คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #51 : ตอนที่ 42 ปะทะ [100%]
ตอนที่ 42
“เฮ้อ...”
“นี่น้องนิกถอนหายใจมารอบที่ร้อยแล้วนะครับเนี่ย” ชายหนุ่มพูดขึ้น มองเจ้านายตัวเล็กที่นั่งเอาคางเกยโต๊ะ
แล้วถอนหายใจซ้ำไปซ้ำมา ให้เจ้าของชื่อหันมามองแล้วถอนหายใจอีกรอบ
“เฮ้อ.. ก็มันเบื่อนี่ครับ”
“เบื่อ? เบื่ออะไรกันครับ”
“ไม่รู้สิครับพี่เมฆ
นิกรู้สึกเบื่อๆ เซ็งๆ ยังไงไม่รู้แฮะ”
“เป็นเพราะนายคนนั้นรึเปล่าครับ?”เมฆถามอย่างรู้ทัน มองหน้าคนที่ทำหน้าเหมือนโลกทั้งใบกำลังจะถล่มลงมา
ให้อีกคนยืดตัวขึ้น แล้วพยักหน้าน้อยๆ
“คงงั้นมั้งครับ”
ออดดดด ออดดดดดด
“ใครมานะ” นิกกี้พูดขึ้น มองไปที่ประตูที่ไม่ค่อยจะได้ยินเสียงใครกดออดเท่าไหร่นัก
เมฆลุกขึ้นปรับสีหน้าท่าทางให้ดูหน้าเกรงขามแบบที่คนมองอย่างนิกกี้ก็หัวเราะขำนิดๆ
เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือเชียว
แกร๊ก..
“สวัสดีครับพี่เมฆ”
“อ้าว คุณบัทเตอร์ พี่ตั้ม
สวัสดีครับ”
เมฆโค้งตัวลงทันทีที่เห็นชายสองคนที่ยืนรออยู่หน้าประตู บัทเตอร์ยิ้มนิดๆ
ก่อนที่จะเดินตรงเข้ามาหาคนที่นั่งมองอยู่บนโต๊ะกินข้าว
“บอสสสส
คิดถึงจังงงงงง” ร่างเล็กวิ่งเข้าใส่พี่ชายต่างสายเลือดทันที
ก่อนที่จะสวมกอดด้วยความคิดถึงจริงๆ บัทเตอร์ยืนนิ่ง
ก่อนที่จะยกมือขึ้นลูบหัวผู้เป็นน้องเบาๆ รอยยิ้มสวยงามปรากฎขึ้นบนหน้า
“ไม่ได้เจอกันนานเหมือนกันนะ”
“แล้วบอสจะมาทำไมไม่บอกนิก
มากะทันหันแบบนี้มีอะไรรึเปล่าครับ อย่าบอกนะว่าจะมาตามนิกกลับบ้าน! นิกไม่ไปจริงๆ ด้วย!!”
“ตกลงที่ถามนี่คิดคำตอบไว้เองแล้วสินะ”
“งือ.. บอสก็ตอบมาสิครับ”
“ไม่มีอะไรทั้งนั้นแหละ
ฉันอยากจะมาหาน้องชายตัวเองบ้างมันแปลกนักรึไง?”
