ต้อนรับวันแม่ด้วยอารมณ์เปลี่ยวเหงา

ถึงเวลาหมดสนุกแล้วสิ!!!
ก็เรื่องราวมาถึงคราวอวสานแล้วหนิ
จากที่ลืมตัวทำอะไรบางอย่างที่ไม่คาดฝันไป จนทำให้เรื่องมันวุ่นวาย
เหมือนกับแกว่งเท้าหาเสื้ยนซ่ะจริงๆ อยู่นิ่งๆเงียบๆไม่ว่าดี ดันหาเหาใส่หัว
แล้วผลรับที่เกิดขึ้นก็ตอบสนองกรรมที่ได้ก่อเอาไว้ จึงไม่เหลืออะไรอีกแล้ว
แล้วเราก็ได้เคลียร์เรียบร้อยแล้ว สิ้นสุดลงเสียทีื
เพียงแต่ต้องลืมเรื่องราวความทรงจำดีดีที่เคยมีกันมา
ลืมว่าเราเคยเป็นเพื่อนกัน ถือซ่ะว่าเราเป็นคนไม่ีรู้จักกันล่ะกัน
ในเมื่อตอนนี้มันก็เป็นอย่างนั้น มิตรภาพที่สูญหายไปตามกาลเวลา
ถึงรู้อยู่แล้วว่าต้องเป็นอย่างนี้ แต่ก็ทำใจไม่ได้ เราคงต้องตัดขาดกันอย่างสิ้นเชิง
ตลอดเวลาที่ผ่านมา เราดีใจมากที่เคยได้รู้จักเพื่อนที่ดีอย่างนี้ สนุกมากจริงๆ
อีกหน่อยเราก็คงลืมกันและกันแล้วล่ะ หลังจากที่จบไป
น้ำตามาพร้อมกับรอยยิ้ม เราจะยิ้มเพื่อวันข้างหน้าที่สดใส
ตราบใดที่เรายังอยู่ใต้ฟ้าเดียวกัน เรามาตามหาเราที่เป็นคนใหม่ของกันและกันเถอะนะ

รู้อยู่แล้วล่ะว่าบทสรุปตอนจบมันต้องลงเอยอย่างนี้
ขึ้นต้นอย่างประทับใจ จบด้วยน้ำตาและตราบาป เป็นอย่างนี้เสียทุกครั้ง
ถึงไม่อยากให้มันจบยังไงล่ะ อยากให้ชีวิตมีแต่การเริ่มต้นเพราะมันย่อมสวยงามเสมอ
แต่บางทีมันก็ไม่ได้เป็นไปอย่างที่คาดคิดหรอก เริ่มต้นอับเฉาแต่ปลายทางกลับรุ่งโรจน์
ชีวิตคนมันก็ไม่แน่ไม่นอน ฉะนั้นอย่าเอาอะไรกับมันมาก
ชีวิตมีขึ้นได้ก็ย่อมมีลง ถึงตอนนี้มันยังคงโงหัวไม่ขึ้นก็ตาม
แต่สักวัน เราจะเป็นคนใหม่ เพื่อให้บทสรุปมีแต่รอยยิ้มและเสียงหัวเราะ
หรือยิ้มจนหลั่งน้ำตาออกมาเป็นคริสตัล
ถึงจะเจ็บปวดมามากพอถมเถอยู่แล้ว
แต่มันก็คุ้มค่ากับการเฝ้ารอ...ความสุข

หัวเราะเพียงชั่วข้ามคืนพอตื่นขึ้นมาน้ำตาอาบแก้มจนเปียกหมอนไปหมด
ถึงจะไม่มีใครที่อยู่ข้างๆอีกแล้ว แต่เราก็ยังมีมาม้าที่ยังอยู่เคียงข้างเสมอ
เป็นทั้งคุณแม่ที่แสนดี ไม่ว่าเราจะเป็นอย่างไรแม่ก็้เป็นหลักให้เราเสมอ
เป็นทั้งเพื่อนที่ไม่มีวันทอดทิ้งเรา เข้าใจเราแทบทุกอย่าง

เรื่องราวที่เกิดขึ้นมาทั้งหมด ทั้งสุข ทุกข์ เศร้า หัวเราะ ร้องไห้
เป็นบทเรียนสอนเราเสมอ...กล้าที่จะลุกขึ้นมาเผชิญกับความท้าทาย
ที่ยั่วโมโหให้เราโกรธ ต้องเข้มแข็งไม่ยอมแพ้ต่อโชคชะตาตัวเอง
และทุกๆวันจะสวยงาม แม่เราเฝ้ารอวันนั้นแหละ

จากนี้ไปจะเข้าสู่พิธีการแล้ว
ถึงเราคงไม่กล้าพอที่จะบอกรักแม่ในวันนี้
ไม่กล้าพอที่จะซื้อของอะไรให้เป็นพิเศษ
แล้วยังมีเรื่องที่ไม่น่าให้อภัยอีก
อย่างเวลาที่เราไม่พอใจกับตัวเองมักจะไปโทษแม่
ที่เลี้ยงดูฟูมฟักเราราวกับไข่ในหินที่อยู่ในกรงทอง
พอมันฟักตัวออกมาเราก็แทบไม่ได้เจอกับโลกภายนอกเลย
อารมณ์นั้นทำให้เราเกลียดแม่มากๆ ยังดีที่เราไม่แสดงออก
คิดอะไรก็มักเก็บไว้ในใจ จึงไม่ค่อยมีครล่วงรู้ความคิดอันแสนเจ็บปวดรวดร้าวของเรา
ถึงเราจะทำตัวเสแสร้งไปอย่างนั้น
แต่เราก็รักแม่อยู่แล้วในทุกๆวัน
ด้วยภาษาใดใดก็ตามสื่อความได้ไม่ดีเท่ากอดนี้
ถ้าอย่างนั้น ทุกๆวันของเราก็เป็นวันแม่สิ
ก็เรากอดแม่ทุกวัน ก็อย่างนี้แหละปากกับใจไม่ตรงกัน (อิ อิ)

วันแม่ปีนี้ก็ยังรักแม่ไม่เปลี่ยนแปลง
สำหรับของขวัญก็ไม่มีอะไรจะให้หรอก
แต่ขอสัญญาว่าจะเติบโตอย่างเข้มแข็งให้ได้

ต้อนรับวันแม่ด้วยอารมณ์เปลี่ยวเหงา

ความคิดเห็น