ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter Two
Chapter Two♥
Luhan::Talk
ผมหยิบกระเป๋าเป้ใบโปรดออกมาสะพายทางด้านหลัง รู้สึกมึนงงและง่วงนิดหน่อยแต่คงจะไม่นิดแล้วละตอนนี้ผมแทบจะยืนหลับได้เลย
ให้ตายสิ! เป็นเพราะเมื่อคืนผมรอไอ้เด็กเซฮุนนั่นแหละ อุซ่าห์หิ้วท้องรอกินต็อกโบกีด้วยกันแท้ๆผมก็รอไปเถอะที่ไหนได้กินรามยอนก่อนกลับมาผมต้องหน้ามุ่ยนั่งกินบะหมี่คัพ
"กว่าจะออกมาได้นะครับ"เด็กโหดยืนกอดอกรออยู่หน้าประตูรถ
"ฉันบอกให้ไปพร้อมไคก็ได้ ถ้านายรีบนัก"ผมตอบหน้าตายอย่างไม่สนใจและเดินนำหน้าออกมาจากหอพัก ได้ยินเสียงเด็กแก่แดดถอนหายใจฮึดฮัดอยู่ข้างหลัง
"อะ เสี่ยวลู่ผมซื้อชาไข่มุกมาให้"พอขึ้นรถกันเสร็จสรรพเซฮุนก็ยื่นอะไรเย็นๆมาแตะตรงแขนของผม
"ขอบคุณ"ผมรับมาแล้ววางไว้ไม่ยอมกินแล้วมองเหม่อออกไปนอกหน้าต่าง
"สรุปผมผิดใช่ไหมครับ เรื่องเมื่อเช้า"
"ฉันยังไม่ได้พูดอะไรสักคำ"
"ก็เพราะเสี่ยวลู่ไม่พูดนี่แหละครับ ปกติเห็นคุยจ้อไม่หยุด"เซฮุนเอื้อมมือมาจับแขนผมเขย่าไปมาเหมือนเด็กผมรีบแอบซ่อนยิ้มกับความขี้อ้อน ปกติผมชอบเด็กนะ ชอบการกระทำไร้เดียงสา ช่างพูดและขี้อ้อน
"เราคุยเรื่องนั้นกันจบไปแล้ว"
"ยังไม่จบหรอกครับ"
"แต่-ฉัน-จบ"ผมหันไปเน้นเสียงหนักใส่เซฮุนเห็นหน้าหงอยๆนั้นแล้วก็อยากจะเลิกแกล้งจังแต่ไม่เอาดีกว่า-..-เดี่ยวจะมาวางอำนาจเป็นมักเน่ของวงเนี้ยต้องปราบ
"มันยังไม่จบ...เพราะผมยังไม่ได้ขอโทษเสี่ยวลู่เลย"
"..."ผมกลั้นยิ้มสุดฤทธิ์ โอ๊ย!>< น่ารักง่า
"หันหน้ามาสิครับ"น้ำเสียงกระเง้อกระงอดทำให้ผมต้องยอมใจอ่อนหันไปมองหน้าเซฮุน
"หันมาแล้วนี่ไง"
"ผมขอโทษนะครับ ทั้งเรื่องเมื่อคืนและก็เรื่องเมื่อเช้า"
"ช่างมันเถอะ ฉันไม่ได้โกรธหรอก"ถึงแม้จะแอบเคืองนิดหน่อยก็เหอะ ผมเอื้อมมือไปขยี้ผมนุ่มๆของเซฮุนอย่างหมั่นเขี้ยว
"ผมจะไถ่โทษสิ่งแรกคือ หมวกใบนี้"
"หมวกใบนี้ที่ฉันแคปภาพไว้ในโทรศัพท์นี่?"ผมบอกอย่างตกใจกะว่าอาทิตย์หน้าจะไปซื้อสักหน่อยเพราะว่าราคามันแพงเอาเรื่องเลยและแบรนด์ก็ดังสุดๆ ผมเลยต้องขอเวลาทำใจในการจะเสียเงินTT แต่เด็กนี่ไปเอาเงินมาจากไหนเนี้ย?ปกติเห็นควักเงินยากจะตาย
"ใช่ครับ ผมเห็นเสี่ยวลู่บ่นกับเลย์ฮยองตั้งแต่สามวันที่แล้วเลยฝากเพื่อนไปซื้อมาให้"เซฮุนบอกยิ้มๆ
"ชอบไหมครับ?"
"ฉันรับไว้ไม่ได้หรอก มันแพงเกินไป"ผมส่งหมวกใบนั้นคืนให้เซฮุนไป กับอีกแค่ต็อกโบกีไม่กี่บาทจะมาไถ่โทษด้วยหมวกราคาเป็นหมื่น
"ผมอยากให้"
"นายเก็บไว้ใส่สิมันเหมาะกับนายดีนะ"
"ผมมีแล้วครับ"
"มีแล้วแต่นายซื้อซ้ำมาเนี้ยนะ-_-นายแค่ให้ฉันยืมฉันก็ดีใจแล้ว"
"ผมไม่ได้ซื้อซ้ำครับ มันคนละสี"
"เอาเป็นว่าเดี่ยวฉันจะซื้อของมาแลกกับนาย"
"ไม่ต้องหรอกครับ ผมเต็มใจจริงๆ"เซฮุนยื่นหมวกมาวางไว้บนหน้าขาของผมแถมยังจ้องหน้าผมด้วยสายตาจริงจัง
"ไม่เอา"
"อย่าดื้อสิครับ เสี่ยวลู่"
"นายนั่นแหละดื้อ อย่ามาทำเหมือนฉันเป็นเด็กนะ!"
"โอเคครับ งั้นเราจะแลกของกัน"
"ว่าง่ายๆอย่างนี้สิ น่าร้ากกก"ผมยิ้มกว้างส่งให้เซฮุนแล้วยื่นมือไปลูบคางของเขาอย่างหยอกล้อซึ่งเซฮุนก็ทำหน้ายิ้มๆ ไม่ได้ว่าหรือขัดขืนอะไร
"ถึงแล้วครับ"
"ขอบคุณมากครับที่มาส่ง"เราสองคนพูดพร้อมกันก่อนจะลงมาจากรถเจอพวกเลย์ เทาและคนอื่นๆกำลังคุยกับสตาฟในงานผมยื่นกระเป๋าสะพายให้เซฮุนที่อาสาถือให้แล้วเดินเข้าไปร่วมวงด้วยอีกคน
"ตรงนี้เป็นจุดโซโล่เดียวของคุณ เราจะมาร์กจุดไว้จางๆ"พวกเราพยักหน้ารับ ลีดเดอร์ซูโฮเรียกไปรวมตัวกันเพื่อให้กำลังใจกันและกันด้วยการล้อมวงวางมือเทินกันแล้วพูดว่า'We are one' สตาฟของงานเดินเช็คจุดต่างๆและย้ำสิ่งที่พวกเราต้องจำบอกรายละเอียดเล็กๆน้อยๆของแต่ละคนว่าควรทำอะไร จากนั้นพวกเราก็เริ่มซ้อมกันอย่างจริงจัง ◊ SQWEEZ
## 14/10/2014 อัพแล้วจ้า~ ฮุนนี่ขี้เต๊าะจังเหมือนตัวจริงไหมเนี้ยยยย?อยากให้ความจริงเป็นแบบนี้จุงเบยยยย ♥♥
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น