คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : :: Episode 1 :: Chapter 3
___________________________________________________________________________
Chapter 3
อาการผิดปกติที่น่าตกใจและดีใจ!?
“นารูโตะ...เฮ้ นารูโตะ”เสียงเรียกชื่อพร้อมกับแรงเขย่าเบาๆทำให้ผมค่อยๆลืมตาขึ้นก่อนจะเห็นใบหน้าของใครบางคน ผมพลิกเขาหาคนๆนั้นก่อนจะรวบเขาเข้ามากอดในอ้อมแขน
อืม...อุ่นจังแหะ แถมยังหอมอีกด้วย
“นารูโตะ! เลิกละเมอแล้วลืมตาตื่นเดี๋ยวนี้!”เสียงปลุกนั่นเข้มขึ้นไปอีก ทำไมต้องมากวนด้วย...คนยังนอนไม่เต็มอิ่มเลยนะ
“อืม..ซาสึเกะ ซาสึเกะ!!”เมื่อลืมตาตื่นเต็มที่ผมก็จัดการปล่อยแขนออกก่อนจะยันอีกคนไปเต็มๆฝ่าเท้าจนตัวเขาร่วงลงไปกองที่พื้น
“โอ๊ย! เจ็บนะเจ้าเซอะเบ๊อะนี่!”
“ก็ใครใช้ทำตกใจก่อนละ!”ผมเถียง โอย..ให้ตายสิ! เมื่อกี้ผมกอดมันหรอ?? ไอ้กอดน่ะไม่เท่าไหร่หรอก! แต่มันดันรู้สึกดี แล้วก็ชอบนี่สิ...ที่เป็นปัญหา!!
“แล้วนายมาทำไม”ผมถาม
“ลืมที่ป้าเขาพูดแล้วหรือไง?”
“อ๊ะ!...สะ..สายแล้ว!!”ผมหันไปมองนาฬิกาก่อนจะรู้ว่ามันสายแล้ว! ผมรีบลุกจากเตียงก่อนจะวูบ
“โอ๊ะ!..”
“เฮ้! เจ้าเซอะเบ๊อะ เป็นอะไรมากหรือเปล่า หัดระวังซะมั่งสิ”ซาสึเกะที่มารับผมไว้ทันถามแต่ก็ไม่ลืมที่จะว่าผมทิ้งท้าย
“อ่า..ไม่เป็นไร ฉันจะไปเปลี่ยนชุด จะได้ไปหาป้ากัน” และแล้วผมก็ต้องให้ซาสึเกะเขาช่วยพยุงไปถึงห้องน้ำเพื่อเปลี่ยนชุด เฮ้อ..ให้ตายสิ ทำไมถึงวูบละ เราเองก็เปล่าป่วยซะหน่อย...
‘อาการอย่างกับคนท้องเลยแหะ..’
หรือว่าเรา...
จะท้องจริงๆ...
บ้าเปล่าวะ ผู้ชายบ้านใครเขาท้องกันได้มั่งเล่า อาจจะช่วยนี้เรากินอาหารไม่ครบหมู่หรือเปล่านะ?
อ่า...ช่างมันเถอะ ไปหาป้าเดี๋ยวก็คงรู้เองแหละ
ณ ห้องทำงานโฮคาเงะ
“ฉันบอกแค่ให้นารูโตะมาพบไม่ใช่หรือไง”ป้าซึนาเดะเอ่ยขึ้นมาอย่างหัวเสียหน่อยๆที่เห็นซาสึเกะเดินตามผมเข้ามา
“ผมแค่ตามมาดูเท่านั้นแหละ เมื่อเช้าก่อนมาหมอนี่ก็เพิ่งวูบไปครั้งนึงละ ให้มาคนเดี๋ยวขืนตายกลางทางก็น่าสงสารแย่”
“แหม...ทำเป็นพูด เป็น ‘ห่วง’ นารูโตะก็บอกมาเถอะ”
“เปล่า!”
“ร้อนตัว...”
“ผมบอกว่าผมเปล่าเป็นห่วง แล้วผมก็ไม่ได้ร้อนตัว ฉันรอข้างนอกนะนารูโตะ..ยังไม่อยากวิ่งไปต่อยหน้าโฮคาเงะตอนนี้”ซาสึเกะว่าก่อนจะเดินออกไปจากห้องพร้อมกับปิดประตูกระแทกดังปัง!
