คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #32 : ตอนที่31 Vastolord Zell
ทามกลางคืนที่มืดมิดและหนาวเหน็บ ในถ้ำอันเยือกเย็นกลางป่าสายลม
เด็กสาวนั่งกอดเข่าริมกองไฟ ผมยาวสีส้มอมแดงของเธอส่องประกายสะท้อนแสงไฟ
ความหนาวแทรกซึมผ่านทะลุทะลวงร่างของเธอไปทุกอณู กองไฟที่อยู่ตรงหน้าไม่ได้ช่วยอะไรมากนัก
แม้อยากจะกลับบ้านก็ทำไม่ได้ ด้านนอกเต็มไปด้วยพวกโฮลโลว และปากถ้ำยังมีเกราะป้องกันที่ชายผู้นอนอยู่ข้างๆเธอร่ายไว้
รินน้อยสะกิดคนที่นอนข้างๆตำแหน่งที่เธอนั่ง
"นี่ๆ นายไปส่งรินจังที่บ้านของรินจังหน่อยได้ไหม"
...ไม่มีสัญญาณตอบรับจากเขา
"นะๆ ถ้าไปบ้านรินจัง รินจังจะให้คนเอามาเมไดฟุกุมาให้กินเยอะๆเลย มีห้องอุ่นๆให้นอนสบายๆ มีบ่อน้ำร้อนให้แช่ตัวด้วย"
...ไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่เธอยังไม่ยอมแพ้
"ไปส่งรินจังที่บ้านหน่อยนะ นะๆๆ"
เหมือนเขาจะเริ่มรำคาญเธอ
"ชั้นมันนอนที่ไหนก็ได้ และตอนนี้ชั้นง่วงมากด้วย เลิกส่งเสียงดังซะที"
เธอทำหน้าเหมือนจะร้องไห้
"ต ต แต่ว่ารินจังหนาว รินจังไม่ไหวแล้ว"
เด็กสาวเริ่มสะอื้น ทำเอาเขาคิ้วชนกันด้วยความปวดหัว
~หมับ~
เขาคว้าเธอเอามากอดเป็นหมอนข้าง เล่นเอารินดิ้นพราดๆ แต่ซักพักก็นิ่งลง
'อุ่นจัง ดีกว่ากองไฟจริงๆ'
เธอยังมีปัญหาคาใจอีกอย่างจึงเอ่ยปากถามเขาโดยใช้เสียงเบาๆ
"ทำไม นายถึงไม่ยอมไปส่งรินจังที่บ้านละ นายสู้กับพวกโฮลโลวได้สบายไม่ใช่เหรอ"
"เฮ้อ จะบอกให้ฟังนะพวกนั้นนะไม่ใช่ปัญหาแต่เจ้า3คนนั่นต่างหาก"
"ชั้นในตอนนี้ใช้พลังไปเยอะต้องนอนพักจนเช้าถึงจะคืนพลังพอสู้กับพวกมันไหว"
เด็กสาวได้ฟังคำตอบก็เลิกเซ้าซี้เขาและผลอยหลับไปในอ้อมแขนอันอบอุ่นของชายนิรนาม
ด้านนอกชาย3คนที่เขาพูดถึงยืนมองเงียบๆจากในเงาไม้แห่งป่าสายลม
"ให้ผมทำลายบาเรียแล้วปล่อยพวกโฮลโลวเข้าไปดีไหมครับ หัวหน้า"
"อย่าแม้แต่จะคิด บาเรียนั่นเป็นกับดัก"
ชายตัวสูงปรามชายตัวเล็ก น่าจะยังเด็กอยู่เมื่อดูจากความสูงแล้ว
"เราไม่จำเป็นต้องสอดมือเข้าไปยุ่งหรอก คนที่จะจัดการเรื่องนี้จะมาถึงในเช้านี้"
ชายตัวเล็กเอียงหัวเล็กน้อย
"อ่อ เป็นอย่างนี้นี่เอง หัวหน้าร้ายกาจจริงๆ"
เมดชายลืมตาขึ้นท่ามกลางแสงจันทร์
'นี่เรายังมีชีวิตอยู่อีกเหรอ'
เสียงผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้น
"หัวหน้าอุโนฮานะ เขาฟื้นแล้วค่ะ"
หัวหน้าสาวใหญ่หน่วย4 เข้ามานั่งใกล้ๆเขา
"ไม่ต้องสนใจผม คุณหนูกับเมดสาวยังอยู่ในป่าสายลม"
เสียงชายคนหนึ่งดังตอบเขามา
"ไม่ต้องห่วงหรอก เคียวราคุเข้าไปตามหาแล้ว"
เมดชายดีใจมากเมื่อเห็นหน้าชายที่พูดกับเขา
"ขอบคุณครับ ท่านหัวหน้าจูชิโร่"
"หัวหน้าจูชิโร่ค่ะ หัวหน้าเคียวราคุกลับมาแล้วค่ะ"
ชุนซุยแบกเมดสาวกลับมาด้วย เขารีบวางให้หน่วยพยาบาลรักษา
แล้วเดินไปดูอาการเมดชาย
"หล่อนสู้สุดใจเลยละจูชิโร่ ตอนชั้นไปเจอแม้เธอจะหมดสติไปแล้วแต่ยังคงท่าโจมตีไว้จนพวกโฮลโลวไม่กล้าเข้าโจมตี"
เมดชายถามหากคุณหนูของพวกเขา เคียวราคุส่ายหน้า
"ไม่แม้แต่พลังกดดันวิญญาณของเธอ แต่ว่าการที่พวกโฮลโลวยังวนเวียนอยู่รินจังก็น่าจะยังอยู่ที่ไหนซักแห่ง"
แสงตะวันแรกเช้าเริ่มสาดส่อง แสงสีส้มอ่อนๆทอดไปยังทั่วบริเวณ
~เปรี๊ยะ~
ท้องฟ้าบริเวณป่าสายลมเริ่มประแตกออก
พลังกดดันวิญญาณมหาศาลแผ่ออกมาอย่างรุนแรง
จูชิโร่ถึงกับตกใจในพลังที่แผ่ออกมา
"พลังระดับนี้มัน!?"
