ชีวิตหลังฮอกวอตท์

ลำดับตอนที่ #2 : การเดินทางกลับฮอกวอตท์อีกครั้งและเซอร์ไพรส์ของรอน

เช้าวันรุ่งขึ้น ทุกคนพร้อมที่จะกลับไปฮอกวอตท์อีกครั้ง ตอนนี้ก็ได้แต่รอว่าจดหมายฉบับต่อไปจะมาถึงเมื่อไหร่

ไม่นานนักมีเสียงที่คุ้นหูดังขึ้น นกฮูกนั้นเองแต่มันไม่ใช่นกฮูกของฮอกวอตท์ มันเป็นนกฮูกสีดำเป็นมันตัวหนึ่ง แฮร์รี่จำได้ว่า เป็นนกฮูกของโช เขาจึงเดินไปเปิดรับจดหมาย ในจดหมายเขียนไว้ว่า



เธอคงรู้แล้วว่าฮอกวอตท์เชิญร่วมงานเลี้ยงศิษย์เก่า ชั้นจะไม่กลับไปบ้านนะ ยังไงก็ ไปเจอกันที่ชานชาลาที่ 9¾แล้วกันนะ   โชคดีค่ะ

โช

ไม่นานนักหลังจากที่จดหมายของโชมาถึง แฮร์รี่และเพื่อนๆก็ได้รับจดหมายจากฮอกวอต์



ถึง ศิษย์เก่าที่รัก

ท่านได้แจ้งความประสงค์ที่จะกลับฮอกวอตท์อีกครั้ง การกลับฮอกวอตท์จะเกิดขึ้น เวลาที่พระอาทิตย์ตกดินวันนี้

ขอให้ท่านไปที่สถานนีกริงกอตส์ ชานชาลาที่ 9 ¾ ในโลกมักเกิ้ลเพื่อเดินทางไปฮอกวอตท์พร้อมกับนักเรียนโรงเรียนฮอกวอตท์ที่จะเข้าเรียนในปีนี้

รายการหนังสือ

ตำราคาถาพื้นฐานเตรียมสอบเข้า ส.พ.บ.ส               โดย  มิรันดา ก็อชฮ็อก

ประวัติศาสตร์เวทมนตร์                   โดย บาธิลดา แบ็กช็อต

ทฤษฎีเวทมนตร์                            โดย อดัลเบิร์ต วาฟฟลิง

สมุนไพรและเห็ดราพันชนิด              โดย ฟิลิดา สปอร์

คู่มือแปลงร่างชั้นสูง                    โดย เอมเมอร์ริก สวิทช์

ยาวิเศษและยาพิษ                         โดย อาร์เซเนียส จิกเกอร์

สัตว์มหัศจรรย์และถิ่นที่อยู่               โดย นิวท์ สคามันเดอร์

พลังมืด:คู่มือป้องกันตนเอง              โดย คินติน ทริมเบิล

ตำราเผยชะตาอนาคต    โดย คาสซานดรา วาบลัตสกี้

อุปกรณ์อื่น

หม้อใหญ่                          1 ใบ ( ดีบุกผสมตะกั่ว ขนาดมาตรฐานเบอร์ 2 )

เครื่องปรุงยาชนิดต่างๆ     ครบชุด

ขวดแก้วหรือแก้วเจียระไน    1 ชุด

กล้องส่องทางไกล              1 อัน

ตาชั่งทองเหลือง                 1 ชุด

ไม้กวาด    1  ด้าม

ลูกแก้วทำนาย    1 ลูก

ถ้วยชา    1 ถ้วย

ชุดใส่ไปงานเต้นรำ    1  ชุด

สามารถนำ นกฮูก แมว หรือ คางคก ไปด้วยก็ได้(1 ตัว )

พบกันคืนนี้

ด้วยความนับถือ

ศ.มิเนวา  มักกอนนากัล

รองอาจารย์ใหญ่อกวอตท์คนปัจจุบัน



“เอาหล่ะ พร้อมที่จะไปตรอกไดแอกอนแล้ว”ทุกคนพูดพร้อมกัน

ปิ๊งๆๆๆๆ สินเสียงทุกคนก็ไปปรากฏตัวที่ตรอกไดแอกอน

“ไปดูของกันเลยดีกว่า เฮอร์ไมโอนี่ ไปกับชั้นนะ” รอนว่า

“ทำไมไม่ไปด้วยกันหมดเลยล่ะ”  แฮร์รี่ถาม

“เอาน่า อย่าเรื่องมากเลยแฮร์รี่” เชมัสทำเป็นเข้าใจรอน

“งั้นไปกันเลยแล้วมาเจอกันที่ร้านไอศกรีมของฟลอเรียน ฟอร์เตสคิวแล้วกันนะ” รอนโล่งอก