บัทเตอร์เลิกคิ้วขึ้นนิด แล้วมองคนที่ช้อนตามองมาอย่างสงสัย
“แน่นะ”
“อืม”
“เย้!!” นิกปล่อยมือก่อนที่จะวิ่งไปหาตั้มแล้วกระโจนเข้าใส่ แรงขนาดที่ร่างสูงใหญ่ล้มลงไปกับพื้น
ตั้มหัวเราะนิดๆ ก่อนที่จะค่อยๆ ยันตัวลุกขึ้น
“ไม่ใช่เด็กๆ
แล้วนะครับคุณนิก” ตั้มพูดเสียงกลั้วหัวเราะ
“โถ่
ไม่ได้เจอพี่ตั้มตั้งนาน ล่ำขึ้นนะครับเนี่ย คึคึ”
“อ้าวน้องนิก พี่ก็ล่ำขึ้นนะ
ไม่เห็นทักเลย” เมฆพูดท้วงขึ้นขำๆ
ภาพที่ดูอบอุ่นที่ทำให้คนมองอย่างบัทเตอร์ยิ้มขึ้นน้อยๆ
แล้วนั่งลงที่เก้าอี้นวมกลางห้อง
“ทำไมปล่อยให้ห้องรกแบบนี้นะนิกกี้”
“รกที่ไหนครับบอส
ไม่เห็นจะ..รก..เท่าไหร่...แหะๆ” นิกกี้เกาหัวแก้เก้อ
มองรอบห้องที่บางมุมมีกองหนังแต่งรถ บางมุมมีกล่องขนมที่หมดแล้ววางทิ้งไว้
กับอีกบางมุมที่มีแต่เอกสารขยะกองอยู่เต็มโต๊ะ
“เฮ้อ แล้วเป็นยังไงบ้าง”
“ก็...ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ครับ” นิกกี้นั่งลงข้างๆ บัทเตอร์ ก่อนที่จะล้มตัวลงนอนตักนุ่มๆ
ให้อีกฝ่ายใช้มือลูบหัวอย่างอัตโนมัต
“ทุกคนออกไปหาอะไรกินกันก่อนแล้วกัน
เที่ยงแล้ว”
บัทเตอร์พูดขึ้นให้ชายหนุ่มทั้งสองรับคำก่อนที่จะเดินออกไป นิกกี้นอนมองเพดานนิ่งๆ
ไม่พูดอะไรแล้วถอนหายใจออกมาเบาๆ
“เล่ามาสิ”
“ก็..” นิกกี้เล่าเรื่องทั้งหมดให้อีกคนฟังอย่างไม่มีกั๊ก
บัทเตอร์นั่งนิ่งฟังอีกคนเล่าจนจบ ตั้งแต่วันแรกที่เจอ ถึงวันสุดท้ายที่แยกกัน..
“เพื่อนของนายอเล็กซ์ใช่มั้ย”
“ใช่ครับ”
“แล้วเด็ก
ม.ปลายคนที่ว่าคือใคร”
“ไม่รู้สิครับ
รู้แค่ว่ามันชื่อพีม แถมยังเคยทำท่าเหมือนจะมาชอบไอตินด้วยนะครับ”
“อืม..
เหมือนเคยได้ยินนายอเล็กซ์พูดอยู่เหมือนกัน”
บัทเตอร์พยักหน้าน้อยๆ แล้วเอ่ยชื่อบุคคลที่สามออกมา
ให้นิกกี้รีบลุกขึ้นนั่งแล้วถามกลับ
“แล้วบอสกับไอเล็กเป็นไงบ้างครับ
เล่าให้นิกฟังบ้างสิๆ” ใบหน้าสวยที่เรียบนิ่งมาตลอดขึ้นสีแดงนิดๆ
แบบที่นิกกี้ก็แอบอมยิ้มแล้วเร่งให้อีกคนเล่า
“ฉันกับหมอนั่นเจอกันครั้งแรกที่ผับของนายตินนั่นแหละ...” เช่นเดียวกัน บัทเตอร์เล่าทุกอย่างให้นิกฟังจนมาถึงเรื่องล่าสุด
นิกกี้เบิกตากว้างแล้วพูดออกมาเสียงดังลั่น
“บอสให้ไอ้เล็กเข้าห้องที่คอนโด
แถมยังดึ้บๆ กับมันด้วย!!”
คำศัพท์ติ๊งต๊องที่ทำให้บัทเตอร์หน้าแดงก่ำแล้วเสหน้าหันไปมองทางอื่น
ท่าทางที่ยิ่งทำให้นิกกี้ยิ่งแปลกใจ
“นี่บอสอย่าบอกนะว่าบอสชอบมันเข้าแล้วน่ะ”
“..ไม่รู้สิ
แต่มันก็รู้สึกดี” คนที่ไม่เคยมีความลับกับน้องชายพูดออกมาตรงๆ
แบบที่นิกกี้แกล้งเอามือทาบอกแล้วอุทานเสียงดังลั่น
“โอ้แม่เจ้า!! ไม่น่าเชื่อว่าคนกะล่อนอย่างไอเล็กจะทำให้บอสหวั่นไหวได้เร็วขนาดนี้!”
“…”
“คึคึ สเปคของบอสเป็นแบบนี้นี่เอง” ทั้งสองคนเล่าเรื่องต่างๆ ให้กันฟังโดยไม่มีปิดบัง
ทั้งเรื่องทางบ้านและเรื่องนอกบ้าน
ความอึดอัดในใจของทั้งคู่เริ่มลดลงจนรู้สึกว่าเวลาผ่านไปเร็วเหลือเกิน..