โฮลโลวเจ้าของพลังปรากฏตัวออกมา รูปร่างมันเหมือนกับมนุษย์ทั่วไป
เท้าของมันมี3นิ้ว มีหางยาวและปลายแหลมราวกับเข็ม มีปีกคล้ายแมลงสาบ
ผิวของมันเป็นสีเขียวแก่ผสมจุดลายดำ หัวของมันมีเขาคล้ายตัวV
มันบินลงไปยังป่าสายลม
จูชิโร่"นั่นมันเมนอสระดับวาสโตลอร์ด!? ไม่น่าเชื่อว่าจะมาที่นี่"
เคียวราคุ"ดูเหมือนเรื่องนี้จะมีเบื้องหลังมากกว่าที่เราคิดกันไว้นะ"
เร็ตซึ"พาสองคนเจ็บกลับไปยังที่หน่วย ที่เหลือป้องกันไม่ใครโฮลโลวเข้าออกป่านี้ไปได้"
สั่งการเสร็จทั้ง3หัวหน้ารีบรุดไปยังตำแหน่งที่วาสโตลอร์ดร่อนลงไป
เจ้าโฮลโลวระดับวาสโตลอร์ดบินลงหน้าชายลึกลับ3คน
"งานนี้ขี่ช้างจับตักแตนชัดๆ แค่เด็กผู้หญิงคนเดียวถึงกับขอให้ข้ามาจัดการงั้นเหรอ"
ชายผู้เป็นหัวหน้าของกลุ่มคนลึกลับนี้กล่าวขึ้น
"มันเป็นเรื่องสำคัญมาก อีกอย่างมีคนที่มีฝีมืออยู่กับเป้าหมาย ถ้าพวกเราลงมือเองแผนที่วางไว้อาจเสียลงได้"
"ก็ได้ แต่ว่าหลังเสร็จงานข้าขอกินพวกแอดจูกัสแล้วกัน"
"ไม่มีปัญหา"
ข้อตกลงอันชั่วร้ายบังเกิดขึ้น
รินน้อยลืมตาขึ้นเนื่องจากความเย็นของพื้นถ้ำ เห็นชายนิรนามกำลังเดินออกไป
"รอรินจังด้วย"
"เจ้ารออยู่ที่นี่แหละ เดียวข้ากลับมา"
"แต่ว่า..."
"จงรอ และเชื่อมั่น นี่คือหน้าที่ของเจ้า"
เธอเข้าใจในที่สุดถึงเหตุผลที่ให้รออยู่ที่นี่
"นี่ ถ้านายชนะกลับมารินจังจะแต่งงานกับนาย"
เขาอึ้งไปแปป ก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะ รินทำหน้าไม่พออย่างแรงและไม่เข้าใจด้วยว่าหัวเราะเธอทำไม
ชายนิรนามเอามือลูบหัวเธอเบาๆ
"ขอบใจ ริน"
เธออึ้งอย่างมาก แต่ว่าอึ้งมากไปหน่อยกว่าจะรู้ตัว เขาก็เดินหายไปแล้ว
เจ้าวาสโตลอร์ดตัวเขียวลายจุดรอเขาอยู่ด้านหน้าถ้ำก่อนแล้ว
"แกเองเหรอที่ทำให้ชั้นต้องมาที่นี่"
"มีธุระอะไรกับชั้น เจ้าดัมเมเชียลสีเขียว"
เจ้าโฮลโลวถึงกับเส้นเลือดปูดทีเดียว
"ข้าชื่อเซล เจ้ายมทูตปากดี จงหายไปซะ"
ความคิดเห็น