ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : (winter) chapter1 48%
คริส&ซันนี่
ในที่สุดฤดูที่ผมรอคอยก็มาถึงนั้นก็คือฤดูหนาวถึงผมจะไม่เชื่อในความรักเเต่ถ้าฟ้าอยากให้ผมเจอรักผมก็ขอเจอในฤดูหนาวเท่านั้น
kris talk
เซ็งจัง วันนี้ผมต้องทำรายงานจนดึกเลยอดไปกินไอติมกับเจ้าตัวเเสบทั้ง3เเถมวันนี้ผมยังพลาดรถเมล์เที่ยวสุดท้ายไปผมเลยต้องเดินกลับบ้านเอง
"ฮือๆๆๆ"เอ๊ะนั้นเสียงอะไรนะผมเดินไปหาต้นตอของเสียงที่ได้ยิน
"คุณเป็นอะไรหรือเปล่าครับ"ต้นตอของเสียงที่ผมได้ยินก็คือผู้หญิงตัวเล็กๆดูไม่น่ามีพิษมีภัยเลย
"คุณคุยกับฉันหรอค่ะ"เธอหันหน้ามาหาผมทำให้ผมได้เห็นหน้าเธอชัดขึ้น โอ๊ยผู้หญิงอะไรเนี่ยทำไมถึงหน้าตาน่ารักขนาดนี้
"คุณค่าาา"
"คะ...ครับ"
"ตกลงคุณคุยกันฉันรึเปล่าค่ะ"
"ใช่ครับ"
"คะ..คะ..คุณเห็นฉะ..ฉันด้วยหรอ"ทำไมเธอถึงถามอย่างนั้นหละเนี่ย
"เห็นสิครับทำไมจะไม่เห็นล่ะ"
"ฮึกๆคุณเห็นฉันจริงๆหรอ ฮึกๆๆๆๆๆไม่มีใครเห็นฉันเลย"เธอพูดไปร้องไห้ไปจนผมอดที่จะคว้าเอาตัวเธอมากอดไม่ได้เเต่ทำไมตะ...ตัวเธอ..ถึง
"นะ...นี่คุณปะ...เป็น"
"ผี"
15%
"......"
"55555555หน้าคุณตลกจัง"เอ๊ะ ทำไม
"คุณเป็นผีจริงๆหรอ"
"ป่าวววซะหน่อย"
"เเล้วคุณเป็นตัวอะไร"ทำไมเมื่อกี้ผมถึงจับตัวเธอไม่ได้น่า
"หยาบคายที่สุดมาเรียกเเม่มดสุดสวยว่าตัวได้ไงฮะ"อะไรน่ะไม่ช่ผีเเต่เป็นเเม่มดถ้าเมื่อกี้ผมเเตะตัวเธอไม่ได้ผมคงคิดว่าเธอเป็นบ้าเเน่ๆเลย
"เเล้วเมื่อกี้ทำไมคุณถึงถามผมว่าเห็นคุณรึเปล่า"
"ก็ฉันอยู่ตรงที่มืดคนอื่นก็เลยไม่เห็นไง"
"เเล้วเรื่องที่คุณร้องไห้"
"ฮืออออ ก็วันนี้ฉันเเอบมาโลกมนุษย์คนเดียวเเล้วเผอิญฉันเจอเครื่องบินบินผ่านพอดีฉันก็เลยเลี้ยวหลบ เเต่ฉันดันบังคับไปชนกำเเพงเลยตกลงมาไม้กวาดฉันก็ไม่รู้หายไปไหนส่วนไม้กายสิทธิ์ของฉันก็โดนหมาคาบไปไหนก็ไม่รู้ ฮือๆ เเล้วที่คุณจับตัวฉันไม่ได้ก็เพราะว่าคุณไปจับตรงเสื้อคลุมยี่ห้อจับไม่ได้"
"เออ....."
