คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 2
[ Chapter 2 ]
[ Part WooFany ]
อูยองเดินเข้ามาในสนามบิน เพราะ เค้าเพิ่งกลับมาจากคอนเสิร์ตที่ญี่ปุ่นมาหมาด ๆ
แต่ก็ต้องรีบเดินออกมาจากสนามบินเพราะข้างในนั้นมันน่าวุ่นวายมากนัก
แต่แล้วก็ต้องตกใจ เพราะ…เค้าเห็น ผู้หญิงที่ทิ้งเค้าไปเมื่อ 2 ปีที่แล้ว.
‘ยอง’ ทิฟฟานี่เอ่ยขึ้นมา
‘มีอะไรเหรอคับบ หมีน้อยของยอง ^^’ อูยองขานก่อนเดินไปกอดเอวแฟนสาว
‘ฟานี่ว่า…เราเลิกกันเถอะค่ะ ยอง’ ทิฟฟานี่เอ่ยขึ้นมาพร้อมแกะมือของอูยอง
หญิงสาวพยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ไห้ไหล แต่ในใจกลับปวดร้าวเหลือเกิน
ที่ต้องพูด คำ ๆ นี้ออกไปกับคนที่ตัวเองรัก
‘ฟานี่พูดว่าอะไรนะ’ อูยอง ตกใจในคำพูดของฟานี่ เพราะเค้าไม่คิดว่า
ฟานี่จะพูดคำ ๆ นี้ออกมา เค้าทำอะไรผิด ? ในใจของอูยองสับสน
ไปหมดแล้ว แล้วถ้าไม่มีฟานี่ขึ้นมาชีวิตเค้าจะเป็นยังไง ?
‘ฟานี่บอกว่า เรา เลิก กันนะคะ’ หญิงสาวกัดฟันพูดออกมาเพื่อไม่ให้
ชายหนุ่มสังเกตุเสียงที่สั่นเครือของเธอ
‘ไม่ ๆ ! ยองจะไม่เลิกกับฟานี่ ! บอกยองก่อนนะค้ะ ยองทำอะไรผิด ?’
อูยองรีบเดินมากอดคนรักไว้แน่นเพื่อไม่ให้จากเค้าไป
‘ยองไม่ได้ทำอะไรผิดหรอกค่ะ ฟานี่แค่เบื่อยอง
ถึงยังไงยองก็ได้เป็นดาราแล้ว ยองปล่อยฟานี่ไปเถอะค่ะ
ฟานี่ได้ไม่ต้องเป็นภาระของยอง ฟานี่จะไปทำให้ความฝัน
ของฟานี่เป็นจริงบ้าง’ หญิงสาวพูดทั้ง ๆ ที่น้ำตาไหลออกมา
‘แล้วทำไมต้องเลิกกับยองล่ะ ?’ ชายหนุ่มถามคนรักด้วยเสียงที่แหบพร่า
ใจของเขาตอนนี้มันแหลกละเอียดแล้ว
‘ฟานี่ไม่อยากเป็นภาระของยอง ค่ะ !! และอีกอย่างฟานี่เบื่อยองแล้ว !!
ได้ยินมั้ยค่ะ ! ว่าฟานี่เบื่อแล้ว !!!’ หญิงสาวตวาด แล้วรีบวิ่งออกไปทันที
เพราะไม่อยากให้คนที่รักเห็นน้ำตาของตัวเอง เค้าไม่ได้ทำอะไรผิดเลย
แต่เพื่ออนาคตของเค้าเอง เธอจำเป็นต้องไปจากเค้าและหวังว่าตอนที่เธอกลับมา
เค้ายังจะรอเธออยู่…
แต่ยองจะรู้มั้ย ? ว่าทำไมเธอต้องเลิกกับเค้า …
[ Part TaecYoon ]
“พี่ค้ะ ! พี่อยู่ไหน ? ยุนคิดถึงพี่ค่ะ” ยุนอาเอ่ยออกมาทั้งน้ำตา
“พี่ค้ะ ! พี่อย่าทิ้งชั้นไปเลยนะ ! ขอร้องล่ะ พี่ค้ะ !”
