วรรณคดีสไตล์เกรียน

ลำดับตอนที่ #236 : เสมียนมี : ศิษย์เอกสุนทรภู่

หมื่นพรหมสมพัตสร (มี) เป็นบุตรพระโหราธิบดี สันนิษฐานกันว่าคือพระโหราธิบดี (ชุม) ซึ่งเป็นโหรที่ชำนาญวิชาสุริยาตรพยากรณ์ แตกฉานในอักษรสมัย ทั้งเป็นอาจารย์บอกพระปริยัติธรรมแก่พระภิกษุและสามเณร  และมีสำนักอยู่ที่วัดพระศรีรัตนศาสดาราม

นายมีเกิดในสมัยพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช รัชกาลที่ 1 ราวปีเถาะ พ.ศ. 2338 หรือปีมะโรง พ.ศ. 2339 อ่อนกว่าสุนทรภู่ ประมาณ 10 ปี

ในช่วงเวลาที่นายมีบวชน่าจะได้เป็นศิษย์ของสุนทรภู่ ดังที่ได้บอกไว้ในนิราศถลางว่า “ฉันเป็นศิษย์สุนทรยังอ่อนศักดิ์” สำนวนกลอนของนายมีมีความไพเราะ กล่าวได้ว่าดีเลิศเทียบเคียงกับสุนทรภู่  จนทำให้ผู้อ่านเข้าใจผิดมานานว่าผลงานบางเรื่องเป็นผลงานของสุนทรภู่

นอกจากนี้นายมียังมีความรู้ทางดนตรีและเป็นผู้บอกสักวาด้วย

ต่อมานายมีได้ลาสิกขาและได้เข้าเป็นมหาดเล็กช่างเขียนในกรมช่างเขียนมหาดเล็กฝ่ายพระบรมมหาราชวัง เมื่อมีการบูรณะปฏิสังขรณ์วัดพระศรีรัตนศาสดารามครั้งใหญ่เมื่อพ.ศ.2374 นายมีเป็นผู้หนึ่งที่ได้แสดงฝีมือเขียนภาพจิตรกรรมฝาผนังที่พระระเบียงวัดพระศรีรัตนศาสดารามทำให้ได้รับสมญานามว่า “นายมีลงกาใหม่” 

นายมีมีชื่อเสียงเลื่องลือเพราะได้แสดงฝีมือที่โดดเด่นและความคิดริเริ่มที่แปลกใหม่ในการเขียนภาพจิตรกรรมเรื่องรามเกียรติ์ ตอนพระวิศวกรรมลงมาสร้างพระนครลงกาใหม่ให้แก่ทศกัณฐ์ จนได้รับพระราชทานบรรดาศักดิ์เป็นหมื่นพรหมสมพัตสร  นายอากรเมืองสุพรรณ  

นายมีถึงแก่กรรมเมื่อใดไม่ปรากฏหลักฐาน  สันนิษฐานว่าคงก่อนสิ้นรัชกาลที่ 3

ผลงาน / งานประพันธ์

1. นิราศเดือน

2. นิราศถลาง 

3. พระสุบิน ก กา

4. นิราศพระแท่นดงรัง 

5. นิราศสุพรรณ 

6. กลอนเพลงยาวสรรเสริญพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว 

7. ทศมูลเสือโค  หรือ  เสือโค ก กา  เรียกสั้นๆ ว่า ทศมูล