ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Harry Potter & Child of the Gods

    ลำดับตอนที่ #67 : Chapter : แตกต่าง (100%)

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 58
      0
      17 มี.ค. 59

    "เกิดอะไรขึ้น ที่หอดูดาว!" ฟีอัส ที่นั่งเล่นหมากรุกอยู่ในห้องโถงกับแฮรี่ ถึงกับสะดุ้งสุดตัว เค้ารีบโยนหมากตัวสุดท้ายทิ้ง แล้วลุกออกไป 
     
    "เฮ้!นั่นนายจะไปไหน" แฮรี่รีบวิ่งตามฟีอัสออกไปเช่นกัน
     
    "อะไรของหมอนั่น" เฮอร์ไมโอนี่ส่ายหน้าไปมาอย่างไม่เข้าใจมากนัก เธอปิดหนังสือลง ก่อนจะวิ่งตามออกไปสมทบ
     
    ~หอดูดาว
     
    แสงสีแดงสะท้อนกลับไปมาทั่วบริเวณ ไม่มีใครสามารถผ่านเข้าไปได้ และดูเหมือนว่าทุกคนจะมารวมตัวกันที่นี่ ด้วยพลังของคินน่า
     
    "มันเกิดอะไรขึ้น?" แฮรี่ได้แต่ยืนมองแสงที่สะท้อนกลับไปกลับมา ด้วยความไม่เข้าใจนัก
     
    "คินน่า ปล่อยมือเค้าซะ!!พลังของเธอกำลังดูดกลืนพลังชีวิตของเค้าไปด้วย!!" อาเธน่าตะโกนออกไป ทุกคนได้แต่ยืนมองโดยที่ทำอะไรไม่ได้ พลังของพวกเค้าทุกคนที่อยู่บริเวณนั้นค่อยๆลดลง 
     
    "อ๊าก ก ก " แฮรี่ และ เฮอร์ไมโอนี่ ค่อยๆทรุดตัวลง พร้อมกับความทรมาน 
     
    "แฮรี่! เฮอร์ไมโอนี่" ฟีอัสเข้าไปหาเพื่อนทั้งสอง
     
    "พวกเค้าไม่มีพลังต้านทานพอฟีอัส พาพวกเค้าออกไปจากที่นี่" เสียงของอาเธน่าค่อยๆ เลือนหายไปในอากาศ
     
    ฟีอัสและฟินิกซ์ค่อยๆพยุงร่างของแฮรี่ กับเฮอร์ไมโอนี่ออกมา ให้ห่างจากพลังของคินน่า 
    "ฉันจะรักษาพวกเค้าเอง นายไปเถอะ" 
     
    "ขอบใจ" ฟีอัสวิ่งกลับเข้าไปข้างในอีกครั้ง ด้วยความอ่อนแรง
     
    "พวกเราไม่สามารถทำอะไรได้เลยงั้นหรอ? " วารันซ่า เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง
     
    "พลังของคินน่าเธอปล่อยออกมามากเกินไป พวกเราไม่สามารถเข้าไปถึงตัวของเธอได้เลย" 
     
    "แล้วคุณจะนั่งมองมันอยู่แบบนี้หรอฮะ! มีหวังหอดูดาวได้แหลกเป็นเสี่ยงๆแน่" วารันซ่าพยายามเรียกลำต้นของดอกกุหลาบยักษ์ออกมา เพื่อเป็นโล่ป้องกันให้กับทุกคน แต่พลังของคินน่าคือดูดกลืนพลังชีวิต ทำให้สิ่งมีชีวิตอย่างลำต้นดอกกุหลาบเหี่ยวเฉาลงอย่างรวดเร็ว
     
    "ไม่ได้ผลหรอก พลังของเธอมีไว้เพื่อรักษาบาดแผลตัวเอง ยิ่งพวกเราเข้าใกล้เธอมากเท่าไหร่พลังของเราก็ถูกดูดกลืนเร็วมากขึ้นเท่านั้น" 
     
    "แล้วทำไมไม่ทำลายพลังของเธอ กับพลังบิดเบียนมิติของยัยแม่มดนั่นพร้อมกันซะเลยละ!" ไอร่า ดึงสร้อยคอของเธอออกมา ให้กลายเป็นดาบขนาดใหญ่ ก่อนจะพุ่งเข้าใส่พลังของคินน่าอย่างบ้าคลั่ง แรงปะทะของพลังทั้งสองทำให้ เกิดการระเบิดขึ้น
     
    "ยัยนี่บ้าไปแล้วแน่ๆ หยุดเถอะไอร่า เธอกำลังทำให้ที่นี่แหลกเป็นเสี่ยงๆนะ!"
     อาเธน่าพยายามฝืนพูดออกมา
     
