คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1 :: Wake me to the Oblivion.
Title :: After Life, Is there Another?
Fandom :: Naruto
Pairing :: Sasuke/Fem!Naruto
Warning :: Go see Previous one!!!
Discliamers :: Naruto is totally mine....yup! *crossed fingers*
Chapter 1 :: Wake me to the Oblivion.
You closed my eyes, sang me lullaby,
It's not enough, It's not enough,
Then my heart ached, your ignorants.
Now I'm not at peace, you wake me up to the Oblivion.
ฝนเม็ดใหญ่นั้นตกลงกระแทกพื้นผิวสูงต่ำตามบ้านเรือนของโคโนฮะ เสียงกระหน่ำของเม็ดน้ำฝนกระแทกเข้ากับหน้าต่างของโรงพยาบาลประจำโคโนฮะดังแข่งกับเสียงงำงัมของบรรดาเจ้าหน้าที่และผู้ป่วยซึ่งอยู่รอบๆตัว ซากุระซึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้หน้าห้องICU5 มือทั้งสองข้างซึ่งวางอยู่บนเข่าตัวเองกำแน่นจนข้อนิ้วของเธอนั้นกลายเป็นสีขาวซีด ดวงตาสีเขียวเข้มจ้องมองไปยังไฟสีแดงสดซึ่งยังคงสว่างจ้าอยู่เหนือบานประตู
หลังจากที่กลุ่มของเธอและยามาโตะกลับมาถึงโคโนฮะ หน่วย Anbuก็นำตัวซาสึเกะและทีมเฮบิแยกไปในทันที ส่วนตัวเธอ ยามาโตะ คิบะ และชิโนะนั้นถูกส่งเข้าพบโกไดเมะเพื่อรายงานผลเช่นกัน ด้วยเหตุนี้นี่เองทำให้รู้ว่า นารุโตะซึ่งได้รับบาดเจ็บสาหัสถูกนำตัวส่งเข้าไปยังโรงพยาบาลโคโนฮะก่อนหน้าที่พวกเธอจะกลับเข้ามาถึงแล้ว
โดยที่ไม่รอช้า ซากุระก็พุ่งตรงมายังโรงพยาบาลเพื่อที่จะมาเฝ้าดูอาการของนารุโตะ แต่คำตอบที่เธอได้รับนั้นกลับเป็นการเข้าเยี่ยมนั้นต้องได้รับอนุญาตจากโฮคาเงะก่อน ยังร่วมไปถึงAnbuในหน้ากากสัตว์สองคนซึ่งยืนเฝ้าขนาบสองประตูราวกับเหยี่ยว แม้แต่เธอซึ่งเป็นลูกศิษย์ของโกไดเมะก็ไม่อาจเข้าไปได้ หลังจากหลายชั่วโมงของการรักษา ชิซึเนะก็ออกมารายงานให้ตัวเธอและคนอื่นๆซึ่งมารอฟังความคืบหน้าว่า นารุโตะพ้นขีดอันตรายแล้ว แต่บางอย่างในน้ำเสียงและใบหน้าของนินจาแพทย์รุ่นพี่นั้นทำให้ซากุระรู้ว่ามีสิ่งที่ไม่ปกติเกิดขึ้นหลังประตูบานนั้นแน่นอน
ซากุระมองดูฮินาตะที่หลั่งน้ำตาออกมาด้วยความยินดี ก่อนคิบะและชิโนะพูดขึ้นว่าจะพาเธอไปส่งยังบ้านใหญ่ของตระกูลฮิวงะ เด็กสาวโค้งตัวให้คาคาชิเซนเซย์ ซาอิ และตัวเธอก่อนจะเดินจากไปพร้อมกับเพื่อนร่วมทีม เด็กสาวจึงเบนสายตาไปยังซาอิ.....ซึ่งมีใบหน้าครุ่นคิดฉายออกมาอย่างไม่ปิดบังก่อนที่เด็กหนุ่มจะลุกขึ้นแล้วเดินจากไปโดยไม่แม้แต่จะบอกลา ในตอนนั้นเองที่อาจารย์ของเธอมาถึง ซากุระลุกขึ้นยืนจากที่นั่งของเธอ
"ซึนาเดะชิโชว.....นารุโ...."
