คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #33 : CHAPTER 27 : มาล่าสมบัติกันเถอะ! (ผลสรุป)
CHAPTER 27 : มาล่าสมบัติกันเถอะ! (ผลสรุป)
“เอ๋? บอสลับที่เป็นผู้หญิงหรอคะ? ไม่เห็นจะเคยได้ยินเลย”
หลังจากที่เชอรีนเล่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นให้ฟัง ซายากะก็ทำหน้าแปลกใจ จากข้อมูลที่เธอได้รับมา บอสลับมีเพียงตัวเดียวคือ 'ซอมบี้สีคราม’ เท่านั้นนี่นา แถมเธอไปจัดการมันแล้วเอาชิ้นส่วนไปให้พ่อค้าตรวจสอบ ก็พบว่าเป็นชิ้นส่วนของบอสลับจริงๆ
“เฮ้ออ ช่างมันก่อนละกันค่ะ” เชอรีนปวดหัว วันนี้เธอเจออะไรมามากจนไม่อยากคิดแล้ว
“แล้วทางฝั่งของพวกคุณล่ะครับ เป็นยังไงกันบ้าง” ลูเอลเอ่ยถามสถานการณ์ของคนอื่นๆ ก่อนแต่ละคนจะเล่าสิ่งที่ตัวเองเจอ
...ย้อนกลับไปหลายชั่วโมงก่อน
“พวกบอสเกิดแล้ว!”
“บอสเป็นของฉัน!”
“รีบจัดการมันเร็ว!”
เกิดเสียงเอะอะโวยวาย เมื่อจู่ๆบอสก็เกิดขึ้นสองตัวพร้อมกัน นั่นคือบอสกระทิงเขาน้ำแข็งและบอสปีกแห่งความหนาวเย็น ทุกคนต่างเข้าไปแย่งชิงบอสทั้งสอง แต่ห้องเอบ้านบลูกริฟฟินเข้าไปจองบอสปีกแห่งความหนาวเย็นแล้ว แน่นอนว่าไม่มีใครกล้าแย่งบอสของพวกเขา ทำให้คนอื่นๆต้องกัดฟันไปแย่งบอสกระทิงเขาน้ำแข็งกันแทน
บอสปีกแห่งความหนาวเย็น มีรูปร่างเป็นนกขนาดยักษ์สีขาว ที่ปลายขนของมันมีสีฟ้า ปีกของมันมีไข่มุกสีน้ำเงินประดับอยู่ มันคำรามขู่กลุ่มบลูกริฟฟิน พวกเขาตั้งท่าเตรียมต่อสู้
[รัตติกาลแห่งความเงียบงัน]
แอนเจลโล่สร้างโดมของเขาขึ้นมา มันทำให้ฝ่ายตรงข้ามอ่อนแอลงและฝ่ายเขาแข็งแกร่งขึ้น เขาชักกริชออกมาพุ่งเข้าหาเจ้านกยักษ์ ตามจริงพลังของเขามันควรจะทำลายประสาทสัมผัสอย่างใดอย่างหนึ่งของศัตรูด้วย น่าเสียดายที่ตอนนี้เขายังมีพลังไม่มากพอ
นกยักษ์ปล่อยลิ่มน้ำแข็งออกมา ราฟาเอลผู้มีกิฟต์นักล่าของสัตว์ประเภทนกกระโดดใส่ลิ่มน้ำแข็ง ใช้มันเป็นทางวิ่งเข้าหาศัตรู พุ่งเข้าใช้มีดสั้นในมือฟันเขาที่ดวงตาของมัน
กรี๊ซซซซ
เกรกวิ่งตีคู่กับแอนเจลโล่ พวกเขาสองคนกระโดดเข้าโจมตีปีกคนละข้างของนกยักษ์มันได้รับบาดเจ็บและถลาลงกับพื้น พุ่งเข้าหาราฟาเอลพร้อมกับจงอยปากอันใหญ่ ราฟาเอลทำตัวสมเป็นแมว เขาวิ่งไต่กำแพงทำให้นกตัวนั้นพุ่งชนกำแพงเสียงดัง
ก๊าซซซ
มันกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด ตั้งตัวขึ้นมายืนอีกครั้งก่อนที่จะสบัดขนใส่พวกเธอ ขนของมันแหลมและแข็งราวกับเหล็กกล้า เจาะพื้นจนเป็นรูอย่างน่ากลัว เกรกรีบวิ่งมาด้านหน้า
