ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2
\"ใช้ไม่ได้ ไปแก้มาใหม่!\"
ชยานนท์โยนแฟ้มลงบนโต๊ะ คำกล่าวของชายหนุ่มส่งผลให้เลขาสาวหน้าสลดลงทันที นี่เป็นครั้งที่ 3 แล้วที่ชายหนุ่มสั่งให้แก้รายงานการประชุมที่หญิงสาวนำมาส่ง
\"คะ..ค่ะ\" เลขาสาวละล่ำละลักรับคำก่อนรีบออกไปจากห้องทำงานของเจ้านาย
\"เป็นไงบ้าง?\" ทันทีที่โสรยาออกมาจากห้องรองประธานเพื่อนร่วมงานสาวก็เอ่ยปากถามทันที
\"ยังไม่ผ่าน โดนสั่งให้ไปแก้มาใหม่อีกแล้ว ครั้งที่ 3 แล้วนะ\" เธอตอบอย่างหดหู่ \"พักนี้คุณชยานนท์อารมณ์เสียทุกวันเลย ใครๆก็เข้าหน้าไม่ติด\"
\"นั่นสิ เมื่อเช้านายกิตติก็โดนไล่ตะเพิดออกจากจากห้องทำงานแทบไม่ทันแน่ะ\"
\"เอ๊ะ จริงน่ะ ไปทำอะไรเข้าล่ะ\"
\"ก็เอาบัญชีรายรับรายจ่ายประจำเดือนไปส่งแล้วพี่แกดันหยิบไปให้ผิดเดือนน่ะสิ คุณชยานนท์น่ะนะโวยแหลกเลยล่ะ ไม่รู้ไปกินรังแตนมาจากไหน\"
\"ก็คงไม่พ้นเรื่องเดิมๆน่ะแหล่ะ พวกข่าวคาวเรื่องชู้สาวน่ะ\" โสรยากระซิบเสียงค่อยแต่ไม่วายที่คนที่ยืนอยู่เบื้องหลังได้ยินเข้า
\"ฮะ..แฮ่ม!\"
\"ว๊าย! ท่านประธาน\" โสรยากับเพื่อนสาวตกใจหน้าซีดเมื่อไม่คาดคิดว่าประธานบริษัทมายืนอยู่ข้างหลังพวกตนตั้งแต่เมื่อไหร่
\"ว่างนักหรือไงถึงมาจับกลุ่มนินทาเจ้านายนะฮึ!\" ทศพักตร์เอ็ดลูกจ้างสาว มาถึงไม่ทันไรก็เจอเรื่องน่าปวดหัวแต่เช้า
\"ขะ..ขอโทษค่ะ\" กล่าวขอโทษขอโพยแทบจะพร้อมเพรียงกันก่อนจะสลายตัวแยกย้ายไปทำงานทางใครทางมัน
\"เฮ้อ..เจ้านนท์ก็เหมือนกัน นิสัยเจ้าอารมณ์ ใจร้อน วู่วาม แก้ไม่หายซักที\" บ่นถึงลูกชายก่อนเดินเลยไปยังห้องของตัวเองเพื่อเริ่มทำงาน
อีกฟากหนึ่งของประตู ชยานนท์นั่งหัวเสียอยู่บนเก้าอี้บุนวมตัวนุ่ม หยิบปฏิทินตั้งโต๊ะขึ้นดูเสร็จก็ปาทิ้งอย่างไม่ใยดี ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนตัดสินใจหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดหมายเลขที่ต้องการ
ตรู๊ด..ตรู๊ด..ตรู๊ด...
