ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : The Photo - วุ่นรักนักแต่งรูป Chapter 2 - พบเจอ
CHAPTER 2
พบเจอ
กริ๊งงงงงงงงงงง!!! เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น เด็กหนุ่มรู้สึกตัว พยายามนอนตะแคงหันหน้าหนี พร้อมกับ
เอาผ้าห่มคลุมโปง เสียงของนาฬิกายังคงดังต่อเนื่อง จนเด็กหนุ่มทนไม่ไหว ต้องลุกขึ้นมาปิดด้วย
ความรำคาญ พร้อมกับบ่นพึมพำ
"อะไรเนี่ย 8 โมงแล้ว ยังนอนไม่เต็มอิ่มเลย ฮืมมม เพราะยัยช้างน้ำนั่นคนเดียว ทำให้นอนไม่พอ
เดี๋ยวเถอะ จะเอาคืนให้เจ็บแสบไปเลย" เด็กหนุ่มลุกชึ้นพร้อมกำหมัดแน่น
ปังๆๆ!!! (เสียงเคาะประตู)
"ริวเซย์!! ตื่นยังวะ เฮ้!!!" เสียงตะโกนจากนอกห้อง เพื่อนสนิทของเขานั่นเอง เขามีผมสีทอง ผิวขาว
จมูกโด่ง ตาคม สูงประมาณ 175 เซนติเมตร จัดได้ว่าหน้าตาดีทีเดียว
"เออๆ ตื่นแล้ว" เด็กหนุ่มพูด พลางรีบไปเปิดประตู ให้เพื่อนของเขา
ทันทีที่เปิดประตูห้องออก เพื่อนเด็กหนุ่มก็เอามือปิดจมูกทันที เพราะกลิ่นมันสุดจะทน
"อุ๊!! เมื่อไหร่แกจะทำความสะอาดห้องซะทีวะ ทุเรศหว่ะ.."
"เร็วเข้า สายแล้วนะ วิชานี้เราสายไม่ได้อีกแล้วนะ" เพื่อนเด็กหนุ่มเร่ง
"ครับๆๆ" เด็กหนุ่มพูดตัดรำคาญ
"งั้นแกไปรอชั้นข้างล่างละกัน เดี๋ยวชั้นลงไป"
"เออ เร็วๆนะเว้ย"
"ขอ 5 นาที " เด็กหนุ่มพูดพร้อมกับยกมือขึ้นชูห้านิ้ว
เด็กหนุ่มล้างหน้าแปรงฟัน และแต่งตัวอย่างรวดเร็ว รีบวิ่งลงไปหาเพื่อนของเขา ซึ่งสตาร์ทรถจักรยานยนต์รออยู่แล้ว
ถึงอาคารเรียน เป็นตึกสูง 6 ชั้น ห้องเรียนของเด็กหนุ่มอยู่ชั้น 5 เด็กหนุ่มทั้งสองรีบวิ่งเพื่อไปเรียนให้ทัน โดยไม่ใช้ลิฟท์
เพราะคิดว่า วิ่งน่าจะถึงเร็วกว่า
"ตายๆๆ 8.25 แล้ว โดนอาจารย์ด่าแน่เลย" เพื่อนของเด็กหนุ่ม วิ่งพลางดูนาฬิกาไปด้วย
ถึงห้องเรียน เป็นห้องเรียนรวมกว้างขวาง มีนักศึกษาหลายสาขาด้วยกันที่มาเรียนในห้องนี้ ซึ่งจุคน
ได้มากกว่า 200 คน
"แฮ่ก ๆๆๆ" เสียงหอบแห่กๆของทั้งคู่เพราะเหนื่อยจากการวิ่งขึ้นบันไดมาตั้งแต่ชั้นหนึ่ง
ทุกสายตาจับจ้องมาที่สองหนุ่ม เด็กหนุ่มรู้สึกเขินมากจึงรีบก้าวเท้าเข้าไปในห้อง เพื่อที่จะไปนั่งที่โดยเร็ว
แต่มีเสียงอาจารย์พูดขึ้นมา เขาเป็นอาจารย์สอนวิชาภาษาสังคม เขามีรูปร่างท้วม หนวดเครารุงรัง สวมแว่นตาเก่าๆ
ท่าทางน่ากลัว
ท่าทางน่ากลัว
"เดี๋ยวสิ!!" "ทำไมถึงมาสาย?!!" อาจารย์พูดพลางกับทำหน้าตาน่ากลัว
"เอ่อ...ผ..ผมก็รอมันนี่ละครับ มันตื่นสาย" เพื่อนของเด็กหนุ่มรีบตอบ
"อ้อ...แล้วทำไมถึงตื่นสาย?" อาจารย์พูดพร้อมกับหันมามองเด็กหนุ่ม
"หืม?"
