ความรู้เบื้องต้นของ ชาว ปากาเกอะญอ หรือ กะเหรี่ยง ภาษาอังกฤษ คือ Karen (คาเร็น)
กะเหรี่ยง เป็นกลุ่มชาติพันธุ์หนึ่ง เดิมอาศัยอยู่แถบบริเวณต้นแม่น้ำสาละวินของพม่า ต่อมาได้อพยพเข้าสู่ประเทศพม่าและไทย มีภาษาพูดเรียกว่าภาษากะเหรี่ยง จัดในตระกูลภาษาจีน-ทิเบต ชาวกะเหรี่ยงมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวหลายอย่าง นอกเหนือจากภาษาพูดแล้ว ยังมีการแต่งกาย ศิลปะการแสดง และประเพณีต่างๆ ปัจจุบันมีชาวกะเหรี่ยงในประเทศพม่าประมาณ 7 ล้านคน และในไทยประมาณ 4 แสนคน
อนึ่ง คำว่า "กะเหรี่ยง" นั้น บางท่านถือว่าเป็นคำไม่เหมาะสม เป็นการเรียกด้วยความดูถูก แต่ชาวกะเหรี่ยงในบางชุมชน ก็แนะนำตัวเองว่า กะเหรี่ยง มิได้เห็นเป็นคำไม่เหมาะสมหรือดูถูก ทั้งนี้ความรู้สึกดังกล่าวยังขึ้นอยู่กับทรรศนะของผู้เรียกด้วย กลุ่มชาติพันธุ์ “กะเหรี่ยง” คนล้านนาและคนทางภาคตะวันตกมักเรียกกะเหรี่ยงว่า “ยาง” พม่าเรียกพวกนี้ว่า “กะยิ่น” ฝรั่งเรียกว่า “กะเรน” (บางที่เขียนว่า กะเร็น) แต่พม่าออกเสียง ร เป็น ย แต่คำว่า กะเหรี่ยง กะเรน หรือกะยิ่น ก็เป็นคำที่พวกเขาไม่ชอบนัก สังเกตได้จากเมื่อครั้งพม่าได้รับเอกราช พวกเขาได้ตั้งชื่อรัฐของตนเองว่า “กะยา” แปลว่า “คน” (จิตร ภูมิศักดิ์, 2544: 279-280)
อย่างไรก็ตาม เรื่องของชื่อเรียก “กะเหรี่ยง” นี้ยังเป็นปัญหาไม่เป็นที่ยุติ หลายคนในปัจจุบันเข้าใจว่าชื่อเรียกกลุ่มชาติพันธุ์นี้ไม่สมควรจะเรียกว่า “กะเหรี่ยง” อีกต่อไป เพราะมีความหมายไปเชิงดูถูก โดยสมควรให้เรียกว่า “ปกาเกอะญอ” แทน แต่หากศึกษากันไปแล้วกลับพบว่ามีกลุ่มชาติพันธุ์กะเหรี่ยงหลายกลุ่มที่เรียกตนเองว่า “กะเหรี่ยง” และกลุ่มชาติพันธุ์ที่เดิมนักมานุษยวิทยาเห็นว่าควรจัดอยู่ในกลุ่มของกะเหรี่ยงกลับไม่ได้เรียกตัวเองว่ากะเหรี่ยงแต่อย่างใด กลับเรียกเป็นชื่ออื่น กลุ่มชาติพันธุ์ที่ถูกเรียกว่ากะเหรี่ยงมีหลายกลุ่มแตกต่างกันไป กลุ่มชาติพันธุ์กลุ่มใหญ่ๆ มี ปกาเกอะญอ (สกอว์) โพล่ง (โปว์) ตองสู้ (ปะโอ) และบะแก (บะเว)
รับรองว่านี่เป็นภาษาที่ใช้ได้จริงใช้ที่ภาคเหนือส่วนมาก
เอาละเรามารู้จักคำน่ารักๆของชาวกะเหรี่ยง(แบบสกอว์**แต่ละแบบแตกต่างกันออกไป) ไว้คุยเล่นหรือเอาไว้แอบนินทาเพื่อนเล่นๆ/บอกรัก/ดีกว่ามั้ย?
