ไม่เหลืออะไรอีกแล้ว

นับตั้งแต่วันนั้นที่ความสัมพันธ์ระหว่างเราเริ่มเปลี่ยนแปลงไป
ความสัมพันธ์ระหว่างเรานั้นไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว
เสียเพื่อนคนเดียวไม่พอทำให้เราสูญเสียเพื่อนไปทีเดียวทั้งสองคนเลย
เหมือนกับความทรงจำที่ข่มขื่นระทมทุกข์ในอดีตหวนกลับมาอีกครั้ง

ถึงวันที่ฉันต้องอยู่คนเดียว
ฉันเป็นคนอ่อนไหวเกินไป
จึงมีโรคที่หายไม่ขาดเสียที
คือ โรคที่ขาดใครมาอยู่ข้างๆกันไม่ได้
มันจะเริ่มกำเริบทุกครั้งที่ต้องอยู่คนเดียว
โรคนี้ทำให้ฉันไปไหนมาไหนคนเดียวไม่ได้
ขนาดกินข้าว ถ้าไม่มีใครนั่งกินด้วย ฉันจะไม่สามารถกินอะไรได้เลย
ต้องหอบกลับไปกินข้าวหน้าจอหนังเท่านั้น เพราะอย่างน้อยฉันก็ไม่ได้อยู่คนเดียว

ฉันทำอะไรไม่ได้ที่จะให้เพื่อนย้อนกลับมาหาฉันอีกครั้ง
นอกจากได้แต่ปล่อยให้เรื่องราวจบสิ้นลงในวันสุดท้ายของการศึกษา
วันที่พวกเราจะไม่ต้องพบกันอีก เพราะต่างแยกย้ายไปตามทางของแต่ละคน
หากเราได้พบกันอีกครั้ง จะด้วยโชคชะตาหรือเวรกรรมก็แล้วแต่
ตราบใดที่เราอยู่ใต้ฟ้าเดียวกัน ฉันก็จะมองเธอเป็นคนใหม่เหมือนกับวันแรกที่ฉันเจอเธอนั่นแหละ

วันแรกที่เราเจอกันเป็นความประทับใจที่ไม่มีวันลืม
นานวันเข้ายิ่งเราสนิทกันมากเท่าไหร่ เราก็เล่นกันมากขึ้นเท่านั้น
ความรู้สึกที่เอ่อล้นมากขึ้นทุกวันๆ ทำให้ฉันกักเก็บอาการไว้ไม่อยู่
ได้แต่ทำอะไรที่ไม่ทันคิดโดยที่ไม่รู้ตัว ยิ่งเวลาทะเลาะกัน เรายิ่งเรียกร้องให้เธอมองมาหากัน
เราหวั่นไหวมากขึ้นทุกทึที่เธออยู่ข้างๆ เพ้อคิดถึงเขาไปอยู่ข้างเดียว
แต่ความสุขเล็กๆก็ดำเนินอยู่ได้ไม่นานนัก
เพราะเขาไม่ได้สนิทกับเราแค่คนเดียว ยังมีเพื่อนๆอีกหลายคนที่เขาก็สนิทด้วยเช่นกัน
สิ่งที่เขาทำกับฉัน เขาก็ทำกับเพื่อนๆคนอื่นเหมือนกัน
เพื่อนๆคนอื่นอาจไม่คิดอะไรมาก นอกจากเพื่อนกัน
แต่สำหรับเรา เราคิดเกินไปกว่านั้น เพราะเธอเป็นผู้ชายคนแรกที่เรารู้จัก (รู้จักมาแต่เพื่อนผู้หญิง)
เราอดเศร้าไม่ได้ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี
นานวันเข้า เราก็ไม่คิดอะไรมากอีกแล้ว เพราะคิดไปก็ไม่ทำให้อะไรมันดีขึ้น
แล้วเราก็เป็นเพื่อนสนิทกัน กับเพื่อนอีกคนด้วย
พวกเรามักไปไหนมาไหนด้วยกัน
จนมีบางอย่างที่เราเริ่มรู้สึกสังหรณ์ใจอะไรไม่ค่อยดี
คือ เขามักจะอยู่กับเพื่อนของเราอีกคนหนึ่งบ่อยๆ
นานวัน เราก็เริ่มรู้สึกห่างเหินไปจนถูกทอดทิ้ง
แล้วความรู้สึกเช่นนั้นมันก็ถูกเปิดเผย
เมื่อเพื่อนอีกคนเขาแสดงท่าทีออกมาอย่างโจ่งแจ้งให้เห็นชัดว่าเธอทิ้งเราแน่ๆ
โดยที่เขาก็ไม่รู้เรื่องราวอะไรเลย เขากำลังโดนหว่านล้อมอะไรบางอย่างด้วยคำหวาน
พอเราแสดงท่าทีที่ทนไม่ไหวกับพฤติกรรมของเพื่อนคนนี้
แทนที่เธอจะมาขอโทษแล้วเราพอที่จะให้อภัยได้ (ถึงจะไม่สมควรแล้วก็เถอะ)
เธอกลับไปเป่าหูอะไรบางอย่างให้เขารับรู้เรื่องราวในทางตรงกันข้ามของเรา
ทั้งๆที่เราแทบจะไม่เคยมีเรื่องกับใคร แต่เธอสามารถทำให้เขาเกลียดเราได้ในพริบตา
เพราะเธอเป็นคนที่โน้มน้าวใจเก่งมาก
ด้วยพฤติกรรมอย่างนี้ของเธอทำให้ไม่มีเพื่อน(ผู้หญิง)คนไหนอยากสนืทด้วย
เธอมักจะทำดีแต่เฉพาะเพื่อนผู้ชาย เพราะเธอชอบเรียกร้องความเห็นใจสุดๆ
เพื่อนเราก็โดนเธอทำมาหลายคนแล้ว
และเราก็กำลังเป็นเหยื่อของเธอ ทั้งๆที่เราก็ไว้ใจเธอมากที่สุด
เธอเป็นเพื่อนที่เราคิดว่าดี เพราะเธอทั้งเก่งและนิสัยดี(?)
พวกเราก็เป็นเพื่อนที่ดีต่อกันมา แต่เธอกลับมาหักหลังเราได้เนี่ย
แล้วฉันยังควรยกโทษให้เธออีกดีมั้ย?
จากที่เธอทำกับเรา มันทำให้เราน้ำตาตกใน
ให้เราเสียความรักจากเขายังดีกว่าให้มาถูกเธอหักหลังอย่างนี้

ถึงแม้ว่าเราจะคุยกันเหมือนเดิม
แต่มันก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป มีบางอย่างที่ขาดหายไปคือความคุ้นเคย
เรากลายเป็นคนแปลกหน้าของกันและกัน โดยเฉพาะเขา
ผู้หญิงร้ายลึกคนนี้ ทำเป็นเหมือนไม่อะไรเกิดขึ้น
สำหรับผู้ชายอีกคน กลับเปลี่ยนแปลงไปอย่างสิ้นเชิง