คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #24 : เสียเมื่อไหร่ กันละ!!!
“วันนี้มึะไปบ้านน้อับูไหม
ไอเน ไออิน”
“ไปิ
แ่นี้ไม่ทำใหู้ท้อหรอเว้ย”
“เออ
ถ้าลัวนมน้อม สสัยาินี้ไม่ไ้บ้านน้อันพอี”
“ู็ว่าอย่าั้นแหละ”
“ั้นแยย้ายแ่ัวอีั่วโมเอัน”
“เออ!!”
หลัานั้นพวผม็แยย้ายันรับ
หลัาเมื่อวาน โทรปรึษาับพ่ออผม ็ไ้เรื่อไ้ราวึ้นมานินึ! ริๆรับ โยส่วนัวแล้วผม็ิแบบพ่อนั้นแหละ
ถ้าไม่ื้อแล้วมันะเห็นผลไหมละรับ
ยัไนแ่็้อใอ่อนบ้าแหละรับผมเื่อแบบนั้น
ส่วนทำไมผมถึะไปบ้านน้อ็เมื่อี้่อนที่ะมาวนพวไออินไอเน
น้อไ้โทรมารับ บอว่าวันนี้นมน้อมอยู่บ้าน เห็นว่านมน้อมะมา้า้วยอาทิย์หนึ่
เลยออมาเที่ยวับพวผมไม่ไ้ ผมเลยบอน้อว่าเี๋ยวะเ้าไปหา ึ่เ้าัว็ห้ามผมมาเหมือนัน
แ่มันไม่ไ้ผลหรอรับ เพราะถ้าเราไม่แสวามริใให้ผู้ให่เห็น
แล้วพวผมับน้อะไ้บและะไ้ารยอมรับเหรอ ะนั้นผม้อไป!
พวผมเลยแยย้ายันไปแ่ัว
านั้นหนึ่ั่วโมพวผม็มา้วยัน้วยบีเอ็มเหมือนเิมรับ
านั้น็ับรถแวะื้อระเ้าผลไม้
ประวบับออมาาาห้าพวผมเห็นร้านอไม้เลยวนันเ้าไปื้อเสียหน่อย
แ่เหมือนเที่ยนี้วามวยอผมะไม่หม เมื่อไอเียนวู่มาับมิเรียม เินเ้ามาทาพวผมที่ำลัเินเ้าร้านอไม้
“เห้ยๆๆ
ู่นั้นมันยัไวะนั้น
เมื่อวานยับับน้อแย่มึอยู่เลยนี้หว่าไอาน”ไออินระิบ้าหูผม
า็มอมิเรียมับไอเียน
“นั้นิวะ
ไหวันนี้วไอเียนมา้วยเนีย”ไอเนั้้อสสัยเหมือนไออิน
“ไม่รู้วะ
แ่็ี ูหวัว่าะบันไ้นานๆ”ผมพู แล้วยิ้มมุมปาเหมือนรู้ทัน
“หึหึ
ยิ้มแบบนั้น แสว่ารู้ละสิ”ไอเนำเบาๆ แล้วเปิประูร้านอไม้เ้าไป
“รู้แล้วเสือเียบเหมือนเิม
หึหึ”ไออินส่ายหน้าส่ยิ้มเ้าเล่ห์ให้ผม
“แผน่ายๆวะ
ิะใ้ไอเียน ูบอเลยนะ มิเรียมะเป็นราย่อไป่อา้นไม้
ที่ะโนไอเียนทำลาย”ผมพู แล้วเินเ้าไปในร้านอไม้ไม่ไ้สนใสอนนั้น
ที่ำลัเินมาทาพวผม
“พูไป็สสาร้นไม้วะ”ไออินพูแล้วส่ายหน้า
“สวัสี่า!! รับอไม้อะไรีเอ่ย”
พวผมที่เ้ามาในร้าน
พอีับพนัานเ้ามาอนรับ เ้าัว็หน้าแๆ้วยรับ หึหึ
็ยัหล่อเหมือนเิมรับ แล้ว็เป็นไอเนที่พู
“เี๋ยวอพวผมู่อนนะรับ
พอีะเอาไปให้าิผู้ให่อแฟนรับ”มันพูแล้วส่ยิ้มให้เา
“อ๋อ
่ะ”านั้น็หน้า๋อยถอยาไปเลย
พวผม็เินูอไม้ในร้านไป
แ่าผมันไปเห็นว่าไอเียนเินเ้ามาในร้าน้วย โยมิเรียมรอไอเียนอยู่นอร้านและเหมือนเ้าัว็ุยโทรศัพท์อยู่เลยไม่ไ้สนใพวผมมั้นะรับ
“ทัมันิ
หึหึ”ไอเนสะิไออินทีู่อไม้อะไรสัอย่า อน้อยๆสีม่วๆอยู่
“สัหน่อยไหมละ”ผมพู
แล้วยิ้มมุมปา แล้วพยัพเยิหน้าไอให้อินเปิ
“ไ้มึ
หึหึ ไวะเียนนนน ื้ออไม้ให้สาวเหรอวะ”ไออินเินเ้าไปทัไอเียนเลยรับ
