คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #49 : ตอนที่ 40 พาผู้ชายเข้าบ้าน [100%]
ตอนที่ 40
“นี่ซื้อของเยอะแยะไปทำอะไรครับเนี่ย”
“เอาไปทำกับข้าวน่ะครับ
พอดีพวกเพื่อนๆ ผม ชอบมากินข้าวที่บ้านผมบ่อยๆ ”
“น้องเจทำเองเลยเหรอครับ
คงอร่อยแน่เลย”
“ฮ่าๆ
ก็ไม่อร่อยอะไรมากหรอกครับ” เจเจยกมือข้างนึงขึ้นมาเกาหัว พร้อมกับหัวเราะขำอย่างน่าเอ็นดู
ท่าทางน่ารักสดใสที่ทำให้คนมองอดที่จะยิ้มตามไม่ได้
“น้องเจชอบทานเห็ดเหรอครับ
ซื้อไปเยอะจัง”
“อ้อ ไม่ใช่ผมหรอกครับ
เพื่อนผมมันชอบน่ะ”
เอ่อ..แฟนต่างหาก
ความคิดของคนที่หน้าแดงขึ้นนิดเมื่อนึกได้ว่าสถานะตอนนี้มันไม่เหมือนเดิมแล้ว
ท่าทางที่ทำให้บุคเลิกคิ้วขึ้นนิดก่อนที่จะส่งรอยยิ้มอบอุ่นมาให้อีกคน
“อิจฉาเพื่อนๆ
น้องเจจังเลยนะครับ”
“อิจฉา? ทำไมเหรอครับ” คำพูดที่ทำให้คนซื่ออย่างนายจิราวัตร์หันมามองหน้าพี่ชายตัวใหญ่ตาแป๋ว
หน้าซื่อๆ ที่ทำให้คนมองอดหัวเราะออกมาดังๆ ไม่ได้
“ฮ่าๆ เปล่าครับๆ
ช่างมันเถอะ”
“อ่าว
นี่พี่กำลังทำให้ผมอยากรู้นะครับเนี่ย”
“ฮ่าๆ ช่างมันเถอะครับ มานี่
เดี๋ยวพี่ช่วยถือ” ว่าจบ
มือหนาก็ดึงตระกร้าที่เต็มไปด้วยผักผลไม้ไปถือไว้โดยไม่ทันให้เจ้าของได้ตอบตกลง เจเจยิ้มให้อีกคนนิดๆ
ก่อนที่จะเดินไปดูอย่างอื่นต่อ
ตืดดด..ตืดดดดด
โทรศัพท์ของในกระเป๋ากางเกงที่สั่นเป็นจังหวะ
ให้ร่างเล็กรีบล้วงมือเข้าไปก่อนที่จะหยิบออกมาดู
ชื่อที่โชว์บนหน้าจอทำให้ใบหน้าหวานอมยิ้มขึ้นมานิดๆ
“ฮัลโหล ว่าไง”
“: ทำไรอยู่ครับที่รัก”
“คะ..ใครที่รักมึงไอติน” เสียงใสๆ สั่นนิดๆ นึกอยากจะฆ่าไอคนปลายสาย
ที่ทำให้ใจเต้นแรงจนแทบจะทะลุออกมาตั้งแต่ประโยคแรก
“: ฮ่าๆ ไม่ให้เรียกแฟนตัวเอง
จะให้เรียกใครล่ะครับ”
“หยุดพูดไปเลยนะมึง”
“: ตกลงอยู่ไหนครับเนี่ย
เสียงดังจัง”
“อยู่ซุปเปอร์
มาซื้อของไปทำกับข้าวกิน” เจเจพูดตอบพลางหยิบผักใส่ตระกร้า
ก่อนที่จะเงยหน้าคนที่ยืนถือตระกร้าแล้วมองมานิ่งๆ
คุยโทรศัพท์แบบนี้จะเสียมารยาทรึเปล่านะ
“เอ่อ..ติน
แค่นี้ก่อนนะ”
“: ทำไมล่ะครับ
มีอะไรรึเปล่า”
“กูอยู่กับพี่ที่รู้จักน่ะ”
“: ใคร” เสียงที่ดูอารมณ์ดีมาตลอดเปลี่ยนไปทันที เจเจกลืนน้ำลายฝืดๆ ลงคอ
พอจะรู้ตัวอยู่ว่าไอ้แฟนหมาดๆ
นี่ไม่ค่อยชอบให้ไปยุ่งวุ่นวายกับผู้ชายที่ไหนสักเท่าไหร่
“จำได้มั้ย
พี่ที่เจอในห้องน้ำที่ร้านมึงไง..”
