***บริษัทสัมภาษณ์รีบอร์น***

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ...

บทนำ

นี่เป็นเช้าวันหยุด...ที่แสนน่าเบื่อ

หวัดดีค่า..ทุกคน!!

ฉันชื่อพี...เป็นนักเรียนธรรมดา

และฉันมีเพื่อนคนหนึ่ง(ซึ่งซุกหัวอยู่บ้านเดียวกัน)ชื่อปาล์ม...

จะว่าไป...ตอนนี้มัน 10 โมงกว่าแล้วนี่(หว่า)

ตื่นสายดีจริงๆเล้ย...เพื่อนช้าน= =

ฉันเดินไปที่ห้องของไอ้ปาล์มมันในทันใด(ที่คิดเสร็จ)

"ไอ้ปาล์มตื่น..." เกลียดจริงๆเล้ย  ไอ้การต้องมานั่งปลุกคนอย่างเงี้ย

"งืมๆๆ..5 นาที"

"ไม่เฟ้ย...ตื่นนะบัดนาว"

"คร่อกๆ แจ๊ฟๆๆ"

"-*-"

พลั้วะ!! โครม!!

สงสัยใช่ไหมว่าเมื่อกี้มันเสียงอะไร....

เสียงคนคนนึงถูกฉันถีบตกเตียงไงล่ะ..(หุหุ..สะใจ)

"โอ๊ยๆๆ  เออๆๆ ตื่นก็ได้ฟ่ะ" = = <<<หน้ามันตอนถูกปลุกขึ้นมา..

เมื่อมันบ่นอย่างงั้นเสร็จแล้วก็รีบเดินไปอาบน้ำ..

เฮอะ!! เล่นกับใครไม่เล่น..มาเล่นกับฉันคนนี้

"กริ๊งๆ ติ๊งต่องๆ ยาฮู้ๆ"

เอ...ใครมากดกริ่งบ้านเราฝ่า...(กริ่งที่ไหนมันร้องยาฮู้ๆ= =)

ฉันรีบเดินไปดูหน้าประตูบ้าน...

"เฮ้ย!  ปูเป้นี่หว่า" น้องฉันเองแหละ

"พี่พี! นู๋กลับมาแย้ววว"

ตอนนี้เราสองคนกางแขนเตรียมจะกอดกันอยู่หน้าประตู..

"พี่พี~~~~~"

"ปูเป้~~~~~"

คุณคงคิดว่าเราจะกอดกันใช่ไหม...

พลั้วะ!! โครม!!

ต่างฝ่ายต่างก็ถูกถีบกระเด็น...

ทำไมน่ะเหรอ...

เพราะว่าเรา(โคตร)เกลียดกันน่ะสิ!

"ไง..ปูเป้...ไม่เจอกันนาน" ฉันลุกขึ้นยืนพร้อมแผ่รังสีอำมหิตไปยังน้อง

"ไม่เจอกันนานเหมือนกันนะ..พี่" น้องฉันมันก็ไม่ยอมแพ้..แผ่รังสีอำมหิตมาเหมือนกัน

"ฮึ่ม.."

"แฮ่.."

"อ้าว...ทั้ง2คนทำอะไรกันอยู่น่ะ" ปาล์มยืนอยู่หน้าประตูบ้าน พร้อมกับถามอย่างงงๆ

ขอบใจมาก...ปาล์ม เรา2คนคงจะเป็นอย่างงี้ไปอีกนานถ้าแกไม่มา

"ป่าวหรอกจ้า..ปาล์ม.. ไป.. เข้าบ้านเหอะ..ปูเป้น้องรัก" ฉันฉีกยิ้มจนถึงรูหู

"ค่า...พี่พีสุดเลิฟ" ปูเป้ก็ยิ้มเหมือนกันกับฉัน พร้อมกับเดินเข้าบ้านไป..

ฮึ่ย!!...ให้ตายสิ

....
..
.

10 นาทีต่อมา ที่ห้องของฉัน

"ทำไรกันดีอ่ะ??" ไอ้ปาล์มถาม

"ไม่รู้ดิ" ถามช้านแล้วช้านจะไปถามคร้ายยยย

"พี่ปาล์ม..ไอ้พี..เอ่อ..พี่พีคะ" เมื่อกี้หลุดปากออกมาว่าไงนะแก..- -*

"มีไรเหรอน้องรัก?"

"อื้ม...มีไรเหรอ..ปูเป้"

"ตอนนี้มีการ์ตูนอยู่เรื่องนึงกำลังฮิตน่ะค่ะ  หนูเลยซื้อมาทั้งเซ็ต 25 เล่มเลยค่ะ"

"เรื่องไรเหรอ??" ฉันถาม (ฉันบ้าการ์ตูนมาก..รวมถึงโคนันและนารูโตะ)

"รีบอร์นค่ะ"

"อ๋อๆๆ  เคยได้ยินๆๆ" ไอ้ปาล์ม..เอ่อ..ปาล์มรีบบอก

"อืม....ก็เคยได้ยินมาเหมือนกันนะ"

และภายในครึ่งชั่วโมง....