\"ฮัลโหล?\" เสียงปลายสายตอบรับ
\"นี่กูเองนะ\" ชยานนท์ตอบกลับไป
\"กูไหนวะ? ปกติที่โทรมาก็มีหลายกู\"
\"ไม่ต้องมากวนตี-เลยนะมึง นี่กูชยานนท์โว้ย!!\"
\"อ้อ! ไอ้นนท์ ก็น่าจะบอกตั้งแต่แรก กูเองๆจะไปรู้ได้ไงวะว่ากูไหน\"
\"ไอ้เชษ! กูกำลังอารมณ์เสียนะโว้ยอย่ามายั่วโมโห แล้วเบอร์กูมึงก็รู้ทำไมไม่รู้จักเมมวะ!!\"
\"ขี้เกียจว่ะ\" เชษฐาตอบอย่างขอไปทีหลังจากชูโทรศัพท์ให้ห่างจากหูเพราะเสียงเกรี้ยวกราดของเพื่อนที่ส่งผ่านออกมา \"แล้วโทษทีเหอะ กูจะไปตรัสรู้ได้ไงวะว่ามึงกำลังอารมณ์เสียหรือขึ้นสวรรค์-ลงนรกที่ไหน ไม่ได้ไปยืนอยู่ข้างๆมึงซักหน่อย\"
\"ไอ้..!!\" ชยานนท์กัดฟันครางอย่างเหลืออด โทรศัพท์แทบจะแหลกคามือ ถ้าไม่ใช่ว่าอีกฝ่ายเป็นเพื่อนรักกันมาตั้งแต่เด็กเขาคงตามไปบีบคอถึงที่แล้ว
เชษฐาก็เช่นกัน ถ้าเขากับชยานนท์ไม่ใช่เพื่อนรักกันล่ะก็คงไม่กล้าไปแหย่หนวดเสือแบบนี้หรอก \"เออๆ โทษทีว่ะ กูไม่กวนตี-มึงและ ตกลงที่โทรมามีอะไรวะ? แล้วอารมณ์เสียเรื่องอะไร?\"
ชายหนุ่มปรับอารมณ์ให้เป็นปกติ ถึงเขาจะเป็นคนอารมณ์ร้าย ขี้โมโห แต่เขาก็สามารถควบคุมสติตนเองได้ดีอยู่เสมอ \"ตั้งแต่วันที่ 28 เดือนนี้มึงว่างเปล่าวะ?\"
\"28 หรอ? อืม..ก็ไม่มีธุระอะไรนะ ทำไมวะ\"
\"จะชวนไปเที่ยว\"
\"หา? อะไรนะ!?\"
\"กูบอกว่าจะชวนไปเที่ยว ไปพัทยาก็ได้ กูมีบ้านพักตากอากาศที่นั่น กะจะลางานไปเที่ยวซัก 1 อาทิตย์แล้วค่อยกลับ\"
\"เฮ้ย! เดี๋ยวๆ ไหนบอกว่าอารมณ์เสียไง แล้วนึกยังไงวะถึงชวนไปเที่ยว อีกอย่างวันที่ 28 มันวันแต่งงานไม่ใช่หรอ?\"
\"ก็เออน่ะสิ กูถึงไม่อยากอยู่ไง ไม่อยากเห็นภาพบาดตา ไม่อยากเจอหน้าผู้หญิงนั่น!!\"
\"ยังไงเขาก็เป็นแม่เลี้ยงมึงนะโว้ย\"
\"หุบปากไปเลย! กูไม่นับถือผู้หญิงพรรค์นั้นเป็นแม่เลี้ยงหรอกโว้ย!!\"
\"เออ..เรื่องของมึง แล้วที่จะไปเที่ยวเนี่ยก็แสดงว่ามึงจะหลบหน้าแม่..เอ้ย! ผู้หญิงคนนั้นนี่หว่า อย่างนี้มันไม่เรียกว่าขี้ขลาดหรอวะ\"
ชยานนท์หัวเราะในลำคอ \"เค๊าเรียกว่าถอยเพื่อตั้งหลักต่างหากล่ะ ระหว่างอยู่ที่พัทยากูก็จะหาทางคิดกำจัดยัยแม่ลูกคู่นั้นไปด้วย ฉันไม่ปล่อยให้พวกมันเสวยสุขอยู่ในบ้านได้เกิน 1 อาทิตย์หรอก\"
\"มึงจะทำอะไรได้วะ พ่อ-มึ-งจะยอมเร้อ\"
\"คอยดูต่อไปก็แล้วกัน\"
+ + + + + + + + + + + + + + + + +
