ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    The Gifter Academy #เจ้าชายของเซอาร์

    ลำดับตอนที่ #41 : CHAPTER 34 : หน้าแดง

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 2.44K
      293
      19 พ.ค. 62

    CHAPTER 34 : หน้าแดง


        “ดีจ้า”


        “อรุณสวัสดิ์ครับล็อตตี้”


        ลูเอลกล่าวทักทายคนที่วิ่งผ่านหน้าเขาไป ช่วงเช้าของโรงเรียนคึกคักกว่าเดิมมากเพราะกระแสวิ่งตอนเช้า ที่จู่ๆก็ดันมาฮิตอะไรตอนนี้ก็ไม่รู้ วิ่งไปแปปๆพวกเขาก็จะเจอคนคุ้นหน้าคุ้นตาจนเหมือนเป็นการนัดรวมญาติเสียมากกว่า


        ในช่วงนี้ ทางโรงเรียนได้เปิดโอกาสให้นักกีฬาทุกคนได้ทำหารฝึกซ้อมกันอย่างเต็มที่ จึงไม่เป็นที่น่าแปลกใจ หากจะพบคนที่กำลังถืออุปกรณ์กีฬาวิ่งพล่านไปมา เซอาร์บางคนยังเอาลูกบอลเข้าห้องน้ำไปด้วย ไม่รู้ว่าลืมหรืออะไร


        วันนี้เป็นวันคัดตัวของกีฬาการต่อสู้มือเปล่า ทั้งฝ่ายชายและฝ่ายหญิง เพื่อนๆในห้องรวมถึงแฟนคลับ(ไม่)ลับๆของคิงและควีนต่างก็มาให้กำลังใจกันถ้วนหน้า ทำให้ตอนนี้ภายในโรงยิมซึ่งเป็นสถานที่ใช้คัดตัวแออัดไปด้วยผู้คนเต็มไปหมด


        “เอ่อ.. ทำไมจู่ๆคนก็แน่นแบบนี้ล่ะคะเนี่ย”


        ทิวลิป รุ่นพี่สีเดียวกับเซอาร์เอ่ยขึ้นมาขณะมองจำนวนประชากรภายในโรงยิมด้วยสีหน้าเจื่อนๆ เธอเป็นคนคัดตัวนักกีฬามาหลายประเภท บางประเภทก็ใช้โรงยิมเป็นสถานที่คัดเลือกเหมือนกัน แต่เธอก็ไม่เห็นจะมีตอนไหนที่คนเยอะขนาดนี้มาก่อน


        “เจสัน สู้สู้น้าาา”

        “ควีนครับ! เราจะเป็นกำลังใจให้นะครับ!”

        “เซอาร์ไฟท์ติ้งง”

        “ฮืออ ฉันไม่อยากให้ใบหน้าพวกนั้นบอบช้ำเลยอ่ะ”

        “พวกเธอห้ามรุนแรงกับทั้งสองคนนะ!”


        อืม.. แบบนี้ก็พอจะเข้าใจเหตุผลที่ว่าจู่ๆก็มีคนเข้ามาเยอะขนาดนี้แล้วล่ะนะ


        ทิวลิปมองไปยังทั้งสองคนที่เป็นต้นเหตุของจราจลคนครั้งนี้ วันนี้ทั้งเซอาร์และเจสันต่างก็อยู่ในชุดพละของโรงเรียน ที่มือพันด้วยผ้าเตรียมพร้อมสู้ ตอนนี้ทั้งสองกำลังวอร์มร่างกายของตัวเองให้พร้อมสู้อยู่


        “ถ้าไม่ไหวก็อย่าฝืนสู้นะคะ”


