ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : วันเกิดอันแสนเศร้า และความตายที่มาเยือน:The worst birthday and the dead come to?
วันเวลาอันแสนสุขผ่านไปอย่างรวดเร็ว และวันเวลาที่แสนจะเลวร้ายก็มาถึง วันนี้เป็นวันที่ 15 สิงหาคม วันเกิดของปู่และย่าของเฮอร์ไมโอนี่ นายมาร์เกมีลูกสาว 2 คนและลูกชาย 1 คน วันนี้ นายมาร์เกพาลูกสาวอายุ 11 ขวบที่ชื่อ นาตาลี และภรรยาที่ชื่อ อลิซ มาที่ร้านด้วย แฮร์รี่พิจารณาดูนาตาลีแล้ว รู้สึกว่านาตาลีไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไป หล่อนน่าจะเป็นพวกแม่มดที่จะต้องเข้าเรียนปีนี้แน่ๆ เฮอร์ไมโอนี่ก็สังเกตเห็นสิ่งเดียวกันกับแฮร์รี่ ในตอนเย็นวันนี้ ขณะที่นางมาร์เกกำลังจะพาลูกสาวกลับบ้านตอน 4 โมงเย็น เรื่องร้ายก็เกิดขึ้น
“แฮร์รี่ เธอได้ข่าวที่ว่าจะมีคนออกอาละวาด ทำร้ายพวกพ่อมดแม่มดที่ไม่ใช่พวกเลือดบริสุทธิ์แล้วก็ทำงานให้ศาสตราจารย์ดัมเบิลดอร์ แถวฮอกมี๊ด มั่งมั้ยละ” เฮอร์ไมโอนี่ถามขณะที่กำลังทำความสะอาดกรงนกแก้วมาร์คอทอยู่กับแฮร์รี่
“เปล่านี่ ไม่เห็นมีใครติดต่อฉันเลย ยิ่งช่วงนี้ข้าวของของฉันถูกตรวจสอบอยู่บ่อยๆด้วย เธอก็รู้นี่ว่าฉันถูกป้าสั่งห้ามไม่ให้ติดต่อใคร รับได้แค่หนังสือพิมพ์ตอนเช้าตรู่แค่นั้น ป้ากลัวจะมีเรื่องยุ่งๆตามมาอีก เออ ใครให้ข่าวมาละ ข่าวนี้ไม่เห็นเจอในเดลี่พรอเฟ็ต เดอะควิกเบเลอร์ หรือหนังสือพิมพ์ฉบับอื่นเลยนี่ ฉันว่า ดูท่าแล้ว คงจะมีการปิดข่าวอีกแล้วละสิเนี่ย” แฮร์รี่ตอบ
“ใช่ เมื่อวาน รอนส่งข่าวมา บอกว่ามีการทำร้ายกันอีกแล้วที่นอร์ทเพิร์ล ตาย 3 เจ็บ 2 ที่ตายเป็นพวกมือปราบมารซะด้วย กระทรวงปิดข่าวอย่างหนักเลยละ ฉันว่าจดหมายของเธอคงจะได้แล้วละ มันคงอยู่บนเตียงของเธอแล้วละ หวังว่าเจ้าเฮดวิก คงรู้งานนะ แล้วเธอได้ของขวัญวันเกิดได้ยังไงละ”
“ตอนนั้น ป้าลืมขึ้นมาปิดหน้าต่างให้นะ ตอนนี้หน้าต่างทุกบานถูกล็อก เปิดไม่ได้เลยแหละ”
“ถ้างั้น ขอให้ป้าเธอเปิดหน้าต่างทิ้งไว้ทั้งวันอีกสักวันนะ เธอจะได้ติดต่อพวกเราได้สะดวกไง” เฮอร์ไมโอนี่พูดยิ้มๆ
ขณะที่พ่อมดที่กำลังจะบรรลุนิติภาวะในอีกไม่ถึงปีกำลังทำงานอย่างขะมักเขม้น เสียงกระดิ่งหน้าประตูก็ดังขึ้น ชายในชุดคลุม 3-4 คนเดินมายืนออหน้าร้าน ในขณะที่อีก 3-4 คนเดินเข้าร้าน ทำเป็นดูสัตว์เลี้ยงในตู้กระจกในร้านอยู่ แฮร์รี่มองหน้าเพื่อนร่วมงานสาวที่อยู่ข้างๆแล้วทำสัญญาณให้ระวังตัว ทั้งคู่เอื้อมมือมาแตะไม้กายสิทธิ์ทันทีในขณะที่ตาก็ยังจับจ้องไปยังกลุ่มคนในชุดคลุมในร้าน
