คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
บทนำ
กริ้งๆ
เสียงเรียกเข้าจากสมาร์ตโฟนราคาหลายหมื่นดังขึ้นทำให้ร่างสูงเกือบร้อยเก้าสิบสามเซนติเมตรในชุดเครื่องแบบนายทหารเรือสีกากี อกผายไหล่ผึ่งน่าเกรงขามสมกับเป็นชายชาติทหารต้องหยิบสมาร์ตโฟนขึ้นมาดู เรือเอกปรมินทร์ เอกนาวินทร์หรือมินทร์ต้นปืนหนุ่มแห่งเรือหลวงหาญหักศัตรูนายทหารเรือวัย28แห่งราชนาวีไทยมองหมายเลขที่ไม่คุ้นไม่มีในรายชื่ออย่างแปลกใจก่อนที่จะกดรับสาย
"สวัสดีครับ ปรมินทร์พูดสายครับ" เสียงทุ้มนุ่มแฝงความกะล่อนและองอาจเอ่ยกับปลายสายทันทีถึงแม้จะไม่รู้ว่าคนที่โทรศัพท์เข้ามาคือใครก็ตาม
"มินทร์ นี่รินเองนะ" ปลายสายเอ่ยขึ้นทำให้ปรมินทร์ต้องร้องหือในใจ 'รินเหรอ '
"รินเหรอ มีอะไรรึเปล่าผมกำลังจะออกไปทำงานน่ะ" ปรมินทร์เอ่ยบอกปลายสายอย่างเป็นมิตรทั้งที่ทราบดีว่าอีกฝ่ายคงไม่เป็นมิตรด้วย 'ก็เธอเป็นแฟนเก่าที่เขานอกใจจนเลิกกันแบบจบไม่สวยนิ'
"อาทิตย์นี้ว่างมั้ยนัดเจอกันหน่อยสิรินมีธุระจะคุยด้วย สำคัญมาก" รินรดา พาคุณมหาศาลหรือรินพยาบาลสาววัย28ปีเอ่ยบอกด้วยอย่างเก็บอาการ ถ้าอยู่ต่อหน้าอีกฝ่ายเธอคงเอาเล็บข่วนหน้าหล่อๆ ของเขาให้ดูไม่ได้ไปเลยให้สมกับที่เขาทำกับเธอ
"ว่างซิ ว่าแต่ตอนนี้รินอยู่ไหนเหรอ ตั้งแต่ตอนนั้นก็หายไปเลยทั้งรินทั้งเพื่อนๆ ของริน" ปรมินทร์เอ่ยบอกก่อนที่จะถามกลับไป
"ตอนนี้รินอยู่ในกรุงเทพ เอาเป็นว่าวันอาทิตย์นี้เจอกันที่ร้านกาแฟที่เราไปเดตกันครั้งแรกนะ สิบโมง ตามนี้นะแค่นี้แหละ" รินรดาเอ่ยบอกก่อนที่จะตัดสายทันที
"แน่ใจแล้วเหรอแก ว่าจะบอกอีตาคุณปรมินทร์นั่น" เสียงนุ่มชวนฝันน่าฟังเอ่ยถามดังมาจากด้านหลังทำให้รินรดาต้องหันมามองหญิงสาวในชุดพยาบาลสีขาวบริสุทธิ์ดวงหน้าหวานปานน้ำผึ้งแสดงออกว่าไม่พอใจการตัดสินใจของเธอเอามากๆ
"ฉันตัดสินใจแล้วแก พวกแกสามคนอย่าห้ามเลย ฉันตัดสินใจแล้ว" รินรดาเอ่ยบอกก่อนที่จะมองอีกสองคนในชุดพยาบาลที่เพิ่งเดินเข้ามาทั้งสามคนเป็นเพื่อนของเธอที่ไปไหนไปกันมาตั้งแต่เรียนจบ
"ถ้าแกแน่ใจแล้วก็คงต้องตกลงตามนั้น ฉันห้ามอะไรแกไม่ได้อยู่แล้วนิ" นิลิน เหมวัตรหรือนุ่นเอ่ยบอกก่อนที่จะหันหน้าไปมองช่อผกา เรืองสันต์หรือช่อที่ยืนอยู่ข้างๆ แล้วส่ายหน้า
