คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 4(rewrite)
*มีพฤติกรรมของตัวละคร คำพูด ที่ไม่เหมาะสม โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน*
Chapter 4
คุณเคยมาเดินห้างแล้วรู้สึกอยากจกตาใครไหมครับ! เพราะนั้นเป็นความรู้สึกของผมตอนนี้เลยแหละ นับตั้งแต่ก้าวขาลงจากแท็กซี่ ด้วยเหง้าหน้าแสนน่ารักและการแต่งตัวแสนมุ้งมิ้งนี้เรียกสายตาคนได้เป็นอย่างดี ติดตรงไอเงาดำข้างๆผม! ย้อนกลับไปนิดนึงแล้วกัน เพราะคนข้างๆผมยังคงทำหน้าไม่พอใจ จนผมอยากจะหันไปรีดหน้าให้ด้วยกำปั้นให้หายยับ! สาเหตุก็มาจากเรื่องรถที่โดยสารมากันนั้นแหละ
ทีแรกเลยนะไอฝรั่งเนี่ย! อยากจะเอารถมาเองใจจะขาด! ย้ำว่าใจจะขาด! เถียงกันหน้าดำหน้าแดงแต่เป็นผมคนเดียวนะครับที่เถียง! แม่งเอาแต่เงียบมึนใส่กะชนะโดยไร้เสียง มาทำตัวสู่รู้สำนวนไทยซะจริง! ผมนี้ทั้งพูดดีๆ พูดเข้มๆ พูดเสียงดัง จนยามทำหน้าอยากจะเอากระบองมาตีหัวผมให้แตก! แต่ไอบ้ามึนนี้ไม่ฟังไง ยืนยันด้วยความมึนสนิท สุดท้ายผมเลยงัดไม้ตายออกมาว่า ถ้าไม่เอารถไปจะยอมใส่ไอชุดบ้าๆนั้น เพราะไม่งั้นก็ไม่ต้องไปไหนกันละวันนี้
กูแม่งเสียทุกทาง!
สุดท้ายแม่งก็ยิ้มร่าเหมือนรอฟังคำนี้ของผมมานาน ท่าทางน่าหมั่นไส้จนอยากจะใส่เข่าจริงๆ! นี้ถ้าไม่ติดว่าเห็นเป็นคนจ้างงานนะ(ประเด็ดกูเข่าไม่ถึงด้วยแหละ T^T)โดนไปละบอกเลย แล้วก็รีบลากผมออกจากโรงแรมแทบไม่ทัน! นั้นยังไม่หมดเรื่องซวยๆของผมนะ เพราะพอลงแท็กซี่มาด้วยชุดที่สีหวานแหวนและเหง้าหน้าสวยๆของตัวเอง ก็ตกเป็นเป้าสายตาทันที จนผมอึดอัดอยากเข้าไประบายกับท่าทางป้องปากคุยกัน แต่ตามองมาทางกูเนี่ย!
กูไม่รู้มั้งว่าคุยถึงกู!!
ผมเดินตามการลากจูงของไอฝรั่ง ซึ่งก็ไม่อาจขัดขืนได้ด้วยขนาดตัวและแรงเข้ามาในห้าง ท่ามกลางสายตาสงสัยและแววตายิ้มๆ ฮื่อๆๆๆ หมดกันความเป็นลูกผู้ชายของผม ที่อุสาสั่งสมมาเนิ้นนาน!