ขณะนั้นที่บ้านเลขที่ 4 ซอยพรีเวต นางเดอร์สลีย์ก็กำลังจัดน้ำชาไปให้มิสซิสฟิกที่มาบอกกล่าวเรื่องของดัดลีย์ที่นางเดอร์สลีย์ไม่เคยทราบ เรื่องที่ดัดลีย์ไปมีเรื่องกับนักเลงขี้เมาแถวซอยของเธอ ขณะที่นักเลงกลุ่มนั้นกำลังลวนลามแฟนสาวของดัดลีย์ ป้าเพ็ตทูเนียประหลาดใจมากที่ดัดลีย์มีแฟนแต่เธอไม่รู้ แต่ที่เธอประหลาดใจที่สุดคือ มีคนในชุดคลุมสีมอซอ 4 คนมาหาแฮร์รี่ ชายกลุ่มนั้นบอกว่ามาจากโรงเรียนของแฮร์รี่ เพ็ตทูเนียมองสำรวจจากหัวจรดเท้าก่อนจะให้พวกเขาเดินเข้ามานั่งคอยและพูดคุยภายในบ้านเป็นการฆ่าเวลา เรื่องที่นางเดอร์สลีย์สนใจที่สุดคือ แฮร์รี่กำลังถูกคนจากโรงเรียนมาตามหาเพื่ออะไร มิสซิสฟิกขยับตัวอย่างอึดอัดแล้วขออนุญาตเพ็ตทูเนียเข้าห้องน้ำข้างบน ทันทีที่เพ็ตทูเนียอนุญาต มิสซิสฟิกก็เดินขึ้นข้างบนตรงไปยังห้องใต้บันได เอานกฮูกสาวของแฮร์รี่ออกมาส่งสารที่เขียนอย่างรวดเร็วไปให้สมาชิกภาคีที่เธอคิดว่าพึ่งพาได้ดีที่สุดตอนนี้อย่างรวดเร็ว ในขณะที่ป้าเพ็ตทูเนียก็ยังคุยกับคนที่เหมือนหัวหน้าของพวกที่มาหาแฮร์รี่ถึงเรื่องราวต่างที่แฮร์รี่ก่อวีรเวรกรรมไว้ที่โรงเรียนอยู่อย่างออกรส ป้าเพ็ตทูเนียแอบแช่งในใจให้แฮร์รี่ตายไปซะที เขาไม่ควรรอดมาได้ตั้งนานแล้ว
ขณะเดียวกันที่บ้านของเฮอร์ไมโอนี่ ชายในชุดคลุม 6 คนเข้ามาถามหาเฮอร์ไมโอนี่ ครอบครัวของเฮอร์ไมโอนี่ทั้งหมด ทั้งคุณปู่ ย่า ตา ยาย ลุงที่เป็นทหาร ป้าที่เป็นภรรยาของลุง เป็นแพทย์ประจำกองทัพ ลูกพี่ลูกน้องเพศชายที่อายุมากกว่าเธอ 3 ปีที่ชื่อ จาคอบ อาที่เป็นทนายความ พ่อและแม่ที่เป็นหมอฟัน และเพื่อนบ้านผู้แสนดีอย่างคุณนายโรส กำลังรอให้เธอกลับบ้านมาเพื่อจะจัดงานฉลองวันเกิดครั้งใหญ่ให้กับผู้สูงวัยทั้งสอง ทั้งหมดกำลังนั่งรอเธออยู่ในห้องรับแขก ชายในชุดคลุมซักถามถึงสภาพความเป็นอยู่ของเธอที่บ้าน และการที่บอกว่ามาจากโรงเรียนของเธอนั้นก็กลายเป็นสิ่งที่ทำให้คนในครอบครัวเกรนเจอร์ไม่ระแวงอะไรมาก ทั้งหมดนั่งจิบน้ำชาเงียบ พูดคุยกับบ้างเล็กน้อย ยกเว้นคุณนายโรสที่ขอตัวกลับบ้านไปเอาของก่อน คุณนายโรสรีบกลับไปที่บ้านแล้วโทรศัพท์ไปยังคนที่เธอคิดว่าคงจะช่วยเธอได้แล้วพูดว่า
“ฟีนิกซ์เรียกขาน ---- มันเริ่มแล้ว ที่บ้านเลขที่ 9 ซอยพาร์กินสัน นอร์ทเวลลิงตัน รีบมาด่วน”
พอนางมาร์เกเดินจูงมือนาตาลีออกมาพร้อมกับนายมาร์เกที่ตามมาด้วย ชายในชุดคลุมหน้าร้าน 2 คนกับพวกที่อยู่ภายในร้านก็กรูกันเข้ามาพร้อมกับตวัดไม้กายสิทธิ์ในมือใส่คนในร้านทั้งหมดทันที ลำแสงสีเขียวหลายเส้นยิงใส่ครอบครัวมาร์เก ขณะที่อีก 2-3 เส้นเฉี่ยวตัวแฮร์รี่ไปตอนที่แฮร์รี่กระโจนเข้าหลักเฮอร์ไมโอนี่ล้มลงไปกับพื้น
เมื่อตั้งหลักได้ ไม้กายสิทธิ์ในมือของแฮร์รี่ก็ยิงลำแสงสีเขียวกระแทกหน้าอกชายในชุดคลุม 3 คนล้มลงในทันที ในขณะที่เฮอร์ไมโอนี่ก็จัดการไปอีกสอง แฮร์รี่ลุกขึ้นปลดอาวุธแล้วเอาไม้กายสิทธิ์จ่อชายในชุดคลุมที่ยืนอยู่พร้อมกับที่เฮอร์ไมโอนี่เข้าไปพยุงนาตาลีที่น้ำตานองหน้าขึ้น ในขณะที่นายมาร์เกกอดร่างไร้วิญญาณของภรรยาเอาไว้ด้วยนัยน์ตาแดงก่ำ
ฉับพลัน ชายอีก 2 คนด้านนอกก็พุ่งพรวดเข้ามา แต่ช้ากว่ากระสุนเวทมนตร์จากมือแฮร์รี่ที่เข้าปะทะหน้าอกพวกมันอย่างจัง ชายที่ยืนอยู่ก็กำลังจะจับแฮร์รี่ทุ่มแต่แสงสีเขียวจากเฮอร์ไมโอนี่กระแทกร่างมันทรุดฮวบลงไปบนพื้นเสียก่อน แฮร์รี่สำรวจดูรอบๆ เมื่อแน่ใจว่าไม่มีพวกชายในชุดคลุมอีกแล้ว ก็ลงมือสำรวจสภาพภายในร้านทันที