“หึ...นึกว่าจะไม่ไปซะแล้ว”
เอ่อ...อะไรของสองคนนี้เขานะ?
“เอาละ เรามาเข้าเรื่องของเธอกันดีกว่า”
“ครับ”
“ก่อนอื่นฉันขอเกริ่นอะไรนิดหน่อยละกันนะ หลังจากที่เธอตามฉันกลับมารู้สึกว่าจักระในตัวเธอจะรวนเรอยู่ จนก่อให้เกิดอะไรสักอย่างที่ทำหน้าที่แทนมดลูกในเพศหญิง ว่าง่ายๆมันเป็นมดลูกเทียมอ่าแหละ”
“มดลูกเทียม?”
“งั้นฉันจะขอถามอะไรเธอต่ออีกนิดนึงนะ ในช่วงสองสามสัปดาห์มานี้ เธอมีอะไรกับใครหรือเปล่า? โดยที่เธอเป็นฝ่ายถูกทำน่ะ”
หือ...มีอะไรกับใคร? เป็นฝ่ายถูกทำ? ...หมายถึงเรื่องอะจึ๋งๆอ่าหรอ?
อ่า...ฉ่าO/////O
“หน้าแดงแบบนั้นแสดงว่ามีละสิ กับใคร?”ป้าซึนาเดะถามต่อพร้อมกับมองมาทางผมด้วยสายตาจริงจัง
“ป้าจะอยากรู้ไปทำไมล่ะ แล้วผมจะไปพลาดท่าเสียตัวให้ใครมันก็ไม่ใช่เรื่องของป้านี่”
“เป็นสิยะ! ที่ฉันตรวจเมื่อวานมันผลบ่งบอกออกมาว่าเธอน่ะ ท้องได้สองเดือนแล้ว!”
“ทะ...ท้องหรอ!? ป้าบ้าป่าว...ผมเป็นผู้ชายนะ จะไปท้องได้ไงละ” บ้าไปแล้ว... ทะ ทะ ท้องเนี่ยนะ เป็นตลกร้ายที่สุดเท่าที่เคยฟังมาเลย ป้าต้องล้อผมเล่นแน่ๆ ผมๆ ผมอาจจะไม่สบายอะไรสักอย่างป้าเลยหาเรื่องโกหกให้ผมหยุดพักบ้าง ไม่มีทางท้องไปได้หรอก
“ท้องได้สิ ก็ไอ้ที่อยู่ในท้องเธอไงละ! !...คาคาชิ บอกแล้วไม่ใช่หรือไงว่าฉันต้องการคุยกับนารูโตะคนเดียวน่ะ”
“แหมๆ...ขอโทษที่เสียมารยาทครับ แต่ว่านารูโตะเขาเป็นเด็กในการดูแลของผมนี่นา ถ้าร่างกายเขามีอะไรผิดปกติผมก็น่าจะรู้ไว้ไม่ใช่หรอครับ?”เสียงของครูคาคาชิดังขึ้นก่อนที่เขาจะคลายคาถาอะไรสักอย่าง คงจะเป็นคาถาลวงตาละมั้ง
“เฮ้อ~ ...ได้ยินทั้งหมดเลยสิ”
“ครับทั้งหมด ที่ผมสงสัยคือถ้าท่านซึนาเดะรู้อยู่ว่าจักระในร่างกายของนารูโตะสร้างมดลูกเทียมขึ้นมา ทำไมท่านซึนาเดะถึงไม่บอกมาตั้งแต่แรกละครับ”
“ก็ไม่รู้จะบอกไปทำไมน่ะสิ แถม...ใครจะไปรู้ว่าไอ้เจ้าเด็กนี่จะไปมีอะไรกับใครเข้า ถ้ามีอะไรกับผู้หญิงมันก็ไม่เท่าไหร่หรอก แต่ถ้ากับผู้ชาย...แล้วเป็นฝ่ายถูกกระทำนี่สิ มันก็ต้องท้องชัวร์ๆอยู่แล้ว”
“ถ้ามดลูกเทียมมันเพิ่งเกิดขึ้นมาได้สองอาทิตย์ ทำไมนารูโตะถึงท้องได้สองเดือนแล้วละครับ?”