การแต่งงานถูกจัดขึ้นอย่างเรียบง่ายในบ้านของฝ่ายชาย ช่วงเช้าเป็นการทำบุญตักบาตรที่หน้าบ้าน ส่วนตอนสายก็เริ่มพิธีรดน้ำสังฆ์และมีการเชิญเจ้าหน้าที่เขตมาร่วมเป็นสักขีพยานในการจัดทะเบียนสมรส จากนั้นช่วงเย็นก็จะมีงานเลี้ยงบุฟเฟต์ แขกเหลื่อที่มาล้วนแต่ก็สนิทชิดเชื้อแทบทั้งสิ้น
\"เจ้าสาวสวยนะคะ\" คุณหญิงสิริมา หนึ่งในแขกผู้ร่วมงานซึ่งมีศักดิ์เป็นลูกพี่ลูกน้องกับทศพักตร์กล่าวชมเจ้าสาวที่ยืนอยู่เคียงข้างเจ้าบ่าว ทุกคนในงานใครๆก็ต่างเห็นพ้องต้องกันว่าคู่นี้สมกันอย่างกับกิ่งทองใบหยก
\"ขอบคุณค่ะ\" สุนีย์พนมมือไหว้รับคำชม
\"ไม่ทราบว่าเด็กหนุ่มที่ยืนอยู่ทางนั้นคือลูกชายหรอครับ\" ชายหนุ่มที่ยืนเคียงคุณหญิงคนดังกล่าวเอ่ยถาม
\"ใช่ค่ะ ลูกชายแท้ๆหัวแก้วหัวแหวนเลยล่ะค่ะ\"
\"หน้าตาสะสวยเหมือนแม่นะคะ ผิวพรรณก็ดี พอแต่งชุดทักซิโด้ก็หล่อไปอีกแบบ น่าเสียดายนะคะถ้าเป็นผู้หญิงล่ะก็คงเนื้อหอมน่าดู\"
\"แหม..ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกค่ะ\" สุนีย์ยิ้มรับ
หญิงสาวนึกถึงคำพูดของคุณหญิงสิริมาก็พลันคิดในใจว่าอย่าไปพูดแบบนี้ให้เจ้าตัวฟังเชียวล่ะ ไม่งั้นโวยแหลกแน่ ก็ลูกชายของเธอน่ะอยากเกิดมาเป็นแบบนี้ซะที่ไหนกันล่ะ ทั้งออกกำลังกาย เพิ่มกล้ามเนื้อ เล่นกีฬาสารพัดก็แล้ว รูปร่างก็ยังเหมือนผู้หญิง นี่ท่าสงสัยเชื้อแม่จะแรงน่าดู
\"ตาเจ! มากราบคุณหญิงสิริมาหน่อยสิลูก\" สุนีย์เรียกลูกชายที่ยืนช่วยงานเด็กรับใช้อยู่ไม่ไกล
จิรายุทธเดินเข้ามาหาพลางพนมมือไหว้อย่างมีมารยาท \"สวัสดีครับคุณหญิง\"
\"ไหว้พระเถอะจ้ะ เรียกป้าก็ได้ ยังไงเราก็จะเกี่ยวดองเป็นญาติกันอยู่แล้ว ไม่ต้องเรียกคุณหยงคุณหญิงอะไรนั่นหรอก มันดูไม่เป็นกันเองน่ะ\"
\"ครับ คุณป้า\"
\"แหม..ยิ่งดูใกล้ๆก็ยิ่งดูดีนะเนี่ย\" เธอเอ่ยชม \"อ้อ! จริงสิ นี่ตาสิทธิ์ลูกชายป้าเพิ่งกลับมาจากออสเตรเลีย อายุมากกว่าเจ 4 ปีนะ รู้จักกันไว้สิ\"
\"ยินทีที่ได้รู้จักครับ\" ชายหนุ่มร่างสูงยิ้มกว้าง ยื่นมือออกไปหมายเชคแฮนด์แต่ก็ต้องเก้อเมื่ออีกฝ่ายพนมมือไหว้แบบประเพณีไทย ทำให้เปลี่ยนกลับมารับไหว้แทบไม่ทัน
\"สวัสดีครับ\"
\"เราเรียนอยู่ปี 4 แล้วใช่มั้ย? อีกไม่นานก็จะจบแล้วนี่ ถ้ามีอะไรไม่เข้าใจก็ถามพี่เค๊าได้นะ พึ่งจะเรียนจบปริญญาโทมาหมาดๆนี่เอง\" คุณหญิงบอกอย่างหวังดี