“เป็นไร”
“ยังมีหน้ามาถามอีกนะ”ผมตาขวางกัดฟันกรอดๆ
“โมโหเรื่อง ?”ยัง ยัง ยังมีน่ามาทำหน้าสงสัยหล่อใส่อีกนะ
“ก็ดูชุดดิ! ก็ดูที่มือมึงดิ”ผมเสียงเข้ม แต่เบาๆให้ได้ยินกันสองคนใส่เชสเตอร์
หงุดหงิดเว้ย! ถ้าแม่งสวย มีนม จะไม่พูดสักคำ แต่นี้เสือกหล่อไง มีนมเหมือนกันแต่ไม่นิ่ม! แถมแขนแม่งใหญ่กว่าขากูอีกครับ เศร้าสลดเสียใจกับความแมนของตัวเองจริงๆ
เชสเซอร์มองผมหัวจรดเท้า ที่ตอนนี้โกรธจนแทบจะงับหัวมันได้ละ แล้วก็ยิ้มหล่อออกมาเล่นเอาสาวๆรอบๆละทวยกันไปหมด หล่อจริงๆพ่อคุณ! พ่อยอดขมองอิ่ม! แหวะ
“ก็น่ารักดี ไม่ชอบเหรอ”
“มึงคิดว่าผู้ชายดีๆจะชอบไหมละ!”ผมเสียงเข้มใส่
นี้ไม่เท่าไหร่นะ! ที่แย่กว่าคือกางเกงใน ยังจำไอลายทางสุดแบ๊วใจได้ใช่ไหมครับ อึก! นั้นแหละครับ มันบังคับให้ผมใส่มา เพราะถ้าไม่ใส่ก็ต้องเปลือยไข่ออกจากโรงแรมดิ!!! จิครายยยยยยT^T
“ไม่รู้ รู้แต่ว่าเบบี๋ใส่แล้วสวย”มันตอบยิ้มๆ
“มึง!!!!”เผลอเสียงดังจนต้องรีบลดระดับลงให้ไวเลยครับ หันซ้ายหันขวาเพื่อส่งสายตาขอโทษไปรอบๆ
แม่ง! บังอาจเรียกชื่อกูเพี้ยน! รอกลับถึงโรงแรมก่อนเถอะ! กูจะเอาตาย!!!!!!! คาดโทษไว้ในใจอย่างดี
“หึหึ”
ยังมีหน้ามาซ้ำเติมผมด้วยเสียงหัวเราะอันชวนให้อยากเอาค้อนมาตอกหน้ามีนแทนตะปูจริงๆ
“ฝากไว้ก่อนเถอะ!”ผมส่งเสียงคาดโทษรอดไรฟัน พร้อมกับถลึงตาใส่ด้วย
อย่าให้ถึงตากูบ้างนะ! กูจะอัดให้ยับ! เอาตัวมารีดใหม่ให้เรียบแล้วอัดมันอีก ฮ่าๆๆๆๆๆๆ สะใจเว้ย!
ด้วยความที่คิดแผนในใจอยู่อย่างมีความสุข เลยไม่รู้ว่าเชสเซอร์ได้พาผมเดินเข้ามาในร้านตุ๊กตาแล้วครับ เงยหน้าขึ้นมาอีกที ก็เห็นแต่ตุ๊กตาเต็มไปหมด ยกมันมาทั้งอุทยานแห่งชาติ! มีทั้งงเสือดำอะ! อุ้ย! ผมเงยหน้ามองไอหล่อ สลับกับพนักงานที่เดินยิ้มเข้ามา
“อยากให้ทางเราแนะนำตุ๊กตาแบบไหนดีคะ”พนักงานถามยิ้มๆ มองผมกับชานยอลสลับกันไปมา
“นี้”พูดแค่นี้ แล้วชี้มาทางผม
กูนี้งงคิ้วเป็นทางขนานเลยว่ะ ส่วนพนักหน้าสาวก็งงเหมือนกูเลย
“พูดยาวๆหน่อยเชสเซอร์ พนักงานเขาไม่ได้มีหน้าที่มาอ่านใจนะ”
แล้วก็ทำหน้าเซ็งใส่กู! กูผิดอะไรวะ!
“อยากได้ที่เหมือนคนนี้”
กู! ผมยกนิ้วชี้ตัวเอง มองมันสลับกับพนักงานขาย ก่อนที่พี่เขาจะยิ้มจนปากจะผูกกันบนหัว แล้วหายไปแป๊บเดียว ก็กลับมาพร้อมกับตุ๊กตากระต่าย!
What the fuck!
กูเนี้ยนะเป็นกระต่าย! กูแมนไอสัดได้ยินไหม! อย่างกูมันต้องเสือเว้ย คำรามดังทั่วทั้งป่าอะรู้เรื่องไหม!!! ควาย! ไม่ใช่กระต่ายแสนแบ๊วนี้ แล้วแม่งก็เสือกยิ้ม มองตุ๊กตากระต่ายขนปุยนุ่มนิ่มสีขาวในมือพี่เขาสายตาวิววับอย่างถูกใจ โว้ย! หงุดหงิด ได้เล่นแบบนี้ใช่ไหม เดี๋ยวเจอกัน
ผมเคี้ยวฟันอย่างโมโห หันไปมองไอตัวตุ๊กตาผีบ้าในมือพนักงานสาวอย่างคาดโทษ แล้วถามเขาในสิ่งที่ผมอยากได้บ้าง
“มีตุ๊กตาหมีควายไหมครับ!”
“เออ..... ถ้าเป็นเท็ดดี้แบร์ ทางเรามีค่ะ ไม่ทราบว่าคุณลูกค้าอยากจะรับด้วยไหมคะ”ถามกล้าๆกลัวๆ
“อยากได้หมีเหรอ”เชสเซอร์หันมาถามงงๆ
“ก็หน้าเหมือนไง เอามาตัวนึงครับ เอาใหญ่ที่สุดเลย!”