“: จำไม่ได้”
“แล้วทำไมมึงต้องมาทำเสียงแข็งใส่กูด้วยเนี่ย” เจเจพูดเสียงกระเง้ากระงอด ให้อีกฝ่ายถอนหายใจเบาๆ แล้วพูดตอบ
“: ขอโทษครับ”
“แค่นี้ก่อนนะ
คุยโทรศัพท์แบบนี้มันเสียมารยาท”
“: ดูแลตัวเองด้วยนะครับเจ” ราติณท์พูดด้วยความเป็นห่วงก่อนที่เจเจจะกดวางสายแล้วหันไปหาอีกคนที่ยืนมองอยู่ด้านหลัง
“ขอโทษด้วยครับพี่บุค
พอดีเพื่อนผมมันโทรมาน่ะ”
“เพื่อนเหรอครับ”
“อ่า..ครับ” เจเจตอบรับเสียงแผ่ว แอบรู้สึกผิดในใจนิดๆ แต่ถ้าจะให้บอกไปตรงๆ
ว่าเป็นอะไรกันมันก็คงจะแปลกๆ เพราะไอบทสนทนาเมื่อครู่ก็คงบอกได้ชัดเจนว่าปลายสายคงไม่ใช่ผู้หญิง
“ไปคิดเงินกันเถอะครับ” เจเจพูดยิ้มๆ ก่อนที่จะเดินนำไปที่เคาน์เตอร์คิดเงิน
พนักงานสาวยิ้มแย้มทักทายมองหนุ่มหล่อสองคนที่ยืนซ้อนหลังกันแล้วแอบหน้าแดงนิดๆ
ทำไมถึงทำหน้าแบบนั้นนะ
เจเจคิดในใจ
แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรมากนัก สาวสวยตรงหน้าทำงานอย่างคล่องแคล่วแล้วจัดทุกอย่างลงถุง
“ทั้งหมด 1,023 บาทค่ะ”
“แป๊บนึงนะครับ”
“นี่ครับ”
หือ?
เจเจเงยหน้ามองคนที่จู่ๆ
ก็ยื่นแบงค์เทาๆ สองใบไปตัดหน้าอย่างงงๆ บุคหันมายิ้มให้นิดๆ
แล้วหันกลับไปทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“นี่เงินทอนค่ะ”
“ขอบคุณครับ”
ร่างสูงรับคำเสียงนุ่มที่เหมือนจะแทบทำให้สาวสวยตรงหน้าละลายลงไปกองกับพื้น
ก่อนที่จะหยักหน้าให้เจเจที่ยืนมองงงๆ
“เอ่อพี่บุคครับ
เดี๋ยวผมหยิบเงินแป๊บนะครับ”
เจเจพูดก่อนที่จะล้วงกระเป๋ากางเกงของตัวเอง
หยิบแบงค์ที่ยับยู่ยี่ออกมานับแล้วยื่นให้อีกคน
“ไม่เป็นไรหรอกครับ
พี่เลี้ยง”
“อ่า ได้ไงกันครับ
อุส่าช่วยผมถือของแล้ว ยังจะจ่ายเงินให้ผมอีก..ผมนี่ก็หยิบเพลินเลย
พึ่งรู้ว่าซื้อมาเยอะขนาดนี้นะเนี่ย”
“ฮ่าๆ ไม่เป็นไรหรอกครับ
งั้นตอบแทนพี่ด้วยทำอาหารให้พี่ทานสักมื้อดีมั้ยครับ^^”
ไม่ดีแน่ๆ ครับ ไอ้แฟนหมาดๆ
ของผมมันฆ่าผมตายแน่ๆ
“เอ่อ..”
