คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro
Intro…
“คีย์ พี่ขอโทษ” อยู่ๆพี่จงฮยอนพี่ชายของผมที่พึ่งเปิดประตูเข้ามาในห้องผมก็โผล่เข้ากอดผมทันที
“ฮยอง ขอโทษอะไรหรอฮะ” ผมถามด้วยความสงสัย
“คีย์ตั้งใจฟังพี่ดีๆนะ”
“ฮะ”ผมพยักหน้ารับ
“ตอนนี้เจ้าหนี้ของบริษัทเราเค้าให้เวลาพี่แค่2อาทิตย์ให้หาเงินมาคืนเค้าครึ่งนึ่ง”
ครอบครัวผมเราทำธุรกิจเครื่องดื่มชูกำลังมาตั้งแต่สมัยรุ่นปู่รุ่นยา ซึ่งกิจการของเราอยู่ได้เพราะการไปกู้เงินจากตระกูลชเวที่ทำธุรกิจค้าเพชร เพื่อที่จะนำเงินมาบริหารงานต่อ สาเหตุที่ต้องไปยืมเงินตระกูลชเวมา ไม่ใช่เพราะพี่จงฮยอนบริหารงานไม่ดีหรอกนะฮะ แต่เป็นเพราะช่วงที่เศรษฐกิจตกต่ำขั้นย่ำแย่ที่สุด ทำให้ธุรกิจของเราเสียรายได้เป็นจำนวนมาก จึงต้องไปกู้หนี้ยืมสินของคนอื่นมาใช้บริหารเพื่อให้ธุรกิจที่คุณปู่คุณย่าสร้างขึ้นกำรงอยู่ได้
“แล้วครึ่งนึ่งที่ว่า กี่บาทหรอฮะ”
“10ล้าน”
“ห๊า!!! สะ สิบล้านหรอฮะ”
“ใช่ สิบล้าน พี่ต้องหาเงินภายใน 2 อาทิตย์ ไม่งั้นบริษัทของเราโดนยึดแน่ๆ”พี่จงฮยอนบอกผมเสียงเศร้าพลางก้มหน้าลง
“ละ แล้วทำไมเค้ามาเร่งรัดเราขนาดนั้นล่ะฮะ?”
“เพราะไอ้มินโฮ ลูกชายคนโตของตระกูล มันไม่ชอบขี้หน้าฮยองอยู่แล้วเป็นทุนเดิม มันรู้ว่าฮยองสนใจน้องชายมัน มันเลยหาวิธีแกล้งฮยองน่ะสิ!”พี่ชายผมพูดอย่างโกรธแค้น
ในเวลาแบบนี้ผมจะช่วยพี่ชายของผมได้ยังไงบ้าง ?? ลำพังตัวผมเองก็พึ่งเรียนจบมา ผมไม่ได้จบเรื่องยริหารธุรกิจแต่จบเรื่องการทำอาหารมาสิฮะ ผมควรที่จะออกไปหางานทำใช่มั๊ย??
“ฮยองฮะ ไม่ต้องห่วงนะฮะ คีย์จะหาเงินมาช่วยอีกแรง”
ผมคว้าเอากระเป๋าเงินของตัวเองก่อนที่จะวิ่งออกจากบ้านมา เพื่อที่จะเดินหางานทำอย่างเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ ...... ผมเคยฝันเอาไว้ว่าเมื่อเรียนจบแล้วจะขอพี่จงฮยอนเปิดร้านเบเกอร์รี่เล็กๆเป็นของตัวเอง แต่ฝันผมก็มาสลายเอาซะก่อน ผมคงต้องไปเป็นพนักงานในร้านเบเกอร์รี่แทนแล้วสิฮะ
“ตุ๊บ!”ระหว่างที่ผมกินน้ำไปพลางเดินไปและใช้ความคิดไปก็ชนเข้ากับร่างของใครบางคน
ตัวผมกำลังจะหงายหลังล้มลงไปจากแรงชน แต่แล้วแขนแกร่งของคนตัวหน้าผมก็รั้งเอวผมเข้าไปหาตัวเองก่อนที่ใบหน้าของผมจะซบเข้าที่อกแกร่งของเค้า
“ขะ ขอโทษฮะ”ผมตั้งสติได้ก็รีบเด้งตัวออกจากอ้อมแขนของเรา ก่อนที่จะรีบโค้งขอโทษ
“ขะ ขอโทษฮะ”ผมมองคนตัวเล็กตรงหน้าอย่างไม่ละสายตา ใบหน้าขาวสวย ดวงตาคู่เรียว ริมฝีปากสีชมพูที่สวยได้รูป ถึงแม้ว่าคิ้วจะขมวดเข้าหากันแต่ใบหน้าแบบนั้นก็ยังมองดูแล้วน่ารักอยู่ดี
