ผูกหัวใจ...สานใยรัก

ลำดับตอนที่ #2 : หัวใจแตกสลาย 50%

ตอนที่ 1
หัวใจแตกสลาย

 

         เสียงเพลงครึกครึ้นดังกระหึ่มครึ้นเครงภายในผับชื่อดัง หนุ่มสาวต่างออกลีลาวาดลวดลายตามเสียงเพลงแข่งกัน ไอลดาถอนหายใจกับภาพที่เห็นตรงหน้า สังคมแสงสีที่เธอไม่คิดอยากย่างกายเข้าไปใกล้ ตอนนี้เธอกำลังอยู่ในที่แบบนั้น ที่ที่เหมือนอีกโลกหนึ่งสำหรับเธอ แม้จะไม่ปลื้มกับภาพที่เห็นตรงหน้าแต่เธอก็ฝืนใจเบียดแทสรกผู้คนเพื่อฝ่าเข้าไปด้านใน กวินจัดงานเลี้ยงที่ชั้นสองของผับ ซึ่งเป็นโซนวีไอพีจะต้องมีบัตรวีไอพีเท่านั้นจึงจะสามารถขึ้นไปได้ ไอลดายอมทำรายงานให้เพื่อนคนหนึ่งเพื่อยืมบัตรนั้นมา เมื่อฝ่าเข้ามาจนสามารถมาถึงบันไดทางขึ้นชั้นสองได้ เธอจึงยื่นบัตรวีไอพีให้พนักงานที่คุมอยู่ ก่อนจะได้รับอนุญาตให้ขึ้นไปด้านบน

 

         ชั้นสองจะแบ่งออกเป็นห้องเพื่อความเป็นส่วนตัวของลูกค้า เธอไม่รู้ว่ากวินอยู่ที่ห้องไหนแต่ก็พอจะเดาได้ว่าน่าจะเป็นห้องในสุดที่มีขนาดใหญ่ที่สุด เพราะหนึ่งในเพื่อนของกวินเป็นหุ้นส่วนของผับแห่งนี้ ไอลดาเดินผ่านห้องแล้วห้องเล่าจนมาถึงห้องสุดท้ายที่ประตูปิดสนิทอยู่ เธอมองบานประตูเบื้องหน้าอย่างชั่งใจ ยืนอยู่ตรงนั้นไม่ขยับเขยื้อนไปไหน กวินจะดีใจหรือเปล่าที่เห็นเธอทั้งที่เธอบอกเขาว่ามาไม่ได้ เขาจะมองเธอแปลกๆ ไหมหากเห็นเธอแต่งตัวแบบนี้ เขาจะชอบของขวัญที่เธอตั้งใจทำให้หรือเปล่า ไอลดากังวลไปหมดเมื่อถึงตรงนี้ เธอไม่มีความมั่นใจเอาเสียเลยว่าจะทำให้เขาประทับใจได้ แต่มาถึงขนาดนี้แล้วเธอคงไม่ยอมกลับไปเฉยๆ ทั้งๆ ที่ลงทุนวางแผนมา ไอลดาหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะเอื้อมมือไปแตะลูกบิดตรงหน้า และค่อยๆ บิดมันแง้มประตูมองเข้าไปด้านใน

 

         กวินและเพื่อนๆ ของเขาหลายคนทั้งผู้หญิงทั้งผู้ชายกำลังนั่งคุยกันอยู่ พร้อมเครื่องดื่มหลายชนิดบนโต๊ะ เห็นแบบนี้เธอยิ่งรู้สึกประหม่า เพื่อนๆ ของเขาต่างสวยหล่อ ดูดีมีระดับ คงเป็นพวกลูกเศรษฐีไฮโซ เนื่องจากเธอและกวินแตกต่างกันเกินไป เธอจึงขอให้เขาคบกับเธอเงียบๆ เธอเกรงว่าเธอจะทำให้กวินต้องเสียหน้าถ้าหากคนอื่นรู้ว่าคนอย่างกวินคบกับคนอย่างเธอ  เหตุนี้เวลาส่วนใหญ่เขาและเธอจึงเลือกใช้เวลาอยู่ด้วยกันเพียงสองคน แทนที่จะออกไปเที่ยวหรือทานอาหารข้างนอก เขาและเธอกลับใช้เวลาดูหนังและทำอาหารทานเองภายในคอนโดของกวิน ไอลดาจึงไม่รู้จักเพื่อนของกวินแม้แต่คนเดียว

 

         ไอลดาหายใจเข้าลึกๆ อีกครั้งเพื่อเรียกกำลังใจให้ตัวเอง มือที่ว่างจากลูกบิดล้วงเข้าไปในกระเป๋าหยิบกล่องของขวัญใบเล็กขึ้นมา เตรียมจะเปิดประตูให้กว้างขึ้นเพื่อเข้าไปข้างใน แต่ก็ต้องชะงักเมื่อได้ยินชื่อของตัวเอง

 

         "เด็กไออุ่นเป็นไงบ้างว่ะไอ้วิน" ชายหนุ่มที่นั่งตรงข้ามกับกวินเอ่ยขึ้น เขารู้จักเธอได้ยังไง?