เหมือนกูจะลืมไปว่าไม่ได้มารถส่วนตัว ส่วนพี่พนักงานนี้ยิ้มเลยครับ ไปให้ไวเหมือนกลัวโดนกูหารค่าคอมฯร่วม! แล้วก็กลับมาพร้อมกับเท็ดดี้แบร์ตัวเท่าผม ใช่! ตัวเท่ากูเลย! กูตัวเล็กหรือแม่งบ้าทำตัวใหญ่มากันแน่วะ ใหญ่ขนาดนี้ใครมันจะโง่ซื้อ! ใหญ่จนต้องให้พนักงานอีกคนช่วยกันหิ้วมา!
กูพลาดแล้วละ!!!
“ใหญ่สุดในร้านเราค่ะ”
เออ กูนี้ตะลึงกับขนาดเลยครับ! กำลังจะหันไปบอกว่าไม่เอา แต่เหมือนไม่ทันไอคนข้างๆ
“เอาสองตัวนี้ครับ”
“เห้ย! เดี๋ยวดิ!!”ผมโวย
แต่พนักงานฟีดตัวเร็วมาก!!!! ฮื่อ ฟังกูมั้ง กูคนนะไม่ได้ซ้อมเป็นอากาศให้มองผ่าน จะได้ไม่ฟังอะไรเลย ฮื่อๆๆๆๆ กูเศร้าแลเสียใจ
“ชอบไม่ใช่เหรอ”เชสเซอร์หันมาถาม
“อึ้ย! มันน่ารักเกินไป ไม่เหมือนมึง! กูอยากได้หมีควาย! ไม่ใช่เท็ดดี้แบร์!”ผมถลึงตาตอบ
“หึหึ”
จากนั้นพนักงานก็บอกว่ามีบริการส่งถึงที่ เออ โชคดีของแท็กซี่ขากลับฉิบ! ไม่งั้นไอหมีราคาหมื่นได้ไปนอนหน้ายับท้ายแท็กซี่แน่! ฟังไม่ผิดหรอกครับสองตัวล่อไปหมื่นกว่า พ่อมึงตาย! หมีห่าเหวอะไร แพงโคตร! เอามีดมาปาดคอกูเถอะ
“แพงฉิบ หมีส้นตีนอะไรวะ”ยังไม่เลิกเสียดายเงินครับ
“พูดอะไร”เชสเซอร์หันมาถามผมงงๆ
เออ เผลอไปหน่อย ดันพูดไทยออกมา
“บ่นเฉยๆ”ผมตอบปัดๆ
“เรื่อง”ยังตามมาเซ้าซี้
“ก็จะอะไรละ! ก็ไอหมีบ้ากับกระต่ายเวรนั้นไง ซื้อมาเพื่อ! ไม่ใช่เด็กนะ ได้ข่าวว่าอายุเยอะกว่ามึงด้วยนะ”ผมบอกกับเจ้าตัวอย่างหงุดหงิด
“ก็อยากได้นิ”
สบายๆฉิวๆ ตามประสาคนมีเงิน! โอ้ยยยยย กูอยากจะบ้าตาย ใครก็ได้มาเอาผมออกไปที!!!!
ทุ่มเถียงกับตัวเองในใจอย่างยาวนาน เงยหน้าขึ้นมาอีกที่เห็นเป็นออฟฟิตขายคอนโดย่านใจกลางเมืองไปแล้วครับ
รู้สึกกูวาปบ่อยจังวะ โดนแม่งลากไปโน้นไปนี้เรื่อยเลยว่ะ
“สวัสดีค่ะ ไม่ทราบว่าคุณลูกค้าต้องการห้องพักแบบไหนดีคะ”
ยิ้มหวานจนผมหลงเลยครับ สวยอะ เอาใจเบไปเลยยยยยยย เหมือนเชสเตอร์จะเห็นผมออกอาการมากไปละมั้ง เลยออกแรงบีบตรงข้อมือแรงๆจนผมหลุดออกจากภวังค์
“อะไร!”ผมถามเสียงเข้ม พยายามแกะมือไอฝรั่งออกออก แล้วหันมายิ้มหวานให้พนักงานคนสวยแทน
“ถ้ายังทำหน้าแบบนั้น สาบานเลยว่ากลับไปเจ็บแน่!”
เหอะ! คิดว่ากลัวไหมละ!