เมื่อสำรวจความเสียหายภายในร้านแล้ว พบว่า พนักงานประจำคนหนึ่งช็อก ชายในชุดคลุมถูกปลดอาวุธโดยคาถาสาบทั้งร่างให้ติดกัน 1 ถูกจับตายอีก 7 นายมาร์เกสูญเสีย ทรัพย์สินไปจำนวนหนึ่ง พนักงานประจำอีก 1 แถมยังต้องสูญเสียภรรยาสุดที่รักไปอีก นาตาลีกับนายมาร์เกร้องไห้ระงม ลูกค้าในร้าน 3 คนช็อกหมดสติ นอกนั้น ทุกอย่างปลอดภัย ชายในชุดคลุมทุกคนมีตรามารอยู่ที่แขน หนึ่งในบรรดาคนที่ตายในชุดคลุมเป็นคนที่เขาเคยเห็นหน้าในคืนที่จอมมารคืนชีพ แต่เขาจำไม่ได้แล้วว่าใคร พวกเขายืนมองดูสถานการณ์สักครู่ เสียงรถตำรวจก็ดังมาตามถนน ขณะนี้มีคนมามุงหน้าร้านเต็มไปหมด แต่ไม่มีใครกล้าเข้ามาใกล้ แล้วแฮร์รี่ก็นึกอะไรออก เขายกหูโทรศัพท์แล้วโทรไปหาคนคนหนึ่งที่เขารู้จักดี
“ฮัลโหล ที่นี่ บ้านเลขที่ 4 ซอยพรีเว็ต ต้องการพูดกับใครค่ะ” ป้าเพ็ตทูเนียรับโทรศัพท์
“ป้าครับ นี่ผมเองนะฮะ มีคนพยายามทำร้ายผม ป้าระวังตัวด้วยนะครับ พวกมันอยู่ในชุดคลุม ผมไปก่อนนะครับ ขอให้โชคดีครับป้า” แฮร์รี่พูดอย่างรวดเร็ว แล้ววางสายทันที
“เดี๋ยว ไอ้เวร ใครว่ะ” ป้าเพ็ตทูเนียสบถออกมา ส่ายหัวแล้วเดินไปนั่งพูดคุยต่อ
“แฮร์รี่ โทรหาใครน่ะ” เฮอร์ไมโอนี่ร้องถาม
“เฮอร์ไมโอนี่ ที่บ้านเธอ อันตราย รีบไปเร็ว” แฮร์รี่บอกแล้วก็ออกวิ่งฝ่าฝูงชนไป เฮอร์ไมโอนี่นิ่งชั่วครู่ แล้วก็เหมือนนึกอะไรออกแล้ววิ่งตามแฮร์รี่ไป
เมื่อมาถึงบ้านของเฮอร์ไมโอนี่ ขณะที่เธอเปิดประตู เธอถึงกับอึ้งและช็อกไปชั่วขณะ ภาพที่เธอเห็นคือภายในบ้านมีชายในชุดคลุมแบบเดียวกับที่ร้านขายสัตว์เลี้ยงเมื่อกี้ 6-7 คน แถมญาติพี่น้องของเธอทั้งครอบครัวก็นั่งอยู่ในห้องรับแขกทั้งหมด เมื่อ 4 ใน 6 ของชายในชุดคลุมเห็นเธอ มันก็ตวัดไม้กายสิทธิ์มาแล้วยิงใส่เธอทันที ส่วนที่เหลือก็จ่อยิงแสงสีเขียวใส่ครอบครัวเกรนเจอร์ทีละคนอย่างรวดเร็ว
ทันทีที่แสงสีเขียวพุ่งออกจากปลายไม้กายสิทธิ์ เฮอร์ไมโอนี่ก็สวนกลับพร้อมๆกับร่างของคนๆหนึ่งที่กระโจนเข้ามาดึงตัวเธอไปทางด้านข้างหลบวิถีลำแสง พร้อมกับแสงสีเขียวจากปลายไม้กายสิทธิ์ในมือคนๆนั้นก็ยิงสวนอย่างรวดเร็ว ลำแสงสีเขียว 6-7 อันจากปลายไม้กายสิทธิ์ของผู้มาใหม่เข้าเป้ากลางหน้าอกชายในชุดคลุมทุกนัด ส่วนลำแสงทุกนัดของชายในชุดคลุมที่ยิงใส่เฮอร์ไมโอนี่พลาดเป้าหมดทุกนัด เมื่อเฮอร์ไมโอนี่ลุกขึ้นได้ก็วิ่งไปหาครอบครัวของเธอแทบจะในทันที
เมื่อเธอก้าวพ้นประตูบ้านไปได้ไม่กี่ก้าว ลำแสงสีเขียวจากภายในบ้าน 2-3 เส้นยิงสวบออกมา เธอตกใจไปชั่วขณะ โชคดีที่มีคนมาดึงตัวเธอหลบไปทางขวาพร้อมกับยิงสวนไป
“คาถาอำพราง ระวังตัวนะ” เสียงคุ้นหูดังขึ้นจากด้านหลัง