        เชอรีนกล่าวนิ่งๆแต่ในใจอดเป็นห่วงไม่ได้ ฝ่ายเจสันน่ะไม่ห่วงมากเท่าไหร่หรอก เธอมั่นใจไปแล้วเก้าสิบเปอร์เซ็นต์ว่าเจสันน่ะได้เป็นตัวจริงลงแข่งแน่ๆ แต่เซอาร์เนี่ยสิ ในสายตาของเชอรีนเธอยังเป็นแค่เด็กผู้หญิงบอบบางอยู่เลยนะ ถึงแม้จะได้รับการฝึกมาเหมือนกับเจสันก็เถอะ แต่คนอื่นๆที่มาลงก็คงได้รับการฝึกมาไม่ต่างกัน แบบนี้จะไม่ให้กังวลได้ยังไงกันเล่า


       ที่เชอรีนพูดแบบนั้น อาจจะเพราะเธอยังไม่เคยเห็นเซอาร์ตอนสู้จริงๆก็ได้ เธอยังติดภาพลักษณ์เก่าของเซอาร์ที่ยังต่อสู้ไม่เป็นอยู่ นอกจากเวลาอยู่ในวิชาเลือกแล้ว เซอาร์ก็ไม่ได้ออกไปแสดงฝีมือกับใครที่ไหนให้เห็นอีก แต่คนในวิชาเลือกเดียวกันต่างก็พอจะรับรู้กันอย่างกรายๆแล้วล่ะ ว่าถ้าคิงคือชายที่เก่งกาจที่สุด ควีนเองก็เป็นหญิงที่เก่งกาจที่สุดเช่นกัน


         ช่วงเวลาที่ผ่านมา เซอาร์ไม่ได้ปล่อยให้เวลผ่านไปเปล่าๆ เธอคอยฝึกฝนตัวเองอยู่เสมอ ทั้งในคาบเรียนและในเวลาว่างๆ ความเก่งกาจไม่ได้มาจากพรสวรรค์เพียงอย่างเดียว มันมาจากความพยายามของเธอ แล้วตอนนี้เซอาร์ก็มั่นใจในฝีมือของเธอแล้ว


         “เราไม่เป็นไร” เซอาร์กล่าวกับเชอรีนอย่างมั่นใจ


         “แต่..โอเคค่ะ สู้เขานะคะ” สุดท้ายเชอรีนก็ยอมแพ้ กล่าวให้กำลังใจทั้งสองคนก่อนจะเดินไปรวมกับคนอื่นๆ เพราตอนนี้มันหมดเวลาเตรียมตัวแล้ว ถึงเวลาคัดเลือกกันอย่างจริงๆจังๆได้แล้ว


         ฟู่วว


         เซอาร์ถอนหายใจออกมาเพื่อสงบความตื่นเต้นของตัวเอง เอาจริงๆถึงจะมั่นใจในฝีมือของตัวเองแล้วมันก็อดจะตื่นเต้นไม่ได้ แบบนี้ต้องขอกำลังใจจากเจ้าชาย


         “เจสัน สู้ๆนะ”

         “อืม”


         เจสันขานรับ แต่ตามองไปยังคู่แข่งของเขาอย่างประเมิณ เซอาร์มองอย่างน้อยใจ


         ทำไมไม่สนใจกันเลยเล่า!


         “นักกีฬาต่อสู้มือเปล่าชาย กรุณามารายงานตัวด้วยค่ะ”


         เสียงประกาศจากรุ่นพี่ที่ทำหน้าที่ดูแลการคัดเลือกดังขึ้น เซอาร์หมดหวังที่จะได้กำลังใจจากเจ้าชายก้มหน้าลงอย่างหงอยๆ เจสันปรายตามองแล้วถอนหายใจ


         ฟุบ


         0.0


         “ไปล่ะ”


         ขณะที่เจสันกำลังจะออกไปรายงานตัว เขาก็ยื่นมือเข้ามาสัมผัสผมของเซอาร์เบาๆ ไม่เชิงว่าเป็นการขยี้ผม แค่สัมผัสอย่างแผ่วเบาแล้วจากไปพร้อมคำพูดบอกลา ทิ้งเซอาร์ยืนนิ่งหน้าแดงหูแดงอยู่คนเดียว


         “กรี๊ดดด ฉันไม่ได้ตาฝาดไปใช่มั้ยยยย”

         “ชาร์ล็อต เธอจะกรี๊ดดังไปแล้วนะ!”