กลัวดิครับ! ตัวผมกับตัวมันคนละไซส์เลยนะ บวกกันไม่ถึงวิกูก็ตายแล้ว! เลยได้แต่เดินตามการลากจูงหน้าหงอยมานั่งลงอยู่ข้างๆไอบ้าจอมบังคับ ให้คนทั้งโลกได้รับรู้และเข้าใจผิดแบบวงระนาบบนน้ำว่าผมกับไอบ้าลามกนี้เป็นคนรักกัน ฮื่อๆๆๆ เอาชีวิตคนแมนวิถีเด็กช่างกูคืนมาาาาาาา
ลงไปกรีดร้องชักดิ้นชักงอได้ กูทำไปแล้วววววววว ถ้าไม่ติดว่ามันไม่แมน
“เอาใหญ่ที่สุด สบายที่สุด แล้วก็เป็นส่วนตัวที่สุด ราคาไม่เกี่ยง”
ผมเงยหน้าเศร้าเสียใจหมองๆของตัวเองมองไปที่เชสเซอร์ ที่ขนาดข้างๆยังหล่อ ขมวดคิ้วก็หล่อ สงสัยแม้แต่ขี้ก็คงหล่อมั้ง! ส่วนพนักงานสาวสวยที่ผมหมายตา เธอก็ไม่ได้หันมาสนใจผมอีกแล้วครับ เพราะตกบ่วงเชสเซอร์ไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
รันทนกว่าเพลี้ยบนยอดหญ้าก็กูเนี้ยแหละครับ
“เหลืออยู่ห้องนี้ค่ะ”
กูหายเศร้าละครับ เฮ่ออออ ระบายออกไปละ ก็เลยหันมาดูแฟ้มคอนโดที่พนักงานเขาเอามาให้เชสเซอร์ดู อือหือ! คุณพระ! สวยมากใหญ่มาก และราคา.......จบมันไว้ตรงนั้นแหละครับ ตกแต่งพร้อมด้วย โคตรน่าอยู่เลย
“ชอบไหม”หันมาถามผม
“เกี่ยวไร คอนโดเชสเซอร์ไม่ใช่เราสักหน่อย”ผมตอบ
แอ๊บสุภาพต่อหน้าสาวหน่อยครับ
“ก็ต้องอยู่ด้วยกันนะ”
เอ้า! แค่อยู่ไม่กี่เดือนเปล่าวะ
“เออๆๆๆ อันนี้ก็ได้”ผมตอบ
ตัดปัญหา เดี๋ยวแม่งยาว แค่นี้ผมก็อายสายตาพนักงานเต็มแก่แล้ว กูรู้ว่าเจอคนหน้าตาดีถึงสองคน แต่ไม่ต้องขนาดมองไม่ละสายตาลามมายันมือที่จับจูงแขนผมอยู่ก็ได้ ขอร้องละ ต้องกราบไหม?
“ตามนั้นครับ เข้าอยู่ได้เมื่อไหร่”เชสเซอร์ถาม
ส่วนผมกำลังนั่งพัฒนาตัวเองให้กลายเป็นอากาศอยู่ และพยายามทำใจให้ชินกับสายตาที่แอบๆมองมาของพนักงาน
“อีกสองสามวันนะคะ เดี๋ยวให้แม่บ้านเข้าไปทำความสะอาด พร้อมกับตรวจความเรียบร้อยอีกที”
“ครับ”
รับคำง่ายๆ พร้อมกับยื่นการ์ดสีดำให้พนักงานไป ผมก็แอบยืดคอมองนะแต่มองไม่ทัน เดี๋ยวค่อยรอดูตอนเซ็นใบเสร็จก็ได้วะ
ก็อยากเสือก ใครมีปัญหาครับ
“มองอะไร”หันมาถาม
ตอนนี้นั่งกันอยู่สองคนละครับ
“เท่าไหร่น่ะ”ผมถาม
“ไม่รู้”
อ้าว! นี้มึงซื้อ มึงไม่ดูราคาเหรอวะ
เหมือนอ่านสีหน้าที่ด่าในใจผมของผมออก
“เงินไทยมันเท่าไหร่เงินดอน”
“เออว่ะ ลืมไป เอ๊ะ! ในนั้นมันเงินดอลเหรอ”
ผมตาโตมองบัตรที่หายเข้าไปในห้องด้านในสลับกับหน้าเชสเซอร์ แล้วจะตื่นเต้นเพื่ออะไรวะ เงินตัวเองรึก็ไม่ใช่ เออเนาะกู แต่ไอบ้าลามกนี้ท่าจะรวยน่าดูเลย เป็นนักแข่งมันได้ตังเยอะขนาดนั้นเลยเหรอ แล้วทำไมไอพี่บ้าสองตัวนั้นมันส่งเงินมาให้ตาแก่น้อยจัง
ไม่ได้การละ! เดี๋ยวต้องโทรไปด่า หรือว่าไอพี่บ้าจะส่งมาเป็นดอลล่า! แล้วตาแก่อมไว้กันแน่วะ!