"ฉันขอไปอยู่กับคุณน่าาาาาา"เฮ้ย ขอกันง่ายๆเเบบนี้เลยหรอ
"ไม่ได้"
"เเงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง"โอ๊ย ผมจะทำยังไงดีกับยัยเเม่มดตัวเเสบนี่ดีเนี่ย
"เออๆก็ได้"
"เย้ๆๆๆๆๆๆๆ"ยัยเเม่มดกระโดดกอดผมเเถมพยายามจะจุ๊บผมอีกเเต่ไม่ถึงนี่ผมสูงเกินหรือเธอเตี้ยเกินกันเเน่
"ฉันชื่อคริส เธอชื่ออะไร"
"ฉันซุนคยูกระรอกน้อยหัวเห็ดสีม่วง โซนยอชิเเด ณ เอสเอ็มเเทบเกาหลีใต้"นั่นชื่อหรอ
"ขอสั้นๆได้มั้ย"
"ก็เมื่อกี้เเหละ"
"เเล้วปกติคนอื่นเรียกเธอว่าอะไร"
"ก็ซุนคยูกระรอกน้อยหัวเห็ดสีม่วง โซนยอชิเเด ณ เอสเอ็มเเทบเกาหลีใต้ไง"
"เเม่มด พ่อมด ชื่อยาวเเบบนี้หรอ"
"ช่ายยยยยยยยย"
"เเต่ในโลกมนุษย์เธอจะต้องมีชื่อใหม่นะ"
"ชื่ออะไรล่ะ"
"ซุนคยูมั้ย"
"ไม่"
"โซนยอชิเเดล่ะ"
"ไม่"
"เอสเอ็ม"
"ไม่"
"ชอนซา"
"ไม่"
"นาบี"
"ไม่"
โอ๊ยเเม่คู๊ณณณณชื่อนี้ก็ไม่เอา ชื่อนั้นก็ไม่เอา เเล้วจะเอาชื่ออะไรดีล่ะเนี่ย
"คิดออกยัง^^"รอยยิ้มเธอเหมือนพระอาทิตย์จังเลย จริงสิ
"ซันนี่"
"อ่า ฉันชอบ"ในที่สุดก็ชอบจนได้
"ไปบ้านคริสกันนนนนนนน"เธอพูดพร้อมมาจับมือผมเเล้วพาเดินออกไป
"รู้ทางหรอ"
"เออ จริงด้วย"5555ยัยเเม่มดซื่อบื้อเอ๊ย
"ป่ะ"ผมยิ้มให้เธอเเล้วจูงมือไปที่บ้านของผม
48%
เดี๋ยวมาลงอีกน่าาาาาาาาาา^^
ใครเม้นท์ ใครvote ใครadd fanมาเอารางวัลจากซันได้เลย
Shira
ในที่สุดฤดูที่ผมรอคอยก็มาถึงนั้นก็คือฤดูหนาวถึงผมจะไม่เชื่อในความรักเเต่ถ้าฟ้าอยากให้ผมเจอรักผมก็ขอเจอในฤดูหนาวเท่านั้น
kris talk
เซ็งจัง วันนี้ผมต้องทำรายงานจนดึกเลยอดไปกินไอติมกับเจ้าตัวเเสบทั้ง3เเถมวันนี้ผมยังพลาดรถเมล์เที่ยวสุดท้ายไปผมเลยต้องเดินกลับบ้านเอง
"ฮือๆๆๆ"เอ๊ะนั้นเสียงอะไรนะผมเดินไปหาต้นตอของเสียงที่ได้ยิน
"คุณเป็นอะไรหรือเปล่าครับ"ต้นตอของเสียงที่ผมได้ยินก็คือผู้หญิงตัวเล็กๆดูไม่น่ามีพิษมีภัยเลย
"คุณคุยกับฉันหรอค่ะ"เธอหันหน้ามาหาผมทำให้ผมได้เห็นหน้าเธอชัดขึ้น โอ๊ยผู้หญิงอะไรเนี่ยทำไมถึงหน้าตาน่ารักขนาดนี้
"คุณค่าาา"
"คะ...ครับ"
"ตกลงคุณคุยกันฉันรึเปล่าค่ะ"
"ใช่ครับ"
"คะ..คะ..คุณเห็นฉะ..ฉันด้วยหรอ"ทำไมเธอถึงถามอย่างนั้นหละเนี่ย
"เห็นสิครับทำไมจะไม่เห็นล่ะ"
"ฮึกๆคุณเห็นฉันจริงๆหรอ ฮึกๆๆๆๆๆไม่มีใครเห็นฉันเลย"เธอพูดไปร้องไห้ไปจนผมอดที่จะคว้าเอาตัวเธอมากอดไม่ได้เเต่ทำไมตะ...ตัวเธอ..ถึง
"นะ...นี่คุณปะ...เป็น"
"ผี"
15%
"......"
