คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : CHAPTER 15 : รับน้อง (7)
CHAPTER 15 : รับน้อง (7)
“ที่นี่ไม่ใช่ที่ของเด็กนะ กลับบ้านไปเลย”
เจสันกล่าวกับผู้มาใหม่ ส่วนสูงของเออร์วินยังดูเตี้ยกว่าเซอาร์ด้วยซ้ำ ทั้งๆที่เซอาร์ก็สูงแค่อกเขาแท้ๆ แม้จะค่อนข้างมั่นใจว่าอีกฝ่ายคือรุ่นพี่จากคำพูดเมื่อกี้ แต่ก็อดเอ่ยกวนอารมณ์ออกมาไม่ได้ เออร์วินสะดุดกึกแล้วมองเขาด้วยสายตาเหมือนจะฆ่าให้ตาย
“แกตาย!”
ฟุ่บ!
เออร์วินชักดาบคู่แล้วพุ่งออกไปอย่างรวดเร็ว เขาพุ่งไปหาเจสันคนแรก ด้วยความกะทันหันแม้จะช้าไปหน่อยแต่เจสันก็สามารถหลบออกไปได้ แต่เขาก็สูญเสียเส้นผมไปเล็กน้อย
“ไอ้XXX!”
เจสันสบถอย่างหัวเสียเมื่อโดนเล่นงาน เออร์วินไม่รอช้าวาดดาบมาทางที่เจสันหลบไป แล้วหมุนตัวใช้ดาบอีกข้างปิดทางหนี เจสันไม่สามารถหลบคมดาบได้เลยก้มลง เขาตวัดเท้าสกัดขาเออร์วิน ทว่าเออร์วินกลับกระโดดหลบอย่างรู้ทัน เขาปักดาบทั้งสองข้างเอาไว้ใช้เป็นหลักยึดแล้วเตะเจสันจนกระเด็น
“อั่ก”
“เจสัน!”
เจสันกระแทกกับต้นไม้ คนอื่นๆมองเขาอย่างกังวล เซอาร์มองเออร์วินอย่างโมโห บังอาจมาทำเจ้าชายของเธอได้ยังไงกัน
เจสันลุกขึ้น ต้องยอมรับว่าเออร์วินมีฝีมือที่น่ากลัว เขามั่นใจในฝีมือการต่อสู้ของตัวเอง ทว่าเออร์วินคือคนที่ถูกฝึกฝนในสถาบันแห่งนี้อย่างหนักนานถึง4ปี ต้องยอมรับว่าฝีมือของเขามันยังห่างชั้นกว่ามาก แต่ถ้าหากใช้กิฟต์ได้เจสันคิดว่าเขาไม่น่าจะแพ้ใครได้ทั้งนั้น
“จะทำยังไงล่ะพวกเด็กปีหนึ่ง”
เออร์วินที่รับรู้สายตาอาฆาตแค้นของปีหนึ่งกล่าวอย่างไม่ใส่ใจ ได้ถีบไอ้เสาไฟฟ้าผมดำเขาก็พอใจแล้ว เออร์วินควงดาบในมือทั้งสองข้างอย่างสบายๆ เขาปาดาบข้างหนึ่งไปยังทางที่เชอรีนอยู่
ฟุ่บ!
โชคดีที่เชอรีนหลบทัน เธอมองดาบที่ปักต้นไม้ข้างตัวซึ่งเป็นบริเวณที่เธอเคยอยู่อย่างตกใจ เมื่อกี้เขาไม่ได้มองเธอด้วยซ้ำ
เออร์วินไม่รอให้เชอรีนตั้งตัวได้ เขาพุ่งไปทางเธออย่างรวดเร็ว ด้วยความเร็วของเขาทำให้ใช้เวลาเพียงเสี้ยววินาทีถึงตัวของเชอรีน เขาตวัดดาบใส่เชอรีนอย่างรุนแรง เชอรีนเอี้ยวตัวหลบ
วืด
แม้จะหลบทันแต่มันก็เฉียดหัวเธอไป เชอรีนรีบถีบตัวเองออกห่างจากเออร์วิน เออร์วินมองตามพร้อมๆกับดึงดาบที่ปักอยู่ออกมา จากที่ดูๆแล้วคนที่พอจะสู้เขาได้ก็มีเพียงแค่เจสันกับเชอรีนเท่านั้น อีกสองคนที่เหลือมันดูท่าทางปวกเปียกเกินไปหน่อย
แต่จากเสียงกระซิบของปีสองปีสามที่เล่าไว้ว่าพลังของคนกลุ่มนี้ค่อนข้างน่ากลัว ทำให้เขารู้สึกสนใจมากๆ แม้ด้านฝีมือต่อสู้คนที่เหลือมันจะกากมากก็ตาม แต่ถ้าใช้พลังได้เด็กปีหนึ่งกลุ่มนี้คงจะน่ากลัวมากเหมือนกัน