"เอ่อ..ก็.."
"มันดูหนังโป๊ครับ!!!" เพื่อนของเขาคนหนึ่งพูดแทรกขึ้นมา
ทำให้คนทั้งห้องพากันหัวเราะเยาะสนุกสนาน
เด็กหนุ่มอายมาก แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่กำหมัดแน่น และส่งสายตาอาฆาตไปยังเพื่อนคนนั้น ขณะนั้นเองเด็กหนุ่มก็
เหลือบไปเห็นเด็กสาวคนหนึ่ง น่าตาน่ารัก ผมยาว สีเขียวอมฟ้าเป็นประกาย เหมือนกับสีของตา กำลังหัวเราะเด็กหนุ่ม
อยู่ เด็กหนุ่มมองเหม่อไปที่เธอเหมือนโดนมนต์สะกด
ทำให้คนทั้งห้องพากันหัวเราะเยาะสนุกสนาน
เด็กหนุ่มอายมาก แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่กำหมัดแน่น และส่งสายตาอาฆาตไปยังเพื่อนคนนั้น ขณะนั้นเองเด็กหนุ่มก็
เหลือบไปเห็นเด็กสาวคนหนึ่ง น่าตาน่ารัก ผมยาว สีเขียวอมฟ้าเป็นประกาย เหมือนกับสีของตา กำลังหัวเราะเด็กหนุ่ม
อยู่ เด็กหนุ่มมองเหม่อไปที่เธอเหมือนโดนมนต์สะกด
"นี่ๆ...เฮ้ย!!" อาจารย์พูดขึ้นมา ทำให้เด็กหนุ่มได้สติ
"ครับ?"
"ชั้นถามว่าเธอชื่ออะไร ไม่ได้ยินเหรอ มัวเหม่ออะไรอยู่ได้"
"อ..อายุซาว่า ริวเซย์ ครับ" เด็กหนุ่มตอบ พร้อมกับสายตาที่จ้องมองไปยังเด็กสาวอย่างไม่ขาด
"ผม...เองูจิ โยสุเกะ ครับ" เพื่อนของเด็กหนุ่มก็ตอบเช่นกัน
"อ่ะๆ คราวนี้ชั้นยกให้ก็ได้ แต่คราวหน้าห้ามสายแล้วนะ เข้าใจ๋?"..."ไปนั่งได้"
"ขอบคุณครับ"
ในชั่วโมงเรียน เด็กหนุ่มมองเหม่อสนใจแต่เด็กสาว จนไม่สนใจเรียน
"คนอะไรน่ารักจริงๆ"
"มองซ้ายมองขวา ก็น่ารักไปหมด"
"ดูสีผมของเธอนั่นสิ เหอๆๆ"
ในขณะที่เพื่อนของเด็กหนุ่มพอถึงที่ก็ฟุบหลับจนหมดชั่วโมง
"เฮ้ยๆ ตื่นๆ! หมดคาบแล้ว" เด็กหนุ่มปลุกเพื่อนของเขาที่กำลังนอนหลับฟุบโต๊ะ น้ำลายยืด
"หืม? หมดคาบแล้วเหรอ?" เพื่อนของเด็กหนุ่มตื่นขึ้น พลางเอามือเช็ดปาก
"หาอะไรดื่มหน่อยดีกว่าปะ อีก 15 นาที ถึงจะเริ่มวิชาต่อไป"เด็กหนุ่มออกปากชวน
สองหนุ่มเดินไปที่ร้านกาแฟใต้คณะ เป็นร้านขนาดเล็กบรรยากาศร่มรื่นด้วยพรรณไม้ สำหรับพักเบรก
