|
พยัคฆ์
เสียงคำรณครวญกึกก้อง ไหนเลยจะเป็นเสียงกระซิบรัก
พยัคฆ์หนุ่มกำยำหล่อเหลา เป็นแต่สะกดรอยจู่โจม กัดเส้นเลือดใหญ่บนคอนางมฤคี เขี้ยวขย้ำจมโลหิต โลมไล้เหงื่อใสดั่งน้ำค้างกลิ้ง ไม่มีวันดอกจะถึงร้อยราตรี ไม่อาจทำให้ข้าเร่าร้อน
๑.๕.๕๖
|
ความคิดเห็น