไอร่ากำคอเสื้อของชายหนุ่มไว้แน่น
"ใจเย็นๆก่อนคะรุ่นพี่ไอร่า" เซลเฟียสน่ารีบถลาไปดึงแขนของไอร่าไว้
"นี่!เธอก็บอกชื่อให้หมอนี่รู้สักทีสิ!!ยัยนี่ยิ่งแรงช้างอยู่ด้วย" ฟินิกซ์ขว้าแขนอีกข้างของไอร่าไว้ แต่กลับได้ความเงียบกลับมาแทน
"ยัยนี่ชื่อ ออโรร่า ไอซ์เรเนอร์" คินน่าที่นั่งเขียนรายงานอยู่นั้นพูดขึ้นด้วยความหัวเสียเล็กน้อย
"ครับ" ชายหนุ่มฉีกยิ้มออกมา
"ยินดีที่ได้รู้จักครับ...งั้นผมขอตัว" เมื่อพูดจบ เค้าก็ดึงมือของไอร่าออก พรางฉีกยิ้มให้คนทั้งโต๊ะอีกครั้ง ก่อนจะเดินกลับไปยังโต๊ะของฮัฟเฟิลพัฟ
"นี่แก!กล้าเมินฉันอย่างงั้นหรอ!!!" ไอร่าวีนแตกออกมาทันที ก่อนจะหันไปมองค้อนคินน่าแทน
"อย่ามองฉันด้วยสายตาแบบนั้น! ฉันแค่ตัดความรำคาญ" คินน่าที่รู้สึกถึงรังสีอัมหิตที่จ้องเธอนั้น พูดตัดพ้อทันที
"ชิ!อย่าให้เห็นว่าหมอนั่นเข้ามายุ่งวุ่นวายกับออคุงของฉันอีก...ไม่งั้นมันได้ไปเยือนยมโลกแน่" ไอร่ายืนขึ้นประกาศทันที สายตาทุกคู่จับจ้องมาที่เธอเป็นตาเดียว
~โต๊ะสลิธีริน
"ยัยนั่นเป็นบ้าอะไรน่ะ..ถึงได้ยืนอยู่บนโต๊ะแบบนั้น" ฮาเรนทำหน้าเอือมสุดขีด เมื่อเห็นพฤติกรรมที่เรียกว่าความบ้าของไอร่า เค้ามองคนที่ยืนอยู่บนโต๊ะ พร้อมกับถอนหายใจออกมา
"เธอยังอยากอยู่ข้างเดียวกับคนพวกนั้นอีกหรอ ฮาเรน? ถ้าฉันเป็นเธอ..ฉันจะตีตัวออกห่างจากคนกลุ่มนั้นซะ!พวกเค้าไม่สมที่จะเป็นสายเลือดของเทพเจ้าด้วยซ้ำ" อแมนด้าแสยะยิ้มที่มุมปาก ก่อนจะจ้องมองไปยังโต๊ะของกริฟฟินดอร์ด้วยสายตาที่สมเพช
สนามควิดดิช
"เอ่อ...เงียบๆกันหน่อย!" แฮรี่ยืนพะงาบๆบอกเด็กใหม่ที่ลงสมัครคัดเลือกทีมควิดดิชของกริฟฟินดอร์ ด้วยสีหน้าเหนื่อยหน่าย ความวุ่นวายที่อยู่ตรงหน้าทำให้เค้ารู้สึกรำคาญอย่างบอกไม่ถูก
"เงียบๆกันหน่อย!!" น้ำเสียงอันหนักแน่นของจินนี่ ทำให้ความชุลมุนวุ่นวายหยุดลง แฮรี่จึงหันไปส่งยิ้มให้กับจินนี่ แววตาของทั้งคู่จ้องมองกัน ใบหน้าที่แดงก่ำนั้นค่อยๆฉีกยิ้มออกมา
"เฮอร์ไมโอนี่ ฉันถามอะไรหน่อยสิ?" ฟีอัสที่นั่งอยู่บนอัฒจรรย์คนดูหันไปกระซิบข้างหูของหญิงสาว
"ว่ามาสิ!" เฮอร์ไมโอนี่เลิกคิ้วขึ้น ก่อนจะหันไปมองในสนามอย่างสนอกสนใจ