ระหว่างรอชั่วโมงเรียนของเหล่านักศึกษา
"เอ่อ เอากาแฟเย็นสองแก้วครับ"เด็กหนุ่มพูดกับเจ้าของร้าน พลางกับชูสองนิ้ว
"ซักครู่นะค๊ะ"
"เออ ว่าแต่ ทำไมแกนอนในชั่วโมงเรียนอย่างงั้นวะ ปกติแกไม่เคยนอนนี่หว่า" เด็กหนุ่มถามด้วยความสงสัย
"อ้อ พอดีเมื่อวานโหลดเกมส์มาใหม่น่ะ เล่นเพลินจนดึกไปหน่อย แต่มันส์สุดยอด นางเอกนี่แบบ โคตรXเลย"
"เอ่อ..เกมส์รึอะไรวะนั่น - -"
"สนใจเอาไปเล่นปะ?" เพื่อนเด็กหนุ่มกล่าวชักชวน
"ไม่ล่ะขอบใจ"เด็กหนุ่มปฏิเสธ
"เออ เดิมทีแกก็ไม่สนใจเรื่องเกมส์อยู่แล้วหนิ สนใจแต่ตัดต่อภาพกากๆของแกไปวันๆ" เพื่อนเด็กหนุ่มพูดแขวะ
"เดี๋ยวเถอะ!!" เด็กหนุ่มพูด พลางง้างมือขึ้นจะต่อย
"ฮ่าๆ ล้อเล่นน่าเพื่อน" เพื่อนเด็กหนุ่มหยอกล้อเล่น
"จะว่าไปเมื่อวานเจอช้างน้ำตัวนึงว่ะ แสบมาก"
"หา ช้างน้ำ?" เพื่อนเด็กหนุ่ม อุทานด้วยความสงสัย
"เออในโซเชี่ยลบล๊อกน่ะ เหมือนมันจะรู้ด้วยว่าภาพทั้งหมดของชั้นเป็นภาพตัดต่อ"
"เฮ้ย มันรู้ได้ไงหน่ะ มันรู้จักแกเหรอ" เพื่อนเด็กหนุ่มถาม
"ไม่รู้จักหรอก แต่ที่ชั้นรู้ก็คือมันเรียนอยู่คณะนี้"
"รูปร่างของมันก็..." เด็กหนุ่มพูดพลางกวาดสายตาไปรอบๆ และเห็นเด็กสาวคนหนึ่ง
"ประมาณนี้เลย!! เด็กหนุ่มชี้ไปยังโต๊ะข้างๆ
เป็นเด็กสาวรูปร่างอ้วน ผิวดำ หน้าตาใกล้เคียงกับในรูปโปรไฟล์ที่เด็กหนุ่มเคยเปิดดู กะลังนั่งทานไอศครีมอย่าง
เอร็ดอร่อย
"เจอจนได้นะ" เด็กพูดขึ้น พร้อมกับรีบเดินไปที่โต๊ะนั้นทันที
ปัง!!(เสียงเอามือตบโต๊ะ)
"เอ่อ สวัสดีครับ คุณ ทา-กา-นา-ชิ มิ-โฮะ ใช่มั้ยครับ เอ๊ะไม่สิ! ต้องเรียกว่า คุณช้างน้ำ ถึงจะถูก ฮ่าๆๆ" เด็กหนุ่มพุด
เยาะเย้ย
"หา? แกเป็นใคร อยู่ๆมาว่าชั้น"เด็กสาวสงสัย
"อ้าว ลืมกันซะแล้ว ไม่มีอะไรหรอกครับ แค่มาทักทายเฉยๆ กินไอศครีมเยอะๆระวังอ้วนนะครับ โอ๊ะ ก็อ้วน
อยู่แล้วนี่นา ฮ่าๆๆ"เด็กหนุ่มพูดแขวะต่อ
"ทน-ไม่-ไหว-แล้ว-โว๊ย!!"
เด็กสาวลุกขึ้น พร้อมกับง้างมือตบหน้าเด็กหนุ่มหนึ่งฉาดอย่างแรง
"เปรี้ยง!!"