[หยุดเวลา][ตรีศูลของโพไซดอน]
ขนนกต่างหยุดนิ่งกับที่ก่อนที่จะถึงตัวเขา จีซลใช้สายน้ำขนาดใหญ่ที่มีความรุนแรงมากพัดขนนกพวกนั้นกลับไปหาเจ้าของ ขนนกนับพันที่มันปล่อยออกมาย้อนคืนหาเจ้าตัว แม้มันจะพยายามหนีทว่าก็หนีไม่ทันคลื่นน้ำที่วนอยู่รอบๆตัวตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้
สุดท้ายบอสก็ตายลงด้วยอาวุธที่ตัวเองเป็นคนสร้างขึ้น ร่างของมันถูกขนเหล็กปักทั่วร่างก่อนจะค่อยๆหายไป เหลือเพียงกองขนนกสีฟ้าที่มีไข่มุกสีน้ำเงินติดอยู่เท่านั้น
...
ด้านบ้านเรดฟินิกซ์ พวกเขาพบห้องบอสโกเล็มหิมะโดยบังเอิญ มันเป็นโกเล็มที่สร้างจากหิมะ ทว่าผิวหนังกลับแข็งไม่เหมือนหิมะเลยแม้แต่น้อย รูปร่างของมันสูงใหญ่ราวกับยักษ์ มันหันหน้ามามองเจ้าเด็กสี่คนที่บังอาจมาปลุกเวลานอนของมัน
ทุกคนประจำที่ของตัวเอง มาสะเรียกเพลิงออกมาคลุมรอบดาบของเขาไว้ เขาตวัดดาบเพียงครั้งเดียวมันก็พุ่งเข้าตัดแขนข้างหนึ่งอย่างง่ายดาย ส่วนหนึ่งคงเป็นเพราะพลังของเขาชนะทาง ไฟมักละลายหิมะอยู่แล้วนี่นา
ทว่าเพียงไม่นานแขนของมันก็งอกออกมาใหม่หลังจากที่อัญมณีบนหน้าผากเปล่งแสงขึ้น มาสะส่งเสียงจิ๊อย่างไม่สบอารมณ์ เขาเรียกบอลเพลิงออกมาแล้วเปลี่ยนสภาพมันให้กลายเป็นหอกพุ่งเข้าหาโกเล็มยักษ์ และคนที่วิ่งไปพร้อมกับหอกเพลิงคืออร์ก้าเขาควงเคียวยาวสีดำในมืออย่างเชี่ยวชาญ ประสานการโจมตีกับหอกเพลิงตัดลำตัวของมัน
“ทำลายอัญมณีบนหน้าผากของมัน!”
ออร์ก้าตะโกนเมื่อรู้วิธีจัดการ เขาสังเกตเห็นครั้งก่อนที่อัญมณีช่วยสร้างร่างให้บอส ครั้งนี้บอสกลับไม่สามารถฟื้นฟูได้อย่างรวดเร็วดังเดิม ส่วนหนึ่งเพราะดวงตาของเขาช่วยสะกดอำนาจของอัญมณี โกเล็มส่งเสียงคำรามก่อนจะกวาดมือไปทาออร์ก้าด้วยความโมโหแม้ตัวเองจะเหลือแค่ครึ่งตัวก็ตาม โชคดีที่ออร์ก้าหลบทัน เขาถอยไปตั้งหลักที่ชาร์ล็อตซึ่งตอนนี้กำลังเล็งธนูไปยังบอสโกเล็ม
ครืนนนน
โกเล็มปล่อยคลื่นหิมะขนาดยักษ์ที่มากพอจะถมบ้านจนมิดได้อย่างสบายๆ มาสะเค้นพลังจนเกือบหมดตัวสร้างบาเรียไฟละลายคลื่นน้ำแข็งเหล่านั้น ชาร์ล็อตไปโผล่อีกทีที่หัวบอส เธอกำลังลอยอยู่ เธอบินล่อบอสให้เคลื่อนไหวตามตัวของเธอ เจ้าบอสที่ตอนนี้พยายามคว้าร่างของชาร์ล็อตไม่ทราบเลยว่านั่นคือภาพมายาที่เธอสร้างขึ้น
ฉึก!
