ลำดับตอนที่ #64
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #64 : Chapter: เงามืด (100%)
ห้องพยาบาล~
ทุกคนล้วนมีสีหน้าที่เคร่งเครียด ความเงียบเข้าปกคลุมห้องพยาบาล สายตาของแต่ละคนจับจ้องไปที่เตียงคนไข้ ที่มีร่างเล็กๆนอนแน่นิ่งอยู่
"เกิดอะไรขึ้นกับเธอกันแน่? ? " ฟินิกซ์ที่ทนกับความกดดันในห้องอันเงียบสงบนี้ไม่ไหวเอ่ยขึ้นทำลายความเงียบ
"พลังด้านมืด" ฮาเกรซเอ่ยขึ้น พร้อมกับสายตาที่แน่นิ่ง มองไปยังฟินิกซ์
ทุกคนจึงหันไปมองฮาเกรซด้วยความสนใจในสิ่งที่เค้าเอ่ยขึ้น
"พลังด้านมืด ? ?" ฟีิัอัสเลิกคิ้วขึ้นด้วยความไม่เข้าใจ
"ใช่แล้วละ! พลังด้านมืด เป็นพลังอันชั่วร้ายที่มีอยู่ในตัวของพวกเธอ พลังนี้เป็นพลังที่หลบซ่อนอยู่ภายใต้ความกลัว และ ความอ่อนแอของพวกเธอ เมื่อใดที่พวกเธอนึกถึงความกลัว พลังนี้จะผุดขึ้นมา ในกรณีของ ออโรร่านั้น เธอไม่สามารถควบคุมพลังมหาศาลนี้ได้เลย พลังที่เธอปล่อยออกมานั้น เกินขีดจำกัดของร่างกายตัวเองจะต้านทานไหว ฉันไม่สามารถรับรองได้ว่า พวกเธอจะสามารถควบคุมพลังนี้ได้ ต่อให้เป็น นายก็เถอะ!" อาเธน่าหันไปมองฮาเกรซ ด้วยท่าทีถอนหายใจ
"มันไม่มีวิธีเลยงั้นหรอ?" คินน่าที่นั่งอยู่อีกมุมนึงของห้องพยาบาลเอ่ยขึ้น นัยตาสีแดงฉานนั้น มองอาเธน่าด้วยความสนใจ
"วิธี!มันมีอยู่แล้วละ แต่สภาพร่างกายของพวกเธอในตอนนี้ค่อนข้างติดลบ มันไม่ใช่พลังที่ดีหรอกนะถ้าหากพวกเธอคิดจะลองใช้มัน"
"ผมว่าไม่ลองก็ไม่รู้นะฮะ! คุณเทนโนสึ" วารันซ่าฉีกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ทุกสายตาต่างจับจ้องมาที่อาเธน่า ด้วยความคาดหวัง ที่จะเอาชนะพลังนี้ให้ได้
"ฉันขอเก็บไปคิดดูก่อนแล้วกัน พลังของพวกเธอแต่ละคนแตกต่างกันออกไป ฉันไม่สามารถเดาได้ถึงขีดจำกัดของพลัง เพราะฉะนั้นพวกเธอควรควบคุมอารมณ์ของตัวเองให้มาก โดยเฉพาะนาย ฟีอัส พลังของนายไม่เหมือนคนอื่น มันทำลายทุกอย่างได้เพียงแค่เสี้ยววินาที แล้วนายก็ไม่เคยควบคุมพลังของตัวเองได้เลยสักครั้ง"
"เฮ้อ!ฉันไม่ได้สนใจกับเรื่องพักนี้อยู่แล้ว" ฟีอัสทำท่าทางเบื่อหน่ายกับคำพูดของอาเธน่า ก่อนจะลุกออกไปจากห้องพยาบาล
~หลายวันต่อมา~