"แฮรี่ ดูจะตกหลุมรักน้องสาวคนเล็กของครอบครัววีสลีย์นะ ..ว่าไหม?" ฟีอัสหรี่ตามองไปยังสนามพร้อมกับยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
"นายไม่รู้จริงๆหรอ? (ชำเลืองมองหน้าฟีอัส)" เฮอร์ไมโอนี่เลิกคิ้วขึ้น
"ไม่เชิงว่าไม่รู้! ก็แค่ลองถามดู...(หันไปฉีกยิ้ม) แล้วเธอกับรอนละ? " ฟีอัสหัวเราะในลำคอ เหมือนพวกรู้ความลับอะไรเทือกนั้น
"พูดบ้าอะไรของนาย!!!" ใบหน้าที่แดงก่ำขึ้นมานั้น เรียกเสียงหัวเราะได้เป็นอย่างดี
"เอาเหอะ!มันก็ดีแล้วนี่เนอะ ทุกอย่างลงตัว" ฟีอัสฉีกยิ้มออกมาอีกครั้ง พร้อมกับคำพูดที่ชวนให้สงสัย
กลับไปที่สนามฝึกซ้อม~
แฮรี่แบ่งทีมแข่งขัน ให้ออกเป็นสองทีม แต่ละทีมนั้นจะมี ตำแหน่งผู้เล่นอย่างละหนึ่งคน
ตำแหน่งแรกคีปเปอร์ คือตำแหน่ง ป้องกันห่วงทั้งสามของทีม
ตำแหน่งที่สอง คือ ตำแหน่ง เชสเซอร์ มีหน้าที่จับลูกควัฟเฟิลโยนลงในห่วงทั้งสามเพื่อทำคะแนนให้กับทีมของตัวเอง
ตำแหน่งที่สาม คือ ตำแหน่ง บีตเตอร์ มีหน้าที่ตีลูกบรัดเจอร์ให้พ้นจากตัวผู้เล่นในทีมของตัวเอง
และสุดท้ายตำแหน่ง ซีกเกอร์ มีหน้าที่ไล่ตามจับลูกโกลเด้นสนิช ผู้เล่นในตำแหน่งนี้จึงต้องมีทักษะในการมองเห็นที่ดีเยี่ยมถึงจะตามจับลูกโกลเด้นสนิชได้
"เดี๋ยวนะ!นั่นมันเด็กปีหนึ่งที่ชื่อ เซลเฟียสน่านี่...เธอเข้าไปทำอะไรในนั้น" เฮอร์ไมโอนี่ถึงกับเบิกตากว้างขึ้นมาทันที เมื่อเห็นร่างเล็กๆ ถือไม้กวาดคู่ใจเดินเข้าไปในสนาม พร้อมกับความมั่นใจ แววตาที่กำลังเปล่งประกายฉายแววความตื่นเต้นอยู่นั้น ไม่มีใครสามารถหยุดความคิดของเธอเอาไว้ได้
"สวัสดีคะคุณพอตเตอร์...(ฉีกยิ้ม)" เซลเฟียสน่ายืนฉีกยิ้มให้กับแฮรี่ พร้อมกับแววตาที่เหมือนกำลังขอความเห็นใจจากแฮรี่
"เอ่อ...เข้าใจอะไรผิดรึป่าว เซลเฟียสน่า" จินนี่จ้องมองเด็กผู้หญิงร่างเล็กด้วยความแปลกใจ
"ไม่หรอกคะคุณวีสลีย์ ฉันแค่อยากทดสอบความสามารถของตัวเอง ถึงแม้มันจะต้องแลกกับการแหกกฏของฮอกวอตส์ก็ตามทีคะ" (นี่นู๋ไม่ได้แคร์คะแนนบ้านเลยใช่ไหมเนี่ย- -) เซลเฟียสน่าตอบออกไปอย่างหมั้นอกหมั้นใจ ก่อนที่จะขี่ไม้กวาดขึ้นไปลอยตัวอยู่กลางอากาศ
"เฮ้อ! ฉันไม่อยากรับรู้ถึง คะแนนของกริฟฟินดอร์ในปีนี้เลยสักนิด" เฮอร์ไมโอนี่พูดตัดพ้อกับตัวเอง ก่อนจะส่ายหัวไปมาอย่างเอือมระอา
