กว่าจะมาเป็นเครื่องสำอางแร่ธาตุ
แร่ธาตุจัดเป็นสารประกอบทางเคมีที่เติมลงไปเพื่อเพิ่มประโยชน์แก่เครื่องสำอาง เช่นเดียวกับการเติมกรดผลไม้ซึ่งสกัดมาจากพืช โดยแร่ธาตุที่ใช้อาจมาจากก้อนแร่โดยตรง เช่น ทองคำ กำมะถัน หรือสกัดจาก หิน เปลือกหอย โคลน ดินสอพอง น้ำแร่ และอาจพบในพืช เช่น สาหร่ายทะเล ก็ได้ โดยนำวัตถุดิบเหล่านี้มาผ่านกรรมวิธีให้เป็นผงแป้ง (Powder) ก่อนจะนำไปผสมกับตัวทำละลาย เว้นน้ำแร่ซึ่งอาจใช้เป็นตัวทำละลายได้โดยตรง
ส่วน Mineral Oil ซึ่งฟังชื่อแล้วอาจเข้าใจว่าเป็นแร่ธาตุนั้น ไม่ได้จัดอยู่ในกลุ่มแร่ธาตุ แต่เป็นสารสกัดจากการทำน้ำมันปิโตรเลียม มีชื่อเรียกที่คุ้นกันว่า Petrolatum หรือ Petroleum Jelly นิยมนำมาใช้ในเครื่องสำอางเพื่อช่วยให้ผิวชุ่มชื้น แต่เนื่องจากเจลชนิดนี้ทำหน้าที่เหมือนฟิล์มเคลือบผิวและปิดกั้นการถ่ายเทของน้ำ อากาศและเหงื่อ หากใช้เป็นเวลานานก็จะทำให้ผิวแห้งกร้านง่ายขึ้นได้
วิวัฒนาการสร้างสวยด้วยแร่ธาตุ
ในอดีต แร่ธาตุถูกใช้เพื่อเพิ่มคุณสมบัติในการปกป้องผิวจากภายนอก เช่น ใช้ไททาเนียมไดออกไซด์ (Titanium dioxide) หรือ ซิงค์ออกไซด์ (Zinc oxide) ปกปิดริ้วรอยและป้องกันแดด แต่ด้วยกระบวนการผลิตในปัจจุบันที่สามารถย่อขนาดแร่ธาตุให้เล็กถึงระดับโมเลกุล จนซึมสู่ผิวชั้นหนังแท้ แร่ ธาตุในเครื่องสำอางจึงกลายเป็นผู้ช่วยในการบำรุงผิวอีกทางหนึ่ง และการผลิตเครื่องสำอางแร่ธาตุล้วน เรียกว่า Pure Mineral Cosmetic ทำจากแร่ธาตุบดละเอียด หรือนำวัตถุดิบจากธรรมชาติที่อุดมด้วยแร่ธาตุ เช่น น้ำแร่ โคลน มาผ่านกระบวนการปลอดเชื้อ โดยไม่มีส่วนผสมอื่นเจือปน จึงไม่ก่อให้เกิดการระคายเคือง และมีอายุยาวนานถึง 2 เท่าเมื่อเทียบกับเครื่องสำอางทั่วไป จึงเหมาะกับผู้มีผิวแพ้ง่ายและต้องการดูแลผิวพรรณโดยใช้ของที่มาจากธรรมชาติ
ที่มา นิตยสาร Health & Cuisine
ความคิดเห็น