"55555555หน้าคุณตลกจัง"เอ๊ะ ทำไม
"คุณเป็นผีจริงๆหรอ"
"ป่าวววซะหน่อย"
"เเล้วคุณเป็นตัวอะไร"ทำไมเมื่อกี้ผมถึงจับตัวเธอไม่ได้น่า
"หยาบคายที่สุดมาเรียกเเม่มดสุดสวยว่าตัวได้ไงฮะ"อะไรน่ะไม่ช่ผีเเต่เป็นเเม่มดถ้าเมื่อกี้ผมเเตะตัวเธอไม่ได้ผมคงคิดว่าเธอเป็นบ้าเเน่ๆเลย
"เเล้วเมื่อกี้ทำไมคุณถึงถามผมว่าเห็นคุณรึเปล่า"
"ก็ฉันอยู่ตรงที่มืดคนอื่นก็เลยไม่เห็นไง"
"เเล้วเรื่องที่คุณร้องไห้"
"ฮืออออ ก็วันนี้ฉันเเอบมาโลกมนุษย์คนเดียวเเล้วเผอิญฉันเจอเครื่องบินบินผ่านพอดีฉันก็เลยเลี้ยวหลบ เเต่ฉันดันบังคับไปชนกำเเพงเลยตกลงมาไม้กวาดฉันก็ไม่รู้หายไปไหนส่วนไม้กายสิทธิ์ของฉันก็โดนหมาคาบไปไหนก็ไม่รู้ ฮือๆ เเล้วที่คุณจับตัวฉันไม่ได้ก็เพราะว่าคุณไปจับตรงเสื้อคลุมยี่ห้อจับไม่ได้"
"เออ....."
"ฉันขอไปอยู่กับคุณน่าาาาาา"เฮ้ย ขอกันง่ายๆเเบบนี้เลยหรอ
"ไม่ได้"
"เเงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง"โอ๊ย ผมจะทำยังไงดีกับยัยเเม่มดตัวเเสบนี่ดีเนี่ย
"เออๆก็ได้"
"เย้ๆๆๆๆๆๆๆ"ยัยเเม่มดกระโดดกอดผมเเถมพยายามจะจุ๊บผมอีกเเต่ไม่ถึงนี่ผมสูงเกินหรือเธอเตี้ยเกินกันเเน่
"ฉันชื่อคริส เธอชื่ออะไร"
"ฉันซุนคยูกระรอกน้อยหัวเห็ดสีม่วง โซนยอชิเเด ณ เอสเอ็มเเทบเกาหลีใต้"นั่นชื่อหรอ
"ขอสั้นๆได้มั้ย"
"ก็เมื่อกี้เเหละ"
"เเล้วปกติคนอื่นเรียกเธอว่าอะไร"
"ก็ซุนคยูกระรอกน้อยหัวเห็ดสีม่วง โซนยอชิเเด ณ เอสเอ็มเเทบเกาหลีใต้ไง"
"เเม่มด พ่อมด ชื่อยาวเเบบนี้หรอ"
"ช่ายยยยยยยยย"
"เเต่ในโลกมนุษย์เธอจะต้องมีชื่อใหม่นะ"
"ชื่ออะไรล่ะ"
"ซุนคยูมั้ย"
"ไม่"
"โซนยอชิเเดล่ะ"
"ไม่"
"เอสเอ็ม"
"ไม่"
"ชอนซา"
"ไม่"
"นาบี"
"ไม่"
โอ๊ยเเม่คู๊ณณณณชื่อนี้ก็ไม่เอา ชื่อนั้นก็ไม่เอา เเล้วจะเอาชื่ออะไรดีล่ะเนี่ย
"คิดออกยัง^^"รอยยิ้มเธอเหมือนพระอาทิตย์จังเลย จริงสิ
"ซันนี่"
"อ่า ฉันชอบ"ในที่สุดก็ชอบจนได้
"ไปบ้านคริสกันนนนนนนน"เธอพูดพร้อมมาจับมือผมเเล้วพาเดินออกไป
"รู้ทางหรอ"
"เออ จริงด้วย"5555ยัยเเม่มดซื่อบื้อเอ๊ย
"ป่ะ"ผมยิ้มให้เธอเเล้วจูงมือไปที่บ้านของผม
48%
เดี๋ยวมาลงอีกน่าาาาาาาาาา^^
ใครเม้นท์ ใครvote ใครadd fanมาเอารางวัลจากซันได้เลย
Shira
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น