"คาคาชิ ยามาโตะ เข้าไปในห้อง ข้ามีเรื่องที่จะต้องสะสางให้กระจ่างก่อนจะทำอะไรต่อไป" โฮคาเงะหญิงพูดขึ้นก่อนที่ซากุระจะได้ทันพูดอะไรต่อไป ดวงตาสีทองของเธอฉายแววกังวลอย่างประหลาด ก่อนจะหันมาทางซากุระ "ซากุระ.....ตอนนี้เจ้าเด็กอุจิฮะถูกปล่อยออกมาจากห้องสอบสวนแล้ว เขาถูกนำส่งไปพักฝืนที่ฝั่งตะวันตกของชั้นสอง ทำไมเจ้าไปตรวจดูอาการของเจ้าตัวปัญหานั่นซะหน่อยล่ะ.....ข้ามีเรื่องจะต้องสนทนากับคาคาชิและยามาโตะ"
ซากุระกระพริบตาปริบ ราวกับว่าหูของเธอฝาดไปเอง ซาสึเกะคุงซึ่งเป็นนินจาเถื่อนระดับS ถูกปล่อยตัวจากการสอบสวนรวดเร็วขนาดนี้? เด็กสาวรับกระดาษรับรองการเข้าเยี่ยมจากชิซึเนะ ก่อนที่เธอนั้นได้แต่มองดูบุคคลทั้งสี่(ซึนาเดะ คาคาชิ ยามาโตะ และชิซึเนะ)หายเข้าไปหลังบานประตูของห้อง ICU5 ซึ่งเป็นห้องฟื้นตัวของนารุโตะ โดยที่ไม่รู้ตัวเด็กสาวกำกระดาษนั้นแน่น ก่อนจะตัดสินใจกระแทกส้นเท้าไปยังฝั่งบันไดที่อยู่ใกล้ที่สุดเพื่อลงไปยังชั้นสองของโรงพยาบาลโคโนฮะ....
= = = = = =
Otouto.....
เกลียดฉันสิ เกลียดให้มากขึ้นไปอีก
ดวงตาของนาย......มันจะต้องเป็นของฉัน......
เพราะฉะนั้น......ซาสึเกะ.....
........เกลียดฉันสิซาสึเกะ......
"อิ...ตา....จิ"
ซาสึเกะ......
ซาสึเกะ..............
เพราะนายคือสายสัมพันธ์แรกที่ฉันรอคอยมาตลอดชีวิต.....
เพราะฉะนั้น....ซาสึเกะ..............
..........ฉันจะพานายกลับมาให้ได้ซาสึเกะ............
..............ซาสึเกะ...
"นา...รุ....โตะ........."
"ซาสึเกะคุง?......." เสียงนึงซึ่งเหมือนจะเป็นเสียงที่เขาคุ้นเคยดังมาจากที่ไกลแสนไกล ความมืดมิดยังคงปกคลุมอยู่รอบกาย.....