แกร๊ก..
“คุณบัทครับ
คุณท่านโทรมาบอกว่าถึงบ้านแล้วครับ”
“…ครับพี่ตั้ม”
--------------------------------------------------------
“ไปกับกูเถอะพวกมึงงง
นี่กูอุส่ามาหาถึงบ้านเลยนะ”
“ไม่เว้ย กูขี้เกียจ”
“เนี่ย
กูโทรนัดไอแทนแล้วด้วยเนี่ย มันกำลังจะตามมา”
“มึงก็ไปกับมันสองคนสิ”
“ม่ายยย
ไปกับมันสองคนเดี๋ยวคนอื่นเขานึกว่ากูเป็นคู่เกย์กันขึ้นมาทำไง”
“เรื่องของมึง” ขณะนี้นายจิราวัตร์กำลังมองเพื่อนจอมทะเล้นที่ลงไปดิ้นอยู่กับพื้นขำๆ
อเล็กซ์มาถึงที่นี่เมื่อประมาณครึ่งชั่วโมงก่อน แล้วพยายามเกลี้ยกล่อมไอเพื่อนตัวจิ๋วให้มันไปเที่ยวห้างเป็นเพื่อน
ส่วนไอตินน่ะ ไม่ต้องทำอะไรหรอก
ถ้าไอเจไปมันก็ไป
“ไปเถอะมึง
พวกเราไม่ได้ไปเที่ยวด้วยกันคบแก๊งมาตั้งแต่จบ ม.ปลาย แล้วนะ”
“เออ..ก็จริง” เจเจพยักหน้ารับแบบที่ไอ้อเล็กซ์ก็ยิ้มหวาน กระพริบตาปริบๆ
ใช้ลูกอ้อนแบบที่สาวที่ไหนเห็นก็ต้องละลายแต่ไอท่าทางกะล่อนแบบนั้นใช้ไม่ได้ผลกับนายจิราวัตร์คนนี้หรอกนะ
“ตกลงมึงจะไปกับกูใช่มะ”
“ไม่อะ ขี้เกียจ”
“เอ้า!!!” อเล็กซ์อ้าปากค้าง มองไอ้เพื่อนหัวดื้อที่นอนกระดิกเท้าอยู่บนโซฟา
ก่อนที่จะหันไปหาเพื่อนอีกคนที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องน้ำ
“ติน ไปกับกูนะ”
“เจเจมันว่าไงล่ะ”
“โถ่!
มึงไม่ต้องตามใจเมียมากก็ได้”
นั่น ไอเจหน้าแดงแล้ว
“ใครเมียมัน!” ร่างเล็กลุกขึ้นทันทีก่อนที่จะถามเสียงแข็ง
มองหน้าไอเพื่อนตัวดีเขม็งก่อนที่จะเอาหมอนอิงใบเล็กปาเข้าใส่มันเต็มหน้า
อั่ก!
“แม่นจังวะ”
“คิคิ กูเก่ง” เจเจนอนลงอีกครั้งแล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
แบบที่ไอ้อเล็กซ์ก็มองหน้าเพื่อนตัวน้อยแล้วไอความคิดด้านชั่วๆ มันก็ออกมาอีกแล้ว
ไม่ยอมไปดีๆ สีนะมึง..
หมับ!
พรึ่บ!
“อ๊ะ!!
ไอ้เล็ก!! ปล่อยกู!!!”
อเล็กซ์ไอตัวจิ๋วขึ้นพาดบ่า ให้อีกคนร้องลั่นดิ้นไปมาจนอเล็กซ์แทบจะจับเอาไว้ไม่อยู่
การกระทำที่ทำให้ตินรีบเดินเข้ามาแล้วว่าเสียงเข้ม
“เล่นอะไรของมึงไอเล็ก”
“โทษทีนะติน
กูไม่ได้จะลวนลามมันนะเว้ย มึงหยิบของอะไรของมันออกมาด้วย
เดี๋ยวเอาไอ้นี่ไปยัดใส่รถก่อน” เล็กพูดจบก็รีบเดินออกไปที่รถทันที
โดยที่ไอ้คนบนบ่าก็ยังร้องโวยวายเสียงดังลั่นทั้งยังดิ้นไปดิ้นมาไม่หยุด
“เอ้า!