ตอนนี้กลุ่มของเซอาร์อยู่ในสถานการณ์ที่ลำบาก รุ่นพี่ตัวเล็กมีฝีมือที่ร้ายกาจมาก ต้องยอมรับจริงๆว่าเขาได้รับการฝึกฝนและมีประสบการณ์มากกว่าพวกเธอ ตัวเซอาร์กับลูเอลก็ไม่สามารถช่วยสู้ได้ในตอนนี้ เจสันกับเชอรีนเองก็ไม่รู้จะไหวหรือเปล่า ดังนั้นหากอยากรอดออกไปก็มีแค่ทางเดียว
คือการหนีเท่านั้น
แต่จะหนียังไงกับอีคนที่เคลื่อนที่ได้เร็วขนาดนั้นกัน แถมสายตาที่เขาจ้องมองมามันก็เหมือนกับจับตาดูพวกเธอไม่ให้มีทางหนีได้เลย
พวกเขารีบวิ่งไปรวมตัวกัน จะได้คอยช่วยเหลือกันได้ เออร์วินเดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆ พวกเขารีบปรึกษากัน
“เราจะทำยังไงกันดีครับ”
“ฉันว่ารุ่นพี่คนนี้คงไม่ปล่อยเราไปง่ายๆแน่เลยค่ะ”
“ตอนนี้เราไม่มีอะไรไปสู้ได้เลย พลังก็ถูกห้ามใช้ แบบนี้มันก็คือการกำหนดบทบาทของเราไว้แล้วว่าเราคือผู้ถูกล่านะครับ”
จริงอย่างที่ลูเอลกล่าว ตอนนี้มันชัดเจนแล้วว่าพวกเขาไม่สามารถสู้อะไรได้เลย ทำได้เพียงหนีไปเรื่อยๆเท่านั้น
“ช่วยไม่ได้ คงต้องใช้วิธีนั้น”
เจสันกล่าวออกมา แล้วรีบบอกแผนการที่คิดได้ลวกๆ เออร์วินมองพวกเด็กปีหนึ่งสุมหัวกัน เขาใจดียอมให้ทั้งสี่ได้ปรึกษากัน เออร์วินเดินช้าๆไปทางที่ทั้งสี่กำลังคุยกันอยู่ เด็กปีหนึ่งพยักหน้าให้กัน ก่อนเซอาร์กับลูเอลจะวิ่งไปคนละทาง ทิ้งเชอรีนกับเจสันให้มาเผชิญหน้ากับเออร์วิน
“โห เสียสละให้เพื่อนงั้นหรอ เด็กดีจริงๆ”
เออร์วินกล่าวเมื่อเห็นทั้งสองหนีไปก่อน เจสันกับเชอรีนไม่ตอบอะไร พวกเขาตั้งท่าต่อสู้ เจสันบิดตัววอร์มอัพ เมื่อเห็นท่าทีเตรียมพร้อมนั่น เออร์วินก็กระตุกยิ้มแล้วพุ่งตัวออกไปหาทั้งสองคนทันที
ฟุ่บ
เขาวาดดาบทันทีที่ระยะดาบสามารถฟันร่างของทั้งสองได้ แต่เจสันกับเชอรีนนั้นหลบได้ทันก่อน เจสันจับแขนของเออร์วินข้างที่ตวัดดาบเอาไว้ เขาจับตัวเออร์วินทุ่มลงกับพื้น แต่ทันทีที่เจสันออกแรงเหวี่ยงตัว เขากระโดดตีลังกาลงพื้นด้วยแรงตัวเอง ทำให้การจับทุ่มของเจสันไม่เป็นผล
เขาเหวี่ยงดาบอีกข้างที่ไม่ได้ถูกเจสันจับมาฟันเจสัน แต่กลับถูกเชอรีนรั้งแขนเอาไว้ แต่แรงของเชอรีนมีไม่มากเท่าเออร์วิน สุดท้ายเขาก็ดึงแขนออกจากเธอมาฟาดดาบใสเจสันได้ ทว่าเจสันกลับดีดตัวหลบออกไปก่อน
“ตอนนี้แหละ!”
ทันทีที่เออร์วินหันหน้าไปทางเขา เจสันก็ตะโกนขึ้น
ฟุ่บ!
“โอ้ย!”
ก้อนหินขนาดเท่ากำมือพุ่งเข้าที่หัวของเออร์วิน แต่เขาก็หลบทัน ทว่าสิ่งที่ตามมาติดๆก็คือผงทรายที่เชอรีนปามา เธออาศัยช่วงที่เออร์วินเอี้ยวตัวหลบสาดสิ่งที่อยู่ในมือเธอมาพักหนึ่งแล้ว ทำให้ทรายพวกนั้นเข้าตาเออร์วินเต็มๆ
“ไป!”