"ซาสึเกะคุงอย่าพึ่งขยับตัวสิ....." เสียงนั้นดังใกล้เข้ามา ก่อนตาของเขาจะค่อยๆเปิดออก สีชมพูเข้มก็เข้ามาปะทะกับลูกนัยตาอย่างห้ามไม่ได้ ความเจ็บแปลบตามร่างกายนั้นกลับคืนมาเช่นกัน
"............" ซาสึเกะไม่พูดอะไรออกไปแม้แต่น้อยเมื่อเห็นอดีตเพื่อนร่วมทีมของเขายืนอยู่ข้างเตียง ชะโงกตัวมาดูเขาด้วยสีหน้าเป็นกังวล ฮารุโนะ ซากุระ คุโนอิจิผมสีชมพูสมกับชื่อของเธอถอยตัวกลับไป เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายนั้นไม่ได้ขยับตัวไปไหน
ซาสึเกะขยับตะแขงศีรษะของเขามองไปรอบๆเท่าที่จะทำได้ เพดาห้องพักคนไข้ซึ่งเหมือนจะเคยเห็นเมื่อนานมาแล้ว เด็กหนุ่มรู้สึกได้ถึงจักระของชิโนบิระดับสูงซึ่งอยู๋ด้านนอกประตูและหน้าต่างห้องของเขาโดยที่ไม่ต้องมองเห็น....แน่นอนอยู่แล้วล่ะ Missing-ninอย่างเขานั้น ก็ต้องโดนกักตัวแบบนี้อย่างแน่นอน
"......บาดแผลส่วนใหญ่นั้นเริ่มสมานตัวไปแล้วล่ะ ที่จะยังต้องพักฝืนอยู่ก็เห็นจะเป็นมือซ้ายของซาสึเกะคุง " เสียงของซากุระดังลอยมาให้เขาได้ยิน เด็กสาวใกล้ๆตัวเขายกชาร์ตซึ่งอยู่ที่ปลายเตียงขึ้นมาบันทึกอะไรบางอย่างลงไป ".......เส้นประสาทฉีกขาดไปบางส่วน แต่ทีมแแพทย์ก็ทำการรักษาเรียบร้อยแล้วล่ะ หลังจากการกายภาพบำบัด คงจะใช้การได้อีกภายในสองถึงสามอาทิตย์......."
"........" ความเงียบเป็นสิ่งเดียวซึ่งซากุระได้กลับมาจากเด็กหนุ่มตรงหน้า เธอขบกรามแน่น ความรู้สึกบางอย่างที่อยู่ภายในนั้นราวกับจะทลายออกมา ดวงตาสีดำสนิทของอีกฝ่ายนั้น ทำให้เธอรู้สึกราวกับถูกคุไนกระหน่ำแทงที่หัวใจนับครั้งไม่ถ้วน ในที่สุดเด็กสาวก็ตัดสินใจพูดบางสิ่งออกไป...
".....อิตาจิตายแล้ว...." ซากุระมองเห็นคิ้วข้างนึงของเด็กหนุ่มกระตุกขึ้นในทันทีที่ชื่อนั้นถูกเอ่ยขึ้นมา ".....อวัยวะภายในถูกทำลาย เพราะการหักโหมใช้ระบบจักระจนเกินขีดจำกัด........"
"......." ซาสึเกะยังคงไม่ตอบอะไร เขาเพียงแต่เบี่ยงหน้าไปมองทางอื่น ซากุระมองดูปฏิกิริยานั้นด้วยหัวใจที่เริ่มตายด้านเต็มที
"ซาสึเกะคุงไม่ได้เป็นคนฆ่าอิตาจิสินะ.......แต่ว่าเป็นเพราะเค้าตายเอง" เธอพูดเจือความขมขื่นเอาไว้ในน้ำเสียงอย่างห้ามไม่ได้
"........หุบปาก.....เธอนี่ยังน่ารำคาญไม่เปลี่ยนเลยนะซากุระ"
นั่นเป็นคำแรกที่เด็กสาวได้จากอุจิฮะ ซาสึเกะ คำพูดเสียดแทงบ่งบอกถึงความไม่มีมนุษย์สัมพันธ์ใดๆ ซากุระกำมือแน่น ดวงตาสีเขียวเข้มของเธอจ้องมองมายังคนตรงหน้าโดยที่ไม่กระพริบ และในตอนนั้นเองที่เธอเข้าใจถึงบางอย่างที่อยู่ในความรู้สึกมาตลอดเวลาหลายเดือน......