"เอาน่าเฮอร์ไมโอนี่!ยัยเด็กนั่นนะฝีมือการขี่ไม้กวาดไม่ใช่เล่นๆเลยนะ ถ้าให้เปรียบเทียบก็คงพอๆกับแฮรี่เลยแหละ" ฟีอัสหันไปยิ้มปลอบใจเฮอร์ไมโอนี่ ตามมาด้วยเสียงเอะอะโวยวายของคนอีกกลุ่มหนึ่งที่เดินเข้ามาสมทบ
"เอาละเข้าประจำตำแหน่งของตัวเองได้แล้ว" สิ้นสุดคำสั่งของแฮรี่ ไม้กวาดของแต่ละคนก็ค่อยๆลอยตัวขึ้น
"เอ่อ..รู้สึกเหมือนจะมองเห็นความหายนะเลือลางขึ้นมาเลยแหะ" ฟีอัสหรี่ตามองไปที่สนาม ก่อนจะเอ่ยออกมา
"หายนะ!..หายนะอะไร?" เฮอร์ไมโอนี่ทำหน้าตาแตกตื่น ก่อนจะหันไปมองตามฟีอัส
"แฮรี่คิดอะไรอยู่ จับยัยสามคนนั้นอยู่ด้วยกัน(เพ่งตามองแบบสุดชีวิต)" ฟีอัสมองไปยังอีกฝั่งของสนาม ซึ่งในแต่ละทีมมีผู้เล่นทั้งหมดสี่คน และทีมที่ฟีอัสพูดถึงก็คือ ทีมของรอน ที่มีเชสเซอร์เป็นไอร่า บีตเตอร์คือเซเลน่า และอีกหนึ่งซีกเกอร์คือ เซลเฟียสน่า เมื่อทั้งสองทีมประจำตำแหน่ง แฮรี่ก็อธิบายกติกาให้ทุกคนเข้าใจ
"เอาละฉันจะจับเวลาการแข่งขัน คือหนึ่งชั่วโมง ทีมไหนทำแต้มได้มากที่สุด จะถูกคัดเข้าทีมทันที แต่ถ้าหากซีกเกอร์คนใดคนหนึ่งจับลูกสนิชได้เกมส์จะจบลงทันที...เริ่มได้" เมื่อแฮรี่อธิบายกติกาจบ จินนี่ก็โยนลูกควัฟเฟิลขึ้นกลางอากาศ ผู้เล่นของแต่ละทีม ต่างลอยไปมาเพื่อแย่งลูกควัฟเฟิล
"ขอโทษทีนะพอดีฉันรีบ!" ไอร่าจับได้ลูกควัฟเฟิลเป็นคนแรก เธอพุ่งทยานไปที่ห่วงทั้งสามทันที ผลั๊ว ~ แต่ก็ถูกอีกฝ่ายตีลูกบลัดเจอร์ผ่านตัวเธอไป ทำให้ไม้กวาดของไอร่าเสียหลักเล็กน้อย เธอพยายามควบคุมการทรงตัวเอาไว้ เพื่อไม่ให้ล่วงลงไป
"ขอโทษนะคุณวอลร์คราฟ แต่ผมอยากได้ตำแหน่งเชสเซอร์จริงๆ" ชายหนุ่มผมสีบล์อนเอ่ยขึ้น พร้อมกับยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
"แหม๋ๆ! เล่นแรงเกินไปนะ" (ทำหน้ายิ้มแบบชั่วร้าย) สิ้นสุดคำพูดของไอร่าเทอก็พุ่งทยานเข้าหาตัวชายหนุ่มทันที แรงกระแทกของไอร่าทำให้ชายหนุ่ม ปล่อยมือออกจากไม้กวาด
"เวรแล้วไง! ยัยนี่บ้าได้สมบูรณ์แบบเลย" ฟีอัสถึงกับอุทานเสียงหลง เมื่อร่างของชายหนุ่มผมบล์อนนั้น ล่วงลงมาจากไม้กวาด
"ช่วยผมด้วย!!" เสียงร้องขอความช่วยเหลือจากชายหนุ่ม ทำให้ไอร่า
หันไม้กวาดของเธอกลับมา แล้วพุ่งทะยานลงไปรับร่างของชายหนุ่มเอาไว้
