วรรณคดีสไตล์เกรียน

ลำดับตอนที่ #220 : เอ๋งติ๋งห้าว

"เอ๋งติ๋งห้าว" เป็นกลอนสำนวนตลกตีพิมพ์ครั้งแรกที่โรงพิมพ์วัดเกาะเมื่อ 2435 

กรมพระยาดำรงราชานุภาพสืบหานามจริงของผู้แต่งไว้ในหนังสือสาส์นสมเด็จฉบับวันที่ 10 กรกฎาคม 2461 ว่า “ผู้แต่งชื่อนายเสม เปนพี่เลี้ยงกรมหมื่นกวีพจน์” 

นิทานเรื่องนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อความสนุกสนานดังที่กลอนกล่าวว่า

.

.

ไว้ดูเล่นเป็นกระแสแก้รำคาญ

แม้นใครอ่านขอษมาบรรดาฟัง

ด้วยจงจิตคิดเล่นเห็นสนุก

พอแก้ทุกข์ตามประสาเหมือนบ้าหลัง

.

.

กล่าวถึง เอ๋งติ๋งห้าว และ อ๊าวติ๋งโฮ่ง โอรสของท้าวอุดมโคตร ถูกทำนายว่าจะนำความฉิบหายมาสู่บ้านเมือง จึงถูกถีบออกจากเมือง

ทั้งสองไปฝากตัวกับฤๅษี เมื่อจบคอร์สก็ขโมยของมีค่าของอาจารย์หนีไป (ไอ้ศิษย์เชรี่ย!!!) ทั้งสองเดินทางไปจนถึงเมืองแกบแมมแมวของท้าวถิ่งโยนโกก

กล่าวถึง นางสังขะอู๊ด พระธิดาอยากกินน้ำตับช้าง ทั้งสองก็อาสาไปล้มช้างให้ จึงทำให้มีโอกาสได้รู้จักกับนางเอกตามฟอร์ม ต่อมา ท้าวหยีแย่กับกับ เจ้าเมืองกุดกู่ส่งทูตไปสู่ขอนางสังขะอู๊ด  แต่ถูกปฏิเสธ ทำให้ทั้งสองเมืองต้องมารบกัน (พล๊อตเดิมอีกล่ะจ้า)

เอ๋งติ๋งห้าวและอ๊าวติ๋งโฮ่งอาสาออกรบ ท้าวหยีแย่กับกับถูกจับได้ แต่ดูโอ้ทั้งสองช่วยกันทูลขอไว้ชีวิต ท้าวหยีแย่กับกับจึงยกธิดาชื่อ กะจ๋องป๋อง ให้อ๊าวติ๋งโฮ่ง ส่วนเอ๋งติ๋งห้าวก็ได้นางเอกมาในที่สุด ต่อมาท้าวถิ่งโยนโกก & ท้าวหยีแย่กับกับออกบวชเป็นชีเปลือย เอ๋งติ๋งห้าวและอ๊าวติ๋งโฮ่งจึงได้ take over ราชบัลลังก์แทน