    "แล้วพวกเราจะพากันมาตายอยู่ตรงนี้งั้นหรอ?" เซลเฟียสน่าเริ่มกระอักเลือดออกมา ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยบาดแผล จากแรงปะทะของไอร่า และคินน่า เธอไม่สามารถต้านพลังมหาศาลของทั้งสองคนนี้ไหวได้ ร่างเล็กๆ ร่วงลงไปนอนกองกับพื้น
     
    "เซลเฟียสน่า" วารันซ่า ตะเกียดตะกายเข้าไปอุ้มร่างน้องสาวของตัวเองเอาไว้ แล้วเป็นครั้งแรกที่วารันซา ยอมเรียกชื่อของเธอ 
     
    "ใครก็ได้ช่วยเธอด้วย ช่วยพาเธอออกไปบริเวณนี้ที!!" วารันซ่าพยายามฝืนตัวเองให้ยืนขึ้น เพื่อพาร่างน้องสาวของตัวเองออกไปจากบริเวณนี้ พลังของคินน่า ไม่ใช่แค่ดึงดูดเฉพาะเหล่าลูกหลานเทพให้มารวมตัวกัน แต่ยังดึงดูดให้เหล่าสัตว์ร้ายจากป่าต้องห้ามมุ่งหน้ามาที่นี่ด้วย 
     
    ด้านนอกของหอดูดาวนั้น ธีน่า เอวา ฮาเรน เซเลน่า และ เอลเทอร์ ตามมาสมทบกับ ฟินิกซ์ ที่รออยู่ด้านนอกของหอดูดาว พร้อมกับใช้คาถา ซ่อนวัตถุ เพื่อไม่ให้เหล่านักเรียน และ อาจารย์พากันแตกตื่น กับเหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้น
     
    "ไม่!ทำไมต้องเป็น แฮรี่ กับ เฮอร์ไมโอนี่ด้วย พวกเค้ามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?" ธีน่าทำหน้าเป็นกังวล
     
    "ฉันก็ไม่รู้ ช่วงนั้นมันชุลมุนมาก " ฟินิกซ์ได้แต่ส่ายหน้าไปมา
     
    "พวกเราควรลบความทรงจำเกี่ยวกับเรื่องของพวกเรา" ฮาเรนเสนอความเห็น
     
    "นายคิดว่าพี่ชายฉันจะยอมงั้นหรอ? เค้าได้ฆ่านายแน่ " ธีน่าทำหน้าไม่ชอบใจกับความคิดของฮาเรน
     
    "แล้วเธอจะทำยังไงกับพวกเค้า? เธอจะปล่อยให้พวกเค้ารู้เรื่องที่พวกเรา ไม่เหมือนพวกเค้างั้นหรอ? ฟังฉันให้ดีนะ คุณปฐพี การที่เราถูกเปิดเผยตัวตนว่าเป็นบุตรของเทพเจ้า คือ นั่นคือภัยอันตรายกับตัวเธอเอง โดยปกติแล้วมนุษย์ทั่วไปมักไม่เชื่อเรื่องงมงายแบบนี้อยู่แล้ว แต่ในทางกลับกัน พวกพ่อมด แม่หมด กลับไล่ล่าและออกตามหาพลังของเทพเจ้า เพียงแค่เลือดของเธอหยดเดียวมันก็สามารถสร้างพลังมหาศาลให้กับพวกเค้าได้แล้ว" 
     
    "แต่พวกเค้าไม่เหมือนกับพ่อมดแม่มดทั่วไป พวกเค้าเป็นเพื่อนของฉัน นายไม่เข้าใจหรอก เมจิก"
     
    "แต่พอตเตอร์ไม่ใช่! เค้าเป็นคนของจอมมาร ถึงเค้าจะพยายามปฏิเสธตัวเองซักแค่ไหน ครึ่งหนึ่งในตัวของเค้า ก็ยังคงเป็นร่างของโวลเดอมอร์" 
     
    ผลั๊วะ~ โดนซัดเข้าเต็มๆหน้า
     
    "ถึงเค้าจะเป็นยังไง แต่พวกเค้า คือเพื่อนของพวกเรา จิตใจของนายมันก็ต่ำช้าพอๆกับเด็กสลิธีรินนั่นแหละ ฉันว่านายควรจะอยู่ห่างๆ พวกฉันได้ก็ดี" ฟินิกซ์เอ่ยขัดขึ้นด้วยหมัดอันหนักหน่วง
     