“ประมาณนั้นแหละ”พูดยิ้มๆ
โห ละเหม็นหน้าโอ่ๆนี้จริงๆ
“ก็ดี อย่าลืมเงินเดือน เดือนละสามหมื่น! ห้ามขาด! ไม่งั้น หน้ายุบแน่!”ผมขู่ตาขวาง
เรื่องเงินนี้ไม่ได้ เราห้ามยอมเด็ดขาดครับ!
จากการวุ่นวายเดินดูนี้นั้นโน้นไปเรื่อย ของทั้งผมแล้วก็เชสเซอร์ เราสองคนก็ได้ฤกษ์กลับโรงแรมกันแล้วครับ เพราะถ้าไม่กลับตอนนี้! มีคนหัวแตกแน่นอน! ผมเดินไปกดเงินแป๊บเดียวเพราะจะซื้อเสื้อผ้า แต่ไม่ทันจะพูดจบเลย แม่งลากๆๆๆผมเข้าร้านนั้นออกร้านนี้ คุมโทนเสื้อผ้าให้กูเสร็จสับเลยสีพาสเทลทั้งนั้น!
“หน้าหงิก”
“กูไม่ได้อยากได้เสื้อผ้า สีชมพู! สีฟ้าอ่อน! สีขาว สีครีม! กูอยากได้สีดำ! ลายหัวกะโหลก ไม่เอาโพนี่หรือมินนี้!”
“มันน่ารัก”ยังลอยหน้าลอยตาตอบ
มีความมึนในตัวขั้นสูงขั้นสุด! น่ารักกับผีดิ!
“หาเรื่องเหรอไอฝรั่ง”
กูโกรธจริงๆนะครับเนี้ย!
ยิ่งเข้ามาในห้องแล้วหยิบออกมาดูแต่ละตัว ลมแทบจับบอกเลย น่ารักคิกขุ! แม่งตอนเลือกต้องทำหน้ายังไงใส่พนักงาน ที่ไม่รู้เพราะแอบไปซื้อให้ผมตอนผมไปกดเงินไง กลับมาอีกทีถุงเสื้อผ้ามากมายเต็มสองมือของเชสเซอร์แล้ว ไอเราก็ด้วยความงกขั้นสุด! แถมเป็นเสื้อผ้าแบรนด์ด้วยก็ไม่ได้คิดอะไร แต่เหลือบไปเห็นสีในถุง ก็ได้แต่ปลอบใจตัวเองว่ามันคงไม่ใช่!
ทุกอย่างผิด!
“เปล่า แต่ซื้อมาต้องใส่”
“ไม่!”
ไม่มีทางเว้ยบอกเลย ถึงมันจะเป็นเสื้อผ้าผู้ชาย แต่สีนี้ทำลายล้างความแมนของผมมากบอกเลย อิแค่ใส่ชุดนี้ออกไปให้ประชาชนยลโฉมข้างนอก กูก็แทบอยากจะเอาหน้าถูพื้นเดินแล้ว! ไม่มีทางที่จะมีครั้งที่สองบอกไว้ตรงนี้
ตอบผมด้วยท่าทางเฉยๆ แต่ตาฟ้าอมเทาที่จ้องผมกลับมาดุๆ ผมเริ่มกล้าไม่ออกละ แต่กลัวจะเสียฟอร์มไง เลยเชิดหน้าอย่างไม่ยอม
ก็ไม่ใส่ใครจะทำไมผมครับ!
“หึหึ”ตาวาววับเลย
“ขำอะไร”ผมถามระแวงๆ ดูท่าทางไม่ออกเลยครับ โคตรยาก! ยากกว่าอ่านภาษาขอมอีก
“ก็เบบี๋ไงครับ พองขนเหมือนแมว”ว่ายิ้มๆ
“มึง!!!!”
ผมหน้าแดงหูอื้อด้วยความโกรธ ยกนิ้วชี้หน้าเลย แล้วทำไมกูถึงเดินถอยหลังหนีวะ ก็เพราะออร่าบางอย่างมันทะลักออกมาจากไอบ้าหื่นกามนี้ไง ไหนจะตาวาวๆ มุมปากที่ยกขึ้นเป็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ กูระแวงเว้ย! เหมือนมีภัยคุกคามความแมนของกูลอยออกมารอบๆตัวไปฝรั่งเลยครับ!!