เรื่อวนีนอให้บอเถอะ
ไออินมันอบอยู่แล้วรับ
“แน่นอนวะ
็นแถวนี้ไม่สนใเา เาเลยมาบอู แ่ไ้่าวว่ามึสามน
เห็นว่าแม่นมอแฟนมึไม่ปลื้มนิหว่า หึหึ”มันพู แล้วล้วระเป๋ามอหน้าพวผม
“เ้าเนื้อพวูเลยไอสั”ไอเนพึมพำมาทาผม
“ให้ทำไไ้วะ
แ่อีไม่นานหรอ ยัไนมน้อม็้อเห็นใพวูวะ
อย่าน้อยพวู็ไม่เยทำั่วเหมือนนแถวนี้ หึหึ”ผมพูแล้วมอหน้าไอเียนลับไป
“ั้นเพื่อนอย่าผม็ะเป็นำลัใให้นะรับ”มันพู แล้วเินแยไป
มีารยัิ้วใส่พวผม้วย
วนส้นีนไม่มีที่สิ้นสุริๆ
สสัยพวผมับมันะอยู่้วนันอยาริๆวะรับ
านั้นพวผม็แยย้ายันรับ
ไม่่อยอยาะมีเรื่อเท่าไหร่ พวผม็เลืออไม้ไ้มา่อให่หนึ่่อ ่ายเินเสร็็ออมารับ
พอีับมิเรียมทีุ่ยโทรศัพท์เสร็ เธอเห็นผมแล้วรับ แ่เิหน้าใส่
ึ่ผม็เพียเลิิ้ว แล้วไม่สนใ
“านะ้อเสียใที่ไม่ยอมบับมิเรียม!”เ้าัวส่เสยามหลัผมมา
ผมที่ไ้ยินประโยหลัวเออมิเรียม
ถึับ้อหยุเินแล้วยิ้มมุมปาเลยรับ แบบนี้มันเรื่อลร้ายอะไรรึเปล่า
หรือเป็นเรื่อโ๊อะไรประมานั้น
“ะไม่เป็นแบบนั้นหรอมิเรียม
ระวััวเอะีว่านะ หึหึ”ผมหันไปพูับเธอ แถมเือน้วยวามหวัี
ทั้ๆที่้ไม่ใ้นิสัย แ่อาะเป็นเพราะว่ามิเรียมือาิอเบล
“ระวัอะไระ
เียนเป็นนี อย่าน้อยเา็สนใมิเรียม ไม่เหมือนนแถวนี้”เธอพู
แล้วออเิหน้าใส่ผม อย่าถือี
ส่วนพวผมสามนมอหน้าันแล้วส่ายหัวอย่าเอือมๆเลยรับ
“ั้นเหรอรับมิเรียม
ั้น็อให้โีแล้วัน”ไอเนพู
“แน่นอน่ะ”เ้าัวว่าอย่าถือี
“รับๆ
อย่าน้อยมัน็ีว่าไอานเพื่อนผม ที่ไลุ่เหมือนหมูเหมือนหมา หึหึ”ไออินพู
ไม่วายแันมิเรียม
เ้าัวไ้ฟัถึับถลึาใส่หน้าไออินเลยรับ
ส่วนพวผม็หันหลัเินออมาเลย
“เฮอะ! ถ้าไอเียนี
เพื่อนู็มนุษย์สายลาแล้วละวะ”ไออินพูเหยาะๆ
“ู็อยาะเือนมิเรียมให้มาว่านี้นะ
แู่ทร็ไม่ฟั”ไอเนพู แล้วเหลือบาลับไปมอมิเรียม ึ่ผม็ทำเหมือนัน
็เห็นไอเียนื้อุหลาบแ่อให่ให้เลยรับ
เ้าัวีในออนอหน้าเลย็ว่าไ้ เห็นแล้ว็หวนิไปถึ้นไม้
เมื่อสอสามวัน่อน ผมไ้ยินเรื่ออ้นไม้มา เห็นว่าลาออามหาลัยไปแล้วรับ
รู้สึว่าะเล่นยานิ พอยาราาสูเหมือนะไม่มีเินื้อหรืออะไรเนียแหละ ไอเียนเลยบัับให้้นไม้ายมั้
แล้ว็โนเอาลิปไปปั้มแผ่นาย ทามหาลัยรู้เลยโนให้ออ
สาเหุ็าไอเียนนั้นแหละ เอวั พินาศไปอีราย าพันๆอผู้หิววยแล้ว็โลภ
“่วยไม่ไ้วะมึ
รรมใรรรมมันวะ”ผมว่า แล้วเินไปฝั่นับ
“เอาละเว้ยๆ
เพื่อนเรา็มาทาศาสนาเลยทีเียว”ไออินพู แล้วเปิเ้าไปนั่เบาะหลั
“ามนั้นมึ
หึหึ”ผมพูแล้วยัิ้ว
“แ่ถ้าปามๆไ้็ีมึ
เพราะมิเรียมเป็นาิเบลนิ มันะเสียเอานะ”ไอเนพู แล้วมานั่้าผม