         “ไอ้บ้าเอ้ย ฉันเขิน!”

         “เรือมาๆๆๆ”

         “แกกก แก๊ แกๆๆๆ เขาลูบหัวกันๆๆ”

         “เอ่อ.. ที่ฉันเห็นก็แค่เอามือไปแปะผมเองนะ”

         “หุบปาก ไอ้คนไม่มีจินตนาการ”

         “ตูขอโทษก็ได้วุ้ย”


         แน่นอนว่าท่ามกลางสายตาหลายร้อยแบบนี้ ไอ้เหตุการณ์ประเจิดประเจ้อนั่นต้องมีคนเห็นอยู่แล้ว เสียงแซ็วพวกนั้นยิ่งทำให้เซอาร์สติหลุด จนทิวลิปต้องมาลากไปรายงานตัว เพราะประกาศเรียกตั้งนานเธอก็ไม่ยอมเดินมาซักที เชอรีนกับลูเอลมองหน้ากัน ในใจนึกเป็นห่วง


        เห้อออ จะไหวไหมเนี่ย



       ฉึบ


       “ย..ยอมแพ้ค่ะ”


       เด็กสาวที่ต่อสู้กับเซอาร์กล่าวยอมแพ้ออกมาอย่างยากลำบาก เธอรู้สึกว่าเพียงแค่เธอขยับแค่เล็กน้อยก็อาจจะทำให้เธอหมดสติไปได้ เพราะสายตาที่นิ่งสงบของเซอาร์ซึ่งกำลังจ้องมองเธออยู่มันน่ากลัวมาก สายตาของเธอตอนนี้ประหนึ่งสิงโตที่จ้องจะขย้ำเหยื่อ บวกกับมือบางๆที่อยู่ใกล้กับลำคอของเธอ ถ้าหากไม่ยอมแพ้ตอนนี้ก็ไม่รู้จะยอมแพ้ตอนไหนแล้ว


       “ซ..เซอาร์ คริสเทอรร์ร่าเป็นฝ่ายชนะ!”


       กรรมการกล่าวออกมาอย่างไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง เซอาร์ค่อยๆถอนมือออกห่างจากลำคอของคู่แข่ง ก่อนจะเดินไปนั่งพักดื่มน้ำตรงที่พักท่ามกลางสายตาอึ้งๆของคนอื่น


       เซอาร์ ควีนของปีหนึ่งที่ทุกคนลงความเห็นว่ามีร่างกายที่บอบบาง ทว่าครอบครองพลังอันแข็งแกร่งและสติปัญญาที่หลักแหลม ไม่น่าเชื่อว่าเธอจะใช้เวลาไม่นานในการโค่นคู่ต่อสู้ของเธอ ไม่น่าเชื่อว่าเธอจะชนะรวดโดยไม่เคยแพ้ในระหว่างการคัดตัว และไม่น่าเชื่อว่า...เพียงไม่กี่เดือนเธอจะแข็งแกร่งขึ้นขนาดนี้


       “นั่นเธอจริงๆหรอ” ดาร์เวียนที่เข้ามาดูการคัดตัวกล่าวอย่างไม่อยากเชื่อ


       “...ฉันเองก็ไม่อยากเชื่อเหมือนกันค่ะ”


       เชอรีนกล่าวตอบ เธออึ้งตั้งแต่ที่เซอาร์สามารถล้มคู่ต่อสู้คนแรกได้อย่างสบายๆแล้ว แถมแต่ละคนก็เป็นรุ่นพี่ด้วย มีแค่ไม่กี่คนที่เป็นรุ่นเดียวกัน ทว่าเธอก็ใช้เวลาไม่นานในการเอาชนะคนพวกนั้น


       ทุกสายตาจับจ้องไปที่เซอาร์ ความน่าเกรงขามของเธอเพิ่มขึ้นอย่างมหาศาล ตอนนี้จุดอ่อนด้านร่างกายของเธอก็ถูกปิดไปแล้ว เธอชักจะน่ากลัวเกินไปแล้วนะ