แสงสีเขียวยิงตอบโต้กันไปมา ส่วนเฮอร์ไมโอนี่ก็พาญาติของเธอหลบไปจากตรงนั้นอย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นว่าครอบครัวของเธอออกมาครบทุกคนแล้ว เธอก็ย้อนกลับไปช่วยชายที่มาช่วยเธอ เมื่อเข้าไปในบ้าน สถานการณ์ก็สงบลงแล้ว แล้วเธอก็รู้ว่าคนที่มาช่วยเธอไว้คือใคร
\"แฮร์รี่ เธอไม่เป็นอะไรนะ” เฮอร์ไมโอนี่ร้องถามแล้ววิ่งเข้าไปหา
“ฉันควรจะถามเธอมากว่านะ หวังว่าครอบครัวเธอปลอดภัยดีทุกคนนะ” แฮร์รี่หันกลับมา
พอเฮอร์ไมโอนี่วิ่งออกไปแล้วชั่วครู่ แฮร์รี่ก็กวาดตาดูรอบๆแล้วจู่ๆ ก็ยิงแสงสีเขียวใส่เป้าหมายบริเวณหลังโซฟาที่ครอบครัวเกรนเจอร์นั่งเมื่อครู่นี้ ร่างของชายผู้หนึ่งค่อยๆปรากฏตัวขึ้นบริเวณนั้นแล้วล้มลงกับพื้นทันที
ขณะเดียวกัน ที่บ้านของแฮร์รี่ มิสซิสฟิกเดินลงมาเตือนแล้วบอกให้นางเดอร์สลีย์รีบหนีไป ชายในชุดคลุมก็ขยับตัว คว้าไม้กายสิทธิ์ออกมายิงใส่ มิสซิสฟิกผลักนางเดอร์สลีย์ให้หลบหลังโซฟา แล้วทันใดนั้น ชายกลุ่มหนึ่งก็โผล่ออกมาจากเตาผิงไฟ พร้อมกับเสียงดัง ป๊อป ที่ตามมาติดๆ หลังจากนั้น ชายสองกลุ่มก็สาดกระสุนเวทมนตร์ใส่กันทันทีอย่างรวดเร็วและรุนแรง
พอออกจากบ้านมาแล้ว เขาก็สังเกตเห็นเฮอร์ไมโอนี่ปลีกตัวออกมานั่งเอามือปิดหน้าอยู่หน้าบันไดบ้านคนเดียว ส่วนครอบครัวเกรนเจอร์ที่เหลือนั่งรวมกลุ่มกันตรงมุมสนามหญ้าหน้าบ้านในสภาวะเหมือนกำลังสูญเสียใครสักคนไป
“เฮอร์ไมโอนี่ ระวังตัวด้วย เดี๋ยว อีกสักพัก พวกภาคีคงจะมาถึงนี่ ตอนออกมาจากที่ร้าน ฉันเจอท็องด์ ฉันเลยบอกว่าเกิดอะไรขึ้นแล้วก็เร่งให้เขาไปตามพวกเรามาช่วย ฉันเลยมาช้าไปหน่อย ขอโทษด้วยนะ” แฮร์รี่นั่งลงข้างๆ แล้วสะกิดเรียก “เฮอร์ไมโอนี่ เธอเป็นอะไร เกิดอะไรขึ้นเหรอ”
แล้วเธอก็โผกอดเขาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตา
“เธอไม่ผิดหรอกแฮร์รี่ คุณย่า คุณตาคุณยาย ท่านสิ้นใจแล้ว ส่วนคุณปู่ อาการโรคหัวใจกำเริบอีกแล้ว ไม่รู้ว่าท่านจะเป็นไงบ้าง ปีนี้ วันเกิดของคุณปู่กับคุณย่าของฉันเป็นวันที่ฉันโชคร้ายที่สุดในชีวิตเลย พวกท่านไม่สมควรต้องมาตายอย่างนี้ ท่านมาตายเพราะฉันแท้ๆเลย” เฮอร์ไมโอนี่ระบายอารมณ์ออกมาทั้งน้ำตา แฮร์รี่ได้แต่ปลอบใจเท่านั้น จู่ๆ เฮอร์ไมโอนี่ก็ตะโกนดังลั่นออกมาว่า
“เคราเมอร์ลินเป็นพยาน ตราบใดที่พวกพ่อมดแม่มดเลือดไม่บริสุทธิ์และครอบครัวยังถูกตามล่า ทำร้ายอย่างนี้โดยฝีมือของพวกสมุนจอมมารแล้วละก็ ฉันก็จะขอตามล่าพวกมัน จนกว่าฉันจะตาย หรือจอมมารจะถูกทำลาย ไม่สามารถหวนกลับมาครองอำนาจได้อีกต่อไป มิฉะนั้น ฉันจะไม่รามือเด็ดขาด” เฮอร์ไมโอนี่ประกาศก้องทั้งน้ำตา ฝนหยาดเล็กๆร่วงโปรยลงมาเหมือนจะร่ำไห้กับการสูญเสียของครอบครัวเกรนเจอร์
แฮร์รี่ได้ยินแล้วได้แค่สงสารเธอจับใจเท่านั้น ไม่สามารถทำอะไรได้อีกนอกจากการปลอบใจ แล้วเสียงคุ้นหูก็ดังขึ้นพร้อมกับเสียงฝูงชนที่วิ่งออกมาจับกลุ่มพูดคุยกันหน้าบ้าน
“ยังปลอดภัยดีนะ แฮร์รี่ เฮอร์ไมโอนี่” ลูปินทักขณะที่ฝ่าฝูงชนออกมา