‘พี่นัดชั้นมาทำไมเหรอค้ะ ?^^’ หญิงสาวถามออกมาอย่างอารมณ์ดี
เพราะนาน ๆ ครั้งเท่านั้นที่เธอจะได้มานั่งทานข้าวเย็นกับแฟนหนุ่ม หรือ จางกึนซอก
‘พี่มีเรื่องจะคุยกับยุนน่ะ ^^ ทานอาหารก่อนนะคับเด็กดี’ จางกึนซอกพูดขึ้นมา
ก่อนจะตักอาหารไห้ยุนอา และเริ่มบทสนทนาขึ้นมา
‘ยุน…’ จางกึนซอกเอ่ยขึ้นมาอย่างลังเล
‘ค้ะ ? พี่เป็นอะไรรึปล่าว ?’ ยุนอา ถามขึ้นเพราะสีหน้าของชายหนุ่มไม่สู้ดีนัก
‘พี่ว่า …’ ชายหนุ่มลังเลว่า จะพูดออกไปดีรึปล่าว
‘ค้ะ ?’
‘พี่ว่า…เราห่างกันซักพีกเถอะนะ ! อ้อ !
ไม่สิเราเลิกกันเลยดีกว่า เข้าใจพี่นะยุน’
‘อะไรนะ ค้ะ !! ?’ ยุนอาแทบจะเป็นลมกับคำพูดของจางกึนซอก
คนที่ได้ชื่อว่าเป็นที่รักของเขา
‘ยุนได้ยินถูกแล้วเราเลิกกันนะครับ’ ไม่ มันไม่จริงใช่มั้ย ?
‘ไม่นะค้ะ ไม่ !!! ไหนพี่เคยสัญยากับยุนล่ะว่าพี่จะรักยุนตลอดไป !!’
อยู่ ๆ น้ำตาของยุนอาก็ไหล ไหลออกมาเพราะคนตรงหน้าทำให้เสียใจ
ตั้งแต่เธอคบกับคนอื่น ๆ มาเธอไม่เคยถูกบอกเลิกมาก่อน และไม่เคยจริงใจกับใครซักคน
ยกเว้น…คน ๆ นี้ คนที่กำลังจะบอกเลิกเธออยู่
‘พี่รักยุนนะครับ ! แต่แค่ น้องสาวคนนึงเท่านั้น !
ตอนนี้พี่กำลังคบกับชินเฮอยู่ พี่รักเค้ามาก ๆ และเรากำลังจะมั้นกันด้วย
เข้าใจพี่นะ’ จางกึนซอกบอกก่อนจะออกไปจากนอกห้องเพราะในห้องนี้ไม่ใช่
ร้านอาหาร แต่เป็นห้องของยุนอา
‘ไม่นะค้ะพี่ !! อย่าทิ้งยุนไปเลยย ฮือ ๆ ถ้าไม่มีพี่แล้วยุน
จะนั่งทานข้าวกับใคร ? ใครจะเป็นคนที่ยุนอยู่ด้วยแล้วมีความสุข’ ยุนอาวิ่งเข้ามากอด
จางกึนซอกจากด้านหลัง เพื่อไม่ให้เค้าเลิกกับเธอ และหวังว่าเค้าจะเห็นใจเธอซักครั้ง
‘ไม่ได้หรอกครับเด็กดี อย่าร้องสิ พี่รักยุนเฮเค้ามากปล่อยให้พี่ไปเหอะ
เราสองคนพอกันแค่นี้แหละ ยุนไม่ใช่คนสำหรับพี่ยุนเฮ ต่างหากคนที่พี่รักจริง ๆ
พี่เชื่อว่ายุนต้องเจอคนดี ๆ กว่าพี่นะ’ จางกึนซอกแกะมือยุนอาและรีบเดินออกจากห้องไป
ทิ้งให้ยุนอานั่งร้องอยู่ในห้องนั้นคน ๆ เดียว ไหนล่ะคำที่พี่บอกว่าจะรักยุนตลอดไป ?