    "แกมันจะมากเกินไปแล้วนะ" ฮาเรนหันไม้กายสิทธิ์ใส่ฟินิกซ์ ด้วยความโมโห
     
    เซเลน่าไม่รอช้าเธอดึงไม้กายสิทธิ์ออกมาจากกระเป๋าเสื้อโดยอัตโนมัติ 
     
    "ฉันคิดว่านายควรลดไม้กายสิทธิ์ลงดีกว่านะ" เซเลน่าเอ่ยขึ้นอย่างใจเย็น ทันใดนั้นเปลวไฟสีแดงก็พุ่งเข้าใส่ตัวของเซเลน่าอย่างจัง
     
    "ใครน่ะ? " ทั้งสี่อยู่ในท่าพร้อมสู้โดยอัตโนมัติ 
     
    "ห้า ต่อ หนึ่ง พวกเธอเก่งดีนี่" เสียงหัวเราะเย้ยหยั่นค่อยๆดังขึ้น พร้อมกับเงา ของคนอีกกลุ่มหนึ่ง
     
    "ซิรีน่า"

    กลุ่มคนที่มาใหม่ล้วนแต่เป็นเด็กบ้านสลิธีรินเกือบทั้งหมด ยกเว้นชายหนุ่มร่างสูง ที่เดินตามหลังซิริน่ามานั้นเป็นเด็กบ้านเรเวนคลอ  สายตาที่ชายหนุ่มที่สวมเสื้อบ้านเรเวนคลอนั้น จ้องมองฟินิกซ์ตาไม่กระพริบ ไม่มีใครสามารถรู้ได้เลยว่า ชายหนุ่มผู้นี้คิดอะไรอยู่กันแน่
     
    "พวกเธอฝ่าคาถาลวงตาของพวกเราได้ยังไง?" เอวาถามขึ้นด้วยความสงสัย ว่าคนพวกนี้เข้ามาได้ยังไง
     
    "อย่าลืมสิ!ว่าเราก็เป็นเหมือนพวกเธอ คาถาจิ๊บจ้อยแค่นี้ หลอกพวกเราไม่สำเร็จหรอกนะ" ชายหนุ่มที่สวมชุดบ้านเรเวนคลอเอ่ยขึ้น
     
    "แล้วนายเป็นใคร รู้จักกับคนพวกนี้ได้ยังไง?" ฟินิกซ์ขมวดคิ้วชนกัน เค้ารู้สึกแปลกๆกับคนๆนี้อย่างบอกไม่ถูก
     
    "นายนี่ยังคงเป็นพวกชอบตั้งคำถาม คงเส้น คงวาดีนะ วอลเลอร์ ฉันจะบอกนายให้ทราบก็ได้ว่าฉันเป็นใคร 
    ฉันมีนามว่า...ไซย์ลาส ธอร์น ฟอสเตอร์ เป็นบุตรชายแห่งเทพ...เคออส" ดวงตาสีเหลืองทองที่มองมายังฟินิกซ์นั้น ทำให้ตัวของฟินิกซ์ล้มไปกองกับพื้นด้วยอาการหมดแรงเฉียบพลัน
     
    "เทพเคออส เทพแห่งความว่างเปล่า ไม่จริงน่า นายคือบุตรชายของเค้างั้นหรอ ?" เอวามองชายหนุ่มตรงหน้าอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง
     
    "ถูกต้องครับ คุณหนูเรเวียธาน" ชายหนุ่มที่มีนามว่าไซย์ลาส ฉีกยิ้มให้กับ เอวา จนทำให้ใบหน้าของเธอเริ่มแดงก่ำขึ้นอย่างไม่รู้ตัว
     
    "พวกเธอมาที่นี่กันทำไม...โดยเฉพาะเธอ อแมนด้า?" ฮาเรนเอ่ยขึ้นด้วยความไม่ชอบใจนัก
     
    "ฉันเห็นนายหายไปก็เลยตามมา แต่ก็ไม่คิดว่าจะเจอเรื่องสนุกๆ เข้าให้นะสิ" อแมนด้ามองกลุ่มคนตรงหน้าด้วยสายตาสมเพช พร้อมกับหัวเราะออกมาเบาๆ ด้วยความสะใจที่เห็นใบหน้าเฉิ่มๆของยัยเด็กเอวา
     
    "ฉันไม่รู้หรอกนะ ว่าเธอกับเซเลน่า มีปัญหาอะไรกัน แต่เธอเสกคาถาใส่พี่สาวตัวเองเนี่ยนะ มันไม่มากไปหน่อยหรอ?" ธีน่าที่ยืนฟังคนพวกนี้พร่ามมามากพอ เอ่ยขึ้นด้วยความไม่พอใจ
     
    "ฉันไม่คิดว่า เธอ(ชี้ไม้กายสิทธิ์ไปที่เซเลน่า) คนนั้นเป็นพี่สาวของฉันหรอกนะ เพราะฉันไม่เคยมีพี่สาว..." ซิรีน่าจ้องมองธีน่าอย่างเอาเรื่อง
     