เราก็เผาผลาญรีบอร์นทุกเล่มจนหมด...(เผาผลาญ?)

"โฮ้วๆๆๆ มันส์ๆๆๆ อยากอ่านต่อๆๆๆ" ไอ้ปาล์มดิ้นไปดิ้นมากับพื้น

"อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก....มันมีต่ออีกม้ายยยยย
มันส์ได้หลายยยยยยยย" <<<<ฉันเอง= =

"จะว่าไป...ปูเป้  ไอ้การ์ตูนเล่มสุดท้ายนั่นมันอะไรอ่ะ" ปาล์มถาม

"= =ไม่รู้สิคะ คนขายแถมมาค่ะ..บอกว่าเป็นโปรโมชั่นพิเศษ"

ฉันเอื้อมมือไปหยิบการ์ตูนนั่นขึ้นมา...

หน้าปกมัน.....ว่างเปล่า...

ฉันพลิกไปดูทั้งเล่ม...

ว่างเปล่า............

ยกเว้นหน้าสุดท้าย...รู้สึกจะมีปุ่มอะไรแดงๆอยู่

"อะไรอ่ะ" ปาล์มถามพร้อมเอื้อมมือมาจับบ่าฉัน

"พี่ลองเปิดดูสิ" มันสั่ง-*-พร้อมกับเอื้อมมือมาจับแขน

ทำไมมีแต่คนมาจับฉันฟ่ะ  ช้านไม่ได้พิศวาสพวกแกนะเฟ้ยยยยยย

"เออๆ รู้แล้วน่า" ฉันพูดแล้วเอื้อมมือไปกดปุ่มแดงๆนั่น (ชักเสียวๆแฮะ)

"ตื้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด"

มันส่งเสียงร้องโหยหวนออกมา... ไอ้ปุ่มนี่มันอะไรกัน

อย่าบอกนะว่า......

...สัญญาณกันขโมย?

"วาบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ"

โอ้ว...ไอ้สัญญาณกันขโมยนี่ส่องแสงได้ด้วย

แสบตาชะมัดเลยแฮะ.....

..............................
...........................
........................
.....................
...................
.................
..............
............
.........
.......
......
.....
....
...
..
.


ตุบ!

"โอ้ยๆๆๆๆๆๆๆๆ ที่นี่มันที่ไหนกันหว่า" ไอ้ปาล์มแหกปากทันทีที่มาถึง

เหอะ!!  ไม่แปลก  ไอ้นี่อ่ะแหละ ไอ้จอมแหกปากอันดับ1ของห้องเรียนฉัน

ฉันลืมตาขึ้น.........สอดส่องซ้ายขวา..

นั่นน่ะสิ...นี่มันที่ไหนกันหว่า?

"พี่พีๆๆ"  ปูเป้นั่งอยู่ข้างๆฉันสะกิดฉันอย่างสุดแสนจะตกใจ

"อะไร??" ฉันถาม

"ดูนั่นดิๆๆๆๆๆๆๆ" ปูเป้ชี้ไปที่บ้านที่อยู่ข้างหลังฉัน

"ไรฟะ" ฉันมองดู...ก็บ้านธรรมดานี่หว่า

เอ๊ะ!!!

เดี๋ยว....

บ้านนี่มัน...

คุ้นๆๆๆ

"เฮ้ย!!!!"  ไอ้ปาล์มแหกปากดังลั่น

"อะไร" ฉันพูดพลางหรี่ตาอย่างไม่ค่อยจะพอใจ...

ไรฟะ...ทำท่าเหมือนรู้กันอยู่แค่2คน

"ไอ้โง่....แกดูที่ป้ายชื่อบ้านดีๆดิ"

โอ้ว...อนาถใจแท้...ฉันโดนเพื่อนด่า

ไหนดูดิ๊....

"แล้วไงล่ะ"

"ไอ้บ้า....มันเขียนว่าบ้านซาวาดะโว้ยยยยยยยยยยยยย"

"บ้านซาวาดะแล้วไง....เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"

โอ้ว..........
มาย........
ก๊อดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
.....
....
...
..
.

"มีอะไรกันงั้นเหรอจ๊ะ??"

เสียงคนๆนึงดังขึ้นที่ข้างหลังเรา

หือม์.....เฮ้ย!!

แม่สึนะ!! ซาวาดะ  นานะ!!

"พวกหนูเนี่ย..เป็นเพื่อนของซือคุงงั้นเหรอจ๊ะ??" นัยน์ตาสีน้ำตาลกระพริบปริบๆ

มองมาทางเราอย่างต้องการคำตอบ..

"อะ..เอ่อ...ใช่ค่ะ"

"งั้นพวกหนูเข้าไปรอในบ้านนะ  สึนะเรียนหนังสืออยู่จ้า.."