หลังจากที่ทุกคนออกไปซื้อของตามรายการ เพื่อที่จะกลับไปฮอกวอตท์ รอนพาเฮอร์ไมโอนี่ไปที่ ร้านตัวบรรจงและหยดหมึก เพื่อซื้อหนังสือ ทั้งของเขาและเธอ เฮอร์ไมโอนี่ซื้อหนังสือเยอะผิดปกติ แต่ที่จริงแล้วก็เป็นปกติของเธออยู่แล้ว แตกต่างจากรอนที่ซื้อหนังสือแค่พอเรียนหรืออาจจะน้อยกว่า เพราะว่าเขาเองก็ไม่อยากใช้เงินมากนัก กลัวว่าจะกลับไปมีชีวิตแบบตอนเด็กๆ แต่เาขก็ไม่กังวลมากนัก แต่มีหนังสือเล่มหนึ่งที่รอนอยากได้มากที่สุด เขาไม่ลังเลอีกต่อไปที่จะหยิบฉวยมาเป็นเจ้าของนั่นก็คือ หนังสือ ควิชดิชในยุคต่างๆ โดย เคนนิลเวอร์ที วิสป์   หนังสือเล่มนี้เคยมีอยุ่ในห้องสมุดที่ฮอกวอตท์ รอนอยากได้หนังสือเล่มนี้ตั้งแต่วันแรกที่เขาเห็นมัน จนกระทั่งเขาได้เล่น ควิชดิช เป็น คีปเปอร์ ให้กริฟฟินดอร์ จนปัจจุบัน เขาแฮร์รี่และโชก็ได้เขาทีม ชัดลีย์  แคนนอนส์ เขาเป็นคีปเปอร์ แฮร์รี่เป็นซีกเกอร์และโชเป็นเชสเซอร์  หลังจาจกออกจากร้านตัวบรรจงและหยดหมึกแล้ว พวกเขาไปที่ร้านเครื่องยา เพื่อ ซื้อเครื่องยา ในที่สุดพวกเขาก็ซื้อของจนเกือบหมดแล้ว เหลือก็แต่ชุดนักเรียน พวกเขาเดินไปที่ ร้านร้านเสื้อคลุมสำหรับทุกโอกาสของมาดามมัลกิ้น

“สวัสดีค่ะรับอะไรดีคะ คุณวีสลีย์ คุณผู้หญิงซื้อชุดนักเรียนฮอกวอตท์ใช่ไหมค่ะ? เชิญเลยค่ะ” มาดามมัลกิ้นทักทาย “มาดามครับของที่ผม สั่งไว้ได้หรือยังครับ”รอนถามด้วยเสียงกระซิบ เพื่อไม่ให้เฮอร์ไมโอนี่ได้ยิน

“แน่นอนค่ะได้แล้ว จะชมก่อนไหมค่ะ” มาดามมัลกิ้นยืนยัน “ดีครับ”รอนพูด

มาดามมัลกิ้นพารอนไปข้างหลังร้านแล้วให้รอนดูชุดราตรียาวสีขาวสวยงามและชุดสูตรสีดำแบบจ้าวบ่าวไฮโซ   “ดีมากเลย ขอบคุณครับมาดาม เฮอร์ไมโอนี่ต้องชอบแน่นอนเลย ชุดนักเรียนของผมเรียบร้อยนะครับ ?”รอนดีใจมาก “แน่นอนค่ะ รับของเลยดีกว่านะคะ เดี๋ยวคุณผู้หญิงจะรอนาน”มาดามมัลกิ้นส่งยิ้มให้รอน

รอนและเฮอร์ไมโอนี่เดินออกจากร้านของมาดามมัลกิ้น เฮอร์ไมโอนี่บ่นกระปอดกระแปดที่รอนไม่ยอมให้เธอเลือกชุด รอนไม่สนใจฟังเธอเมื่อมาถึงร้านไอศกรีมของฟลอเรียน ฟอร์เตสคิว ทั้งแฮร์รี่ เชมัสและดีนก็อยู่พร้อมหน้ากันแล้ว แฮร์รี่หน้าบึ่งนิดๆ เพราะรอนกับเฮอร์ไมโอนี่มาช้า

“เอาหละกลับกันได้แล้วไปเหอะ”แฮร์รี่พูด

“คืนนี้เราจะได้กลับบ้านหลังที่ 2 กันแล้ว”รอนพูดอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว

“บ้านหลังแรกต่างหาก”แฮร์รี่บอกรอน