       “เอาล่ะ ตอนนี้เราก็ได้ผู้ชนะของทั้งฝ่ายชายและฝ่ายหญิงแล้ว แต่มันดันเร็วไปซักหน่อย ดังนั้นฉันคิดว่าเราควรจะมีกิจกรรมพิเศษเล็กๆน้อยๆนะ”


       จู่ๆรุ่นพี่สภาอย่างไลโคริสก็เดินมาหยิบไมค์ของกรรมการไปประกาศ เธอเป็นอีกคนหนึ่งที่ได้รับหน้าที่ดูแลการคัดตัว เป็นหนึ่งในกรรมการฝ่ายกิจกรรม เมื่อเธอเห็นว่าการแข่งขันมันจับเร็วไปหน่อยเธอจึงเสนอกิจกรรมพิเศษบางอย่าง


       ก็ช่วยไม่ได้นี่นา ฝ่ายชายอย่างเจสันชนะไปก่อนอย่างรวดเร็วตามมาติดๆด้วยฝ่ายหญิงอย่างเซอาร์ จบเร็วแบบนี้มันก็น่าเบื่อออก แถมกิจกรรมครั้งนี้อาจจะได้รับบางสิ่งที่พิเศษไปด้วยก็ได้


        “กิจกรรมนั่นก็คือ ให้ผู้ชนะฝ่ายชายและฝ่ายหญิงมาสู้กันเอง!”



       ทำไมเธอถึงมาอยู่ในจุดนี้ได้กันนะ..


       เรื่องมันเกิดขึ้นเพราะมีรุ่นพี่คนหนึ่งมายื่นกิจกรรมพิเศษบ้าๆนี่ให้ เจสันที่ไม่ชอบการต่อสู้กับผู้หญิงก็เลยปฏิเสธไป ทว่าการได้รับข้อเสนออย่างเกมส์รุ่นใหม่ที่ทางรุ่นพี่เป็นคนพัฒนาซึ่งยังไม่ปล่อยขายที่ไหน ทำให้เขาตัดสินใจร่วมกิจกรรมครั้งนี้


       ทว่าเจสันก็ยังออมมือเอาไว้ ไม่รู้ว่าเพราะอีกฝ่ายเป็นหผู้หญิงหรืออีกฝ่ายคือเซอาร์? ทางเซอาร์ก็ไม่มีเหตุผลที่จะต้องปฏิเสธ เธอเองก็แอบอยากลองเข้าใกล้เจ้าชายแบบเนียนๆมานานแล้ว ครั้งนี้ก็ถือเป็นโอกาส แล้วยังได้ลองวัดฝีมือของตัวเองไปด้วย


       แม้จะรู้ว่ายังไงเธอก็แพ้แต่เธอก็สู้ รู้ด้วยว่าเจ้าชายยังออมมือให้เธอมาก แต่เธอก็แอบรู้สึกดีใจนิดๆ เพราะเจ้าชายดูจะไม่อยากจะทำร้ายเธอ หมัดที่ปล่อยออกมาก็เบาแรงไปหลายส่วน


       ทั้งสองฝ่ายโรมรันเข้าหากันด้วยกระบวนท่าที่มี ทว่าคนอื่นๆดูก็รู้ว่านี่มันการหยอกเล่นเสียมากกว่าการต่อสู้กันจริงๆ ฝายหนึ่งก็เอาแต่หลบ สวนกลับไปนานๆที อีกฝ่ายก็ใช้หมัดบางๆนั่นต่อยแบบไร้ทิศทาง


       ทว่ามันก็เกิดเหตุการณ์ผีผลัก


       “เฮ้ย”


       ตุบ


       เชอรีนเห็นไลโคริสยิงบางอย่งที่คล้ายคลื่นลมออกไป ส่งผลให้เจสันที่กำลังรับหมัดแมวเหมียวของเซอาร์เซไปทางเธอ ฝ่ายเซอาร์ที่ไม่ทันตั้งตัวจะไปรับน้ำหนักแมวยักษ์อย่างเจสันได้ยังไง สุดท้ายก็ลงไปนอนคู่


       “กรี๊ดดดดด”

       “รูป! ถ่ายรูป!”