\"ไม่รบกวนขนาดนั้นหรอกครับ\" จิรายุทธบอกอย่างสุภาพ
\"ไม่รบกวนหรอก ฉันยินดี\" ศักดิ์สิทธิ์ชิงตอบซะเองพลางยกมือขึ้นแตะไหล่ร่างบางอย่างถือสิทธิ์
จิรายุทธเหล่มองมือชายหนุ่มที่วางบนบ่าแต่ไม่ได้ว่าอะไร จนเจ้าตัวรู้ตัวถึงได้ชักมือกลับอย่างไม่ค่อยจะเต็มใจนัก
\"ผมคงต้องขอตัวไปดูงานทางโน้นก่อนนะครับ ไม่มีคนดูแลเดี๋ยวจะมีอะไรผิดพลาด\" จิรายุทธเอ่ยขอตัวก่อนจะไหว้ลาผู้สูงวัยกว่าทั้งสอง
\"ฉันไปช่วยนะ\" ศักดิ์สิทธิ์รีบเสนอตัวก่อนที่ร่างบางจะหันไป
\"อย่าเลยครับ งานในครัวมันวุ่นวายไม่เหมาะกับคุณหรอก อีกอย่างพวกคนงานจะทำงานกันไม่สะดวกด้วย\" แม้ไม่ได้พูดออกมาตรงๆแต่สายตาที่บอกเป็นนัยๆว่า \'ไม่ต้องมา เกะกะ!\' ก็ทำให้ร่างสูงล้มเลิกความตั้งใจ
\"งั้น..ก็ได้\"
แล้วร่างบางก็เดินจากไปโดยมีสายตาของชายหนุ่มมองตามอย่างไม่ละสายตา
\"ท้าทายไม่ใช่เล่น อย่างงี้สิถึงจะน่าสนใจ\"
\"เมื่อกี๊เราว่าอะไรนะ?\" คุณหญิงสิริมาเอ่ยถามลูกชายเมื่อได้ยินคำกล่าวไม่ชัด
\"เอ่อ..ผมพูดว่าเด็กคนนี้ดูน่าสนใจ หน่วยก้านไม่เลว กิริยามารยาทก็ดีน่ะครับ\" ชายหนุ่มเอาตัวรอดไปได้อย่างลื่นไหล
\"แม่เองก็เห็นด้วย ยังนึกอยากได้มาเป็นลูกชายอีกซักคนเลย\"
ชายหนุ่มลอบยิ้ม ถ้าเขาบอกแม่ว่าตนไม่อยากได้จิรายุทธเป็นน้องชายแต่อยากได้มาเป็นลูกสะใภ้ให้แม่ แกจะช๊อคขนาดไหนนะ
ชยานนท์โยนแฟ้มลงบนโต๊ะ คำกล่าวของชายหนุ่มส่งผลให้เลขาสาวหน้าสลดลงทันที นี่เป็นครั้งที่ 3 แล้วที่ชายหนุ่มสั่งให้แก้รายงานการประชุมที่หญิงสาวนำมาส่ง
\"คะ..ค่ะ\" เลขาสาวละล่ำละลักรับคำก่อนรีบออกไปจากห้องทำงานของเจ้านาย
\"เป็นไงบ้าง?\" ทันทีที่โสรยาออกมาจากห้องรองประธานเพื่อนร่วมงานสาวก็เอ่ยปากถามทันที
\"ยังไม่ผ่าน โดนสั่งให้ไปแก้มาใหม่อีกแล้ว ครั้งที่ 3 แล้วนะ\" เธอตอบอย่างหดหู่ \"พักนี้คุณชยานนท์อารมณ์เสียทุกวันเลย ใครๆก็เข้าหน้าไม่ติด\"
\"นั่นสิ เมื่อเช้านายกิตติก็โดนไล่ตะเพิดออกจากจากห้องทำงานแทบไม่ทันแน่ะ\"
\"เอ๊ะ จริงน่ะ ไปทำอะไรเข้าล่ะ\"
\"ก็เอาบัญชีรายรับรายจ่ายประจำเดือนไปส่งแล้วพี่แกดันหยิบไปให้ผิดเดือนน่ะสิ คุณชยานนท์น่ะนะโวยแหลกเลยล่ะ ไม่รู้ไปกินรังแตนมาจากไหน\"
\"ก็คงไม่พ้นเรื่องเดิมๆน่ะแหล่ะ พวกข่าวคาวเรื่องชู้สาวน่ะ\" โสรยากระซิบเสียงค่อยแต่ไม่วายที่คนที่ยืนอยู่เบื้องหลังได้ยินเข้า