ชาร์ล็อตอาศัยจังหวะที่มันไม่รู้ตัวยิงธนูออกไป น่าเสียดายที่มันกลับพลาดไปเล็กน้อย เจ้าบอสหันกลับมาปัดธนูของเธอได้ทัน ล็อตตี้หันไปบอกบางอย่างกับชาร์ล็อต พวกเธอพยักหน้าให้กัน
“ออร์ก้า ส่งฉันที”
ล็อตตี้หันไปบอกแผนกับออร์ก้า เขาพยักหน้ารับ ล็อตตี้ขึ้นไปยืนบนเคียวของเขา ออร์ก้ายกมันด้วยมือทั้งสองข้างก่อนจะออกแรงเหวี่ยงเคียวสุดกำลัง ด้วยแรงของเขาทำให้ร่างของล็อตตี้ที่ย่อตัวรอบนเคียวพุ่งเข้าหาบอสอย่างรุนแรง
ทว่าภาพที่บอสเห็นกลับเป็นล็อตตี้นับร้อยที่กำลังพุ่งมาพร้อมหอกในมือ มันเหวี่ยงหมัดทำลายร่างมายานับร้อยเหล่านั้น ทว่าก่อนจะรู้ตัวว่าตัวจริงมาอยู่ตรงหน้าแล้ว มันก็ถูกสายตาของเธอสะกดให้รู้สึกง่วงงุน ล็อตตี้แทงหอกทะลุอัญมณี
เพล้ง!
ร่างของบอสค่อยๆกลายเป็นแสงหายไป เหลือไว้เพียงตุ๊กตายัดนุ่นที่หน้าตาเหมือนบอส เพียงแต่มันน่ารักและตัวเล็กกว่ามาก
…
“บอสเกิดแล้วค่ะ! เร็วเข้า!”
บ้านไวท์ยูนิคอร์นที่รอโอกาสนี้อยู่รีบพุ่งเข้าหาบอส ตอนแรกว่าจะหาห้องของบอสลับ ทว่าเหมือนบอสตัวอื่นทั้ง 3 จะถูกกำจัดในเวลาที่ใกล้เคียงกัน ทำให้เป็นการปลุกบอสลับตัวนะเนขึ้นมาโดยบังเอิญ
ชื่อของมันคือ ‘ซอมบี้สีคราม’ ร่างของมันเป็นศพสีฟ้าซีด เสื้อผ้าสีขาวหม่นดูสกปรก ที่แขนและขาถูกล่ามโซ่เอาไว้ หน้าตาสยดสยองสมเป็นซอมบี้ ทันทีที่มันเห็นร่างของซายากะ มันก็เหวี่ยงโซ่ที่จู่ๆก็ยาวขึ้นมาทางเธอ
เคร้ง!
ดาร์เวียนเข้ามาปัดโซ่นั่นทันเวลา เขาม้วนโซ่เข้ากับหอกแล้วกระชากเจ้าซอมบี้มา ทว่าตัวเขากลับถูกเหวี่ยงแทน
อั่ก!
ไม่น่าเชื่อว่าเจ้าซอมบี้ผอมกะหร่องนั่นจะแรงเยอะขนาดนี้ เขาตั้งสติและพินิจอย่างใจเย็น ก่อนจะพุ่งเข้าฟาดฟันกับซอมบี้ เขาวาดหอกเข้าที่หน้าของมัน เจ้าซอมบี้เหวี่ยงโว่มากันอย่างรู้ทัน ทว่าพริบตาเดียวกันเขาเปลี่ยนวิถีหอกพุ่งเข้าฟันที่หน้าอกของมันเป็นแผลยาว
ก๊าซ!