 

         "หึ จะเหลือหรอว่ะ กูนี่ระดับไหนแล้ว" กวินยืดอกขึ้นเล็กน้อยแล้วเหยียดยิ้มมุมปาก

 

         "มึงนี่เจ๋งว่ะ เป็นไงว่ะเด็ดไหมมึง" เพื่อนชายอีกคนถามด้วยหน้าตาอยากรู้อยากเห็นเต็มที่

 

         "จืดไปนิด แต่ก็พอใช้ได้" กวินตอบนิ่งๆ แต่พวกเพื่อนของเขากลับพากันหัวเราะอย่างชอบอกชอบใจ

 

         "แหมพวกกูเลยต้องเสียตังค์ซื้อน้องสปอร์ตให้มึงเลยงานนี้ ทำไมน้องเขาให้มึงง่ายแบบนี้ว่ะ"

 

         ไอลดาเม้มปากแน่นกับประโยคเหล่านั้น พวกเขากำลังพูดอะไรกัน ทำไมพี่วินถึงพูดถึงเธอแบบนั้น ท่าทางนิ่งๆ และคำพูดเรียบๆ เหล่านั้นมันไม่เหมือนพี่วินที่เธอรู้จักเลย

 

         "ก็ผู้หญิงโง่ๆ ชอบเพ้อฝันนั่นแหละ แค่หยอดคำหวานไม่กี่คำก็ละลายคาเตียงฉันแล้ว" กวินยังคงพูดต่อไปโดยที่ไม่รู้เลยว่าคำพูดของเขาทำให้คนอีกคนแทบทรงตัวไม่อยู่แล้ว ทำไมเขาถึงพูดแบบนั้น ไอลดาส่ายหน้าไปมาอย่างไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เพิ่งได้ยิน เขาพูดถึงเธอแบบนี้ได้ยังไง หน้าหวานที่ตกแต่งเครื่องสำอางมาบัดนี้กลับซีดเซียวไร้สีสัน

 

         "ฮ่าๆๆ นี่ถ้าไอ้พลมันรู้นะ กูไม่อยากจะคิดว่ามันจะทำหน้ายังไง คงช็อคตาตั้งว่ะ ฮ่าๆๆ" ผู้ชายอีกคนเสริมขึ้น

 

         พี่พลมาเกี่ยวอะไรด้วย เธอสับสนไปหมดแล้ว เธอกำลังฟังเรื่องอะไรอยู่ พวกเขารู้จักทั้งเธอและพี่พล แต่ทำไมกวินไม่เคยบอกเธอว่ารู้จักพชรพล

 

         "ถ้ารู้ว่าได้ของเหลือเดนจากฉันคงอกแตกตาย คิดแล้วก็สะใจ" คำพูดร้ายกาจยังคงออกมาจากปากของกวินไม่หยุด

 

         ไม่ใช่ นี่มันไม่ใช่ เขาคนนี้ไม่ใช่พี่วินของเธอ เธอไม่รู้จักผู้ชายคนนี้ พี่วินที่เธอรู้จักจะไม่มีทางพูดแบบนี้ ไอลดาบอกตัวเองแบบนั้นแม้ว่าตอนนี้ดวงตาคู่สวยจะคลอไปด้วยหยาดน้ำตาแล้วก็ตาม เธอพอประติดประต่อเรื่องได้แล้ว แต่มันคงไม่ใช่อย่างที่เธอคิดหรอก ตราบใดที่ยังไม่ได้รับคำยืนยันจากปากของกวิน เธอจะไม่มีวันเชื่อเด็ดขาด

 

         "ผู้หญิงคนนั้นคงจืดชืดมาก เพราะงั้นวินเลยต้องมาหาแพรบ่อยๆ ใช่ไหมค่ะ" ผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้าไปนั่งบนตักกวินอย่างไม่แคร์สายตาใคร ก่อนจะพูดคำที่ทำให้ไอลดาน้ำตาไหลลงมาอย่างห้ามไม่อยู่

 

         "ผู้หญิงอ่อนหัดแบบนั้น จะสู้แพรได้ยังไงล่ะครับ" กวินตอบก่อนที่ฝ่ายหญิงจะโน้มหน้าเข้าไปจูบเขาอย่างดูดดื่ม

 

         ไอลดาได้แต่มองภาพนั้นด้วยน้ำตานองหน้า ไร้เสียงสะอื้น ไร้เสียงโวยวาย เธอเจ็บจนไม่สามารถแปล่งเสียงออกมาได้ พยายามแล้ว เธอพยายามบอกว่ามันอาจเป็นเรื่องเข้าใจผิด เขาไม่ได้หลอกเธอ เขาไม่ใช่คนแบบนั้น เขารักเธอ แต่ตอนนี้เธอไม่รู้ว่าเธอจะหาเหตุผลไหนมาให้ตัวเองอีกแล้วในเมื่อทุกอย่างมันชัดเจนขนาดนี้ เธอมันผู้หญิงโง่ ยัยคนอ่อนหัด เป็นคนใจง่ายสำหรับเขา ที่ผ่านมาทั้งหมดมันคือการหลอกลวง ได้ยินไหมไอลดาเขาไม่เคยรักเธอจริงๆ เลย

 

         ไอลดาทรุดตัวลงหน้าประตูที่แง้มเอาไว้ เธอไม่มีแรงเหลือจะเดินจากไปไหน แค่แรงหายใจเธอยังแทบจะไม่มี ทำไมหายใจแต่ละครั้งถึงเจ็บปวดหัวใจแบบนี้ เจ็บจนไม่อยากหายใจมันเป็นแบบนี้ซินะ เจ็บ...มันเจ็บเหมือนมีคนเอามีดมากรีดหัวใจเธอ และคนคนนั้น...เป็นคนที่เธอหยิบยื่นหัวใจให้เขาเองกับมือ มอบหัวใจให้เขาไปกรีดเล่นอย่างสนุกสนาน โง่จริงๆ เธอมันโง่จริงๆ





12/06/15
          หนูไออุ่นน่าสงสารจังเลย ที่จริงแล้วเฮียวินเป็นคนดีนะคะ จริงจริ๊ง(เสียงสูงไปไหน) ^0^