\"ฮะ..แฮ่ม!\"
\"ว๊าย! ท่านประธาน\" โสรยากับเพื่อนสาวตกใจหน้าซีดเมื่อไม่คาดคิดว่าประธานบริษัทมายืนอยู่ข้างหลังพวกตนตั้งแต่เมื่อไหร่
\"ว่างนักหรือไงถึงมาจับกลุ่มนินทาเจ้านายนะฮึ!\" ทศพักตร์เอ็ดลูกจ้างสาว มาถึงไม่ทันไรก็เจอเรื่องน่าปวดหัวแต่เช้า
\"ขะ..ขอโทษค่ะ\" กล่าวขอโทษขอโพยแทบจะพร้อมเพรียงกันก่อนจะสลายตัวแยกย้ายไปทำงานทางใครทางมัน
\"เฮ้อ..เจ้านนท์ก็เหมือนกัน นิสัยเจ้าอารมณ์ ใจร้อน วู่วาม แก้ไม่หายซักที\" บ่นถึงลูกชายก่อนเดินเลยไปยังห้องของตัวเองเพื่อเริ่มทำงาน
อีกฟากหนึ่งของประตู ชยานนท์นั่งหัวเสียอยู่บนเก้าอี้บุนวมตัวนุ่ม หยิบปฏิทินตั้งโต๊ะขึ้นดูเสร็จก็ปาทิ้งอย่างไม่ใยดี ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนตัดสินใจหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดหมายเลขที่ต้องการ
ตรู๊ด..ตรู๊ด..ตรู๊ด...
\"ฮัลโหล?\" เสียงปลายสายตอบรับ
\"นี่กูเองนะ\" ชยานนท์ตอบกลับไป
\"กูไหนวะ? ปกติที่โทรมาก็มีหลายกู\"
\"ไม่ต้องมากวนตี-เลยนะมึง นี่กูชยานนท์โว้ย!!\"
\"อ้อ! ไอ้นนท์ ก็น่าจะบอกตั้งแต่แรก กูเองๆจะไปรู้ได้ไงวะว่ากูไหน\"
\"ไอ้เชษ! กูกำลังอารมณ์เสียนะโว้ยอย่ามายั่วโมโห แล้วเบอร์กูมึงก็รู้ทำไมไม่รู้จักเมมวะ!!\"
\"ขี้เกียจว่ะ\" เชษฐาตอบอย่างขอไปทีหลังจากชูโทรศัพท์ให้ห่างจากหูเพราะเสียงเกรี้ยวกราดของเพื่อนที่ส่งผ่านออกมา \"แล้วโทษทีเหอะ กูจะไปตรัสรู้ได้ไงวะว่ามึงกำลังอารมณ์เสียหรือขึ้นสวรรค์-ลงนรกที่ไหน ไม่ได้ไปยืนอยู่ข้างๆมึงซักหน่อย\"
\"ไอ้..!!\" ชยานนท์กัดฟันครางอย่างเหลืออด โทรศัพท์แทบจะแหลกคามือ ถ้าไม่ใช่ว่าอีกฝ่ายเป็นเพื่อนรักกันมาตั้งแต่เด็กเขาคงตามไปบีบคอถึงที่แล้ว
เชษฐาก็เช่นกัน ถ้าเขากับชยานนท์ไม่ใช่เพื่อนรักกันล่ะก็คงไม่กล้าไปแหย่หนวดเสือแบบนี้หรอก \"เออๆ โทษทีว่ะ กูไม่กวนตี-มึงและ ตกลงที่โทรมามีอะไรวะ? แล้วอารมณ์เสียเรื่องอะไร?\"
ชายหนุ่มปรับอารมณ์ให้เป็นปกติ ถึงเขาจะเป็นคนอารมณ์ร้าย ขี้โมโห แต่เขาก็สามารถควบคุมสติตนเองได้ดีอยู่เสมอ \"ตั้งแต่วันที่ 28 เดือนนี้มึงว่างเปล่าวะ?\"
\"28 หรอ? อืม..ก็ไม่มีธุระอะไรนะ ทำไมวะ\"
\"จะชวนไปเที่ยว\"
\"หา? อะไรนะ!?\"
\"กูบอกว่าจะชวนไปเที่ยว ไปพัทยาก็ได้ กูมีบ้านพักตากอากาศที่นั่น กะจะลางานไปเที่ยวซัก 1 อาทิตย์แล้วค่อยกลับ\"