พลาาเบลไป้วย
ิเหมือนผมเลยรับ
“เออ แ่็อย่าที่มึเห็น ยาแล้ววะ”ผมพูอย่าไม่ใส่ใอะไรมา
เพราะห้ามไป็ไม่ไ้่วยอะไรมาหรอรับ
รัแ่ะสร้าวามเ้าใไปเออย่าโ่ๆอผู้หินนั้น ว่าผมอาะเสียายเธอ
แล้วอาะเอาไปพูไ้ แ่ผม็ห่วภาพลัษ์อน้อ้วย เอาเป็นว่าะเือนๆแล้วัน
“เอาเถอะ
อย่าให้แย่เหมือน้นไม้็พอ ล่าสุทีู่เห็น้นไม้เมื่อวาน
ที่ออไปแ้าวที่โ้รุ่เมื่อืน สภาพแบบยี้าแล้วน้ำาไหลอะมึ”ไออินพูแบบใส่อารม์สุๆ
เี๋ยวนะมึ
อารม์เมื่อวานแบบแย่มา มึยัมีแ่ใไปแ้าวที่โ้รุ่
ไม่มีวนเพื่อนวนฝูไอสัอิน
“อย่ามอูแบบนั้น
็เห็นปิห้อเียบเลยไม่วนเปล่าวะ
แล้วไอห่าาบ็เร่เลยไปแแ้เรียโว้ย”มันพู
แล้วยื่นหน้ามามอหน้าผมสลับับหน้าไอเน
“แล้ว้นไม้เป็นไมั้วะ”ไอเนถาม
ผม็สสัยเหมือนันรับ
แล้วไอสภาพที่แบบยี้าแล้วน้ำาไหลอะไรอมันเนีย ะเป็นยัไอแม่วะ
ภาษาไทยเนียยาริๆรับ บาทีไอห่าอิน็ สวยเอวอ่อนอย่าับนาละร
ห่าอะไรอแม่็ไม่รู้ ำพูำายาิบหาย ทำวามเ้าใับมันยาริๆ
“แย่วะมึ
เหมือนออไปายแบบเ็มัวอะ”มันพูแล้วส่ายหน้า
“นานั้นเลยเหรอวะ”ผมถาม
แล้วเลิิ้วมอหน้าไออินผ่านระรถ
“เออ
นาไอาบยัใอะมึ มันยัพูับูเลยนะว่า เสียายออะ”ไออินเล่า
ไอห่าาบนี้็ไม่วายริๆ
“เฮ่อ
็ไม่รู้ะวรพูว่าสสาร หรือสมวรีวะ ทำัวเอล้วนๆเลย
นามึเือนแล้วนะนั้น”ไอเนถอนหายใ แล้วหันหน้ามามอผม
“่าเถอะมึ
อย่าพูถึเลยวะ”ผมับท
“อืม
เห็น้วยวะ มาพูลับหลัเา็ระไรอยู่ ยัไ็เยรู้ัันละวะ”ไอเนว่า
านั้นพวผม็เรียมแผนเ้าทานมน้อม่อ
เพราะอีไม่ไล็ะถึบ้านน้อแล้วรับ เพราะเรื่อนี้สำัับพวผมมา
เรื่ออื่น่ามัน่อน
ส่วนผม็เอาเรื่อทีุ่ยับพ่อมาเมื่อืนบอพวไอเนไออินไป้วยรับ
พวมัน็เห็น้วยับที่พ่อผมพู ถึแม้ไอเนะเยไปบ้านวา
แ่อนนั้นไม่มีใรอยู่บ้านไ เลยอนนี้็้อสภาวะเียวับพวผมอยู่
ไม่นานBMWที่ผมเป็นนับ ็ับมาอหน้าบ้าน
ึ่มีนมน้อมยืนถือพั แล้วเพ็สายามอเ้ามาในระรถอยู่หน้าบ้าน
แ่นี้เล่น็เอาพวผมเสียว้นอวาบๆเลย ถึแม้ว่าะมอา้านนอไม่เห็น็าม
แ่สายาอนมน้อม็สยบพวผมอยู่เหมือนเิม
“เป็นไเป็นันวะ
สู้เว้ย”ไออินเหมือนให้ำลัใัวอรับ ่อนะเปิประูลไป่อน
“ไอสั
อย่าแมน”ไอเนพูำๆ แล้วเปิประูามไออินไป
ส่วนผม็ัารอรถับเรื่อ
แล้วมอออไป้านนอ เห็นเพื่อนัวเอุยับนมน้อม ่อนะสูหายใเ้าลึๆหนึ่ทีแล้วเปิประูรถลไปเลย
ำพูแรอนมเล่นเอาพวผมหน้าและเอีย
นแทบอยาะเอาไม้วาับที่ัยะมาวาแล้ว็เ็บเศษหน้าัวเอมาๆรับ
“มาทำอะไรันเหรอะ
หรือว่ามีธุระอะไร”นมน้อมถามมันสอัว
“เปล่ารับ
ิถึนมเลยมาหา”ไออินเอาลูอ้อนเ้าสู้เลยรับ
ผมไม่รู้ว่านมน้อมยิ้มไหมเพราะพับัปานมไว้