เจสันตะโกนขึ้นอีกครั้ง เขารีบไปหิ้วเซอาร์กับลูเอลที่หลบอยู่หลังต้นไม้ไกลๆ แล้วรีบพาร่างทั้งสองหนี เชอรีนก็รีบตามไปติดๆ เออร์วินรีบปัดทรายออกไป แม้จะยังแสบตาอยู่เขาก็มองเห็นทางที่ทั้งสี่หนีออกไปลางๆ เขารีบตามไปทันที
ทว่าทางที่เจสันเลือกไปนั้นคือทางที่ฝูงซอมบี้กลุ่มใหญ่เดินอยู่ แม้จะเสี่ยงแต่มันก็เป็นทางเดียวที่เขาจะหลบหลีกจากสายตาของเออร์วินได้ เขาทั้งหลบหลีกการจู่โจมของซอมบี้และต้องเร่งเท้าไม่ให้เออร์วินตามทัน
“ชิ”
ฝ่ายเออร์วินที่พึ่งตามมาถึง ก็พบว่าทางด้านหน้าถูกฝูงซอมบี้บดบัง สุดท้ายก็ต้องจำยอมปล่อยพวกของเจสันไป ตามจริงถ้าเขาใช้กิฟต์มันก็คงกักตัวพวกปีหนึ่งได้ไม่ยาก แต่พวกปีสี่ตกลงกันว่าจะไม่ใช้พลังนอกจากอาวุธและสกิลบางอย่าง เพื่อไม่ให้เอาเปรียบรุ่นน้องกันเกินไป
…
แฮ่ก แฮ่ก
เสียงหอบหายใจของเจสันและเชอรีนดังขึ้น พวกเขาแวะพักกันก่อนหลังจากเห็นว่าเออร์วินไม่น่าจะตามมาได้แล้ว เซอาร์กับลูเอลไปหาใบไม้ขนาดใหญ่มาพัดให้ทั้งสอง
“แล้วเราจะไปทางไหนกันต่อล่ะครับ”
“ฉันว่าก็คงต้องย้อนกลับไปทางเดิมนั่นแหละค่ะ แต่เราอาจจะต้องอ้อมกันซักหน่อยเพื่อเลี่ยงการพบกับรุ่นพี่ตัวน้อยคนนั้น”
ทั้งสี่ตกลงกันว่าจะอ้อมกันซักเล็กน้อย แม้จะเสี่ยงเจอรุ่นพี่คนอื่นๆบ้าง แต่โอกาสเจอก็ค่อนข้างต่ำ เพราะรุ่นพี่กระจายกันไปทั่วป่า ซึ่งตอนนี้ได้ตัดทางเจอรุ่นพี่ทางหนึ่งออกไปได้แล้ว ที่เหลือก็คงต้องเสี่ยงดวงกัน
พวกเขาเดินกันอย่างไม่รีบเท่าไหร่ เพราะไม่อยากให้ทั้งสองคนเหนื่อยมากกว่าเดิม ยิ่งกับเจสันทีเจอมาหนักกว่าใครเขาเลย เซอาร์ก็อดเป็นห่วงไม่ได้
“มาขี่หลังเรามั้ย” เซอาร์เอ่ยถามเจสันที่เดินอยู่ข้างเธอ เรียกสายตาว่างเปล่าจาก 3 คนที่เหลือ
“อย่าบ้า” เจสันกล่าวแล้วมองเซอาร์อย่างเอือมๆ ตัวเธอก็แค่เนี้ยอ่ะนะ สูงแค่อกยังจะมาทำซ่าแบกเขาอีก
“เราไม่อยากให้เหนื่อยนี่นา”
“แค่นี้ไม่ตายหรอกน่า”
เซอาร์ทำหน้ายู่ เป็นห่วงเจ้าชายแต่ดูเจ้าชายของเธอจะไม่ค่อยชอบให้เป็นห่วงเท่าไหร่ ฝ่ายเจสันก็อดรู้สึกแปลกๆไม่ได้ ปกติไม่ค่อยมีคนมาเป็นห่วงเขาหรอกนะ
ทั้งสองคน.. ช่วยไปจีบกันไกลๆได้มั้ยครับ/คะ
เชอรีนและลูเอลที่ตอนนี้กลายเป็นกขค.คิดขึ้นมาพร้อมกัน
เมื่อพบเห็นคำผิด สามารถแจ้งเราได้นะคะ เราแต่งในมือถือแล้วลงคอมอีกที ไม่ได้เช็คคำผิดเลย
ดังนั้นใครพบเห็นแล้วแจ้งจะเป็นการขอบคุณมากเลยค่ะ//โค้ง
มุมตัวละคร
เซอาร์ : เจ้าชายดื้อด้าน
เจสัน : เงียบไปเลยยัยเตี้ย
กขค.ทั้งสอง : ฮ่า..ฮ่า(หัวเราแห้งๆ)
ไรท์ : กลับมาแล้วว ขอโทษที่มาช้านะคะ พอดีมีการเลื่อนกำหนดการกลับบ้านนิดหน่อยเพราะรถเสีย ขอโทษที่ให้รอกันน้า แถมตอนนี้ก็สั้นอีก เพราะช่วงนี้ได้เดินทางไปเที่ยวบ่อยๆ หัวก็เลยตันไปช่วงหนึ่งเลย แหะๆ ขอโทษทุกคนอีกครั้งนะคะ//ก้มกราบงามๆ
ความคิดเห็น