       ภาพที่เห็นก็คือ ภาพที่เจสันกำลังคร่อมเซอาร์อยู่ ใบหน้าของเขาอยู่ชิดกันจนจมูกแตะกันแล้ว เส้นผมที่ปรกลงมาของเจสันทำให้ไม่รู้ว่าเขากำลังทำสีหน้าแบบไหนอยู่ แต่ฝ่ายเซอาร์ก็ดันเห็นชัดเจน ใบหน้าของเธอแดงก่ำลามไปจนถึงคอ เส้นผมแผ่ขยายไปเต็มพื้น ดวงตาเบิกกว้างอย่างตกใจ ปากเม้มเข้าหากันแน่น


       “เอ้าๆ ลุกได้แล้ว แบบนี้ฉันจะถือว่าเจสันเป็นผู้ชนะแล้วกัน”


       ทุกอย่างหยุดลงด้วยเสียงของไลโคริส เธอกล่าวประกาศพร้อมดึงเจสันออกมา ในมือถือกล้องที่มาตอนไหนไม่รู้ เหล่าลูกเรือพากันโห่ร้องอย่างเสียดาย


       “ฮึบ เธอก็ลุกได้แล้วนะ”


       ไลโคริสดึงเซอาร์ที่นอนปิดหน้าอยู่ขึ้นมา แม้เซอาร์จะลุกขึ้นมาแล้วแต่เธอก็ยังไม่อาจทนสายตาที่จ้องมองของคนอื่นๆได้ หน้าแดงคอแดงจนปิดไม่มิด ได้แต่ก้มหน้ามองพื้น ไม่กล้าหันไปมองเจสันที่ยืนอยู่ข้างๆ


       “ฉันไปล่ะ”


       “เอ้า แล้วจะรีบไปไหนกันเนี่ย”


       ไลโคริสพูดพลางยิ้มเจ้าเล่ห์ เมื่อเธอดึงเซอาร์ขึ้นมา เจสันก็รีบเดินออกไป ผมของเขาปรกหน้าอยู่จึงไม่มีใครสังเกตสีหน้าของเขาได้


        “คุณแมทธิวคะ ฉันตาฝาดหรือเปล่า ม..เมื่อกี้คุณเจสัน...”


        ซายากะที่อยู่ในทางที่เจสันกำลังเดินผ่านพอดีพูดขึ้น ถ้าเมื่อกี้เธอตาไม่ฝาด แมทธิวก็น่าจะเห็นแบบเดียวกัน


        “เธอไม่ได้ตาฝาดหรอก ฉันก็เห็นเหมือนกัน”


        เมื่อกี้นี้มันภาพโคตรแรร์เลยแฮะ ภาพที่เจสันเอามือปิดปากแล้วทั้งที่หน้าแดงแจ๋จนลามไปถึงหูแบบนั้นน่ะ ยังกะหนุ่มน้อยที่เจอรักแรกเลย


        “เจสันเขาหน้าแดงเจ๋เลย”




    เมื่อพบเห็นคำผิด สามารถแจ้งเราได้นะคะ เราแต่งในมือถือแล้วลงคอมอีกที ไม่ได้เช็คคำผิดเลย

    ดังนั้นใครพบเห็นแล้วแจ้งจะเป็นการขอบคุณมากเลยค่ะ//โค้ง


    มุมตัวละคร

    เซอาร์ : (ก้มหน้าซ่อนแก้มแดงๆ)

    เจสัน : (ขมวดคิ้ว เอามือปิดปากทั้งๆที่หน้าแดงอยู่)

    ไลโคริส : ภาพเซ็ตนี้น่าจะขายได้หลายตังค์อยู่นะ

    คนอื่นๆ : ...





    B
    E
    R
    L
    I
    N
     
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×