“ถ้าน้องเจไม่สะดวกไม่เป็นไรก็ได้นะครับ” เสียงทุ้มพูดขึ้น เมื่อเห็นสีหน้าลำบากใจของอีกคน เจเจยิ้มนิดๆ
ก่อนที่จะพูดตอบ
“เอาไว้วันหลังแล้วกันนะครับ
วันนี้ผมมีนัด”
“ไม่เป็นไรครับ
ให้พี่ไปส่งมั้ย”
“ผมเอาจักรยานมาน่ะครับ” เจเจพูดก่อนที่จะชี้ไปที่จักรยานของตัวเอง แต่พอหันกลับมามองของในมือ
ทั้งมือตัวเองและมือพี่ชายล่ำบึกนั่น
8 ถุง..
กูจะเอากลับยังไงวะเนี่ย!!
“พี่ว่าพี่ไปส่งดีกว่านะครับ” บุคพูดยิ้มๆ
“แหะๆ
ขอรบกวนด้วยแล้วกันนะครับพี่”
“ยินดีครับ^^”
------------------------------------------------------------
เจเจ
ผมไม่รู้ว่ามันกลายเป็นแบบนี้ได้ยังไง
ที่พี่ชายตัวโตนี่เข้ามานั่งอยู่ในบ้านผม ทั้งๆ ที่ผมตั้งใจไว้แล้วแท้ๆ
ว่าตอนแรกจะแค่คุยทักทายแล้วก็แยกกันน่ะ!
‘งั้นพี่ขอตัวเลยแล้วกันนะครับ’
‘เอ่อ..เข้ามานั่งทานอะไรก่อนมั้ยครับ’
‘หืม
เห็นน้องเจบอกว่าวันนี้มีนัดแล้วนี่หน่า’
‘ช่วงเย็นๆ น่ะครับ’
นั่นแหละครับ
ถ้าจะให้ผมปล่อยให้พี่แกกลับไป ทั้งๆ ที่ช่วยผมเอาไว้เยอะขนาดนั้นมันก็คงจะยังไงๆ
อยู่ แล้วตอนนี้พี่บุคเลยได้มานั่งกินกาแฟอยู่ในบ้านผมแบบนี้ยังไงล่ะ..
“บ้านน้องเจน่าอยู่จังนะครับ
อยู่คนเดียวเหรอครับเนี่ย?”
“ใช่ครับ อยู่แบบนี้มา 2 3
ปีแล้วล่ะครับ”
“แล้วคุณพ่อคุณแม่ของน้องเจล่ะครับ
ท่านอยู่ที่อื่นเหรอ” คำถามที่ทำให้ผมชะงักนิ่งไปนิด
ก่อนที่จะยิ้มออกมาบางๆ แล้วพูดตอบ
“ท่านเสียแล้วล่ะครับ..”
“..ขอโทษด้วยครับ
พี่ไม่รู้”
“แหะๆ ไม่เป็นไรหรอกครับ” ผมเกาหัวนิดๆ แล้วส่งยิ้มแหย่ๆ ไปให้ ก่อนที่จะนึกอะไรขึ้นได้
ผมบอกว่าจะทำอะไรให้พี่แกกินนี่นะ..