แถมานม็ไม่แสอะไรออมา้วย ผม็เินเ้าไปสมทบไออินับไอเนเลย
“สวัสีรับนม
วันนี้พวผมแ่มาหาน้อ แ่อยาเห็นหน้า อยาุย้วยรับ”ผมบอุประส์
“อย่าั้นเหรอ่ะ
แ่อย่ามาบ่อยๆะเป็นารีมานะะ เพราะมันไม่าม”นมพู แล้วมอระเ้าผลไม้ แล้ว็่ออไม้ในมือไออินับไอเน
“อ๋อ
อันนี้พวผมื้อมาฝานมนะรับ”ผมพู
“ใ้รับๆ”
“นี้รับนม”
ผมพูมันสอน็สมทบ
แล้วไออินับไอเน็ุลีุอมอบให้นมให่
นมมอระเ้าผลไม้ับ่ออไม้ในมืออมันสอน ่อนะยิ้มออมารับ ในที่สุ! พวผม็สามารถ้าวไ้แล้ว เฮ่อ
เล่นเอาพวผมสามนถอยหายใ ในใัวเอ แล้วมอหน้าันเลยรับ
“เอาในมอย่าั้นเหรอะ”นมถามพวผม
สายานมายว่าีใออมาเลยรับ ถึมันะไม่มา็าม
อย่าน้อยมัน็ีว่าเมื่อวานละวะรับ
“แน่นอนรับ
อย่าน้อย พวผม็อยาะให้นมเอ็นูพวผมเยอะๆ”ไออินไ้ทีอ้อนให่เลยรับ
ไอห่านี้ถนัเ้าหานแ่รับ
เพราะมันอบอ้อนย่ามันะาย
“หึหึ
ุๆ็ไม่ใ้เ็ๆแล้วนะะ ไม่อายเหรอ”นมถาม แล้วมอหน้าพวผม
“ไม่อายรับ!!”พวผมอบพร้อมันเลยรับ
นมน้อมอออาารอึ่ออมาเล็ๆเลยรับ
่อนะยิ้มออมานิๆ โอ๊ย!
แ่นี้็ี่อใพวผมมาแล้วรับ
“อย่าน้อย็เห็นแ่วามพยายาม
เี๋ยวเิศาลาหลับ้านไ้เลย่ะ นมะไปามุๆอนมให้”นมพู
พร้อมับหันหลัเินไปเลย
“อ่อ
ส่วน่ออไม้ับระเ้า เี๋ยวนมถือเ้าไปเอ”นมพู แล้วรับระเ้าผลไม้
แล้ว็่ออไม้เ้าไปในบ้าน
ส่วนพวผม็หันมายิ้มให้ัน
่อนะีใูไม้่อมือให้ัน แล้วแหปาแบบไม่มีเสียรับ
่อนะพาันเินไปหลับ้าน เพื่อไปนั่รอน้อๆ
“มึ
ูิว่าหนทาสว่าเปิแล้ววะ”ผมพู เมื่อพวเรานั่ลบนเบาะอศาลา
“ูเห็น้วยเลยรับ
อีไม่นานมน้อม้อำนน่อวามี้อ้อนอู”ไออินพูอวยัวเอ
“เหรอ”ไอเนแวะ
แล้วมอหน้าไออิน
“มึไม่เื่อ”ไออินโวย
“ไม่เื่ออะไรรับ
ผมนิศรัทธาในัวท่านเลยรับ หึหึ”ไอเนแัน่อ
“เอาน่ามึ
อย่าน้อยบรรยาาศ็ีึ้นละวะ”ผมพูห้ามมันสอน
“เออ”
รอไม่นานน้อๆ็เินยิ้มเ้ามาในศาลาเลยรับ
มีทั้น้ำ ทั้นม แล้ว็ผลไม้ ะเป็นในระเ้าที่พวผมเอามาให้นมน้อมแน่ๆ
“พี่าน/พี่อินนนนนนฝพี่เน”
น้อสามนเรียพวผม
แล้วเินมาเสิร์ฟทุอย่าลโ๊ะรับ ่อนะนั่ล้าๆพวเรา
“เป็นยัไบ้ารับ
โนนมน้อมบ่นไหม”ผมถามน้อๆ แล้วหยุสายามอเบล ที่ยิ้มให้ผม
“ไม่โนะ!”น้อิบอ
“ถ้าอย่าั้น็ีแล้วัวแสบ”ไออินพูยิ้มๆ
แล้วยีหัวแฟนมัน
“แล้วพวพี่ๆเป็นยัไบ้าะ”อันนี้น้อวาถามรับ
“โอเมารับ
แ่นี้เอ พี่ไม่ท้อหรอรับ”ไอเนพู แล้วสาผมแฟนมันเบาๆ ่อนะยิ้มให้เา
เล่นเอาน้อวาหน้าแไปเลยรับ
“แล้วเมื่อี้นมเ้าบ้านไป
ยิ้ม้วย พี่ๆทำอะไระ”อันนี้เบลหันมาถามผมรับ
“็ื้ออไม้ับระเ้าผลไม้มาให้นม
แล้ว็อ้อนนมรับ หน้า้านพุนเป็นไละ”ผมเล่า แล้วลูบหัวเบลเบาๆ
“ิิ