ไหนคำที่พี่บอกว่าจะดูแล ยุน … ไม่เห็นรักษาคำสัญญาของเราเลย
และแล้ว ยุนอาก็นั่งร้องอยู่ตรงพื้นนั้นจนหมดสติไป พอตื่นขึ้นมาแทนที่จะได้เห็นหน้า
ของจางกึนซอกกลับเห็นหน้าของเค้า พี่…แทคยอน
[ Part KhunTae ]
วันนี้ผมพาแท มาทานข้าวเป็นปกติ ยิ่งเห็นหน้าคนตัวเล็ก
ที่กำลังสั่งอาหารอยู่ตอนนี้ ทำให้ผมอดนึกไม่ได้
ตอนที่ผมพบเธอครั้งแรก… เธอทำให้ผมเปลี่ยนไปคน ละ คน จากเมื่อก่อน
ผมเจ้าชู้ โอเค ผมยอมรับว่าผมเป็นเสือผู้หญิง แต่ตั้งแต่มาเจอเธอ
แทยอน … ผมอยากจะทนุถนอมผู้หญิงคนนี้ ผมอยากดูและเธอ
แต่ผมไม่เข้าใจความรู้สึกของตัวเอง จะว่าผมชอบแทยอน …
ผมก็รู้สึกว่ามากกว่านั้น จะว่ารัก… อันนี้ผมไม่แน่ใจ ผมกลัวเสียใจ
ถ้าแทยอน ไม่ได้คิดตรงกับผม
วันนี้ผมมาร้องเพลงให้คนไข้ที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง เพราะผมเชื่อว่า หากพวกเค้าได้ฟังเพลง
มันอาจจะทำไห้พวกเค้านั้นมีกำลังใจให้รักษาโรคที่พวกเค้าให้หาย และกลับไปใช้ชีวิตเหมือน
คนอื่น ๆ แต่ดูท่าว่าวันนี้มันจะวุ่นวายซักหน่อย เพราะพวกแฟนคลับผู้หญิงของผม มารอ
ผมและก่อความวุ่นวายที่โรงพยาบาล และไม่แค่นั้นวันนี้ผมดันมาคนเดียว รถก็จอด
อยู่ข้างนอก ผมรีบ ๆ เดินหนีเพื่อไม่อยากไห้เสียมารยาทกับพวกแฟนคลับ แต่ผมก็ไม่สามารถ
ออกไปจากโรงพยาบาลได้เพราะพวกแฟนคลับปิดทางออกไว้หมด ผมเลยต้องรีบวิ่ง
แล้วต้องวิ่งเข้าไปในห้องของคนไข้ คน ๆ หนึ่งเข้า จากนั้นก็ล็อคกลอนซะ
‘คุณเป็นใคร น่ะ ?’ ผมสะดุ้งทันทีหลังจากได้ยินเสียงคำถามจากข้างหลังผม
ผมหันกลังกลับไปหาคนไข้ แต่ผมก็ต้องตกใจเพราะว่า คนไข้ คนนี้หน้าตาดูเด็ก
และหน้าตาน่ารักมาก ผมยืนอึ้งอยุ่พักหนึ่ง ก่อนที่คนไข้คนนั้นจะลุกออกจากเตียงและเดินมาหาผม
หัวใจผมเต้นรัว ! แบบไม่เคยเป็นมาก่อน
‘เอ่อ ผมขอโทษครับ ที่เข้าห้องมาโดยไม่ได้ขออนุญาติ’ ผมกล่าวขอโทษและก้มหัว
คนไข้ตัวเล็กนั้นยิ้มให้ผม และส่ายหน้า นั่นมันทำให้ผมหัวใจเต้นรัวเข้าไปอีก
‘ไม่เป็นไรค่ะ’ ผมละสายตาจาก คน ๆ นี้ไม่ได้เลย หน้าตาที่ไร้เครื่องสำอางของเธอ
ทำให้ดุเป็นเด็กที่บริสุทธ์ น่าทนุถนอมยิ่งนักในตอนนี้