“เดี๋ยวผมไปทำคุกกี้ให้ลองชิมนะครับ”
“ทำคุกกี้เป็นด้วยเหรอครับ
เก่งจัง”
“ฮ่าๆ พอได้น่ะครับ
ตามสบายเลยนะครับ” ผมพูดก่อนที่จะเดินไปที่ครัว
มองนาฬิกาที่บอกว่าตอนนี้เพิ่งเที่ยงกว่าๆ กว่าไอตินจะมานี่ก็คงอีกนาน
ผมเริ่มลงมือทำคุกกี้ข้าวโอ๊ต ของโปรดไอเล็กมันเลยล่ะ
จำได้ว่ารอบที่แล้วที่ผมทำใส่โหลเอาไว้สองโหล ผมกับไอตินยังกินกันไม่ถึงครี่ง แต่ไอบ้าเล็กมันดันกินคนเดียวซะหมดสองโหลเลยล่ะครับ
“เอาล่ะ! อบอีก 15 นาทีก็เรียบร้อย..”
ปิ๊ง!
ผมใส่ถาดคุกกี้เข้าไปในเตาอบ แล้วยืนมองมันอย่างภูมิใจ
รู้สึกว่าครั้งนี้มันจะออกมาดีมากกว่าครั้งที่แล้วอีกนะ
“ว้าว
กลิ่นหอมจังเลยครับ” ผมหันไปทางต้นเสียง
พี่บุคยืนอยู่ที่หน้าประตูครัว แล้วกอดอกมองมายิ้มๆ จะว่าไป..
ท่าทางของพี่แกก็คล้ายๆ ไอตินเวลาที่มันยืนมองผมทำขนมเหมือนกันนะ
ให้ตายเถอะ..ผมเผลอคิดถึงมันอีกแล้ว
“ใกล้เสร็จแล้วล่ะครับ” ผมพูดยิ้มๆ ก่อนที่จะเอามือไขว้หลังเพื่อแกะป้าหันเปื้อนลายหมีพูดออก
แต่ดูเหมือนว่าตอนมัดผมคงจะไม่ได้ตั้งใจเท่าไหร่
“แกะไม่ออกแฮะ” ผมพูดกับตัวเอง พยายามดึงปมเชือกที่ผูกอยู่ด้านหลังออก
แล้วดูเหมือนท่าทางที่น่าลำบากของผม จะทำให้เขาอยากจะเข้ามาช่วยอีกแล้ว..
“พี่ช่วยนะครับ”
“แหะๆ วันนี้รบกวนพี่ทั้งวันเลยครับ”
“ไม่หรอกครับ มานี่สิ” พี่บุคพูดยิ้มๆ ก่อนที่ผมจะเดินเข้าไปหา ยังไม่ทันที่ผมจะหันหลัง..
พรึ่บ!
“อ๊ะ!”
“อยู่นิ่งๆ สิครับ^^” ผมตัวแข็งทื่อ เบิกตากว้างมองคนที่ดึงตัวผมเข้าไป จนตัวของผมติดกับตัวเขา
พี่บุค อ้อมมือมาด้านหลังผมเพื่อแกะเชือกนั่น
“เอ่อ..ผมว่าถ้าผมหันหลังจะแกะง่ายกว่ามั้ยครับ..”
“หึหึ”
“...”
ทะ..ทำไมหัวเราะแบบนั้นล่ะ
“เสร็จแล้วครับ” พี่บุคพูดยิ้มๆ ก่อนที่จะปล่อยตัวผมให้เป็นอิสระ ผมรีบถอยตัวออกมาทันที แล้วถอดป้ากันเปื้อนนั่นออก
“เอ่อ ขอบคุณครับ” ผมพูดยิ้มๆ เราพากันมานั่งอยู่ที่ห้องรักแขก นี่ก็บ่ายโมงกว่าๆ
แล้วเรายังไม่ได้กินข้าวเที่ยงกันเลยแฮะ
“พี่บุคหิวมั้ยครับ”
“ยังครับ น้องเจหิวเหรอ”
“แหะๆ นิดหน่อยนะครับ”
“อ่า..นี่พี่มารบกวนรึเปล่าครับเนี่ย”
“ไม่หรอกครับพี่” ผมรีบพูดตอบออกไป ไม่อยากให้พี่แกคิดอะไรแบบนั้น
ก็พี่เขาช่วยผมตั้งหลายอย่าง นี่ถ้าไม่ติดว่าเย็นนี้นิดไปกินอาหารญี่ปุ่นกับไอติน
ผมคงพาพี่เขาไปเลี้ยงข้าวแล้วล่ะ
ปิ๊ง!