    "งั้นหรอ! ก็ดีฉันจะได้ไม่ต้อง สนใจว่าเธอเป็นใคร 'ครูซิโอ' " ธีน่าไม่รอช้า เธอร่ายคาถากรีดแทงใส่ ซิรีน่าทันที แต่ร่างเล็กๆของซิรีน่า ก็หลบได้อย่างคล่องแคล่ว
     
    การต่อสู้ของทั้งสองกลุ่มจึงเริ่มต้นขึ้น ธีน่าเธอโกรธจัดมาก ที่เห็นซิรีน่า ทำร้ายเพื่อนของเธอ เธอร่ายคาถาแบบไม่ยั้ง โจมตีแบบต่อเนื่องใส่ซิรีน่า
     
    "เทพธิดาแห่งซูสทำได้แค่ใช้คาถาอย่างงั้นหรอ น่าสมเพชกว่ายัยเซเลน่าเยอะเลยนะ" ซิรีน่าหัวเราะอย่างสะใจ
     
     
    "ฉันทำได้มากกว่าที่เธอคิดก็แล้วกัน แต่สำหรับคนอย่างเธอ แค่คาถาก็คงเอาอยู่แล้วละ" ธีน่ายิ้มอย่างคนโรคจิต (ถอดแบบจากพี่ชายตัวเองมาไม่มีผิดเพี้ยน)
     
     
    "คุณเซเลน่า คุณยังไหวไหมครับ?"เอลเทอร์พยุงตัวของเซเลน่าขึ้น
     
    "ฉันยังไหว!" แขนที่ถูกคาถาพุ่งเข้าใส่นั้น เกิดเป็นรอยไหม้
     
    "โอเคครับ ผมคิดว่าข้างบนนั้นก็คงต้องการความช่วยเหลือเช่นกัน ผมฝาก คุณพอตเตอร์ กับ คุณเกรนเจอร์ ด้วยนะครับ" พูดจบเอลเทอร์ก็หายตัวไปทันที
     
    "ฉันก็ไม่ได้อยากจะสู้กับคน อ่อนปวกเปียกแบบนายหรอกนะ สู้ไปก็เสียแรงเปล่า เพราะยังไงฉันก็ชนะนายอยู่แล้ว" ไซย์ลาสแสยะยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ การต่อสู้ของเค้า สู่แบบมีชั้นเชิง เหมือนถูกวางแผนมาเป็นอย่างดี เล่นเอาฟินิกซ์ ได้แต่ยืนหอบอย่างอ่อนล้า เค้ารู้ตัวเองดีว่า เค้าไม่สามารถสู้กับ ชายผู้นี้ได้เลย แต่ก็ยังฝืน เพื่อนดิ้นรนปกป้องเพื่อนของตนเอง
     
    "เธอมันก็แค่เด็ก เรเวียธาน เธอคิดว่าตัวเองเก่งทุกอย่างงั้นหรอ? เธอคิดผิด! เพราะคนอย่างฉันต่างหาก ที่เรียกว่าเก่ง! 'อาวาดา-' " อแมนด้าเธอกำลังใช้คาถาพิฆาตกับเอวา
     
    "สตูเปฟาย" แสงสีส้มพุ่งเข้าใส่มือของอแมนด้า จนเธอต้องปล่อยมือจากไม้กายสิทธิ์
     
    "พอแค่นั้นแหละ อแมนด้า กลับกันเถอะ!" น้ำเสียงที่ฟังดูเย็นชาของฮาเรนนั้น ทำให้เอวานั่งมองคนที่อยู่ตรงหน้าด้วยความไม่เข้าใจ ว่าจริงๆแล้ว เค้าเป็นคนแบบไหนกันแน่ หรือเป็นแค่การแสดงละคร แสร้งทำดีกับเธอ เพื่อข้อมูลอะไรบางอย่างงั้นหรอ 
     
    "พอซักทีเถอะ ซิรีน่า!! เธออยากเอาชนะฉันไม่ใช่หรอ ฉันต่างหากที่เป็นศัตรูของเธอ ไม่ใช่ ธีน่า" เซเลน่าพูดท้าทายน้องสาวของตัวเอง เธอพยายามควบคุมอารมณ์ของตัวเองเป็นอย่างมาก ไม่ให้ปะทุออกมา 
     
    "ขอโทษนะ ซิรีน่า ที่มันต้องลงเอยแบบนี้!

    *ไรท์ปรับเปลี่ยนรูปตัวละครบางตัวเล็กน้อยนะครับ ดูได้ที่ข้อมูลเบื้องต้นนะครับ ไม่ชอบอะไรตรงไหนบอกไรท์ได้นะครับ จะหารูปใหม่ให้นะครับ^^


    *ฝากคอมเม้นด้วยนะครับ^^

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×