"ครั้งนี้ฉันแค่เตือนนายนะ! อย่าให้ฉันต้องเตือนเป็นครั้งที่สอง(ทำหน้าแบบสยอง)ไม่งั้นนายได้เดี้ยงทั้งเทอมแน่"
"คร๊าบ บ บบ บ" น้ำเสียงที่สั่นกลัวนั้นบ่งบอกได้เป็นอย่างดี ว่าเค้าไม่มีทางเอาชนะผู้หญิงคนนี้ได้เลย ทั้งแรง และพละกำลังมหาสารที่ถูกเธอกระแทกเข้าที่ตัวทำให้ แขนของเค้ามีรอยฟกช้ำขึ้น
"หึ!~" ฮาเกรซที่นั่งดูอยู่อย่างเงียบๆ สบถออกมาเบาๆ ทำให้ออโรร่า ที่นั่งอ่านหนังสืออยู่เงยหน้าขึ้นมอง
"ผมว่างานนี้ห้องพยาบาลได้เพิ่มเตียงคนไข้แน่ๆ" เดสตาร์เอื่อนเอ่ยออกมา พรางทำหน้าเจือนๆ
"ดูไม่เหมือนการคัดเลือกเลยแหะ ! ยิ่งยัยสามคนนั่นอยู่ทีมเดียวกัน ความหายนะก็ครอบงำทั้งสนามแล้วละ" ฟินิกซ์ทำหน้าสยอง
"ฉันก็คิดแบบนั้น" ดวงตาสีแดงฉานนั้นจดจ่อไปยังหญิงสาวทั้งสามคนในสนาม
"พวกเธอพูดถึงอะไรกัน..ฉันไม่เห็นจะเข้าใจเลย" เฮอร์ไมโอนี่รีบพูดแทรกขึ้นทันที เธอทำหน้าเหมือนจะไม่เข้าใจในสิ่งที่ทุกคนกำลังพูด
"คุณอย่าพยายามเข้าใจเลยคะ...แม้แต่ฉันเองก็ยังไม่อยากเข้าใจ" ออโรร่าเอ่ยขึ้นในขณะที่ตายังจดจ่ออยู่กับหนังสือ
"รอนสู้เค้านะ- -" เสียงของราเวนเดอร์ที่ตะโกนเรียกชื่อของรอนอย่างไม่ขาดสายนั้น ทำให้เฮอร์ไมโอนี่ละสายตาจากออโรร่า แล้วหันไปมองราเวนเดอร์แทน
ในสนามยังคงแข่งขันกันอย่างเอาเป็นเอาตาย เซเลน่าพยายามไล่ตีลูกบลัดเจอร์ที่ลอยเข้ามาหาตัวของเซลเฟียสน่า ด้วยแรงตีมหาสารนั้นทำให้ลูกบลัดเจอร์ลอยหายไปในอากาศ
"ไม่เลวนี่!เซเลน่า" จินนี่ที่ยืนดูการแข่งขัน ตะโกนขึ้นไปบอกเซเลน่า พร้อมกับยกนิ้วโป้งขึ้น ประมาณบอกให้คนที่อยู่ด้านบน ว่าเธอยอดเยี่ยมไปเลย
ลูกควัฟเฟิลตกอยู่ในมือของไอร่าอีกครั้ง เธอคว้างลูกควัฟเฟิลสุดแรงเกิด ความเร็วที่มองไม่เห็นนั้น ทำให้ลูกควัฟเฟิลผ่านตัวของคีปเปอร์อีกทีมไปอย่างรวดเร็ว
"ขอโทษที่นะคอร์แม็ก แต่ฉันเบื่อขี้หน้านายเต็มทนแล้ว" ไอร่าแสยะยิ้มที่มุมปากก่อนจะลอยกลับไปประจำตำแหน่งเดิม
เซลเฟียสน่าลอยไปมา สายตาของเธอสอดส่องหาลูกสนิช แสงสีทองที่วิบวับอยู่อีกฝากหนึ่งของอัฒจรรย์คนดู ทำให้เธอไม่รอช้า ที่จะพุ่งทะยานเข้าไปหา เธอพยายามหลบหลีกลูกบลัดเจอร์ที่ลอยกลับมา มันพยายามพุ่งเข้าหาตัวเธอหลายครั้ง แต่ด้วยความเร็ว บวกกับร่างเล็กๆ ของเซลเฟียสน่าทำให้เธอหลบลูกบลัดเจอร์ ได้อย่างคล่องแคล่ว