เริ่มที่คำแรกแบบง่ายก่อน
สรรพนามต่างๆ
นา = เธอ
ยา= ฉัน
โม่/โมโมะ=แม่
ปา/ปาปะ =พ่อ
พีพี=ย่า,ยาย
พือ/พือพือ = ปู่,ตา
บื่อ=น้อง
แว่ = พี่
แว่จ๊อ=พี่ชาย
แว่หน่อ=พี่สาว
พาตี่=ลุง,น้าผู้ชาย
เม่อกา* ออกเสียงยากมาก =ป้า,น้าผู้หญิง
ถ้าอยากเติมความเป็นเจ้าของให้เต็มคำว่า เจ๊อ นำหน้าคำเหล่านี้ เช่น
เจ๊อบื่อ=น้องของฉัน
เจ๊อโม=แม่ของฉัน
อันนี้คำชม
ลอแอะ แปลว่า น่ารัก
เง’= สวย * ที่จริงคำนี้ออกเสียงอีกนิดตามสระของกะเหรี่ยงไม่ใช เง เฉยๆแต่ไม่สามารถเขียนเป็นไทยได้
คือคือ=ขยัน
ซาเง= ใจดี
เติม ' เต๊อะ' = ไม่ เพื่อบอกว่า ไม่ เช่น เต๊อลอแอะ = ไม่น่ารัก
อันนี้คำด่า
ลอปีลี = น่าเกลียด
ซาซู= ใจดำ
เก่อะ = ขี้เกียจ
คำบอกรัก
ยาแอะนา หรือ เจ๊อะแอะนา= ฉันรักคุณ
เจ่อซาลอนา หรือ ยาซาลอนา = ฉันหลงรักคุณ
เจ่อซะโอ๊นา/ยาซะโอ๊นา =ฉันมีใจให้คุณ/ฉันปลื้มคุณ
มีม่อมือมื่อ= ฝันดีน่ะ
แอะโด๊ = รักนะ/รักมาก
ไม่รู้ว่ามีคนสนใจภาษาพวกนี้หรือเปล่า
แต่ว่าถ้ามีใครสักคนชอบภาษานี้ล่ะก็ รีเควส มาได้เราจะหาให้ทุกคำเลย
อัพตอนใหม่เเล้วนะคะ ไปที่
ความคิดเห็น
เเปลว่าที่ไหน
ที่รัก เรียกเเบบน่ารักๆว่า เเอะโดะ หรือ ต่าเเอะ ก็ได้ค่ะ หรือ ฮันนี คล้ายๆๆภาษาอังกฤษเลย
**** ถ้าจะขอโทษ
เเนะนำว่า ให้บอกว่า วีสะซู (ขอโทษด้วยนะ๗ เจอเต๊อะบ๊ะบา (ฉันผิดเอง) อันนี้ตอบไม่ค่อยได้ค่ะ ไม่ค่อยรู้จริงๆเเต่จะหาคำตอบให้นะคะ
ภาษษกะเหรี่ยงมักจะพูดว่า โอะเต่อ(ยา)เต๊อะมื่อ คำที่เป็นเเดงคือเขียนเป็นภาษาไทยไม่ได้อ่ะ มันมีวรรณยุกต์
พ่อเคยสอนสมัยเด็กๆ ก็สี่สิบปีมาแแล้ว ท่านไปเที่ยวป่ากระเหรี่ยง ท่านเล่าว่าอย่างนั้น ป่ากระเหรี่ยงอยู่ที่เมืองกาญ
เรื่องเล่าสมัยโบราณ พ่อบอกว่า เสียงเตหน่าจะดังตะแน่วตะแน่ว ผู้ชายดีดเกี้ยวสาวเวลากลางคืน
ท่านจะขึ้นเสียงดนตรีมาก่นเลยว่า
พุงแน่วตะลีแน่วพุงแน่วตลิแน่ว แม่ยาชีโบ ปะละมีชะเก้อ ยะเอ๋เน้อชะฟาน๋อ
พ่อบอกว่า น้องสาวจ๋าฉันรักเธอ
ใช่หรือไม่ใช่ หรือป้าจ๋าฟังสำเนียงผิดเพี้ยนประการใดแจ้งทีนะคะ