******************************************************************************************
มีอะไรติชม ก็ขอความกรุณาแนะนำด้วย
อ้อ อย่าคิดมากสิ เรื่องที่คิดขึ้นมามีอะไรผิดพลาดกันทุกคนแหละ
ไม่มีใครในโลกนี้สมบูรณ์แบบหรอกน่า
เดี๋ยวจะแก้ไขข้อผิดพลาดที่ชี้แนะให้เร็วที่สุดเลย
ขอบคุณสำหรับทุกความเห็นนะ
มีอะไรก็ชี้แนะด้วย ฝากตัวด้วยนะครับ
“แฮร์รี่ เธอได้ข่าวที่ว่าจะมีคนออกอาละวาด ทำร้ายพวกพ่อมดแม่มดที่ไม่ใช่พวกเลือดบริสุทธิ์แล้วก็ทำงานให้ศาสตราจารย์ดัมเบิลดอร์ แถวฮอกมี๊ด มั่งมั้ยละ” เฮอร์ไมโอนี่ถามขณะที่กำลังทำความสะอาดกรงนกแก้วมาร์คอทอยู่กับแฮร์รี่
“เปล่านี่ ไม่เห็นมีใครติดต่อฉันเลย ยิ่งช่วงนี้ข้าวของของฉันถูกตรวจสอบอยู่บ่อยๆด้วย เธอก็รู้นี่ว่าฉันถูกป้าสั่งห้ามไม่ให้ติดต่อใคร รับได้แค่หนังสือพิมพ์ตอนเช้าตรู่แค่นั้น ป้ากลัวจะมีเรื่องยุ่งๆตามมาอีก เออ ใครให้ข่าวมาละ ข่าวนี้ไม่เห็นเจอในเดลี่พรอเฟ็ต เดอะควิกเบเลอร์ หรือหนังสือพิมพ์ฉบับอื่นเลยนี่ ฉันว่า ดูท่าแล้ว คงจะมีการปิดข่าวอีกแล้วละสิเนี่ย” แฮร์รี่ตอบ
“ใช่ เมื่อวาน รอนส่งข่าวมา บอกว่ามีการทำร้ายกันอีกแล้วที่นอร์ทเพิร์ล ตาย 3 เจ็บ 2 ที่ตายเป็นพวกมือปราบมารซะด้วย กระทรวงปิดข่าวอย่างหนักเลยละ ฉันว่าจดหมายของเธอคงจะได้แล้วละ มันคงอยู่บนเตียงของเธอแล้วละ หวังว่าเจ้าเฮดวิก คงรู้งานนะ แล้วเธอได้ของขวัญวันเกิดได้ยังไงละ”
“ตอนนั้น ป้าลืมขึ้นมาปิดหน้าต่างให้นะ ตอนนี้หน้าต่างทุกบานถูกล็อก เปิดไม่ได้เลยแหละ”
“ถ้างั้น ขอให้ป้าเธอเปิดหน้าต่างทิ้งไว้ทั้งวันอีกสักวันนะ เธอจะได้ติดต่อพวกเราได้สะดวกไง” เฮอร์ไมโอนี่พูดยิ้มๆ
ขณะที่พ่อมดที่กำลังจะบรรลุนิติภาวะในอีกไม่ถึงปีกำลังทำงานอย่างขะมักเขม้น เสียงกระดิ่งหน้าประตูก็ดังขึ้น ชายในชุดคลุม 3-4 คนเดินมายืนออหน้าร้าน ในขณะที่อีก 3-4 คนเดินเข้าร้าน ทำเป็นดูสัตว์เลี้ยงในตู้กระจกในร้านอยู่ แฮร์รี่มองหน้าเพื่อนร่วมงานสาวที่อยู่ข้างๆแล้วทำสัญญาณให้ระวังตัว ทั้งคู่เอื้อมมือมาแตะไม้กายสิทธิ์ทันทีในขณะที่ตาก็ยังจับจ้องไปยังกลุ่มคนในชุดคลุมในร้าน
ขณะนั้นที่บ้านเลขที่ 4 ซอยพรีเวต นางเดอร์สลีย์ก็กำลังจัดน้ำชาไปให้มิสซิสฟิกที่มาบอกกล่าวเรื่องของดัดลีย์ที่นางเดอร์สลีย์ไม่เคยทราบ เรื่องที่ดัดลีย์ไปมีเรื่องกับนักเลงขี้เมาแถวซอยของเธอ ขณะที่นักเลงกลุ่มนั้นกำลังลวนลามแฟนสาวของดัดลีย์ ป้าเพ็ตทูเนียประหลาดใจมากที่ดัดลีย์มีแฟนแต่เธอไม่รู้ แต่ที่เธอประหลาดใจที่สุดคือ มีคนในชุดคลุมสีมอซอ 4 คนมาหาแฮร์รี่ ชายกลุ่มนั้นบอกว่ามาจากโรงเรียนของแฮร์รี่ เพ็ตทูเนียมองสำรวจจากหัวจรดเท้าก่อนจะให้พวกเขาเดินเข้ามานั่งคอยและพูดคุยภายในบ้านเป็นการฆ่าเวลา เรื่องที่นางเดอร์สลีย์สนใจที่สุดคือ แฮร์รี่กำลังถูกคนจากโรงเรียนมาตามหาเพื่ออะไร มิสซิสฟิกขยับตัวอย่างอึดอัดแล้วขออนุญาตเพ็ตทูเนียเข้าห้องน้ำข้างบน ทันทีที่เพ็ตทูเนียอนุญาต