"นี่พวกเธออยากเห็นอะไรที่มันสนุกๆไหมละ?" น้ำเสียงที่ฟังดูเย็นชานั้นเอื่อนเอ่ยขึ้น อแมนด้าเธอยืนหลบอยู่หลังอัฒจรรย์คนดู พร้อมกับเพื่อนสนิทอย่างพากินสัน
"แหม๋!มองตาฉันก็พอจะรู้แล้วละว่าเธอกำลังจะทำอะไร" แพนซี่แสยะยิ้มออกมา พร้อมกับเสียงหัวเราะเยาะในลำคอ
เซลเฟียสน่าเธอพยายามหรี่ตามองแสงสีทองที่ลอยอยู่เหนืออัฒจรรย์คนดู แรงลมที่ปะทะเข้าหาตัวเธอ ทำให้การเคลื่อนไหวลดลง เธอพยายามต้านแรงลมที่ปะทะเข้ามา ร่างเล็กๆค่อยๆเอื้อมมือออกไปหวังจะจับลูกสนิช
"ระวัง!" เซเลน่าตะโกนตามหลังเซลเฟียสน่า ลูกบลัดเจอร์ ไล่ตามเซลเฟียสน่าไปติดๆ แต่ที่น่าตกใจไปกว่านั้น คือลูกบลัดเจอร์ไม่ได้มีแค่เพียงลูกเดียว แต่มันกลับมีสองลูก เซเลน่าตรงดิ่งเข้าไปหาเซลเฟียสน่าทันที เธอพยายามไล่ตีลูกบลัดเจอร์ทั้งสองลูกนั้น แต่ลูกบลัดเจอร์ทั้งสองกลับหันมาเล่นงานเธอแทน
"ดูแปลกๆนะว่าไหม? ทำไมลูกบลัดเจอร์ถึงได้มีสองลูกละ" ฟีอัสหยิบกล้องส่องทางไกลขึ้นส่องดู ภาพที่เค้าเห็นคือเซเลน่ากำลังโดนลูกบลัดเจอร์ไล่ตาม เธอพยายามขี่ไม้กวาดบินไปรอบๆอัฒจรรย์เพื่อล่อลูกบรัดเจอร์ทั้งสองลูก แต่กลับโดนลูกบลัดเจอร์พุ่งเข้าใส่กลางลำตัว ทำให้ไม่กวาดของเธอเสียหลัก พุ่งชนกับอัฒจรรย์คนดู
"เซเลน่า า าาาา !" ฟีอัสตะโกนออกไป พร้อมกับโยนกล้องที่อยู่ในมือทิ้ง แล้วรีบวิ่งออกไป
"แฮรี่!! ทำอะไรซักอย่างสิ" เฮอร์ไมโอนี่ตะโกนบอกแฮรี่ แต่ลูกบลัดเจอร์ทั้งสองลูกนั้นกลับพุ่งตรงเข้าไปหาเซลเฟียสน่าอีกครั้ง แฮรี่ได้แต่บินวนไปมา เค้าไม่สามารถเข้าไปช่วยเซลเฟียสน่าแบบท่วงทีได้
"เซลเฟียสน่า อ้อมไปด้านหลังอัฒจรรย์ อย่าลดความเร็วของไม้กวาดลง" แฮรี่บินไปประชิดตัวของเซลเฟียสน่า
"คะคุณพอตเตอร์!" เซลเฟียสน่าได้แต่พยักหน้า
ฟีอัส วิ่งเข้าไปพยุงตัวของเซเลน่าขึ้น พร้อมกับเขย่าตัวไปมา เพื่อเรียกสติ แต่แล้วสายตาของเค้าก็เหลือบไปเห็นเงาของใครบางคนที่ด้านหลังอัฒจรรย์คนดู
"ฉันฝากเซเลน่าด้วยนะ วารันซ่า" ฟีอัสอุ้มร่างเล็กๆนั้นให้กับวารันซ่า ก่อนจะเดินอ้อมกลับไปที่หลังอัฒจรรย์
"ฝีมือเธอสองคนใช่ไหม?" น้ำเสียงที่กำลังฉุนได้ที่นั้น เล่นเอาคนฟังถึงกับสะดุ้งโหยง
