ลำดับตอนที่ #63
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #63 : บทที่๖๐ วางแผน
บทที่๖๐
วาแผน
อทัพทหารอแว้นอาิลินนั้นถือเป็นที่น่าหวั่นเรยิ่ อทหารล้วนถูฝึปรือฝีมือ และฝึ้อมอยู่บ่อยรั้อีทั้พวมันยัมีประสบาร์ารสู้รบมาอย่าโโน ้วยารนะศัรู้วยเรื่อยิหินที่น่าลัว ผู้ใ้ธาุมามายอันทรพลั และที่เลื่อื่ออีอย่า็ือาบามัสัส
าบามัสถือว่าเป็นสุยอศาสราวุธอันเลื่อื่อในแถบอาาัรเท็นโนล์ มันมีทั้วามมอันน่าเหลือเื่อและ็มีวามามเ่นัน ัวาบมีรูปทรยาวล้ายระบี่ ที่โ้อส่วนลาไปนถึปลายาบ มันถูีึ้นมาาแร่ธาุหลายนิึ่เป็นสูรลับอทาแถบอาาัรเท็นโนล์
เมื่อเปรียบเทียบับแว้นเล็ ๆ อย่าฟาร์โอฮายแล้ว่า่าั้นันอยู่พอสมวร ฟาร์โอฮายเมื่อรั้่อนที่เทือเาะถูถล่มลมา ินแนแถบนี้เ็มไป้วยป่าเาแล้วสัว์อสูรที่อันราย ห่าไลสราม เพียสู้รบับสัว์อสูรบ้าประปราย ทหารไร้ประสบาร์ เมื่อเอภัยสรามเ่นนี้ทหารฟาร์อฮายล้วนื่นระหนและอ่อนแอ แ่าาทหารอาิลินทีู่หึเหิม และมีารเินทัพที่หนัแน่นและเป็นระเบียบ
ันั้นเมื่อแม่ทัพาร์แลิสเสียีวิและลอร์ผู้รอแว้นไ้รับบาเ็บสาหัส ทหารฟาร์โอฮายเือบทั้หมล้วนเสียวั พวเาสิ้นหวั และยอมรับวามายอันอัปยศ แ่แล้วพวเา็พบเห็นนัรบผู้สวมุเราะสีำผู้หนึ่บนำแพ นัรบผู้นั้นวัแว่าบสัหารศัรูที่ปีนป่ายึ้นมาบนำเเพอย่าบ้าระห่ำ
ส่วนบันไที่พิับเิำเเพ ็ถูพลัาบอนัรบเราะำอันน่าสะพรึฟันาระเ็น ทหารอาิลินำลัปีนป่ายอยู่บันไ่าหมุนวหนึ่รอบ่อนลมาาำเเพ เหล่าทหารอเเว้นฟาร์โอฮาย ถูเร่เร้าาารระทำที่บ้าลั่อำลัเสริมปริศนา นวามหึเหิมเริ่มลับมาอีรั้ และนะศึรั้แรในที่สุ
ในห้อประุมมีโ๊ะทรลมนาให่อยู่ลาห้อ ห้อนี้่อน้าว้าและอยู่ิลานฝึ้อมอลอร์อลัน บนโ๊ะประุมมีแผนที่แถบนี้และมีัวหมาวาอยู่ามุ่า ๆ หลัาที่เพอร์สันแนะอินาฮัมร์ให้นายอนอื่น ๆ รู้ัึเริ่มประุม
“ท่านเพอร์สันะทำอย่าไร่อไปี ่ำืนนี้ไม่แน่พวมัน้อลับมาโมอีเป็นแน่ เรา้อวาเวรยามให้เ้มวึ้นีหรือไม่” นายราูร์ถาม้วยใบหน้าวิัวล
“นายอไนลอสพอะมีแผนอะไรบ้าหรือไม่” เพอร์สันหันไปถาม
“้าิว่าเรา้อแอบไปลอบเผา่ายและสะเบียอพวมัน” นายอไนลอสอบและำลัยืนุ่นิถึแผนาร์่า ๆ
“มันไม่่ายอย่านั้นหรอ เราะรอพ้นารรวับอพวมันไ้หรือไม่ พวมัน้อมีหน่วยสอแนมอยูุ่่า ๆ เ้าหาัวพวมันไ้ยา” นายอนหนึ่เเสวามิเห็น
“เราะรอูว่าพวมันะบุมาในืนนี้หรือไม่ ้าะส่นอ้าไปอยสอแนมว่าพวมันะยทัพมาอีรอบหรือไม่ ถ้ายทัพมาอีรอบ้าะใ้อัมีแห่อิสระพาทหารไปำนวนหนึ่วาร์ปเผา่ายและ่วิเสบียอพวมันลับมา” เพอร์สันอธิบายแผน
“อัมีแห่อิสระ?” นายอราูร์สสัย
“ท่านหมายอัมีในำนานที่สามารถวาร์ปไปไหน็ไ้ั้นรึ” นายอไนลอสแปลใ
“ใ่แล้ว พวท่านไม่สสัยหรืออย่าไรว่า้าสามารถเินทามาถึนี้ไ้อย่าไรทั้ ๆ ที่่อนหน้านี้้าอยู่ที่เมือหลว” เพอร์สันอบ ทุนล้วนพาันแปลประหลาใับายผู้นี้ เามีวามสามารถและอัมีในำนานไ้อย่าไร ำถามเหล่านี้ล้วนอยู่ในหัวอพวเา