“กลัว ?”
กลัวพ่อมึงสิ!!!
ในใจอะพูดได้ครับ แต่ในความจริงนี้ถลึงตาใส่อย่างเดียว ใครจะกล้าละวะ แล้วเสือกเดินยิ้มกามเข้ามาหาผมแล้ว ส่วนผมอะเหรอ เฮอะ! ก็ได้แต่เดินถอยหลังหนีมันอยู่นี้ไงครับ! ฮื่อๆๆๆๆ ตาแก่ผมกลัวววววมัน
“อย่าเข้ามานะเว้ย!”ผมโวยวายเสียงสั่น
“ทำไม”เลิกคิ้วถาม
“ไม่ทำไมทั้งนั้นเว้ย รู้แค่ว่าห้ามเข้ามา”ผมพูดลนๆ หันซ้ายหันขวา
โคตรน่ากลัวเลยครับ ผวาแม่งฉิบหายเลย
“จะเดิน”
มันมึน!!! ตอบหน้าตายสาวเท้าเข้ามาหาผมแล้ว! จะอยู่ให้มันเชือดเหรอครับ! ก็เผ่นสิเว้ย!!
ว่าแล้วผมก็สับขาอย่างไวว่องหนีไอคนที่สาวเท้าไวๆเข้ามาหา อย่างหวาดระแวง แต่แทนที่มันจะมีสำนึกในห้วงลึกของจิตใจว่าไม่ควรแกล้งผม แต่เปล่าเลย! มันกลับยิ้ม ยิ้มเท่านั้นเอง
“เฮ้ย! อย่าเข้ามานะเว้ย”ผมโวยวาย
“น่ารักว่ะ”
“มึน!”
แม่งลอยหน้าลอยตากวนตีนผมด้วย นี้ด่ายังไม่สำนึกอะไรสักนิด! มึงคิดว่ามึงหล่อมากไหม คนด่าถึงได้มั่นหน้าแบบนื้ อึ้ย! ขัดใจสุดๆ
“ลืมอะไรรึเปล่า”เชสเซอร์ถามแล้วจ้องมาทางผมนึ่ง จนผมเสียววูบที่แผ่นหลังเลย
มันรู้สึกเหมือนแข้งขาไม่มีแรงจะหนีแล้วครับ แต่อยากจะเดินเข้าไปหาแทน!
ตุบ!
ผมทิ้งตัวลงไปนั่งกับพื้นเลย หมดแรง! อยู่ๆขามันก็อ่อนลงซะดื้อๆ ฮื่อๆๆๆ ตาแก่ซ่วยข่อยแน่ จะไม่ดื้อ ไม่ซนแล้ววววววว
“หึหึ น่ารักจริงๆ”
แม่งสาวเท้าเดินเข้ามานั่งยองๆลงตรงหน้าผม ยกยิ้มออกมาแล้วยกมือขึ้นมาลูบคางผมเบาๆ แล้วกูจะตัวสั่นเทาไหมเนี้ย งือ! แล้วไอมือสากๆร้อนๆนี้มันจะมาลูบหน้าทำเพื่อ! รู้ไหมเนี่ยยว่ามันไม่ใช่เรื่อง!!!
“อือออ”ผมหลับตาปี๋เลยครับ
ไม่อยากจะจ้องตาแม่งเลย วาววับซะเหมือนตัวจะอ่อนไปหมด! แล้วจะเกาคางไปถึงไหนนนนนนน นี้คนนะเว้ย ไม่ใช่แมววววววว งืออออ
“ชอบเหรอ”
ผมปรือตามองคนถาม ก็เห็นไอฝรั่งยิ้มอย่างถูกใจอะไรสักอย่าง ก่อนจะก้มลงมากระซิบข้างๆหูผม
“ได้เวลาแล้ว”
“?”
เวลาอะไรวะครับ ไม่มีแรงจะถาม เกาคางซะผมเพลิน!! เคลิ้มจะหลับมันให้ได้เลย
“ก่อนออกไปเราสัญญากันว่ายังไง”
“อะไร!”
กูหาเสียงเจอแล้วเว้ย!!
“หึหึ ได้เวลาแล้ว เบ!”เสียงเข้มตาวาววับเลยวุ้ย!