งานเลี้ยงที่จัดในห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆได้เริ่มต้นขึ้น ทุกอย่างในห้องถูกประดับประดาไปด้วยริบบิ้นสีต่างๆ อาหารและเครื่องดื่มถูกนำมาเรียงรายอยู่บนโต๊ะ แขกที่มาในงานเลี้ยงในค่ำคืนนี้ล้วนแต่เป็นแขกระดับวีไอพี ของศาสตราจารย์ซลักฮอร์นทั้งสิ้น หนึ่งในนั้นคือลูกศิษย์ที่ซลักฮอร์นโปรดปราน คือแฮรี่ ซึ่งเค้าควงคู่มากับ ลูน่าสติเฟื่อง ไม่มีใครคาดเดาได้เลยว่าคู่ควงของหมอนี่จะเป็นยัยลูน่า ผมยืนมองทั้งสองด้วยความไม่ค่อยเข้าใจนัก ใบหน้าที่ฉีกยิ้มแบบไม่รู้สึก รู้สานั่นมันอะไรกัน
"หวาดดี~" น้ำเสียงที่ฟังดูยานคางนั้นกล่าวทักทาย ผมเพียงแค่ยิ้มรับ ก่อนจะหันไปมองหน้าแฮรี่ เป็นเชิงคำถาม แฮรี่เพียงแค่ยักไหล่ให้ ก่อนจะเดินเข้าไปในงาน ผมยืนมองคนทั้งคู่หายเข้าไปในงาน ก่อนจะยืนรอใครบางคนที่ผมนัดเอาไว้ ด้วยความใจเย็น ไม่นานเธอที่ผมนัดไว้ก็มาพร้อมกับชุดเดรส สีฟ้าอ่อนคล้ายกับสีของน้ำทะเล
"ขอโทษที่มาสายนะ! พอดีมีเรื่องวุ่นวายนิดหน่อย" โช ฉีกยิ้มให้กับผม ด้วยท่าทีเขินอาย
"ไม่เป็นไร!! เข้าไปในงานกันเถอะ" ผมกับโช เดินควงคู่กันเข้าไปในงาน ผมไม่คิดว่าเราสองคนจะเป็นจุดสนใจได้มากขนาดนี้ ทุกคนหันมามองเป็นตาเดียว โดยเฉพาะแฮรี่ เค้าได้แต่ยืนมองเราสองคนสลับกันไปมา
งานเลี้ยงเริ่มต้นขึ้นด้วยความสนุกสนาน ยกเว้นบางคนที่กำลังทำท่าลุกลี้ลุกลนวิ่งเข้ามาหาแฮรี่
"เป็นอะไรของเธอ เฮอร์ไมโอนี่?" แฮรี่เอ่ยทักขึ้น
"นายต้องไม่อยากรู้แน่ๆว่าฉันมากับใคร"
แฮรี่หันไปมองเฮอร์ไมโอนี่ที่ตอนนี้ใบหน้าของเธอชุ่มไปด้วยเหงื่ออย่างจับผิด
"อย่าบอกนะว่าเธอกับคอร์แม็ก?" เฮอร์ไมโอนี่พยักหน้าไปมา
"ไหนเธอบอกไม่สนใจหมอนี่ไง?" แฮรี่เลิกคิ้วขึ้น
"ฉันคิดว่าอาจจะทำให้ โรนัลด์โมโหขึ้นได้บ้าง .. แต่ไม่เลย (มองซ้ายแลขวา) มานู้นแล้วฉันขอตัวก่อนนะ" แล้วเฮอร์ไมโอนี่ก็หายเข้าไปในงานแบบสายฟ้าแล๊บ
ส่วนอีกด้านนึงนั้น ไอร่าเธอกำลังตามล่าหาตัวซีโร่อย่างเอาเป็นเอาตาย อารมณ์ของเธอกำลังเดือดพล่านคล้ายกับภูเขาไฟที่กำลังปะทุ
"เปล่าประโยชน์!! เธอควรควบคุมอารมณ์ตัวเอง อย่าทำให้เกิดเรื่องจะดีกว่า" ฮาเกรซโผล่ออกมาจากอีกมุมนึงเอ่ยเตือนสติขึ้น
"ไม่ช่วยก็ไปไกลๆ!" ไอร่าตะคอกใส่ฮาเกรซทันทีด้วยความโมโห ก่อนจะเดินจ้ำอ้าวตามหาตัวของซีโร่ต่อ
"เธอน่ะมันตัวปัญหา..." น้ำเสียงที่ฟังดูเยือกเย็นนั้นเอ่ยขึ้น ทำให้ไอร่าหยุดชะงักเดิน