มันกรีดร้องอย่างเจ็บปวด พื้นที่โดยรอบของมันถูกเปลี่ยนเป็นทุ่งน้ำแข็ง ดาร์เวียนกระโดดหลบออกมาทันที่จะถูกลิ่มน้ำแข็งทิ่มแทง ทว่าเจ้าซอมบี้ดูจะโกรธเคืองเขา มันตามเขามาติดๆ
[เพลงแห่งการหลับไหล]
เสียงเพลงของไวโอลินทำเอาเจ้าซอมบี้ถึงกับชะงัก มันรู้สึกมึนงงและง่วงนอนขึ้นเรื่อยๆ หันไปเห็นตัวการอย่างแมทธิวกำลังเล่นไวโอลิน มันเหวี่ยงโซ่ออกไปหมายจะคว้าตัวเขา กลับถูกสกัดด้วยฝูงกลีบดอกไม้ที่คมกลิบ มันปัดโซ่ทิ้งแล้วพุ่งเข้าหาบอสซอมบี้
โฮกกกก
เจ้าซอมบี้ปล่อยคลื่นพลังออกไป ส่งผลให้กลีบดอกไม้นั้นมาไม่ถึง แมททิโอ้มองอย่างขัดใจ คราวเขาแยกกลุ่มกลีบดอกไม้ออกเป็นสี่สาย พุ่งเข้าโจมตีซอมบี้รอบทิศทาง
[วาจาสิทธิ์ : หยุด]
ซายากะใช้พลังของตัวเองหยุดการเคลื่อนไหวของเจ้าซอมบี้ มันหยุดนิ่งกึกจากที่ตั้งท่าจะพุ่งตัวหลบเหล่ากลีบดอกไม้ที่คมกริบ ทว่าตอนนี้กลับไม่สามารถหลบหนีไปได้ กว่ามันจะขยับตัวได้อีกทีก็ตอนที่กลีบดอกไม้พวกนั้นมาอยู่ตรงหน้ามันแล้ว
แผละ!
กลีบดอกไม้อันแหลมคมนับร้อยพุ่งเจาะทะลุร่างของซอมบี้จนพรุนไปทั้งตัว ร่างของมันเละไม่เหลือซาก มันค่อยๆกลายเป็นแสงหายไปพร้อมกับทิ้งปลอกคอที่ทำจากน้ำแข็งเอาไว้
…
“ว้าวว แต่ละคนเก่งกันจังนะครับ” ลูเอลกล่าวชม คนพวกนี้สมกับเป็นห้องเอจริงๆ
“พวกนายก็เหมือนกันแหละน่า เอ้า! ถึงคิวแล้ว!” ล็อตตี้บอกเตือน
ตอนนี้ถึงคิวของพวกเขาในการตรวจสอบแล้ว คาร์ลบอกให้พวกเขาเอาของที่ได้ออกมาวางด้วยเสียงนิ่งๆ เชอรีนหบยิบไข่มุกที่ได้ออกมาวาง มันเรืองแสงสีรุ้งอย่างสวยงาม คนอื่นๆที่อยู่รอบๆมองด้วยความสนใจ กลุ่มของคิงกับควีนจะได้ของดีแค่ไหนกันนะ?
คาร์ลเลิกคิ้วมองอย่างแปลกใจ คนอื่นๆก็แปลกใจไปด้วย พ่อค้าคนนีไม่เคยแสดงสีหน้าอย่างอื่นเลยนอกจากหน้านิ่งๆ
“ 14ล้าน ”
หาาาา!!?
ทุกคนส่งเสียงไปในทางเดียวกันอย่างตกใจ แค่ไข่มุกอันนี้อันเดียวเนี่ยนะ(ถึงมันจะดูสวยและทรงพลังก็เถอะ) ทว่าคาร์ลกลับไม่ตอบอะไร เขาเก็บไข่มุกลงไปในเงาของตัวเอง ซึ่งนั่นเป็นข้อตกลงของเขากับทางโรงเรียนว่าหากเขามาช่วยทำงานให้จะเลือกรับของได้ชั้นปีละ 3 ชิ้นต่อ 1 งาน
แม้จะถูกรบเร้าอย่างไรเขาก็ไม่ยอมตอบ พยักหน้าใส่พวกเชอรีนกลายๆว่าควรไปได้แล้ว มันเสียเวลา พวกเธอจึงจำต้องออกจากแถวไปอย่างงงๆ
และแน่นอน ผู้ชนะกิจกรรมของปีหนึ่งครั้งนี้คือกลุ่มของเซอาร์ ก็แหม ราคามันห่างกับที่สองอย่างกลุ่มบ้านไวท์ยูนิคอร์นตั้งสองเท่านี่นา
...