แถมยังเรียกชื่อถูกซะด้วย! จนกูระแวงอยากจะถอยหลังนี้แต่ก็ไม่ทันแล้ว เชสเซอร์เข้ามารวบกอดผมแทบจมไปกับอกหนาๆ แล้วก้มลงมาหอมหัวซะจนเหมือนหนังหัวกูจะหลุด! นี้ก็ดิ้นๆ จนเหนื่อยเพื่อให้ออกจากปราการแสนอบอุ่นนี้ แต่ทำไม่ได้ครับ! ขนาดตัวแม่ง! เซลล์ที่ทำหน้าที่ให้ความสูงโคตรทำร้ายผมเลย!
“ปล่อยกูววววววววววว”
“ไม่มีทาง!!”
“อยากโดนทุบหน้าใช่ไหม!”
ใช้คำน่ารักไปอี๊กกู! ต้องต่อยสิวะไม่ใช่ทุบ
“ทำได้”เลิกคิ้วใส่
“เออ! ถ้ายังไม่ปล่อยกูลง! เจ็บตัวแน่ไอนักแข่งรถ!!”ผมเสียงเข้ม ถลึงตาใส่อย่างข่มๆ หวังให้ไอหื่นกามที่อุ้มผมตัวลอยจากพื้นปล่อยผมลง
“กล้า”
“กล้าดิวะ ปล่อย!!! ปล่อยๆๆๆ”
โวยวายพร้อมกับดิ้นเป็นปลาถูกสากทุบหัวในอ้อมกอดนี้ สุดท้ายก็โดนทุ่มลงบนเตียงกว้างที่ใช้นอนด้วยกันเมื่อคืน ผมได้โอกาสก็รีบคานหนีจนไปติดหัวเตียง
ในเมื่อคราบนักเลงใช้ไม่ได้ผล ไม้สุดท้ายที่ไม่เคยคิดจะใช่นอกจากคนที่บ้านก็ต้องงัดออกมาใช้แล้วในจังหวะเพราะกูไม่อยากใส่ไอชุดบ้าๆนั้น คำนวณจากท่าทางของเชสเซอร์แล้ว แม่งกะเอาผมอายจนถึงตอนมีลูกมีเมียแน่นอน
“เชสเซอร์ อย่าทำเขาเลยนะ”ปั้นหน้าปั้นตาเสียงอ้อนสุดฤทธิ์
คนที่ยืนอยู่ปลายเตียงถึงกับเลิกคิ้ว มองท่าทางที่เปลี่ยนไปราวกับหน้ามือเป็นหลังตีนของผมอย่างแปลกใจ ก่อนเปลี่ยนมาเป็นยกยิ้มเหมือนชอบใจอะไรสักอย่างอีกแล้ว ตาฟ้าอมเทานั้นเต้นระริกเลยครับ
แม่งไม่พูด ไม่หือ ไม่อือ ยิ้มอย่างเดียว มันเอาความเงียบเข้าสู้อีกแล้วครับ
“นะๆๆๆ อะไรก็ได้ที่ไม่ต้องใส่ชุดแบบนั้น”
อ้อนเท่านั้นที่จะรอด! ทำตาปริบๆใส่ด้วยเพราะขนาดกับตาแก่ยังใช้ได้ผลเลย
“หึหึ”
เชสเซอร์ที่เจอท่าพิฆาตกระพริบตาของผมเข้าไปแค่หัวเราะออกมาเท่านั้น แล้วเดินหันหลังไปที่ห้องแต่งตัว แบบนี้คือรอดใช่ไหมวะ แต่เหมือนจะไม่ เพราะโล่งใจได้ไม่นานเชสเซอร์ก็กลับมาพร้อมกับของที่เหมือนมีดที่จะเอามาแทงผม!
ฆ่ากูเถอะ ถ้าจะให้ใส่อะไรแบบนั้น!!
ที่ถือมาคือชุดเซเลอร์มูนสีชมพู! กระโปรงสั่นโคตรแม่งของโคตร!!! ส่วนคนที่ถือไอชุดเวรๆนั้นเช้ามาทำหน้าอิ่มอกอิ่มใจสุดๆไปเลย
“อย่าเข้ามานะเว้ย! กูสู้นะ!!”ผมโวยวายอย่างไร้ทางหนี
ฮื่อๆๆๆ แม่งย่ำยีความแมนของผมจนป่นปี้หมดแล้วววววว
“เบาๆ”
เบา! นี้เหรอเบาๆของมึงครับ!!!
“จะใส่เอง หรือจะให้ใส่ให้”
มีตัวเลือกด้วย! ไอควาย
กูไม่ใส่ทั้งนั้นมันก็พูดได้แต่ในใจเท่านั้นแหละครับ เพราะความจริงนี้เม้มปากแน่น จ้องหน้าเชสเซอร์อย่างเอาเรื่อง เพราะกูจะไม่ยอมให้มึงเข้ามาย้ำยีความเป็นชายที่สั่งสมมานานของกูแน่นอน!!