“้าารันีเลยว่ามันมีอยู่ริ เพราะพวเรานแระ็เินทามาพร้อมับท่านเพอร์สัน” อินาฮัมร์ล่าวเสริม
“เพราะเ่นนั้นเราึไม่้อลำบาหาเราะนเสบียลับมาเพราะเพียแ่นำมันมาผ่านารวาร์ปสินะ” นายอราูร์ล่าว เพอร์สันพยัหน้าอบ
“แล้วหน่วยสอแนมอท่านือใร ้อมีวามสามารถเป็นอย่ามาึรอพ้นสายาพวอาิลินไ้” นายอไนลอสถาม
“้าาวอ้านี้แหละหน่วยสอแนม” เพอร์สันอบ “พวเ้าสสัย้ามีพลัพิสารเ่นนี้ไ้อย่าไร พวเ้าอย่าลืมว่าระูลอ้าืออะไร ้าใ้เวลาในารทลอรูปแบบพลัมามายนสามารถใ้พลัเ่นนี้ไ้” เาพูแถ ๆ
“มัน่าพิสารนเหมือนพลัอปีศาเลยแหละท่าน” นายอผู้หนึ่ที่เห็นเพอร์สันใ้พลั้าาวบอ
“ถ้ามันบุมาในอนลาืนอีรอบเราะรับมือันอย่าไร รอบนี้พวมันเอาเรื่อโยนหินและผู้ใ้ธาุมาหมหน้าั เราะรับมือับพวมันลำบา” นายออีนถาม
“้าิว่ามันะ้อใ้เล่ห์ให้เราวาเวรยามแน่นหนานไม่ล้าหลับนอน และพอถึเวลาเ้าพวมันะบุมาโมี มันรอให้ฝั่เราอ่อนำลัลและ่อยเผ็ศึในราเียว หรือถ้ามันมีารเลื่อนไหวอนลาืนริ ๆ ้า็ะรู้เรื่อา้าาวสอแนมอ้า เมื่อถึเวลานั้น้าะบอให้ทหารีระัสัาเือนอีที เพราะะนั้นพวเ้าบอให้ทหารพัผ่อนให้เ็มที่” เพอร์สันอธิบาย่อ “เพราะสถานาร์รึมือเ่นนี้้าึเรียัวอินาฮัมร์มาร่วมประุม้วย อินาฮัมร์อนนี้ท่านสร้าบัลลิสาไ้ี่เรื่อแล้ว” เาหันไปถามนแระที่นั่อยู่้า ๆ
“อนนี้สร้าไ้สี่เรื่อแล้ว” อินาฮัมร์อบ
“ท่านพอะปรับเปลี่ยนให้มันสามารถยิไ้ไลมาึ้นนถึระยะหนึ่พันเมรไ้หรือไม่ ้า้อารให้มันสามารถทำลายเรื่อยิหินอศัรูที่อยู่ไล ๆ ไ้” เพอร์สันหันไปถามอินาฮัมร์
“นั้นมันเพิ่มระยะารยิอบัลลิส้าสามเท่าเลย ้าว่ามันมีวิธีอยู่” อินาฮัมร์ล่าวพลารุ่นิถึสิ่ประิษ์
“้ามีอีอย่าที่อยาให้ท่านสร้า” เพอร์สันบอ ่อนหยิบแบบแปลนบาอย่าออมา เาาแบบเเปลนนั้นบนโ๊ะ มันือหน้าไม้ลที่เพอร์สันร่าไว้ มันมีทั้ัวลไ และวิธีารสร้า เาเยูโรสร้าอมันาโลเ่า และเยสร้ามันมาแล้วบ้าในสมัยโบรา เาึสามารถเียนแบบแปลนเ่นนี้ออมาไ้
“มันล้ายบัลลิสามาเลย” อินาฮัมร์ล่าวพลาลูบเลาัวเอ “มันทำานอย่าไร” เาถาม
“มันเรียหน้าไม้ล มันถือพพาไ้ล้ายธนู และสามารถบรรุลูธนูและยิออไปไ้สิบนั ถือว่าเอาไว้โมี้าศึไ้อย่า่อเนื่อ มันสามารถยิทะลุเราะศัรูไ้ แรีอมันรุนแรและสามารถเล็ยิไ้่ายว่าธนู ้อเสียอมันือยิไ้ไลเพียร้อยยี่สิบเมร ระยะหวัผลือหสิบเมร เราะใ้มันยิอัใส่้าศึที่ำลัปีนึ้นมาบนำเเพ และอยู่้าล่าำแพ มันะ้อเป็นประโยน์มามายแน่นอน” เพอร์สันบอ
“ท่านไ้แบบแปลนอันพิศารเ่นนี้มาาที่ใ” อินาฮัมร์ถามอย่าไร่รู้
“้าวาึ้นมาเอ ้าะอธิบายให้ฟัอีที พวเ้าัหา่าฝีมือทุนไป่วยเหลือเหล่านแระ เรา้อารพวมันในปริมามา หลัาที่สร้าออมาไ้สัสิบอัน้าะพานายอไปสอนวิธีใ้และารั้บวน ัยนะรั้่อไป้อเป็นอเรา เอาละเเยย้ายรีบไปัารโย่วน” เพอร์สันร้อสั่าร
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น