เข้าไปนั่งดีๆ เลยมึง ตัวแค่นี้หนักชิบหาย”
“ไอ้บ้าเล็ก! บอกกูดีๆ ก็ได้ กูไม่ดื้อหรอก!”
“ก็มึงเล่นตัวเองนี่หว่า
ไอตินนี่ก็ช้าชิบหาย”
“มาแล้วๆ มึงจะรีบไปไหนวะ” ตินเดินออกมาพร้อมกับถือโทรศัพท์มือถือของตัวเองกับของเจเจออกมาด้วย เจเจชะเง้อมองนิดๆ
ก่อนที่จะตะโกนถาม
“ติน!
กระเป๋าตังค์กูล่ะ”
“ใช้กับกูก็ได้ครับ
ขี้เกียจหา” ตินพูดตอบแบบที่อเล็กซ์ก็แอบยิ้มแซวนิดๆ
ให้เจเจแยกเขี้ยวใส่ก่อนที่จะเริ่มออกเดินทางกันมาจนถึงห้างดัง
“ไอแทนอยู่ไหนแล้ววะ”
“มันบอกว่ารออยู่ตรงประตูทางเข้า”
ทั้งสามคนลงจากรถ ก่อนที่จะเดินตรงไปที่จุดนัดพบ
และดูเหมือนว่าแทบทุกสายตาจะจ้องมองมาที่สองหนุ่มหล่อถึงหล่อโคตรๆ กับอีกหนึ่งหนุ่มน้อยน่ารัก
ที่จะชายแท้ชายเทียมก็มองจนเหลียวหลัง
“นั่นไงไอแทน” อเล็กซ์พูด
และยิ่งพวกเขาทั้ง 4 คนมารวมตัวกัน...
“แกๆ
ดูผู้ชายกลุ่มนั้นสิ เท่ห์สุดๆ เลย”
“จริงด้วยแก
ดูคนตัวเล็กๆ นั่นสิ ไม่หล่อแต่น่ารักสุดๆ เลยอ่ะ”
“แกคนเสื้อดำดูลุคแบดบอยสุดๆ
คนเสื้อยืดโปโลนั่นก็ดูหล่อแบบอบอุ่นสุดๆ เลยแก ><”
“อร๊าย! ดูคนนั้นสิ เสื้อเชิ้ตลายทางคนนั้นเขายิ้มให้ฉันด้วย!”
อเล็กซ์ขำนิดๆ
กับเสียงกระซิบกระซาบที่ได้ยิน ก่อนที่จะหันไปส่งยิ้มหวานตามแบบฉบับให้สาวๆ
วีดว้าดกันยกใหญ่ ในขณะที่แทนกำลังเริ่มรู้สึกรำคาญทุกสายตาที่จ้องมองมา
แต่เหมือนจะมีอีกสองคนที่ไม่ได้สนใจอะไรเลย..
“ตินๆ
กูอยากดูหนังอ่ะ”
“วันนี้เหรอครับ?”
“วันไหนก็ได้ มาดูกันนะๆ” เจเจเกาะแขนร่างสูงข้างตัวแล้วเขย่านิดๆ ให้อีกฝ่ายยิ้มกว้างแล้วพยักหน้ารับ
ท่าทางที่ไม่สนใจโลกให้เพื่อนทั้งสองคนต้องเข้ามาแทรกกลาง
“อะแฮ่ม! มาเที่ยวกับเพื่อนนะครับ ไม่ได้มาเดท”
อเล็กซ์พูดเสียงกลั้วหัวเราะ
“มึงสองคนนี่จะต้องตัวติดกันตลอดเลยมั้ยเนี่ย” แทนพูดขึ้นบ้าง
“ก็แค่คุยกันนิดหน่อยเอง”
“หึหึ ไอเจ
มึงหน้าแดงอีกแล้วว่ะ”
แทนพูดขึ้นให้อเล็กซ์หัวเราะขำออกมาดังๆ
แบบที่ไอ้คนเขินง่ายก็ยิ่งหน้าแดงมากขึ้นไปอีก
อเล็กซ์กอดคอเพื่อนตัวสูงทั้งสองก่อนที่จะพาเดินนำออกมาปล่อยให้เจเจวิ่งตามมาด้านหลัง
“เฮ้!