มิสซิสฟิกก็เดินขึ้นข้างบนตรงไปยังห้องใต้บันได เอานกฮูกสาวของแฮร์รี่ออกมาส่งสารที่เขียนอย่างรวดเร็วไปให้สมาชิกภาคีที่เธอคิดว่าพึ่งพาได้ดีที่สุดตอนนี้อย่างรวดเร็ว ในขณะที่ป้าเพ็ตทูเนียก็ยังคุยกับคนที่เหมือนหัวหน้าของพวกที่มาหาแฮร์รี่ถึงเรื่องราวต่างที่แฮร์รี่ก่อวีรเวรกรรมไว้ที่โรงเรียนอยู่อย่างออกรส ป้าเพ็ตทูเนียแอบแช่งในใจให้แฮร์รี่ตายไปซะที เขาไม่ควรรอดมาได้ตั้งนานแล้ว
ขณะเดียวกันที่บ้านของเฮอร์ไมโอนี่ ชายในชุดคลุม 6 คนเข้ามาถามหาเฮอร์ไมโอนี่ ครอบครัวของเฮอร์ไมโอนี่ทั้งหมด ทั้งคุณปู่ ย่า ตา ยาย ลุงที่เป็นทหาร ป้าที่เป็นภรรยาของลุง เป็นแพทย์ประจำกองทัพ ลูกพี่ลูกน้องเพศชายที่อายุมากกว่าเธอ 3 ปีที่ชื่อ จาคอบ อาที่เป็นทนายความ พ่อและแม่ที่เป็นหมอฟัน และเพื่อนบ้านผู้แสนดีอย่างคุณนายโรส กำลังรอให้เธอกลับบ้านมาเพื่อจะจัดงานฉลองวันเกิดครั้งใหญ่ให้กับผู้สูงวัยทั้งสอง ทั้งหมดกำลังนั่งรอเธออยู่ในห้องรับแขก ชายในชุดคลุมซักถามถึงสภาพความเป็นอยู่ของเธอที่บ้าน และการที่บอกว่ามาจากโรงเรียนของเธอนั้นก็กลายเป็นสิ่งที่ทำให้คนในครอบครัวเกรนเจอร์ไม่ระแวงอะไรมาก ทั้งหมดนั่งจิบน้ำชาเงียบ พูดคุยกับบ้างเล็กน้อย ยกเว้นคุณนายโรสที่ขอตัวกลับบ้านไปเอาของก่อน คุณนายโรสรีบกลับไปที่บ้านแล้วโทรศัพท์ไปยังคนที่เธอคิดว่าคงจะช่วยเธอได้แล้วพูดว่า
“ฟีนิกซ์เรียกขาน ---- มันเริ่มแล้ว ที่บ้านเลขที่ 9 ซอยพาร์กินสัน นอร์ทเวลลิงตัน รีบมาด่วน”
พอนางมาร์เกเดินจูงมือนาตาลีออกมาพร้อมกับนายมาร์เกที่ตามมาด้วย ชายในชุดคลุมหน้าร้าน 2 คนกับพวกที่อยู่ภายในร้านก็กรูกันเข้ามาพร้อมกับตวัดไม้กายสิทธิ์ในมือใส่คนในร้านทั้งหมดทันที ลำแสงสีเขียวหลายเส้นยิงใส่ครอบครัวมาร์เก ขณะที่อีก 2-3 เส้นเฉี่ยวตัวแฮร์รี่ไปตอนที่แฮร์รี่กระโจนเข้าหลักเฮอร์ไมโอนี่ล้มลงไปกับพื้น
เมื่อตั้งหลักได้ ไม้กายสิทธิ์ในมือของแฮร์รี่ก็ยิงลำแสงสีเขียวกระแทกหน้าอกชายในชุดคลุม 3 คนล้มลงในทันที ในขณะที่เฮอร์ไมโอนี่ก็จัดการไปอีกสอง แฮร์รี่ลุกขึ้นปลดอาวุธแล้วเอาไม้กายสิทธิ์จ่อชายในชุดคลุมที่ยืนอยู่พร้อมกับที่เฮอร์ไมโอนี่เข้าไปพยุงนาตาลีที่น้ำตานองหน้าขึ้น ในขณะที่นายมาร์เกกอดร่างไร้วิญญาณของภรรยาเอาไว้ด้วยนัยน์ตาแดงก่ำ
ฉับพลัน ชายอีก 2 คนด้านนอกก็พุ่งพรวดเข้ามา แต่ช้ากว่ากระสุนเวทมนตร์จากมือแฮร์รี่ที่เข้าปะทะหน้าอกพวกมันอย่างจัง ชายที่ยืนอยู่ก็กำลังจะจับแฮร์รี่ทุ่มแต่แสงสีเขียวจากเฮอร์ไมโอนี่กระแทกร่างมันทรุดฮวบลงไปบนพื้นเสียก่อน แฮร์รี่สำรวจดูรอบๆ เมื่อแน่ใจว่าไม่มีพวกชายในชุดคลุมอีกแล้ว ก็ลงมือสำรวจสภาพภายในร้านทันที