"แต่ฉันจะห้าม รินแกก็รู้ว่าอีตานั่นเจ้าชู้ มือไว ขี้หลี กะล่อน ไม่เหมาะจะเป็นพ่อใครแล้วก็ไม่มีทางดูแลลูกหมูได้" เสียงแสดงความไม่เห็นด้วยดังขึ้นทำให้รินรดาตัองหญิงสาวที่ถามเธอเป็นคนแรกอีกครั้ง รินรดาถอนหายใจออกมาก่อนที่จะเดินเข้าไปกุมมืออีกฝ่าย ขวัญชีวิน มานะเจริญหรือไข่หวานมองเพื่อนสาวที่กุมมือเธอไว้อย่างไม่เข้าใจ ใบหน้าและแววตาของรินรดาแสดงออกถึงความมุ่งมั่นและตัดสินใจดีแล้ว
"ถึงมินทร์จะเป็นหลายๆ อย่างที่แกว่ามาแต่เขาก็เป็นคนดี บ้านก็มีฐานะ ฉันเชื่อว่าเขาต้องดูแลลูกได้ ฉันไม่อยากเป็นคนใจดำพรากพ่อพรากลูก ให้เขาได้ทำหน้าที่ของเขาบ้าง อีกอย่างฉันได้เตรียมผู้ช่วยไว้แล้ว" รินรดาเอ่ยบอกก่อนที่จะยิ้มอย่างมีเลศนัยจนเพื่อนทั้งสามถึงกับสงสัย
"ผู้ช่วย ใคร" ขวัญชีวินถามออกมาอย่างสงสัยแต่รินรดาไม่ยอมบอกเอาแต่ยิ้มแล้วเดินไปที่เตียงซึ่งมีร่างของเด็กหญิงวัยสามขวบสองเดือนนั่งอยู่ เด็กหญิงมินรดา พาคุณมหาศาลหรือหมูหวานลูกสาวของเธอกับปรมินทร์ ตอนที่เลิกรากันแบบจบไม่สวยเธอไม่รู้เลยว่าได้เลือดเนื้อเชื้อไขของเขาติดท้องมาด้วยแต่เมื่อรู้แล้วก็ไม่ได้บอกให้เขารับรู้ เพราะในตอนที่รู้เธอได้หมดใจจากพ่อของลูกไปแล้วและไม่อยากต้องไปทนอยู่กับเขาเพื่อลูกจึงตัดสินใจเลี้ยงลูกเองโดยมีเพี่อนทั้งสามคอยเลี้ยงดู แต่ไม่นานมานี้เธอได้เจอกันหนุ่มสเปนคนหนึ่งเขาจ้างเธอด้วยเงินเดือนอันมากโขให้เธอไปเป็นพยาบาลส่วนตัวให้แม่ของเขาซึ่งเป็นคนที่เธอสนิทด้วยตอนที่ท่านประสบอุบัติเหตุและถูกส่งตัวมาที่โรงพยาบาลที่เธอและเพื่อนเป็นพยาบาลอยู่
ถ้าแค่นั้นเธอคงไม่ไปแต่ที่จะยอมไปเพราะเขาเป็นมาเฟียแดนกระทิงดุนี่สิ เขาขู่ให้เธอไปแล้วยังมีข้อแม้ไม่ให้เอาลูกไปด้วยไม่งั้นครอบครัวเธอไม่สงบแน่ ความจริงเธออยากจะฝากเพื่อนๆ ทั้งสามมากกว่าแต่เพราะเพื่อนๆ ของเธอกำลังถูกส่งตัวไปโรงพยาบาลอื่นเธอจึงต้องเลือกทางนี้ เลือกฝากลูกสาวผู้น่ารักไว้กับคนเป็นพ่อ ให้เขาได้มีโอกาสได้รับรู้การมีตัวตนของยัยตัวเล็กและได้มีโอกาสเลี้ยงดูบ้างจนกว่าเธอจะได้กลับมา
มาลุ้นๆๆๆ ฝากหนูมินรดาด้วยน๊าาาาาทุกคน
 |
|
 |
|
ความคิดเห็น