“ก็คงเป็นเพราะจักระที่ก่อให้เกิดมดลูกเทียมน่ะเป็นจักระของจิ้งจอกเก้าหางที่รั่วไหนออกมาเป็นจำนวนมาก เป็นไปได้ว่าจักระนั่นคงจะไปเร่งพัฒนาการการเจริญเติบโตของเด็ก 1 สัปดาห์จึงเท่ากับ 1 เดือน”
“ในนี้...มีเด็กอยู่จริงๆน่ะหรอ”ผมเอ่ยขึ้นขัดบทสนทนาของทั้งสอง ผมยกมือที่สั่นๆจับที่ท้องเบาๆ มันให้ความรู้สึกดีมากเลยล่ะ มันอุ่น... และรู้สึกถึงในสิ่งที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน
“นารูโตะฉันรู้ว่ามันยากที่จะยอมรับ แต่มันเป็นไปแล้วจริงๆ”ป้าซึนาเดะพูด
“ฮื่อ...ผมจะพยายามทำความเข้าใจ แต่ยังไงๆเขาก็เกิดมาแล้ว...ไม่ต้องห่วง ผมจะเลี้ยงเขาเอง”
“นารูโตะตกลงว่าใครเป็นพ่อเด็ก”ครูคาคาชิหันมาถามผม ผมควรจะบอกดีมั้ยนะ...
“คือ...ผมไม่กล้าพูด”
“...ไม่เป็นไร ถ้าเธอไม่อยากบอกฉันก็ไม่เป็นไร พอถึงวันคลอดเดี๋ยวก็คงรู้เอง”
“แย่หน่อยนะที่จะได้คลอดไวกว่าอีกที่คิด เพราะเหลือเวลาอีกเจ็ดอาทิตย์ ซึ่งก็คือเดือนกว่าถึงจะถึงกำหนดคลอด แล้วช่วงสองสามเดือนแรก ไม่สิ...สำหรับเธอต้องใช้คำว่าสองสามสัปดาห์นี้เป็นช่วงเวลาที่สำคัญต่อการเจริญเติบโตของอวัยวะของเด็ก เธอจะต้องดูแลตัวเองดีๆ ทานอาหารที่มีประโยชน์”
“ครับ”ผมรับคำก่อนจะเอามือลูบท้องเบาๆ
“คาคาชิเธอต้องคอยดูแลนารูโตะให้ดี ให้กินอาหารให้ครบ 5 หมู่ ห้ามให้ฝึกหนักหรือทำอะไรที่เป็นภาระกับร่างกายจนเกินไป ตอนนี้ท้องยังไม่โตยังพอทำภารกิจเบาๆได้บ้าง แต่หลังจากสัปดาห์นี้ต่อไปฉันจะงดภารกิจของนารูโตะทั้งหมด และหากมีภารกิจให้ยืมตัวเกะนินจากทีมอื่นไปก่อน”
“แต่ถ้ายืมตัวเกะนินมาจากทีมอื่นบ่อยๆในช่วงที่นารูโตะต้องงดภารกิจ พวกเขาจะไม่สงสัยเอาหรอครับ”
“ไม่ต้องห่วง หลังจากวันนี้ฉันจะเรียกประชุมเจ้าพวกนั้นเอง”
“ครับ”
“ถ้างั้นก็กลับไปได้แล้วล่ะ กลับไปพักผ่อนซะ คนท้องน่ะ...ต้องพักผ่อนเยอะๆนะ”ป้าซึนาเดะพูดก่อนจะส่งยิ้มให้ผมบางๆ ผมก็ยิ้มตอบก่อนจะหมุนตัวเดินไปที่ประตูก่อนเปิดมันแล้วออกไปก็พบกับซาสึเกะที่ยืนคอยอยู่
“เป็นไงมั่ง แล้วทำไมครูคาคาชิถึงออกมาด้วยละ”ซาสึเกะถามผมก่อนจะหันไปจ้องครูคาคาชิเขม็ง
“ไม่มีอะไรหรอกอย่าใส่ใจเลยนะซาสึเกะคุง~”
“ฮึ่ม..ตกลงป้าเขาว่านายเป็นอะไร?”