\"เฮ้ย! เดี๋ยวๆ ไหนบอกว่าอารมณ์เสียไง แล้วนึกยังไงวะถึงชวนไปเที่ยว อีกอย่างวันที่ 28 มันวันแต่งงานไม่ใช่หรอ?\"
\"ก็เออน่ะสิ กูถึงไม่อยากอยู่ไง ไม่อยากเห็นภาพบาดตา ไม่อยากเจอหน้าผู้หญิงนั่น!!\"
\"ยังไงเขาก็เป็นแม่เลี้ยงมึงนะโว้ย\"
\"หุบปากไปเลย! กูไม่นับถือผู้หญิงพรรค์นั้นเป็นแม่เลี้ยงหรอกโว้ย!!\"
\"เออ..เรื่องของมึง แล้วที่จะไปเที่ยวเนี่ยก็แสดงว่ามึงจะหลบหน้าแม่..เอ้ย! ผู้หญิงคนนั้นนี่หว่า อย่างนี้มันไม่เรียกว่าขี้ขลาดหรอวะ\"
ชยานนท์หัวเราะในลำคอ \"เค๊าเรียกว่าถอยเพื่อตั้งหลักต่างหากล่ะ ระหว่างอยู่ที่พัทยากูก็จะหาทางคิดกำจัดยัยแม่ลูกคู่นั้นไปด้วย ฉันไม่ปล่อยให้พวกมันเสวยสุขอยู่ในบ้านได้เกิน 1 อาทิตย์หรอก\"
\"มึงจะทำอะไรได้วะ พ่อ-มึ-งจะยอมเร้อ\"
\"คอยดูต่อไปก็แล้วกัน\"
+ + + + + + + + + + + + + + + + +
การแต่งงานถูกจัดขึ้นอย่างเรียบง่ายในบ้านของฝ่ายชาย ช่วงเช้าเป็นการทำบุญตักบาตรที่หน้าบ้าน ส่วนตอนสายก็เริ่มพิธีรดน้ำสังฆ์และมีการเชิญเจ้าหน้าที่เขตมาร่วมเป็นสักขีพยานในการจัดทะเบียนสมรส จากนั้นช่วงเย็นก็จะมีงานเลี้ยงบุฟเฟต์ แขกเหลื่อที่มาล้วนแต่ก็สนิทชิดเชื้อแทบทั้งสิ้น
\"เจ้าสาวสวยนะคะ\" คุณหญิงสิริมา หนึ่งในแขกผู้ร่วมงานซึ่งมีศักดิ์เป็นลูกพี่ลูกน้องกับทศพักตร์กล่าวชมเจ้าสาวที่ยืนอยู่เคียงข้างเจ้าบ่าว ทุกคนในงานใครๆก็ต่างเห็นพ้องต้องกันว่าคู่นี้สมกันอย่างกับกิ่งทองใบหยก
\"ขอบคุณค่ะ\" สุนีย์พนมมือไหว้รับคำชม
\"ไม่ทราบว่าเด็กหนุ่มที่ยืนอยู่ทางนั้นคือลูกชายหรอครับ\" ชายหนุ่มที่ยืนเคียงคุณหญิงคนดังกล่าวเอ่ยถาม
\"ใช่ค่ะ ลูกชายแท้ๆหัวแก้วหัวแหวนเลยล่ะค่ะ\"
\"หน้าตาสะสวยเหมือนแม่นะคะ ผิวพรรณก็ดี พอแต่งชุดทักซิโด้ก็หล่อไปอีกแบบ น่าเสียดายนะคะถ้าเป็นผู้หญิงล่ะก็คงเนื้อหอมน่าดู\"
\"แหม..ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกค่ะ\" สุนีย์ยิ้มรับ
หญิงสาวนึกถึงคำพูดของคุณหญิงสิริมาก็พลันคิดในใจว่าอย่าไปพูดแบบนี้ให้เจ้าตัวฟังเชียวล่ะ ไม่งั้นโวยแหลกแน่ ก็ลูกชายของเธอน่ะอยากเกิดมาเป็นแบบนี้ซะที่ไหนกันล่ะ ทั้งออกกำลังกาย เพิ่มกล้ามเนื้อ เล่นกีฬาสารพัดก็แล้ว รูปร่างก็ยังเหมือนผู้หญิง นี่ท่าสงสัยเชื้อแม่จะแรงน่าดู