“เงียบ งั้นใส่ให้”
“ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
เชสเซอร์โถมตัวเข้าหาร่างน้อย ที่ทำท่าทางข่มขู่เขาราวกับแมวขาวตัวจ้อยที่พองขนอยู๋บนเตียงกว้าง โวยวายเสียงเล็กราวกับเสียงขู่แสนน่ารัก ดีดดิ้นราวกำลังหยอกล้อไม้ล่อ จนเขาคอแห้งอยากจะโถมตัวเข้าใส่คนขี้ตื่นเสียเดี๋ยวนี้ แต่เดี๋ยวก่อน มันยังไม่ถึงเวลา มันต้อมากกว่านี้ สอนมากกว่านี้ และเปลี่ยนการดื้อแสนน่ารักมาเป็นออดอ้อนร้องขอ ยั่วยวนเขาให้ได้มากกว่านี้
คิดได้แบบนั้นเชสเซอร์ก็ลอบยิ้มในใจกับตัวเอง ก่อนโถมตัวถอดเสื้อผ้าคนตัวบางที่โวยวาย ดิ้นหนีมือเขาทั้งๆที่การกระทำทุกอย่างก็เปล่าประโยชน์ เพราะสุดท้ายเขาก็สามารถที่จะจับคนตัวขาว ยอดอกสีชมพูสุดแสนล้อตา เปลี่ยนมาใส่ชุดกะลาสีแสนน่ารัก ที่เขาซื้อมาจากญี่ปุ่น รุ่นลิมิเต็ดเสียด้วย ต้องจ้างคนไปต่อแถวซื้อกว่าจะได้มา! ซึ่งมันก็สมกับที่เขาเสียเงินไป เพราะเนื้อผ้าที่แนบไปกับแผ่นอกบางนั้น มันขับเน้นยอดอกเล็กๆให้ชูชันออกมาล่อตาเขา จนต้องแอบเลียปากตัวเองอย่างช่วยไม่ได้
“น่ารัก”
“มึง!”
“เบบี๋!”
“เงียบปากไปเลยนะ!”
คนตัวบางที่ใส่ชุดกะลาสีหน้ายับยู่ ผมเผ้ายุ่งเหยิงราวกับเพิ่งผ่านการร่วมรัก มันช่างเรียกอารมณ์ของเขาเสียจริง จนลำคอแห้งผากไปหมด อยากจะเข้าไปกัดกิน ลูบไล้เสียให้หายกระหายความใคร่ ยิ่งเห็นผมยุ่งๆ หน้าแดงๆ หอบหายใจหนักหน่วงเขายิ่งอยากจะบ้าตาย ใส่ถุงน่องอีกสักคู่ก็ดี
ผิวปากอย่างอารมณ์ดีลุกจากการปุกปล้ำคนตัวบางให้ใส่ชุดที่ถูกใจตนเสร็จ ก็หายเข้าไปในห้องแต่งตัว ท่ามกลางสายตาหวาดระแวงของคนตัวเล็กอีกครั้ง ไม่นานก็กลับมาพร้อมกับถุงน่องสีขาวแสนน่ารักที่มีลายอุ้มเท้าแมวสีชมพูอยู่ตรงพื้น
“ไม่เอานะเชสเซอร์ นี้มันก็มากแล้ว!”เสียงใสขู่ฟ่อใส่ร่างสูงตรงหน้าทันที เมื่อเห็นของที่อยู่ในมือ
“อีกนิด”
มันยังไม่ถึงใจ
ว่าแล้วก็แอบแลบลิ้นเลียริมฝีปากแห้งผากของตัวเองอีกครั้ง สืบเท้าคืบคลานเข้าไปหาคนตัวบาง ที่ทำหน้าหวาดผวาจ้องมองถุงน่องขาวแสนน่ารักในมือของร่างสูง แต่มันกลับเป็นของแสลงของร่างบาง แต่สุดท้ายมันก็เข้าไปสวมใส่อยู่บนเรียวขาขาวที่พาดอยู่บนไหล่กว้างของร่างสูงอยู่ดี!
#อู่CB
มาแล้วค่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา ยินดีต้อนรับทั้งรีดขาประจำและขาจรนะคะ ฝากคนแมนกับสามีขี้แกล้งเอาไว้ในอ้อมกอดของทุกคนด้วยค่า เม้น เม้าท์ มอย กันได้เหมือนเดิมค่า เจอกันใหม่ตอนหน้า บะบาย ^^
ความคิดเห็น