"ค่า" พวกเราตอบรับอย่างอึ้งๆ....ไม่จริงใช่ม้ายยยยยยยยย??
.....................
...................
..................
.................
................
...............
..............
.............
............
...........
..........
.........
........
.......
......
.....
....
...
..
.

ช๊อก.....
และ...
อึ้ง....
อย่างสุดๆ
ไม่น่าเชื่อเลยว่า........
พวกเราจะหลุดเข้ามาในโลกแห่งการ์ตูนนนนนนนนนนนนนนนนน

"พวกเราจะทำไงดีอ่ะ" ไอ้ปาล์มถาม

"นั่นน่ะสิ" ฉันตอบ

"ก่อนอื่นก็...พวกพี่อยากทำไรอ่ะ" ปูเป้ถาม

"หลุดมาในโลกการ์ตูนเงี้ยก็ดีใจนะ แต่...." ปาล์มพูดค้างไว้

"แต่ไรอ่ะ.." ฉันถามอย่างงงๆ

"ที่ซุกหัวนอน กับข้าว...ช้านจะหาที่ไหนกี้นนนนนนนน"

โอ้ว...ที่แท้มันก็ห่วงเรื่องนี้

"พวกเธอเป็นใครกันน่ะ?"

เสียง...?

มาจากไหน??

"ฉันอยู่นี่" เสียงดังมาจากกระถางต้นไม้..

กระถางต้นไม้?

รึว่า..?

"ระ..ระ..ระ..รีบอร์น!!" ปูเป้พูดออกมาอย่างตกใจ

"พวกเธอรู้ชื่อฉันได้ยังไง?..ช่างเหอะ ว่าแต่พวกเธอเป็นใครกันน่ะ"
อัลโกบาเลโน่ตัวจิ๋วซักต่ออย่างสนใจ...

"เอ่อ...คือ...." ฉันพูดไม่ออกง่ะ..

"พวกเรามาจากบริษัทสัมภาษณ์ค่ะ  มาเพื่อสัมภาษณ์เหล่าวองโกเล่แฟมิลี่ที่โด่งดัง
มากๆในขณะนี้น่ะค่ะ รวมถึงคนอื่นๆด้วย"
ปาล์มพูด

ปราดเปรื่อง...ปราดเปรื่องจริงๆเลยแก..ปาล์ม

แกเป็นหนี้บุญคุณช้าน!!

"งั้นเหรอ" รีบอร์นพูดพลางทำหน้านิ่งๆ "แล้วกล้องล่ะ?" 

เฮือก!!  ไม่มีอ่ะ...แล้วจะบอกยังไงฟะเนี่ย...

"อะ..อ๋อๆๆ คือพวกเรา..."ปูเป้พูด.. ดูน่าจะนึกต่อไม่ออก..

"คืออะไร.." รีบอร์นขมวดคิ้ว...

อ๊า....อย่าสงสัยร๊าวววววววววว

"อ๋อ..คือๆ กล้องนี่มันซ่อนอยู่ในเสื้อนะค่ะ เพื่อไม่ให้คนที่เราสัมภาษณ์ประหม่าน่ะค่ะ"
ฉันบอกเอง

โอ้ว....ในที่สุด...

แววฉลาดของฉันก็ออกมาแล้ว!!

"เหรอ..อืม  งั้นพระเอกของงานก็ใกล้จะมาแล้วล่ะ..."รีบอร์นกล่าว

"พระเอกของงาน??" พวกเราถามพร้อมกันอย่างงงงวย

แอ๊ด!! ประตูเปิดขึ้น...

พร้อมคำพูดของเด็กหนุ่มผมสีน้ำตาล....

นัยน์ตาสีน้ำตาล...

"เฮ้อ~ รีบอร์น...วันนี้ซวยชะมัดเลย....."

0 [] 0!

-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*

หวัดดีค่า...ทุกคนเราชื่อP

เหอะๆ ชื่อเหมือนกับตัวละครที่ชื่อในนี้แหละค่ะที่ชื่อพีอ่ะ

นี่เป็นฟิครีบอร์นเรื่องแรกที่เราแต่ง

ขอบคุณมากที่มาอุดหนุนค่ะ

แล้วก็....


หากมีคำถามใดๆที่อยากจะถาม
สึนะ...
ช่วยพิมพ์คำถามแล้วเม้นมาให้หน่อยนะคะ
จะนำคำถามไปใช้ในการสัมภาษณ์
สึนะในตอนหน้าค่ะ

ต.ย.

เราอยากถามสึนะว่า..
1.----
2.****
^
^

อย่างงี้แหล่ะค่ะ

ขอบคุณมากค่ะ^^(ปะหลก)

http://my.dek-d.com/titaporn/ <<< มายไอดีเรา ถ้าไปเยี่ยมเราแล้วช่วยแอดเราด้วยนะคะ

ป.ล.2  อัพทุกวันอาทิตย์ค่า


 
r s