"นายพูดถึงเรื่องอะไร?" อแมนด้าจ้องหน้าฟีอัสด้วยสายตาที่นิ่งเฉย ดวงตาสีฟ้าซีดคู่นั้นมองชายหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงหน้าอย่างดูถูก
"เธอไม่รู้จริงๆงั้นหรอ ว่าฉันกำลังพูดถึงเรื่องอะไร" ฟีอัสจ้องมองคนตรงหน้าด้วยความไม่พอใจมากนัก แววตาอันดุดันนั้น ทำให้หญิงสาวเปลี่ยนท่าทีขึ้นมา
"นายอย่ามาใส่ร้ายพวกฉันดีกว่า..ฉันสองคนแค่มาเดินเล่น" แพนซีรีบพูดแทรกขึ้นมา
"ฉันยังไม่ได้พูดเลยนะ..ว่าพวกเธอทำอะไร!" ฟีอัสหรี่ตามองหญิงสาวทั้งสองคนตรงหน้าอย่างจับผิด
"ไม่ต้องบอกฉันก็รู้อยู่แล้ว..ว่านายน่ะมันพวกอันธพาลแค่ไหน ถ้านายจะมาโทษฉันสองคนละก็นายคิดผิด!" สายตาที่แพนซีมองฟีอัสนั้นฉายแววความหวาดกลัวเอาไว้ เธอเดาไม่ถูกเลยว่าผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าของเธอ กำลังคิดจะทำอะไรอยู่
"อย่าได้ใจไปนักละ! เพราะคนอย่างพวกนายคงอยู่ที่นี่ได้ไม่นานนักหรอก" อแมนด้าเธอยังคงมองฟีอัสด้วยสายตาสมเพช
"นี่!อย่ามาดูถูกคนอื่นให้มันมากนัก..." น้ำเสียงที่ฟังดูเคร่งขรึมนั้นทำให้หญิงสาวสดุ้งเล็กน้อย ก่อนจะเก็บอาการหวาดกลัวนั้นเอาไว้ด้วยท่าทีนิ่งเฉย
กลับไปที่ในสนามควิดดิช~
ความชุลมุนเริ่มต้นขึ้น เมื่อลูกบลัดเจอร์ทั้งสองลูกไล่ตามคนทั้งสนาม
"นี่มันบ้าอะไรกันเนี่ย!!" ฟินิกซ์ เอ่ยขึ้นพร้อมกับหลบอยู่หลังของออโรร่า
"เป็นผู้ชายซะเปล่า..." ออโรร่ายืนมองลูกบลัดเจอร์นั้นด้วยความแปลกใจ ก่อนจะหยิบไม้กายสิทธิ์ออกมา
"เธอจะทำอะไรน่ะ!!" ฟินิกซ์ทำหน้าตาแตกตื่น เมื่อเห็นออโรร่าหยิบไม้กายสิทธิ์ออกมา
"ฉันจะเผามันทิ้งซะ!!" คำพูดที่ฟังดูแล้วมีความเป็นไปได้ต่ำมากนั้น ทำให้ฟินิกซ์ถึงกับดึงแขนของออโรร่าลงทันที
"เธอจะบ้ารึไง! เธอไม่เห็นหรอว่าไอร่ลูกบลัดเจอร์นั่นมันเร็วแค่ไหน..ขืนเธอใช้คาถาพลาด มีหวังไม่ใครคนนึงได้เดี้ยงแน่ๆ" ฟินิกซ์เอ่ยขึ้น
"งั้นก็เผามันทั้งสนามนี่แหละ!!" ออโรร่าดึงแหวนที่อยู่ในมือออกมา
"เดี๋ยว ! เธอบ้าไปแล้วรึไง..ฉันว่าเธออยู่เฉยๆดีกว่า" ฟินิกซ์รีบกุมมือของออโรร่าเอาไว้ด้วยความตกใจ
...วินาทีนั้นเหมือนมีแรงดึงดูดบางอย่าง ทำให้ทั้งสองหยุดชะงัก ใบหน้าที่แดงก่ำขึ้นมานั้น ทำให้ฟินิกซ์ดึงมือออก
"ขอโทษที..." (มันใช่เวลาไหม?)