เมื่อสำรวจความเสียหายภายในร้านแล้ว พบว่า พนักงานประจำคนหนึ่งช็อก ชายในชุดคลุมถูกปลดอาวุธโดยคาถาสาบทั้งร่างให้ติดกัน 1 ถูกจับตายอีก 7 นายมาร์เกสูญเสีย ทรัพย์สินไปจำนวนหนึ่ง พนักงานประจำอีก 1 แถมยังต้องสูญเสียภรรยาสุดที่รักไปอีก นาตาลีกับนายมาร์เกร้องไห้ระงม ลูกค้าในร้าน 3 คนช็อกหมดสติ นอกนั้น ทุกอย่างปลอดภัย ชายในชุดคลุมทุกคนมีตรามารอยู่ที่แขน หนึ่งในบรรดาคนที่ตายในชุดคลุมเป็นคนที่เขาเคยเห็นหน้าในคืนที่จอมมารคืนชีพ แต่เขาจำไม่ได้แล้วว่าใคร พวกเขายืนมองดูสถานการณ์สักครู่ เสียงรถตำรวจก็ดังมาตามถนน ขณะนี้มีคนมามุงหน้าร้านเต็มไปหมด แต่ไม่มีใครกล้าเข้ามาใกล้ แล้วแฮร์รี่ก็นึกอะไรออก เขายกหูโทรศัพท์แล้วโทรไปหาคนคนหนึ่งที่เขารู้จักดี
“ฮัลโหล ที่นี่ บ้านเลขที่ 4 ซอยพรีเว็ต ต้องการพูดกับใครค่ะ” ป้าเพ็ตทูเนียรับโทรศัพท์
“ป้าครับ นี่ผมเองนะฮะ มีคนพยายามทำร้ายผม ป้าระวังตัวด้วยนะครับ พวกมันอยู่ในชุดคลุม ผมไปก่อนนะครับ ขอให้โชคดีครับป้า” แฮร์รี่พูดอย่างรวดเร็ว แล้ววางสายทันที
“เดี๋ยว ไอ้เวร ใครว่ะ” ป้าเพ็ตทูเนียสบถออกมา ส่ายหัวแล้วเดินไปนั่งพูดคุยต่อ
“แฮร์รี่ โทรหาใครน่ะ” เฮอร์ไมโอนี่ร้องถาม
“เฮอร์ไมโอนี่ ที่บ้านเธอ อันตราย รีบไปเร็ว” แฮร์รี่บอกแล้วก็ออกวิ่งฝ่าฝูงชนไป เฮอร์ไมโอนี่นิ่งชั่วครู่ แล้วก็เหมือนนึกอะไรออกแล้ววิ่งตามแฮร์รี่ไป
เมื่อมาถึงบ้านของเฮอร์ไมโอนี่ ขณะที่เธอเปิดประตู เธอถึงกับอึ้งและช็อกไปชั่วขณะ ภาพที่เธอเห็นคือภายในบ้านมีชายในชุดคลุมแบบเดียวกับที่ร้านขายสัตว์เลี้ยงเมื่อกี้ 6-7 คน แถมญาติพี่น้องของเธอทั้งครอบครัวก็นั่งอยู่ในห้องรับแขกทั้งหมด เมื่อ 4 ใน 6 ของชายในชุดคลุมเห็นเธอ มันก็ตวัดไม้กายสิทธิ์มาแล้วยิงใส่เธอทันที ส่วนที่เหลือก็จ่อยิงแสงสีเขียวใส่ครอบครัวเกรนเจอร์ทีละคนอย่างรวดเร็ว
ทันทีที่แสงสีเขียวพุ่งออกจากปลายไม้กายสิทธิ์ เฮอร์ไมโอนี่ก็สวนกลับพร้อมๆกับร่างของคนๆหนึ่งที่กระโจนเข้ามาดึงตัวเธอไปทางด้านข้างหลบวิถีลำแสง พร้อมกับแสงสีเขียวจากปลายไม้กายสิทธิ์ในมือคนๆนั้นก็ยิงสวนอย่างรวดเร็ว ลำแสงสีเขียว 6-7 อันจากปลายไม้กายสิทธิ์ของผู้มาใหม่เข้าเป้ากลางหน้าอกชายในชุดคลุมทุกนัด ส่วนลำแสงทุกนัดของชายในชุดคลุมที่ยิงใส่เฮอร์ไมโอนี่พลาดเป้าหมดทุกนัด เมื่อเฮอร์ไมโอนี่ลุกขึ้นได้ก็วิ่งไปหาครอบครัวของเธอแทบจะในทันที
เมื่อเธอก้าวพ้นประตูบ้านไปได้ไม่กี่ก้าว ลำแสงสีเขียวจากภายในบ้าน 2-3 เส้นยิงสวบออกมา เธอตกใจไปชั่วขณะ โชคดีที่มีคนมาดึงตัวเธอหลบไปทางขวาพร้อมกับยิงสวนไป
“คาถาอำพราง ระวังตัวนะ” เสียงคุ้นหูดังขึ้นจากด้านหลัง
แสงสีเขียวยิงตอบโต้กันไปมา ส่วนเฮอร์ไมโอนี่ก็พาญาติของเธอหลบไปจากตรงนั้นอย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นว่าครอบครัวของเธอออกมาครบทุกคนแล้ว เธอก็ย้อนกลับไปช่วยชายที่มาช่วยเธอ เมื่อเข้าไปในบ้าน สถานการณ์ก็สงบลงแล้ว แล้วเธอก็รู้ว่าคนที่มาช่วยเธอไว้คือใคร
\"แฮร์รี่ เธอไม่เป็นอะไรนะ” เฮอร์ไมโอนี่ร้องถามแล้ววิ่งเข้าไปหา
“ฉันควรจะถามเธอมากว่านะ หวังว่าครอบครัวเธอปลอดภัยดีทุกคนนะ” แฮร์รี่หันกลับมา