“ก็พักผ่อนไม่เพียงพอน่ะ ร่างกายเลยอ่อนล้าไม่เจริญอาหาร”
“หืม...ฟังดูร้ายแรงนะสำหรับนายน่ะเจ้าเซอะเบ๊อะ”
“อย่ามาเรียกฉันว่าเจ้าเซอะเบ๊อะนะ ฉันเองก็ไม่ได้อยากป่วยสักหน่อย” เปล่าป่วย กำลังมีเด็กต่างหากกำลังมีเด็กเข้าใจมั้ยครับ ไอ่คุณพ่อเด็ก ไอ่คุณพ่อไม่รู้ตัว เฮ้อ...ถึงจะน่าน้อยใจนะครับที่เขาไม่รู้ตัวเลย แต่ยังไงจ้างให้ผมก็ไม่มีวันจะบอกเรื่องนี้กับเขาเด็ดขาด
ดีแล้วละครับ...เพื่อตัวเขา
เพื่อหัวใจของผม
เอาความจริงมั้ย? ผมกลัวนิดหน่อยครับ ผมกลัวว่าเขาจะไม่ยอมรับเด็กคนนี้
เพราะงั้นผมเลยว่า..ไม่บอกจะดีกว่า...นะ
"ถ้าอย่างนั้นวันนี้ไม่ต้องไปไหนแล้ว ขืนไปได้เป็นลมเป็นแล้งฉันได้ผิดอีก วันนี้ฉันจะดูแลนายเอง"
หืม? 'ฉันจะดูแลนายเองงั้นหรอ??'
ไม่อยากยอมรับเลย...แต่ได้ยินแล้วรู้สึกมีความสุขชะมัด
"วันนี้เธอมีคนดูแลแล้วแบบนี้ครูก็คงไม่ต้องทำแล้วละมั้ง"ครูคาคาชิเอ่ยขึ้นมาก่อนจะทำตาหยีเหมือนกับว่าเขายิ้มหน่อยๆ
"หมายความว่าไงน่ะ"ซาสึเกะถามเสียงห้วน อ่า...ทำไมเขาถึงมีปฏิกิริยาแบบนี้กับครูคาคาชินะ??
"ก็ครูถูกหมอบหมายจากท่านซึนาเดะให้ดูแลนารูโตะ แต่ในเมื่อเธอยืนยันว่าจะทำ..ครูก็ไม่ได้ว่าอะไร เอาเป็นว่าดูแลกันดีๆนะจ้ะ ครูไปละ"และแล้วครูแกก็หายตัวไป ทิ้งผมไว้กับซาสึเกะ
อ่า...แค่คิดว่าอยู่ด้วยกันสองต่อสองก็จักกะจี้หัวใจซะแล้ว
"กลับกัน"
"หะ? กลับ? กลับไปไหน??"เปล่าโง่นะครับ แต่จะกลับไปไหนละ?
"บ้านนายไงล่ะ คนป่วยต้องพัก!"
ใครป่วยวะ? เปล่าป่วยเว้ย แค่เด็กลงพุง!!
วันนี้เลยกลายเป็นว่า...วันทั้งวันนี้ผมมีซาสึเกะมาคอยดูแลตั้งแต่อาหารการกินยันไปถึงการพักผ่อน...ชอบแหะ
!...มะ หมายถึงชอบที่มีคนมาบริการดูแลนะ
ไม่ได้หมายถึงชอบซาสึเกะนะ อย่าเข้าใจผิด!
อา...พอเห็นเขาวุ่นอยู่ในครัว มองได้แต่มองแผ่นหลังของเขา..มองอยู่อย่างนั้น มือก็พลางลูบท้องตัวเองไป เฮ้อ..ถ้าเขาอยู่แบบนี้กับผมตลอดไปก็ดีสิ อ่ะ!..
คิดอะไรน่ะเรา มันจะเป็นไปได้ยังไงละ
___________________________________________________________________________
The End!!
มาแล้วตอนที่สาม! ฮิๆๆ สูตรการท้องมั่วๆของอาบิค่ะ ไม่ใช่ยา ร่างกายไม่ได้เป็นชายนอกหญิงในมาแต่เกิด
แต่ท้องได้เพราะจักระของเจ้าจิ้งจอกคุรามะ โฮ่ะๆๆ
อืม...อีกเรื่องยังไม่ได้เปิดบทความสักทีแฮะๆๆ
สัญญาว่าเร็วๆนี้ค่ะ หือ? ลืมกันยัง? เรื่อง Oh oh Babysit น่ะ?
เปิดบทความแน่ๆ แต่เร็วๆนี้ ใครที่เชียร์เรื่องนี้อย่าลืมติดตามความคืบหน้านะคะ><
ส่วนตอนนี้...บายบีค่ะ^^
ความคิดเห็น