“นายครับ นี่แหละครับน้องชายของคุณจงฮยอน”เสียงกระซิบดังมาจากซองมินลูกน้องคนสนิทของผม
ผมยิ้มร้ายเมื่อรู้ว่าคนน่ารักตรงหน้าเป็นน้องชายของคนที่ผมเกลียดมาตั้งแต่ชาติปางก่อน
“ไม่ให้อภัย”ผมพูดอย่างเย็นชา ทำเอาใบหน้าสวยที่ก้มขอโทษผมอยู่เงยขึ้นมาจ้องหน้าผมทันที
“ผมขอโทษคุณแล้วไงฮะ”
“แล้วเวลาเดินทำไมไม่รู้จักมองทาง นายชนฉันทำเสื้อฉันยับหมดแล้วรู้บ้างหรือเปล่า ค่าซักรีดของฉันมากกว่าเงินเดือนของญาตินายเลยด้วยซ้ำมั้ง”ผมจ้องหน้าของคนตัวเล็กนิ่งอย่างหาเรื่อง
“หรอฮะ ในเมื่อผมขอโทษดีๆแล้วคุณไม่ยอมรับ งั้นก็อย่าเอาคำขอโทษจากผมเลย ค่าซักรีดคุณแพงนักหรอฮะ งั้นคุณคงต้องใช้เสื้อผ้าให้สกปรกสมราคาค่าซักรีดที่แพงนะฮะ” เมื่อคนตัวเล็กตรงหน้าผมพูดจบก็สาดน้ำแดงที่อยู่ในแก้วใส่เสื้อผมเต็ม ก่อนที่จะตามด้วยการปาแก้วน้ำใส่ผมเต็มแรง
“เอากลับไปซักให้มันคุ้มค่านะฮะ”พูดจบกันหันหลังก่อนที่จะก้าวขาเดิน แต่ คิดหรอครับว่าคนอย่างผมจะยอมแพ้น้องไอ้จงฮยอนง่ายๆ
“กลับมานี่นะ!” ผมรั้งเอาเอวบางจากข้างหลังมากอดเอาไว้แน่น
“ปล่อยนะ ตาบ้า โรคจิต!” คนตัวเล็กดิ้นไปมาเต็มแรง
“คุกเข่าขอโทษฉันสิ ฉันถึงจะยอมปล่อยนายไป”
“ไม่มีทางซะหรอก นี่แหน่ะ!”ผมรู้สึกเจ็บจี๊ดที่แขนขึ้นมาทันที ก่อนที่จะเผลอปล่อยคนตัวเล็กออก
“โอ๊ย!!!”
“สมน้ำหน้า แบร่!” คนตัวเล็กหันมาแลบลิ้นใส่ผมก่อนที่จะวิ่งหายเข้าไปในซอยตรงหน้า
“นายครับ เป็นอะไรมากหรือเปล่าครับ”ลูกน้องคนสนิทของผมเข้ามาถามด้วยความเป็นห่วง
“ฉันไม่เป็นไรหรอก ตอนนี้ฉันต้องการประวัติน้องชายของไอ้จงฮยอนด่วน!”
“รับทราบครับนาย รอสักครู่ครับ”ซองมินจัดการเช็คข้อมูลใน iPad
“ได้แล้วครับเจ้านาย” ซองมินยื่น iPad มาให้ผมทันที
ผมรับ iPad จากลูกน้องคนสนิทมาอ่าน
‘คิม คิบอม ‘คีย์’ เป็นทายาทคนที่2ของตระกูลคิม มีความสามารถในการทำอาหาร และ เบเกอร์รี่ พึ่งเรียนจบในสถาบันการทำอาหารหลังสูตร2ปี ได้เกียรตินิยมอันดับ 1 สถานะภาพ โสด(ไม่เคยมีแฟน)’ผมอ่านประวัติของคนน่ารักที่ร้ายใส่ผมเมื่อกี้อย่างคร่าวๆก่อนที่จะยิ้มร้ายออกมา พึ่งเรียนจบหรอ? ดูจากประวัติแล้วน้องของไอ้จงฮยอนน่าจะอ่อนกว่าผมเกือบ6ปีสิฮะ ไอ้จงฮยอนมันมีน้องน่ารักขนาดนี้ผมจะปล่อยให้มีความสุขกับพี่ชายตัวดีอย่างจงฮยอนได้ยังไง ถูกมั๊ยครับ?
จบไปแล้วนะคะ สำหรับ Intro ตอนตี 3 ดี อิอิอิ
อยากอ่านต่อก็เม้นกันเยอะๆนะคะ ให้กำลังใจกับฟิกเรื่องที่ 2 ของไรท์เตอร์ด้วยนะคะ
ความคิดเห็น