"ซาสึเกะคุงเองก็ยังไร้มนุษย์สัมพันธ์เหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลยนะ........" เธอตอบกลับไป ทำให้อีกฝ่ายจ้องตอบกลับมา เด็กสาวพูดต่อ
"เมื่อสามปีก่อน เมื่อครั้งที่ซาสึเกะคุงออกจากโคโนฮะ เราทั้งสามคนยังคงเป็นแค่เด็กๆ ....." เธอพูดไม่ยอมละสายตาไปจากซาสึเกะ ".....ช่วงเวลาที่พวกเราทั้งสามแยกจากกัน ฉันก็คิดเอาว่าพวกเราทั้งสาม คงจะเติบโตขึ้นและเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น ฉันคิดเอาว่า ถ้าฉันกับนารุโตะเข้มแข็งพอล่ะก็...เราก็คงจะพาซาสึเกะคุงกลับมาได้.....ถึงแม้คำพูดถากถางของซาสึเกะคุงเมื่อครั้งที่เราเจอกันเมื่อหลายเดือนก่อนนั้นจะยังดังก้องเตือนความจำของฉันอยู่ก็ตาม ฉันกับนารุโตะก็ยังเชื่อมั่นว่า ซาสึเกะคุงจะต้องกลับมาโคโนฮะแน่ๆ ถึงมันจะถูกมองว่าโง่งงมงายก็เถอะ"
ซากุระหยุดครู่นึง ขณะที่เด็กสาวเดินไปยังประตูห้อง "........แต่ตอนนี้ฉันเข้าใจแล้วล่ะซาสึเกะคุง...."
"......." ยังคงจ้องตอบ โดยที่ไม่พูดอะไร ซากุระดึงลูกบิดประตูให้เปิดออก เธอมองไปที่ซาสึเกะเป็นครั้งสุดท้าย
".......คนที่โง่เง่าน่ะ.....คือซาสึเกะคุงต่างหาก!!!"
สิ้นสุดคำพูดนั้น บานประตูก็ถูกเหวี่ยงปิด เด็กสาวผมสีชมพูซึ่งออกมายังอีกด้านของฝั่งประตูนั้นทรุดตัวลงราวกับหมดเรี่ยวแรง เธอไม่ใส่ใจกับบรรดาAnbuซึ่งยืนเฝ้าประตูอยู่ไม่ห่างอีกต่อไป
....น้ำตาไหลออกมาอาบแก้มของซากุระ เธอร้องไห้สะอื้นฮักอยู่บนพื้นเย็นเยียบของโรงพยาบาลโคโนฮะ.....พึมพำบางอย่างซึ่งเหมือนจะมีเพียงเธอได้ยินแค่คนเดียว....
= = = = = = =
"......นี่ไม่ใช่เรื่องโกหกสินะจิไรยะ....." ซึนาเดะกระซิบกับตัวเองเบาๆ เมื่อมองดูภาพตรงหน้า......
อุซึมากิ นารุโตะ ซึ่งยังไม่ได้สติในชุดคลุมคนไข้กำลังนอนหลับอยู่บนเตียงผู้ป่วยตรงหน้า ผมสีทองเข้มซึ่งเคยสั้นกุดนั้นยาวเลยไหล่ลงมา ใบหน้าซึ่งบ่งบอกถึงความเป็นเด็กหนุ่มวัยรุ่นนั้นถูกแทนที่ด้วยความอ่อนหวานซึ่งทำให้ดูเหมือนนางฟ้าน้อยๆซึ่งกำลังหลับไหล ส่วนสัดซึ่งเป็นเนิน สูงต่ำอยู่ใต้เนื้อผ้าบางๆนั้นทำให้เห็นได้โดยไม่ต้องสังเกตว่าเธอเป็นเพศใด......ถึงแม้ว่ามันไม่สมควรจะเป็นแบบนั้นก็เถอะ....