"อืม...." ออโรร่าค่อยๆเก็บแหวนไว้ที่เดิม ก่อนจะเดินเข้าไปสมทบกับเฮอร์ไมโอนี่
"แกนะมานี่..."คินน่าลากคอเสื้อของเดสตาร์ให้ตามเธอมาอยู่ที่อัฒจรรย์อีกฝากนึง
"ครับ..."น้ำเสียงที่ฟังดูหวาดกลัวนั้นเอื่อนเอ่ยออกมา
"แกรู้ใช่ไหม..ว่าต้องทำยังไง?" ดวงตาสีแดงฉานนั้นมองชายหนุ่มท่าทางอ้อนแอ้นนั้นด้วยความเบื่อหน่ายเล็กน้อย
"ค คร๊าบ บ บบ ." เดสตาร์ก้มหน้ามองพื้น เค้าไม่แม้แต่จะสบตามองหน้าของคินน่าด้วยซ้ำ
"จัดการซะ!" คินน่ามองคนตรงหน้าด้วยความรำคาญ เธอค่อยๆ หย่อนก้นนั่งลงบนอัฒจรรย์ ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"เอ่อ...แล้วผมต้องทำยังไง ครับ?" เดสตาร์มองคนตรงหน้าด้วยความไม่เข้าใจนัก
"คิดเองสิ!...ฉันรู้ว่าแกฉลาดพอที่จะจัดการกับพวกมัน" น้ำเสียงที่ฟังดูเบื่อหน่ายนั้น เล่นเอาคนฟังอย่างเดสตาร์ขนลุกซู่ไปทั้งตัว
"แล้วทำไม..เอ่อ ต้องเป็นผมด้วยละครับ" เดสตาร์ยังคงสงสัย พรางขมวดคิ้วขึ้น
"แกจะสงสัยอีกนานไหม?"
"ไม่แล้วครับ!" เดสตาร์หยิบไม้กายสิทธิ์ออกมา ความกลัวเริ่มทำให้เค้าคิดคาถาไม่ออก และกังวลว่าคาถาจะไปโดนใครเข้า
"นี่....ไม่คิดจะช่วยเหลือคนอื่นเค้าบ้างรึไง!" ไอร่าหันไปมองค้อนฮาเกรซที่นั่งอยู่บนอัฒจรรย์ แต่ก็ได้ความเงียบกลับมาแทนคำตอบ
"บ้าเอ๊ย! ช่วยไม่ได้" ไอร่าหยิบสร้อยคอของเธอออกมา พร้อมกับพูดงึมงำอะไรบางอย่าง
"หยุด!ความคิดนั้นซะ" ฮาเกรซจับแขนของไอร่าไว้ พร้อมกับมองหน้าของเธอ
"แล้วนายจะทำยังไง?" ไอร่ามองฮาเกรซด้วยความไม่สบอารมณ์มากนัก
"ฉันมีความคิดที่ดีกว่านั้น" ในขณะที่ฮาเกรซกำลังพูดอยู่กับไอร่า แสงสีส้มก็พุ่งเข้าหาพวกเค้า
"ขอโทษครับ!!" เดสตาร์ตะโกนลงมาพร้อมกับ พูดขอโทษยกใหญ่
"นี่นายจะฆ่าพวกเรารึไง?" ไอร่าตะโกนกลับไปด้วยสีหน้าไม่พอใจ
"รีดัคโต" แสงสีเขียวพุ่งเข้าหาลูกบลัดเจอร์ด้วยความเร็ว ทำให้ลูกบลัดเจอร์ลูกแรกแตกเป็นเสี่ยงๆ เฮอร์ไมโอนี่ค่อยๆลดไม้กายสิทธิ์ลง พรางถอนหายใจด้วยความโล่งอก
"ยังเหลืออีกลูกนึง!" รอนเดินเข้ามาพร้อมกับถือไม้กวาดคู่ใจเอาไว้ ใบหน้าที่เต็มไปด้วยหยดเหงื่อนั้น กำลังฉีกยิ้มให้กับเฮอร์ไมโอนี่
"แล้วแฮรี่ละ?"