“เสร็จแล้ว!” ผมพูดขึ้น ก่อนที่จะวิ่งไปที่ห้องครัว แล้วหยิบถาดคุกกี้หอมๆ น่ากินๆ
ออกมาจากเตา จัดการวางใส่จานแล้วเอาออกมาเสริฟ
“เป็นไงครับ พอได้มั้ย คึคึ”
“พี่ขอลองชิมก่อนแล้วกันนะ” ผมยืนมองพี่บุคกัดคุกกี้ของผมไปเคี้ยวตุ้ยๆ พี่แกยิ้มนิดๆ
แบบที่ทำให้ผมยิ่งยิ้มตาม..อร่อยใช่มั้ยล่ะ! คิคิ
“อร่อยมากครับ”
“จริงเหรอครับ ><” เรานั่งคุยนู่นนี่กันอยู่พักใหญ่
เริ่มรู้สึกว่าพี่บุคนี่ก็ดูอบอุ่นไม่น้อยเลย เหมือนว่าจะนานพอสมควรที่เรานั่งคุยเรื่องนู้นเรื่องนี้กันไป
“พี่ว่าพี่ขอตัวกลับก่อนแล้วกันนะครับน้องเจ
ขอบคุณสำหรับขนมครับ”
“ไม่เป็นไรครับพี่^^” ผมพูดตอบก่อนที่จะเดินออกมาส่งพี่แกหน้าบ้าน
ได้ยินเสียงเหมือนมีรถอีกคันมาจอดอยู่ที่หน้าบ้าน
แล้วไอ้เจ้าของรถที่ลงมาก็ไม่ใช่ใครที่ไหนเลย..
“ไอติน ทำไมมาเร็วจังวะ”
“...”
“สวัสดีครับ
เพื่อนน้องเจสินะครับ”
“ครับ”
“เสียดายจังที่ยังไม่ได้นั่งคุยกัน
พี่ขอตัวก่อนนะครับ” พี่บุคพูดยิ้มๆ กับไอติน
แล้วหันมายิ้มให้ผม ก่อนที่จะเดินไปที่รถ
แต่ดูเหมือนว่าไอคนที่เพิ่งมาถึงจะอารมณ์ไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก
“ไม่ยักรู้ว่ามึงกับพี่คนนั้นสนิทกันขนาดที่พามาที่บ้านด้วย”
“มึง..อย่าพึ่งหงุดหงิดสิ..”
“อธิบายมาสิครับ” ไอตินพูดเสียงนิ่ง แบบที่ผมก็สยองหน่อยๆ
จำได้ว่ารอบที่แล้วที่ผมทะเลาะกับมันเรื่องคนแปลกหน้า
โกรธกันยาวเกือบเป็นอาทิตย์แหนะ
“ก็พี่เขาช่วยกูถือของ
แถมยังจ่ายเงินให้กูอีก แล้วยังมาส่งกูที่บ้านด้วย กูก็เลย...”
“นั่นมันหน้าที่กูหนิ”
“…”
ชิบหายแล้ว T^T
-อัศวินดาบชมพู-
100%---------------------------------------------100%
-มาแล้วจ้า เบื่อกันมั้ย อย่าเบื่อกันเลยน้า T^T
ปกติเจอแต่เจเจหึงติน ไม่ค่อยเห็นพ่อหนุ่มตินหึงสักเท่าไหร่ คึคึ รอดูเจเจง้อก่อนแล้วกัน
น่ารักไม่เบาเลยน้า ><
**ขอบคุณที่ติดตามค่า**
ความคิดเห็น