"คาคาชิ.....ตอนที่เจ้าไปเจอนารุโตะน่ะ เด็กบ้าก็อยู่ในสภาพนี้แล้วใช่มั๊ย?" เธอเอ่ยถามขึ้นโดยที่ไม่หันไปมองผู้สนทนา ดวงตาสีทองยังคงจับจ้องอยู่ที่ร่างหลับไหลบนเตียงนอน
"ah....." เป็นคำตอบสั้นๆที่ได้กลับมา
"โฮคาเงะซามะ.....ร่างนี้ของนารุโตะน่ะ เป็นhengeซึ่งเค้าใช้แกล้งชาวบ้านชาวช่องเมื่อสมัยยังเด็กๆไม่ใช่รึ?" ยามาโตะพูด เขาจำได้ดีเพราะคนที่โดนลูกหลงนั้นรวมไปถึง ท่านรุ่นที่สามด้วยนั่นเอง ไม่ว่าใครก็ต้องจำได้
"ชิซึเนะ......หลังจากที่เจ้าตรวจดูตามที่ข้าบอกแล้ว ผลออกมาว่าเป็นhengeหรือไม่?" ซึนาเดะถามลูกศิษย์ของเธอ หญิงสาวซึ่งยืนอยู่ไม่ห่างนั้นได้เพียงแต่ส่ายหน้าช้าๆ โดยที่ไม่ได้พูดอะไรออกไป ซึนาเดะขยับตัวเข้าไปใกล้ยังปลายเตียงของนารุโตะ ก่อนเธอจะล้วงเข้าไปในแขนเสื้อ ดึงเอาม้วนกระดาษเก่าๆออกมาก่อนจะยื่นส่งไปให้คาคาชิและยายามาโตะ ซึ่งรับมาคลี่ออกดู
Birth Certificated issued
Date : Oct 10th Year : XXXX
ID : 12606
Name : Namikaze-Uzumaki Makoto
Gender : Female
Father : Namikaze Minato
Mother : Uzumaki Kushina
Note : A/N
ID : 12607
Name : Namikaze-Uzumaki Naruto
Gender : Male
Father : Namikaze Minato
Mother : Uzumaki Kushina
Note : Died at birth
"นี่เป็นหนึ่งในสิ่งที่จิไรยะทิ้งเอาไว้ก่อนจะจากโลกนี้ไป......." โฮคาเงะรุ่นที่ห้าแห่งโคโนฮะพูดขึ้น หลังจากที่โจนินทั้งสองคนจะเงยหน้าขึ้นมาจากม้วนกระดาษนั้นอย่างงุนงง นางยกมือขึ้นมากุมหน้าผากราวกับจะบังไม่ให้ผู้ใต้บังคับบัญชาเห็นว่าเธอกำลังทำหน้าตาแบบไหนในตอนนี้
"นามิคาเซะ-อุซึมากิ นารุโตะนั้น ตายตั้งแต่คลอดพร้อมกับอุซึมากิ คุชินะ......" นางพูด "คนที่เจอเห็นอยู่ตอนนี้คือพี่สาวฝาแฝดนามิคาเซะ-อุซึมากิ มาโกโตะ....ซึ่งถูกhengeผสมผสานกับgenjutsuขั้นสูงสุดปิดบังมาตลอดสิบห้าปี.......อะไรก็ตามที่เกิดขึ้นระหว่างที่นารุโตะหลุดออกไปตัวคนเดียวนั้น และใครก็ตามที่นารุโตะต่อสู้ด้วย.....เค้าได้สลายทั้งhengeและgenjutsuลงโดยสิ้นเชิงแล้ว....."
= = = = =
-จ๋อม!-
-จ๋อม!-
ซาสึเกะ!!!!......
.......ซาสึเกะ! อย่าไป!!
ซ.....ซา...สึ.....เกะ
"การที่ฉันกับนายกลายเป็นเพื่อนกันน่ะ ไม่ใช่สิ่งที่ไม่มีค่าหรอกนะ"
ทั้งๆที่พูดแบบนั้น แต่นายก็เดินจากไป....
"ที่ฉันไม่ฆ่านายก็แค่เห็นว่าไม่มีค่าพอ......."
ใช่สินะ ซาสึเกะ......
"อิตาจิน่ะ คือคนๆเดียวที่ฉันจะต้องฆ่าให้ได้ด้วยมือของตัวเอง"
แล้วสุดท้ายนายจะเหลือะไรนะซาสึเกะ?
"......อย่าเข้ามาขวางทาง..."
ถ้ามันจบลง ฉันจะได้เจอนายอีกไหมนะ? นายจะยังมีชีวิตอยู่ต่อไปไหม? ฉันจะยังมีชีวิตอยู่อีกไหม?
"....dobe..."
Teme...... Stupid fucking Teme!!!
กลับมาเถอะ
กลับมาเถอะ
กลับมาเถอะ
กลับมาเถอะ ซาสึเกะ.......
= = = = = =
I cried my eyes out but got nothing,
You just left me wide awake in the endless pitch black of my own heart,
Why did you wake me? And then left me?
You wake me up to the Oblivion.
TBC
ความคิดเห็น