\"ตาเจ! มากราบคุณหญิงสิริมาหน่อยสิลูก\" สุนีย์เรียกลูกชายที่ยืนช่วยงานเด็กรับใช้อยู่ไม่ไกล
จิรายุทธเดินเข้ามาหาพลางพนมมือไหว้อย่างมีมารยาท \"สวัสดีครับคุณหญิง\"
\"ไหว้พระเถอะจ้ะ เรียกป้าก็ได้ ยังไงเราก็จะเกี่ยวดองเป็นญาติกันอยู่แล้ว ไม่ต้องเรียกคุณหยงคุณหญิงอะไรนั่นหรอก มันดูไม่เป็นกันเองน่ะ\"
\"ครับ คุณป้า\"
\"แหม..ยิ่งดูใกล้ๆก็ยิ่งดูดีนะเนี่ย\" เธอเอ่ยชม \"อ้อ! จริงสิ นี่ตาสิทธิ์ลูกชายป้าเพิ่งกลับมาจากออสเตรเลีย อายุมากกว่าเจ 4 ปีนะ รู้จักกันไว้สิ\"
\"ยินทีที่ได้รู้จักครับ\" ชายหนุ่มร่างสูงยิ้มกว้าง ยื่นมือออกไปหมายเชคแฮนด์แต่ก็ต้องเก้อเมื่ออีกฝ่ายพนมมือไหว้แบบประเพณีไทย ทำให้เปลี่ยนกลับมารับไหว้แทบไม่ทัน
\"สวัสดีครับ\"
\"เราเรียนอยู่ปี 4 แล้วใช่มั้ย? อีกไม่นานก็จะจบแล้วนี่ ถ้ามีอะไรไม่เข้าใจก็ถามพี่เค๊าได้นะ พึ่งจะเรียนจบปริญญาโทมาหมาดๆนี่เอง\" คุณหญิงบอกอย่างหวังดี
\"ไม่รบกวนขนาดนั้นหรอกครับ\" จิรายุทธบอกอย่างสุภาพ
\"ไม่รบกวนหรอก ฉันยินดี\" ศักดิ์สิทธิ์ชิงตอบซะเองพลางยกมือขึ้นแตะไหล่ร่างบางอย่างถือสิทธิ์
จิรายุทธเหล่มองมือชายหนุ่มที่วางบนบ่าแต่ไม่ได้ว่าอะไร จนเจ้าตัวรู้ตัวถึงได้ชักมือกลับอย่างไม่ค่อยจะเต็มใจนัก
\"ผมคงต้องขอตัวไปดูงานทางโน้นก่อนนะครับ ไม่มีคนดูแลเดี๋ยวจะมีอะไรผิดพลาด\" จิรายุทธเอ่ยขอตัวก่อนจะไหว้ลาผู้สูงวัยกว่าทั้งสอง
\"ฉันไปช่วยนะ\" ศักดิ์สิทธิ์รีบเสนอตัวก่อนที่ร่างบางจะหันไป
\"อย่าเลยครับ งานในครัวมันวุ่นวายไม่เหมาะกับคุณหรอก อีกอย่างพวกคนงานจะทำงานกันไม่สะดวกด้วย\" แม้ไม่ได้พูดออกมาตรงๆแต่สายตาที่บอกเป็นนัยๆว่า \'ไม่ต้องมา เกะกะ!\' ก็ทำให้ร่างสูงล้มเลิกความตั้งใจ
\"งั้น..ก็ได้\"
แล้วร่างบางก็เดินจากไปโดยมีสายตาของชายหนุ่มมองตามอย่างไม่ละสายตา
\"ท้าทายไม่ใช่เล่น อย่างงี้สิถึงจะน่าสนใจ\"
\"เมื่อกี๊เราว่าอะไรนะ?\" คุณหญิงสิริมาเอ่ยถามลูกชายเมื่อได้ยินคำกล่าวไม่ชัด
\"เอ่อ..ผมพูดว่าเด็กคนนี้ดูน่าสนใจ หน่วยก้านไม่เลว กิริยามารยาทก็ดีน่ะครับ\" ชายหนุ่มเอาตัวรอดไปได้อย่างลื่นไหล
\"แม่เองก็เห็นด้วย ยังนึกอยากได้มาเป็นลูกชายอีกซักคนเลย\"
ชายหนุ่มลอบยิ้ม ถ้าเขาบอกแม่ว่าตนไม่อยากได้จิรายุทธเป็นน้องชายแต่อยากได้มาเป็นลูกสะใภ้ให้แม่ แกจะช๊อคขนาดไหนนะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น