รั้แรเลยนะ่ะที่เห็นนมน้อมยิ้ม”น้อพู แล้วบีบ้อมือผมเบาๆ
“พวพี่ะพยายามให้นมยอมรับเราเร็วๆนะรับ”พวผมพู
“่ะ เพราะนมน้อมไม่ไ้แ่านเลยรัพวเราเหมือนลู เลยหวพวเราไปบ้า
พี่ๆ็อย่าว่านมเลยนะะ”เบลพู
“อ๋อ
ั้นพวพี่็ะฝาัวเป็นลูายอนมแล้วัน ไหนๆนม็มีลูสาวแล้ว”ผมพู
แล้วยัิ้วให้ัน
“เอาแบบนั้นเลยเหรอพี่าน”น้อิถามผม
แล้วหลิวามอ
“ไม่ใ้ว่า
อยาเป็นลูายอุลุเหรอะ”น้อิแวผม แล้วมอหน้าผมสลับับหน้าเบล
เบลหน้าแเลยรับ
่อนะยื่นมือไปหยิิ แ่เ้าัวหลบทัน แ่ไม่พ้นมือวารับ
ัวแสบอเพื่อนๆเลยโนหยิเนื้อะหลุ
“โอ๊ยๆๆ
วาๆๆ ิยอมแล้วๆ”เ้าัวโอ
“ิิ
สม อบแวเบลับพี่าน วาเอาอีๆ”เบลำ แล้ว็ยุวาอี
“เบลอะ!! บอวาให้หยุเลยนะ เนื้อิะหลุแล้ว”น้อิโวย
“เวอร์ิ
วาหยิเบาะาย”น้อวาพูยิ้มๆ แล้วปล่อยนิ้วาแนน้อิ
เ้าัว็เป่าลมใส่แนให่เลยรับ
“โอ๋ๆ
ัวแสบอพี่ หอยเลย”ไออินโอ๋แฟนมันำๆ
“แล้วิละ
อยาให้พี่อินเป็นลูายอพ่อิบ้าไหมละ”
อ้าว! ทีนี้เป็นน้อวาแวน้อิะั้น
เ้าัวเยหน้ามามอ แล้วหน้าแวาบึ้นมาเลยรับ
่อนะ้มหน้าหลบสายาพวผมรอบวเลยรับ ส่วนไออิน็ำในลำอเบาๆ
แล้วอหัว้อิให้บอมันเลยรับ
“หึหึ
พี่็หลิไปว่าแฟนพี่ แวใรไม่เป็นนะเนีย”ไอเนแวน้อวา พลาบีบ้มแฟนมันยิ้มๆ
“นานๆทีะพี่เน”น้ออบมันยิ้มๆ
แล้วส่มือไปเสยผมที่ปหน้ามาออ
หวานนผมับเบลอายแทนเลยทีเียว
ถ้าะให้พูแล้วสิลารอ้อนสาว ผมเป็นที่สอในลุ่มรับ ไอเนนี้้อยนิ้วให้เลย
หลอล่อผู้หิเ่มา แ่ถ้าพูถึสิลหยอสาว้อไออิน ส่วนผม็ใ้สายารับ
ือไม่้ออออาารอะไรเลยสาวๆ็เ้าหา มุบามุที่ผมเอามาใ้ับน้อ
็มอาพวมันทั้นั้น
“เบาๆไอเน
เห็นใผมนิรับ ผมเินแทน”ผมแวมัน แ่าลับมอมาที่นัวเล็ที่นั่้าๆ
เพราะั้ใะแวน้าๆมาว่า ึ่ไอเน็เบ้ปาให้รับ
“พูไป
าไม่ไ้มอที่ผมเลยนะรับเพื่อน”ไอเนเอามั้
“แล้วแ่! ริไหมเบลรับ นน่ารัอพี่าน”ผมหยอน้อรๆเลย
“พี่าน
บ้า!”หันมาทุบผมเลยรับ
โอ๊ย! แ่นี้็สบายใแล้วรับ อิอิ
มุ่มั่นมาบอเลยนะรับบอเลยเรื่อีบน้อแ่ันเนีย
ไม่มีใรน้อยหน้าันเลยรับในพวผมเนีย ฮ่าๆๆ ส่วนน้อๆพอไ้ยินพวผมหยอเา
แวเา ็อายหน้าแ หันหน้าหนีันหมเลยรับ เล่นเอาพวผมำเาันให่
เล่นเอาโนทุบันไปนละุบสอุบเลย ไม่นานนม็เินออมารับ
ท่าเินนมส่ามาเลยรับ ือบ่บอเลยว่านี้แหละแบบอย่าอผู้หิที่วาัวีมา
“เป็นยัไบ้าะ
น้ำนมอร่อยหรือไม่”
นมที่เินเ้ามานั่ในศาลาแล้วถามพวผม
“อร่อยรับ
นมทำอย่าั้นเหรอ”ผมถาม แล้วหยิบนมเ้าปา
นมมอพวผม่าไปาเิมแล้วรับ
าสายาแล้ว็ำพู ที่ไมู่เป็นทาารเหมือนเมื่อวาน
สสัยลูอ้อนับวามหน้า้านอพวผมใ้ไ้ผล
“แน่นอนสิะ
นี้สูรวัเลยนะ”นมพู แล้วเอาพัี้นมบนโ๊ะ อย่าอารม์ี