ความแรงทำให้ร่างเด็กหนุ่มกระเด็นกว่าสามเมตร หน้าไปโขกกับกระถางดอกไม้ เด็กหนุ่มพยายาม
พยูงตัวขึ้น และรู้สึกว่ามีอะไรไหลที่จมูก จึงเอามือสัมผัสดู
"จ๊ากก เลือดดด!!" เด็กหนุ่มอุทานด้วยความตกใจ "หนอยยย แก!" เด็กหนุ่มลุกขึ้นพร้อมจะกระโจนใส่
เด็กสาว
"หยุดเถอะ ริวเซย์ เดี๋ยวจะเป็นเรื่องใหญ่นะ" เพื่อนของเด็กหนุ่มพยายามห้ามและล๊อคแขนเด็กหนุ่มไว้
"หยุดเถอะ ริวเซย์ เดี๋ยวจะเป็นเรื่องใหญ่นะ" เพื่อนของเด็กหนุ่มพยายามห้ามและล๊อคแขนเด็กหนุ่มไว้
"ปล่อยชั้น! ปล่อยสิ!" เด็กหนุ่มพยายามขัดขืน
"หยุดนะ!! ทั้งสองคน" เสียงหนึ่งดังขึ้น ทุกคนหันไปตามเสียงนั้น
ปรากฏเป็นเด็กสาวคนนั้นเอง เด็กสาวผู้มีผมสีเขียวอมฟ้า สูงประมาณ 160 เซนติเมตร ในชุดนักศึกษา กระโปรงสั้นสี
แดง เด็กหนุ่มที่กำลังกำหมัดแน่น เหม่อมองตาค้าง พร้อมค่อยๆลดหมัดลง เด็กสาวเดินไปหาเพื่อนสาวด้วยท่าทางโมโห
"ซาเอโกะรุนแรงเกินไปแล้วนะ!" เด็กสาวด่าทอ
"ก็หมอนั่นหาเรื่องชั้นก่อนนินา" เพื่อนเด็กสาวอธิบาย
"ฮื้มม"
เด็กสาวบู้ปากพร้อมกับเดินตรงไปหาเด็กหนุ่ม เด็กหนุ่มใจเต้นตึกตัก เมื่อเด็กสาวเข้ามาใกล้
"ไหนดูซิ " เด็กสาวพยายามเอามือที่เด็กหนุ่มกุมจมูกออก ซึ่งมีเลือดเลอะเต็มมือไปหมด
"อ๊ะ อายุซาว่าคุง นี่นา" เด็กสาวกล่าวด้วยความประหลาดใจ
"ท...ทำไมถึงรู้ชื่อผมล่ะครับ" เด็กหนุ่มสงสัย
"ก็เมื่อเช้าเธอบอกไป หน้าชั้นเรียนทีนึงนี่นา" เด็กสาวพูดพร้อมกับส่งยิ้มให้ชายหนุ่ม พลางหยิบผ้าเช็ด
หน้าจากกระเป๋าเสื้อขึ้นมา
"เช็ดเลือดก่อนนะ เจ็บมากรึเปล่า " เด็กสาวบรรจงเช็ดเลือดที่จมูกของเด็กหนุ่มอย่างเบามือ
เด็กหนุ่มไม่อาจละสายตาจากใบหน้าที่น่ารักและดวงตากลมโตนั่นไปได้เลย เขาอยากจะหยุดช่วงเวลานี้ไว้ตลอดไป
"นี...เล่นจ้องหน้ากันอย่างนี้ ชั้นก็เขินเหมือนกันนะ" เด็กสาวหน้าแดง พูดขึ้นมา ทำให้เด็กหนุ่มได้สติ
"ข..ขอโทษครับ!" เด็กหนุ่มหลบสายตาในทันที แต่ก็ยังพยายามแอบมอง
"เลือดหยุดไหลแล้ว น่าจะโอเคแล้วนะ ดีนะที่ไม่หัก" เด็กสาวรู้สึกโล่งใจที่เด็กหนุ่มไม่เป็นอะไรมาก
"ฉันขอโทษแทนซาเอโกะด้วยละกันนะ เค้าเป็นคนขี้โมโหน่ะ"
"ผมต่างหากล่ะครับ ที่ผิด เพราะไปหาเรื่องเขาก่อน" เด็กหนุ่มพูดไปตามฟอร์ม ในใจยังคงแค้นเพื่อนเด็กสาวอยู่
"อา ได้เวลาเรียนวิชาต่อไปแล้วสิ งั้นเราไปก่อนนะ" เด็กสาวพูดพลางหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดูเวลา
"เอ่อ ขอบคุณมากนะครับ คุณ...." เด็กหนุ่มพยายามจะพูดขอบคุณ แต่ยังติดอยู่ที่ไม่รู้ชื่อเด็กสาว
"อ๋อ ชั้นชื่อ ทากานาชิ มิโฮะ จ้ะ เรียก มิโฮะจังก็ได้นะ" เด็กสาวพูดพลางยิ้มให้
"ครับ มิโฮะจัง"
"หา!!!!!!"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น