"เค้ากำลังไล่ตามลูกบลัดเจอร์อีกลูกนึงอยู่ " รอนชี้มือไปอีกฝากของสนาม ลูกบลัดเจอร์กำลังไล่ตามเซลเฟียสน่าแบบติดๆ มันพุ่งเข้าชนไม้กวาดของเธอด้วยความแรง ทำให้เซลเฟียสน่าบังคับไม้กวาดของเธอไม่ได้ ร่างเล็กๆ ห้อยโตงเตงอยู่กลางอากาศ
"เซลเฟียสน่า!!" ทุกคนตะโกนเป็นเสียงเดียวกัน
แฮรี่บินเข้าไปประชิดตัวของเซลเฟียสน่า เค้าพยายามยื่นมือให้กับเธอ ตึก ~ ลูกบลัดเจอร์กลับมาเล่นงานแฮรี่แทน แรงกระแทกทำให้แฮรี่ตกจากไม้กวาด
"แฮรี่!!!!!" รอนรีบขี่ไม้กวาดพุ่งเข้าไปหาแฮรี่ทันที
กริ๊ง~ ทุกอย่างกลับหยุดนิ่ง เมื่อเสี่ยงกระดิ่งเล็กๆดังขึ้น เอลเทอร์ลอยตัวอยู่กลางอากาศ เค้าอุ้มร่างของแฮรี่ที่กำลังล่วงตกลงมาจากไม้กวาด พร้อมกับฉีกยิ้ม เวลาหยุดเดินไปชั่วขณะ ทุกอย่างหยุดเคลื่อนไหว เอลเทอร์ค่อยๆหย่อนตัวของแฮรี่ไว้กับพื้น ก่อนจะพุ่งขึ้นไปรับตัวของเซลเฟียสน่า
กริ๊ง~ เสียงกระดิ่งดังขึ้นอีกครั้ง ทำให้ทุกอย่างกลับมาเคลื่อนไหว
"เหมือนเวลาหยุดเดินไปชั่วขณะเลยแหะ...หรือฉันรู้สึกไปเอง" เฮอร์ไมโอนี่เอ่ยขึ้น
"สวัสดีครับทุกคน ดูท่าทางกำลังสนุกกันอยู่เลยนะครับ" เอลเทอร์ฉีกยิ้มออกมา พร้อมกับอุ้มร่างเล็กๆของเซลเฟียสน่าเอาไว้
"นี่นายมาอยู่ที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่?" ฟินิกซ์ถึงกับเหวอ เมื่อเห็นหน้าของเอลเทอร์
"สักพักแล้วครับ (ยิ้ม)" เอลเทอร์ค่อยๆ วางเซลเฟียสน่าลง
"ขอบคุณคะ...คุณเอลเทอร์" ร่างเล็กๆนั้นพูดขอบคุณยกใหญ่
"แกสามารถหยุดเวลาได้อย่างงั้นหรอ?" น้ำเสียงที่ฟังดูอึมครึมนั้นเอื่อนเอ่ยออกมา ด้วยสีหน้าไม่พอใจนัก
"ใช่ครับ! แค่เพียงแค่5นาทีเท่านั้น..." เอลเทอร์ฉีกยิ้มออกมา เสียงกระดิ่งที่ลอยมาตามสายลมนั้นค่อยๆเลือนหายไป
"แฮรี่!นายโอเคไหมเพื่อน?" รอนรีบถลาเข้าไปพยุงแฮรี่ให้ลุกขึ้น
"โอเค!" แฮรี่เอามือจับที่แผลเป็นของเค้า แว๊บนึงที่เค้ามองเห็นความคิดของจอมมารโผล่ขึ้นมาในหัว เค้าค่อยๆลุกขึ้น
"เอ่อ...วันนี้พอแค่นี้ ผมประกาศฉันจะติดไว้ที่บร์อดในห้องนั่งเล่น" เมื่อแฮรี่พูดจบก็เดินออกจากสนามไปทันที
"เค้าเป็นอะไร?" ไอร่าเลิกคิ้วขึ้นด้วยความสงสัย ก่อนจะมองตามแผ่นหลังของแฮรี่
"ไม่รู้สิ!"
#เย้!ไรท์กลับมาแล้ว พร้อมกับpc ชุดใหม่ ไฉไลกว่าเดิม ขอโทษจริงๆครับที่หายไป
#คินน่านั่นเรียกว่าโมเม้นได้ไหม? ?
#ฟินิกซ์นายเผลอทำอะไรลงไป
#เซเลน่าน่านู๋นี่รักคนอื่น มากกว่าตัวเองะ
#แพนซี เธอว่าใครเป็นอันธพาล..?
#เอลเทอร์นายโครตหล่ออะ!
#ฮาเกรซมีแอบหวงด้วยหรอ!
*ไรท์ชอบอ่านคอมเม้น มากกว่ายอดเข้าชมนะครับ
#เย้!ไรท์กลับมาแล้ว พร้อมกับpc ชุดใหม่ ไฉไลกว่าเดิม ขอโทษจริงๆครับที่หายไป
#คินน่านั่นเรียกว่าโมเม้นได้ไหม? ?
#ฟินิกซ์นายเผลอทำอะไรลงไป
#เซเลน่าน่านู๋นี่รักคนอื่น มากกว่าตัวเองะ
#แพนซี เธอว่าใครเป็นอันธพาล..?
#เอลเทอร์นายโครตหล่ออะ!
#ฮาเกรซมีแอบหวงด้วยหรอ!
*ไรท์ชอบอ่านคอมเม้น มากกว่ายอดเข้าชมนะครับ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น