“ผมอบรับ เพราะผมไม่เยทาน”ไอเนพู
แล้วเอานมที่มีไส้สีเหลือฟ้าอ่อนเ้าปาแล้วเี้ยว
“ีแล้ว่ะ
อันนั้นเรียว่าบุหรันั้นเม”นมบอื่อนมที่ไอเนเอาเ้าปายิ้มๆ
“แล้วอันนี้อะไรรับนม
อร่อยอะ”ไออินถามบ้า แล้วหยิบมันึ้นมา
“อ๋อ
อันนั้นะลุ่ม่ะ อร่อยไหม”นมถามพวผม
พวผมพยัหน้า
แล้วิ้มนมเ้าปาไปเรื่อย ปา็ถามนมไป้วย เพราะมีหลายอย่าที่พวผมไม่รู้ั
แล้ว็มีน้อ่อย่วยัโน้นันี้ใส่านน้อยๆให้พวผม ส่วนผลไม้นี้ัมาอย่าสวนรับ
ถึมันะไม่ไ้เาะสลัมา็าม เล่นเอาพวผมเรินมผลไม้ันไปามๆัน
“เมื่อวาน
้วยเพราะนมเป็นห่วุๆอนม
นมเลยแสท่าทาแบบนั้นออไป้ออโทษริๆนะะ”นมพู แล้วทำท่ารู้สึผิ
พวผมถึับปล่อย้อมที่ำลัะิ้มนมที่น้อบอื่อว่า่อม่วเลยรับ
หันมามอนมเลยทีเียว
“นมไม่ผิหรอรับ
พวผมผิเอ ที่ไม่แนะนำัวับนมีๆ”ผมพูอย่าร้อนรน
“ใ้รับๆ
พวผมผิเอ”ไอเน้วย
“ใ้รับนม
นมไม่ผิหรอ”ไออิน้วย
“ถึแม้ว่านม
นม....”นมหยุพู แล้ว้มหน้าเอาพัปิหน้า
พวผมเห็นนมแบบนั้น็ร้อนรนให่เลยรับ
เพราะพวผม็แพ้ทานแ่เหมือนัน ่าน่ามอหน้าันให่
พวน้อๆ็หน้าเสียใเหมือนันรับ
“นมรับ
อย่าทำแบบนี้สิรับ พวผมไม่เป็นอะไรเสียหน่อย”ไออินพูอย่าร้อนรน
“นั้นสิรับ
นมไม่้อรู้สึผิอะไร้วย”ผมับไอเนพูึ้นมาพร้อมัน
“ถึแม้นมะ
แล้หลอพวุเหรอะ โฮะๆๆๆๆ”
“ฮะ!!!”
พวผมใลุึ้นยืนเลยทีเียว
แล้วเหวอแมอหน้าันเอไปมา แล้วที่อนอนเมื่อืนวาน พวผมทำไปเพื่ออะไร
แล้วที่ราม่าไปเมื่อวาน็ไม่มีวามหมายเลยิวะ พวผมมอนมน้อมเป็นาเียวเลยรับ
นมน้อม็เอาแ่หัวเราะเสียัแล้วเอาพัปิปาไว้ สายาวาววับเหมือนสนุับารแล้พวผมมา
่อนที่พวผมะหันไปมอน้อๆ ึ่็ยิ้มว้าไหล่สั่น
ัหวะนี้รู้เลยว่าพวผมโนลุมแล้ทั้าน้อ
แล้ว็นมน้อมเลยทีเียว
“นมอะ!!”พวผมโวยเลยรับ
“นม
อะไรันะ ไหนว่าะไม่โรธไ”นมพูำๆ แล้วเยหน้ามอพวผม ที่ยืนบู้ปาอย่าัใ
่อนะนั่ลับเบาะเหมือนเิม
“นี้น้อๆ็แล้พวผม้วยั้นสิ”ผมพูอลๆ
แล้วหันไปมอเบล
“เปล่านะะ
เมื่อวานพวเราไม่ทราบริๆว่านมะมา
เรามารู้อีทีอนที่พวเราลับไปนัุ่ยับพวพี่
เบลเห็นพี่านเป็นแบบนั้นแล้วอำไม่ไ้แล้วมัน็น่ารั้วย
ที่ไ้เห็นำนานลุ้มใ และที่น้ำาไหล็เพราะั้นำนั้นแหละะ อิอิ
อโทษนะะพี่าน อย่าโรธน่า นมสั่ไว้ว่าไม่ให้พวเราบอพี่ๆ”เบลสารภาพหมเลย
่อนะยิ้มหวานมาให้
“นั้นสิะ
อย่าโรธิน่าพี่อิน ิมิไ้ั้ายยยย”
“ใ้ะ
ถ้าพี่เนโรธวา วาร้อไห้นะ”
น้อพูแล้ว็ส่ยิ้มให้พวผม
เล่นัทาันเหมือนเลยรับ พวผมถอนหายใ แล้วหันไปมอหน้านมน้อมพร้อมันเลยรับ
นสูวัยว่า็เอาพับัปาเหมือนเิม เพิ่มเิมือเลิิ้วใส่พวผม เอาเ้!!!