พอเฮอร์ไมโอนี่วิ่งออกไปแล้วชั่วครู่ แฮร์รี่ก็กวาดตาดูรอบๆแล้วจู่ๆ ก็ยิงแสงสีเขียวใส่เป้าหมายบริเวณหลังโซฟาที่ครอบครัวเกรนเจอร์นั่งเมื่อครู่นี้ ร่างของชายผู้หนึ่งค่อยๆปรากฏตัวขึ้นบริเวณนั้นแล้วล้มลงกับพื้นทันที
ขณะเดียวกัน ที่บ้านของแฮร์รี่ มิสซิสฟิกเดินลงมาเตือนแล้วบอกให้นางเดอร์สลีย์รีบหนีไป ชายในชุดคลุมก็ขยับตัว คว้าไม้กายสิทธิ์ออกมายิงใส่ มิสซิสฟิกผลักนางเดอร์สลีย์ให้หลบหลังโซฟา แล้วทันใดนั้น ชายกลุ่มหนึ่งก็โผล่ออกมาจากเตาผิงไฟ พร้อมกับเสียงดัง ป๊อป ที่ตามมาติดๆ หลังจากนั้น ชายสองกลุ่มก็สาดกระสุนเวทมนตร์ใส่กันทันทีอย่างรวดเร็วและรุนแรง
พอออกจากบ้านมาแล้ว เขาก็สังเกตเห็นเฮอร์ไมโอนี่ปลีกตัวออกมานั่งเอามือปิดหน้าอยู่หน้าบันไดบ้านคนเดียว ส่วนครอบครัวเกรนเจอร์ที่เหลือนั่งรวมกลุ่มกันตรงมุมสนามหญ้าหน้าบ้านในสภาวะเหมือนกำลังสูญเสียใครสักคนไป
“เฮอร์ไมโอนี่ ระวังตัวด้วย เดี๋ยว อีกสักพัก พวกภาคีคงจะมาถึงนี่ ตอนออกมาจากที่ร้าน ฉันเจอท็องด์ ฉันเลยบอกว่าเกิดอะไรขึ้นแล้วก็เร่งให้เขาไปตามพวกเรามาช่วย ฉันเลยมาช้าไปหน่อย ขอโทษด้วยนะ” แฮร์รี่นั่งลงข้างๆ แล้วสะกิดเรียก “เฮอร์ไมโอนี่ เธอเป็นอะไร เกิดอะไรขึ้นเหรอ”
แล้วเธอก็โผกอดเขาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตา
“เธอไม่ผิดหรอกแฮร์รี่ คุณย่า คุณตาคุณยาย ท่านสิ้นใจแล้ว ส่วนคุณปู่ อาการโรคหัวใจกำเริบอีกแล้ว ไม่รู้ว่าท่านจะเป็นไงบ้าง ปีนี้ วันเกิดของคุณปู่กับคุณย่าของฉันเป็นวันที่ฉันโชคร้ายที่สุดในชีวิตเลย พวกท่านไม่สมควรต้องมาตายอย่างนี้ ท่านมาตายเพราะฉันแท้ๆเลย” เฮอร์ไมโอนี่ระบายอารมณ์ออกมาทั้งน้ำตา แฮร์รี่ได้แต่ปลอบใจเท่านั้น จู่ๆ เฮอร์ไมโอนี่ก็ตะโกนดังลั่นออกมาว่า
“เคราเมอร์ลินเป็นพยาน ตราบใดที่พวกพ่อมดแม่มดเลือดไม่บริสุทธิ์และครอบครัวยังถูกตามล่า ทำร้ายอย่างนี้โดยฝีมือของพวกสมุนจอมมารแล้วละก็ ฉันก็จะขอตามล่าพวกมัน จนกว่าฉันจะตาย หรือจอมมารจะถูกทำลาย ไม่สามารถหวนกลับมาครองอำนาจได้อีกต่อไป มิฉะนั้น ฉันจะไม่รามือเด็ดขาด” เฮอร์ไมโอนี่ประกาศก้องทั้งน้ำตา ฝนหยาดเล็กๆร่วงโปรยลงมาเหมือนจะร่ำไห้กับการสูญเสียของครอบครัวเกรนเจอร์
แฮร์รี่ได้ยินแล้วได้แค่สงสารเธอจับใจเท่านั้น ไม่สามารถทำอะไรได้อีกนอกจากการปลอบใจ แล้วเสียงคุ้นหูก็ดังขึ้นพร้อมกับเสียงฝูงชนที่วิ่งออกมาจับกลุ่มพูดคุยกันหน้าบ้าน
“ยังปลอดภัยดีนะ แฮร์รี่ เฮอร์ไมโอนี่” ลูปินทักขณะที่ฝ่าฝูงชนออกมา
******************************************************************************************
มีอะไรติชม ก็ขอความกรุณาแนะนำด้วย
อ้อ อย่าคิดมากสิ เรื่องที่คิดขึ้นมามีอะไรผิดพลาดกันทุกคนแหละ
ไม่มีใครในโลกนี้สมบูรณ์แบบหรอกน่า
เดี๋ยวจะแก้ไขข้อผิดพลาดที่ชี้แนะให้เร็วที่สุดเลย
ขอบคุณสำหรับทุกความเห็นนะ
มีอะไรก็ชี้แนะด้วย ฝากตัวด้วยนะครับ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น