ทุกคนแยกย้ายกันกลับบ้านพัก เชอรีนเข้าสืบหาข้อมูลของไข่มุก พบว่ามันคือไข่มุกวิญญาณ มันสามารถนำไปเป็นวัตถุดิบได้หลายอย่าง ทว่าสิ่งที่คนนิยมมากที่สุดคือเอาไปเป็นวัตถุดิบทำอาวุธ มันจะทำให้อาวุธมีจิตวิญญาณและสามารถพัฒนาไปพร้อมๆกับเจ้าของได้ มักพบได้ในดันเจี้ยนระดับสูงๆ แต่โอกาสที่จะดรอปก็ยากมากเหมือนกัน
ไม่แปลกใจเรื่องราคาเลยแฮะ
ของแบบนี้ก็สมควรแล้วล่ะนะที่จะราคาสูงขนาดนี้ แต่เรื่องที่ว่าทำไมมันมาโผล่ที่ดันเจี้ยนระดับต่ำได้นีสิแปลก แต่คนที่ได้ยินเสียงของหญิงสาวอย่างเซอาร์คิดว่าหญิงสาวคงจะโดนผนึกเอาไว้นานแล้ว เพียงแต่เธอวิญญาณของเธอถูกจับแยกกับร่างด้วยพลังของบางอย่าง สังเกตจากไอสีดำๆที่ลอยออกไปตอนดาบปักตัวเธอ อาจเป็นเพราะวิญญาณของหญิงสาวพึ่งจะตื่น ทำให้ก่อนหน้านี้ไม่มีใครพบตัวเธอมาก่อน
นี่อาจจะเรียกได้ว่าเป็นบอสลับของลับอีกทีก็ได้..
“เซอาร์คะ วันนี้ไปนอนก่อนก็ได้นะคะ ดูท่าง่วงแล้วด้วย”
เชอรีนพูด ตอนนี้พวกเธอกำลังนั่งทานอาหารกัน อาบน้ำกันก่อนหน้านี้แล้วเพราะเหนียวตัว เซอาร์ดูเหมือนจะหลับแหล่มิหลับแหล่ กินข้าวไปนิดเดียวก็ปรือตาเอามือท้าวคางเตรียมหลับแล้ว
“อือออ”เซอาร์ตอบรับอย่างมึนๆ สติเธอกำลังจะหายไป
“นั่นสิครับ อ๊ะ!”
ลูเอลกล่าวอย่างเห็นด้วย ก่อนเขาจะพูดอะไรเซอาร์ก็หลับไปก่อนแล้ว ทว่าก่อนที่หน้าของเธอจะจุ่มกับข้าวที่ยังทันไม่หมด ก็มีมือๆหนึ่งมาจับเอาไว้ก่อน เจ้าของมือลุกขึ้นมาอุ้มเซอาร์ มองร่างในอ้อมแขนของตัวเองที่ขดตัวซุกเข้าหาอกเขาแล้วถอนหายใจ
“เดี๋ยวฉันจะพาเธอไปนอนเอง”
“...ค่ะ/ครับ”
เมื่อพบเห็นคำผิด สามารถแจ้งเราได้นะคะ เราแต่งในมือถือแล้วลงคอมอีกที ไม่ได้เช็คคำผิดเลย
ดังนั้นใครพบเห็นแล้วแจ้งจะเป็นการขอบคุณมากเลยค่ะ//โค้ง
มุมตัวละคร
เซอาร์ : ฟี้-- ฟี้---
??? : ยัยบ้าเอ้ย
ความคิดเห็น