“รับๆๆๆ พี่ยอมหมแหละ ็รัไปแล้วนิ”ผมพูแล้วยีหัวเบลไปมา ่อนะส่ยิ้มให้น้อ
แบบยอมแล้วริๆรับ
“โอเๆ
ยอม็ยอม เห็นว่าเป็นแฟนหรอนะ หึหึ”ไออินพู แล้วโยหัวน้อิไปมา
“ถูรับ
ยัยแสบ”ไอเนพูอย่าหมั่นเี้ยวน้อวา แล้วึแ้มน้อเบาๆ
“แ่นมน้อมยอมให้พวผมบับน้อ
พวผม็ถือว่าโล่ใไปเรื่อหนึ่แล้วรับ”ผมพู
“แบบนั้นนม็โล่ใ่ะ
อย่าน้อยุๆ็ยัมีแรให้้อสู้ัน่อนะ ุวาับุิน่ะไม่เท่าไหร่หรอ่ะ
แ่หม่อมอนมนี้สิ ุานะ้อสู้อีมา่ะ
นมหวัว่าุะไม่ท้อไปเสีย่อน”นมพู แล้ว้อหน้าพวผมเรียัว
่อนะมาหยุที่ผม
ผมลืนน้ำลาย
่อนะ้อหน้านมน้อมับไป เพื่อแสวามแน่วแน่ ว่าผมะไม่ถอยแน่นอน
“รับ
ผมะไม่ท้อ ถ้าท้อ ผมโนพ่อผม่าแน่ๆ แถมปิเทอมนี้ผมอยาะวนน้อๆไปเที่ยวไร่าอบ้านผม้วยรับ”ผมพู
“บ้านุานทำไร่านอย่าั้นเหรอะ”นมน้อมถาม
“เออ..ือ..
พ่อผมท่านทำหลายอย่ารับ แ่เรื่อใหม่ที่ท่านำลัทำือไร่า”ผมพบอนมน้อม
“อย่าั้น็ีสิะ
เพราะเส็พ่ออหม่อมอนมท่านโปรานะะ อย่าลืม”นมน้อมพู
เมื่อผมไ้ยินแบบนั้น็าวาวอย่าีใ
แล้วหันไปมอหน้าน้อ ที่เยหน้ามาส่ยิ้มให้ผม ่อนะพยัหน้ารับ
“พี่าย็อบนะะพี่าน”อันนี้น้อบอผม
“เบลหมายถึอาารย์ายที่สอนแผฯพวพี่เหรอรับ”อันนี้ไออินถาม
“ใ้่ะพี่อิน”
“ีเลยรับนม
รั้หน้าเี๋ยวผมะส่าไปให้ที่วัีไหมรับ”ผมเสนอนม
“แล้วแุ่านเลยะ”นมพูยิ้มๆ
“เฮ่อ
แ่ผ่านนมไปไ้ ผม็โล่ใแล้วรับ ่อานี้ผมไม่ลัวอะไรแล้ว”ผมพู
แล้วลับมามอหน้าเบล
“ั้นที่น้อบอว่านมะอยู่ทั้อาทิย์นี้ริไหมรับ
พวผมะไ้มาเยี่ยมนม”ไอเนพู
“เปล่าหรอะ
เี๋ยวนม็้อลับแล้ว แ่มาูุๆ ว่าทำไมไม่ยอมลับบ้านลับวััน
เส็ท่านเป็นห่ว เลยให้นมมาู”นมเล่า
“เส็นี้หมายถึใรอะรับ”ไออินถาม
“อ๋อ
ย่าอุๆเาะ”นมเลย
พวผมพยัหน้ารับ
“ถ้าอย่าั้น
พวุ็ุยันไปนะะ เี๋ยวนมอไปพัเสียหน่อย”นมพู แล้วลุึ้น
โยมีผมเ้าไป่วยประอ
พอนมหลับหลัพวผมไปแล้ว
เรา็ลับมาับลุ่มุยัน่อรับ พวผมมอหน้าน้อๆ ่อนะยิ้มออมา
านั้นเรา็สวมอันรับ แบบแ่รู้สึว่ามัน้อออะ
“เฮ่อ
แ่ผ่านนมพวพี่็โล่แล้วละ”ผมพู
“ิิ
อย่าพึยอมแพ้ันนะะ”เบลพู แล้วออบผมนั้น
“นั้นสิะ
อย่าพึยอมนะ สู้เา”อันนี้น้อวารับ
“ใ้ๆอีนิเียว
เี่ยวะพาพี่อินเ้าบ้าน!”น้อิพู