‘ผมนิชคุณ ครับเรียกว่า คุณ ก็ได้ครับ ^^’ ผมทักทายเธอเป็นครั้งแรก และยื่นมือไปไห้เธอจับ
‘ค่ะ ชั้นคิม แทยอน ค่ะ เรียกว่า แท ก็ได้’ เธอพูดกับผมและยื่นมือมาจับมือผม ผมรุ้สึกว่า
มือตัวเองร้อนและเหงื่อเริ่มออก ผมไม่เคยมีอาการแบบนี้กับผู้หญิงคนไหนเลย หลังจากที่
วิกตอเรียจากผมไป …
‘ครับ ผมขออยู่ในห้องนี้ซักพักได้มั้ย ? ข้างนอกมันวุ่นวายน่ะครับ’ ผมรอลุ้นคำตอบจากปากเธอ
‘ค่ะ ตามสบายค่ะ’ Yess !! ผมดีใจมากเลย ที่ได้ไม่ต้องออกไปพบกับความวุ่นวายข้างนอก
และได้อยู่กับเธอด้วย ผมอยู่ในห้องกับเธอชวนเธอคุยไปเรื่อยส่วนมากจะคุยกับเธอพวกเรื่อง
ที่ผมเป็นนักร้อง และผมถามเธอออกไปว่า
‘ถ้าแทออกไปจากโรงพยาบาล แทอยากทำอาชีพอะไรเหรอ ?’
‘ก้อ … ไม่รู้สิ ชั้นไม่เคยมีความฝัน’ เสียงของเธอมันเศร้ามาก เศร้าจนทำให้ผมใจหาย
แสดงว่าเธอคงเข้าออกพยาบาลบ่อยมาก
‘งั้นถ้าแทออกจากโรงพยาบาลเมื่อไหร่คุณ ขอจองตัวแทไว้ก่อนนะ
คุณจะพาแทไปเป็นนักร้องกับคุณให้ได้เลย ^^’ เธอจะรู้รึปล่าวที่ผมบอกว่าขอจอง
ตัวเธอนั้น ผมหมายถึงอีกความหมายหนึ่ง
‘ได้ค่ะ ^^’ เธอยิ้มอย่างอ่อนโยนมาให้ผม หลังจาเราคุยอีกซักพักผมก็ขอตัวกลับไปก่อน
เพราะผู้จัดการของผมดเรียกให้ไปถ่าย MV ต่อแล้ว
และเมื่อวันต่อ ๆ มาผมทำอาหารมาให้เธอทุก ๆ วันจนมันกลายเป็นกิจวัตร ไปซะแล้ว
ผมสนิทกับเธอขึ้นมากเรื่อย ๆ ผมคอยมาหาเธออยู่ที่โรงพยาบาลทุก ๆ วัน
วันใหนที่ไม่ได้มาตอนเช้า ๆ หรือเที่ยง ๆ ผมก็จะมาตอนดึก ๆ ทุกครั้งซึ่งแทยอนก็หลับ
ไปแล้ว ผมมาดูแลเธอทุก ๆ วันจนเป็นเรื่องปกติที่ผมเข้าออกโรงพยาบาลนี้ อีกประมาณ
4-5 เดือนแทก็สามารถ ออกจากโรงพยาบาลได้ ซึ่งเป็นวันที่ผมรู้สึกดีใจและอารมร์ดีมาก
อีกไม่กี่เดือนผมก็สอนให้เธอร้องเพลงซึ่งผมจะไปรับเธอที่บ้านให้มาที่คอนโดผมเป็นประจำ
และจากนั้นผมก็พาเธอไปเดบิวต์ ถึงไม่ต้องใช้เส้นอะไรเธอก้สามารถเข้าได้อยู่แล้ว
เสียงเธอดีออกซะขนาดนั้น แต่นั่นก็ทำไห้ผมกังวลใจ ว่าเธอจะไปปันใจให้คนอื่นบ้างรึปล่าว
เธอจะมีผมบ้างรึปล่าว ? …
ไม่รู้ว่าจะชอบกันรึปล่าวนะ แต่หัวสมองไรเตอร์ตันเป็นพิเศษกับตอนนี้
เลยขอยาวซักหน่อย (?) ไม่อยากต่อตอนต่อไป
ความคิดเห็น