"นายคิดว่าฉันมันเป็นตัวปัญหา?? แล้วนายจะมายุ่งวุ่นวายกับฉันทำไม ฉันมันตัวปัญหา แต่ฉันก็ไม่ได้ทำให้นายเดือดร้อน!!" ไอร่าจ้องมองหน้าของฮาเกรซอย่างเอาเรื่อง บรรยากาศบริเวณรอบๆ เริ่มเย็นยะเยือก ความรู้สึกโกรธของไอร่าเริ่มไหลเวียนไปมาทั่วร่างกาย ดวงตาที่เคยสดใส กลับกลายเปลี่ยนเป็นสีเทาหม่น ฮาเกรซจ้องมองไอร่าอย่างสงบนิ่ง โดยที่ไม่ยอมโต้เถียง ก่อนที่เค้าจะยื่นมือเข้าไปสัมผัสที่มือของไอร่า เพื่อเรียกสติของเธอ
พึ๊บ~ (ประมาณว่าสะดุ้งสุดตัวเมื่อมือขอฮาเกรซกุมมือเธอเอาไว้ จึงทำให้สติอันน้อยนิดของเธอกลับมา)
ผลั๊ว~
มือของไอร่าตอบสนองโดยอัตโนมันติ เธอตบหน้าของฮาเกรซอย่างแรง
"เลิกยุ่งกับฉันซักที ฉัน..เกลียด..นาย" เมื่อไอร่าพูดจบเธอก็เดินหนีไปทันที ส่วนฮาเกรซได้แต่ยืนนิ่งเหมือนโลกทั้งใบหยุดหมุนอีกครั้ง เค้าพยายามทบทวนคำพูดของตัวเองอีกครั้ง
ส่วนทางด้านที่ไม่เป็นโล้เป็นพายอะไรเอาซะเลยก็คงจะเป็นทางด้านของเซเรน่า เธอและเซลเฟียสน่า ต่างพากันนั่งทานขนมอยู่ที่ห้องนั่งเล่นอย่างสบายใจเชิบ (ในหัวของยัยนี่2คนไม่คิดอะไรเลยนอกจากกิน แล้ว ก็กิน) ตามมาด้วยเสียงบ่นของคินน่า ที่เดินหน้ามุ้ยเข้ามาในห้องนั่งเล่น
"ทำไมตาแก่หัวเมือกนั่นต้องมาสอนวิชาศาสตร์มืดด้วย" คินน่าสบถออกมา ก่อนจะโยนกระดาษรายงานที่เธอทำเสร็จลงกับโต๊ะด้วยท่าทีหงุดหงิด
"พายฟักทองสักชิ้นไหม?" เซเรน่ายื่นพายฟักทองให้กับคินน่า
"ขอบใจ" คินน่าคว้าพายฟักทองมากิน แล้วหย่อนก้นลงที่โซฟา -...- ทุกคนต่างใช้ชีวิตในฮอกวอตส์ตามปกติ (3คนนี้ปกติเกินไปจนน่าขนลุก)
มื้อค่ำในวันต่อมา~
เสียงจ๊อกแจ๊กจอแจ ยังคงดังไปทั่วห้องโถงใหญ่
กริ๊ง ๆ ๆ~ ศาสตราจารย์ดัมเบิลดอร์ใช้ช้อนเคาะแก้วเบาๆ ทุกคนต่างหันไปมองที่หน้าห้องโถง
"ฉันขอรบกวนมื้อค่ำของเธอสักครู่ !! ฉันมีเรื่องที่ต้องประกาศให้เธอทราบ ฉันขอต้อนรับนักเรียนใหม่ ที่จะเข้ามาเรียนกับพวกเราในเทอมนี้ (อาจจะกระทันหันเกินไปหน่อย แต่ก็ตามสไตล์ไรท์เตอร์นะครัช) ร่างสูงโปร่งค่อยๆเดินออกมาจากมุมมืด รอยยิ้มที่แสนจะเสแสร้งนั้นทำเอาหญิงสาวคนนึงที่นั่งอยู่ที่โต๊ะกริฟฟินดอร์ถึงกับ นั่งนิ่งมองคนตรงหน้าห้องโถงด้วยความหวาดหวั่น...
#ใคร ๆ ๆ กันครัช นักเรียนที่มาใหม่คือใครกันแน่??
*ต่อไปไรท์จะอัพ วัน เว้นวัน นะครับ^^
#อ่านแล้วช่วยคอมเม้นสักนิดนะครับ เพื่อกำลังใจอันน้อยนิดของไรท์เตอร์ ยังรับตัวละครตัวร้ายอยู่อีก 1 ตัวละครนะครับ^^
http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1395173&chapter=3 แปะลิ้งใบสมัครตัวละครไว้แล้วนะครัช!!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น