แล้วำออมาเลยรับ
“ริเปล่า
เี๋ยวแ่สูทผูไทไปเลย หล่อล้มบอเลยนะรับ หึหึ”ไออินอวยัวเอ
“มึอวยัวเอ
เหรใำนาน้วยรับ ถ้าอย่ามึหล่อล้ม อย่าไอาน็หล่อสลบบาที่เลยมั้ หึหึ”ไอเนแวะ
“อันนี้วาเห็น้วยับพี่เน่ะ
พี่านหล่อริๆ”น้อวาพู
หึหึ
เอาแล้วไอเน
“อ้าว
ไหวาพูี้รับ ไม่สวยเลยนะ มมัน่อหน้าพี่เนีย”ไอเนอแแล้วรับ
“่วยไม่ไ้นะเพื่อน
ูหล่อริๆวะ”ผมยืรับ
“แ่เบล็ิว่าพี่เน็หล่อนะวา”เบลพู
แล้วมอหน้าผมาวิววับเียว
เอาแล้วรับแฟนผม
ทำพิษันแล้วรับ
“เบลลลลลลลล
อย่าไปมไอาวมันสิ”มันโวย
“มึ้อยอมรับวามริรับ”ไอเนยืเลย
“ิิิ”านั้นน้อๆ็รุมำพวผมรับ
เพราะ่าเบ้ปาใส่ัน
“เออ
มึบอเบลเรื่อมิเรียมหน่อย็ีไอาน”
หลัาที่เราุยนั้นุยนี้ันไป
ไอเน็ัึ้นมาเสีย่อน เออวะลืมไปเลย ถ้ามันไม่พูึ้นผม็ลืมไปอล้วละรับ
เรื่อมิเรียมับไอเียนเนีย
“เรื่ออะไรเหรอะพี่เน”วามวิ้วถามไอเน
แล้วหันมามอหน้าผมที เบลับิ็เหมือนันรับ
“เบลรับ
ริๆพี่็ไม่ไ้สนใอะไรหรอับมิเรียม แ่้วยวามที่มิเรียมเป็นาิเบล
พี่็อยาะให้เบลไปเือนมิเรียม ว่าอย่ายุ่ับเียนะีว่า”ผมพู
แล้วลูบหัวเบลไปมา ึ่อนนี้ิ้วๆสวยๆำลัมวเ้าหาันให่เลยรับ
“ทำไมอะะพี่าน”น้อิส่เสียถาม
“ใรยุ่ับไอเียน
ถ้าไม่ทำบุมาหนัๆ็บไม่สวยสันแหละรับ ยัยัวแสบ”ไออินอบแฟนมัน
“พี่เาแย่นานั้นเลยเหรอะ”เบลถามอย่าสสัย
“สุยอเลยรับ
อย่ายุ่้วยะีที่สุ”ไอเวนพู แล้วส่ายหน้าไปมา
“อนนี้มิเรียมบับพี่เียนแล้วเหรอะ”น้อวาถาม
“พี่็ไม่รู้
แ่ถ้าเบลเือนไ้็ีรับ”ผมบอ
“ะ
เบละเือนมิเรียมเอ”น้อรับปาแล้ว็พยัหน้ารับ
“รับๆ อย่าทำหน้ายุ่เลย อย่าพึ่ไปัวนแทนเาเลยรับ เนอะ”ผมพู
แล้ววนน้อๆุยัน่อ
แ่ผ่านนมน้อมไ้
พวผม็โล่แล้วรับ ฮ่าๆๆ ถึะโนนมหลอ็ถือว่าุ้มแล้วรับ
านี้ะเป็นยัไพวผม็สู้ไม่ถอยยยยยยย บอเลยรับ
มาแล้ว้า อาะ้าหน่อย อภัยๆน่า
ที่ทำไปทั้หม ือนมน้อมหลออะเธออออ
เหล่าพี่ๆ็โนันไป ฮ่าๆๆๆ
ยัไ็เอาใ่วยสายหวานัน่อไปอิอิ
มันอาะเรื่อยๆไปบ้า แ่ไม่น่าเบื่อเนอะ
อีไม่นานเรื่อ็ใล้ะบแล้วน่า อิอิ
ะลเอ่ยันยัไ ็เอาใ่วย ลุ้นัน่อ้า
เม้น เม้า มอย ไ้เหมือนเิม้า
เอันใหม่อนหน้า้า
บะบาย ^^
ความคิดเห็น