รอกูด้วย”
“ฮ่าๆ มึงนี่ตลกชิบหาย” อเล็กซ์หัวเราะลั่น
“เมื่อไหร่มึงจะเลิกติ๊งต๊องวะเจ
ฮ่าๆ” แทนพูดขำๆ ก่อนที่จะกอดคอเดินกอดคอนำไปกับอเล็กซ์ แบบที่เจเจก็เบ้ปากนิดๆ
ก่อนที่จะลากแขนให้ตินเดินตามไป
“เจอกันอีกแล้วนะครับน้องเจ”
หืม?
และแน่นอนว่าไอ้เพื่อนทั้งสามคนขมวดคิ้วแน่น มองหน้าร่างสูงที่เข้ามาทักอย่างไม่คิดจะเกรงใจ
อเล็กซ์หรี่ตาลงนิดก่อนที่จะพูดขึ้น
“ใครวะเจ”
“เอ่อ..พี่บุคน่ะ
พวกมึงคงไม่รู้จัก”
“พวกกูไม่รู้จักแล้วมึงรู้จักได้ไงวะ” อเล็กซ์พูดขึ้น รู้สึกได้ว่าผู้ชายคนนี้ไม่น่าไว้ใจเลยสักนิด
แทนเดินเข้าไปข้างๆ ตินก่อนที่จะพูดเสริม
“ติน มึงสนิทกับมันที่สุด
มึงรู้จักผู้ชายคนนี้รึเปล่า”
“ไม่”
ตินตอบนิ่งๆ ท่าทางหวงเพื่อนของบุรุษทั้งสาม ที่ทำให้ผู้มาใหม่หน้าเสียไปนิดก่อนที่จะพูดแน่นำตัว
“เอ่อ..ขอโทษด้วยครับน้องๆ
ที่พี่ไม่ได้แนะนำตัว”
“...”
“พี่ชื่อบุคครับ
รู้จักกับน้องเจมานานแล้วล่ะ..เอ่อ ไม่สิ แค่รู้ชื่อน่ะครับ
พอดีน้องเจเคยช่วยน้องสาวพี่ไว้” ทุกคนนิ่งเงียบ นึกสงสัยว่าทำไมจู่ๆ
ถึงเข้ามาทำท่าทีสนิทสนม
ท่าทางที่ดูเหมือนกำลังพยายามผูกมิตรที่ทำให้แทนต้องพูดแทรก
“ครับ
พวกผมเป็นเพื่อนของไอ้ตัวเล็กนี่”
“และพวกผมหวงเพื่อนมาก” อเล็กซ์พูดเสริมเสียงแข็ง ท่าทางที่ทำให้เจเจกลืนน้ำลายหนืดๆลงคอนิดๆ
ก่อนที่จะยิ้มแหย่ๆ ให้พี่ชายตัวโต
แค่เจอกับไอ้ตินคนเดียวก็ว่าแย่แล้วนะ
มาเจอกับไอเล็กไอแทนด้วยนี่โคตรซวยเลย T^T
“พวกมึงอย่าเสียงมารยาทสิ..สวัสดีครับพี่บุค
ผมราติณท์ครับ” ตินพูดเสียงนิ่ง
สายตาสองคู่จ้องมองกันแบบที่อีกสามคนก็รู้สึกเหมือนจะมีสายฟ้าเปรี๊ยะๆ อยู่ตรงกลาง
บุคเปลี่ยนสีหน้าเป็นยิ้มแย้มอย่างอบอุ่นก่อนที่จะพูดตอบรับ
“ยินดีที่ได้รู้จักครับน้องๆ”
ตายแน่ กลับไปไอ้พวกนี้ซักกูยาวแน่ๆ!
-อัศวินดาบชมพู-
100--------------------------------------100
-ใครคิดเหมือนกันมั้ยคะ ว่าเจ้าหนูเจเจนี่น่าอิจฉาชะมัด
มีแต่หนุ่มมาตามแกล้ง ตามหวง ฮ่าๆ ทำไมตอนนี้ทำให้รู้สึกว่า อเล็กซ์ แทน ติน
เป็นฮาเร็มของเจเจยังไงก็ไม่รู้แฮะ คึคึ
*ขอบคุณที่ติดตามค่า**
ความคิดเห็น