คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [♥] 00 WONDERFUL __,,* LIFE : START MISSION เริ่มต้น !
nelly ly
START : 07/08/52
END : 07/08/52
00
INTRO
[ Mode : KyuHyun ]
พระราชวังค์ ตำหนักโชซอน ….
“ เอ่อ .. องค์ชาย คยูฮยอนเพคะ ไม่ทราบว่าวันนี้จะเสวยพระกายาหารใส่จานหรือใส่ชามดีเพคะ ?” คำถามจากเสียงของซังกุงใหญ่ในวังดังขึ้น
“ นี่ ป้า ! ใส่อะไร ๆ มาก็กินหมดแหละ กินได้ก็พอแล้ว .... ยังไม่ไปอีก ....... ไป๊ !! อย่ามาขึ้นอืดแถวนี้!! เห็นแล้วอารมณ์เสีย!” ผมแหกปากตอบกลับก่อนจะไปเดินไปเปิดคอม
เปิดคอมทำไมน่ะเหรอ ?
ถามมาได้ !! ก็เล่นสตาร์คาร์ฟไง !!
เอ่อ ... ความจริงผมลืมอะไรอย่างนึงแหละ
ลืมแนะนำตัวไง ! แต่เอาเถอะ สตาร์คาร์ฟข้างหน้าจอผมก็น่าสนใจกว่าอยู่ดี = = ไม่อยากพูดมาก พวกคุณรู้จักผมกันอยู่แล้วใช่ไหมล่ะ ฮ่า ๆๆๆ แหงล่ะ ก็ผมมันดังนี่นา -......- !
ผม คือ องค์ชายคยูฮยอน หรือชื่อเต็ม โจ คยู ฮยอน เป็นองค์ชายประจำตำหนักโชซอนครับ ~ แถมยังเป็นแชมป์การประกวดสตาร์คาร์ฟปีที่แล้วอีกด้วย ! ตื่นเต้นกับผมหน่อยสิครับ ~ ผมเรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยคยองฮี คณะรัฐศาสตร์ปีสอง แต่ความจริงผมไม่ได้เรียนหรอกครับ ก็แค่ไปนอนตากแอร์ในห้องเรียนเท่านั้นเอง ผมเจ๋งใช่ไหมล่า ฮ่า ๆๆ =w= เด็กและเยาวชนควรเอาผมเป็นตัวอย่างนะครับ !
ผมมีพี่ชายอีกหนึ่งคนอยู่ที่ตำหนักมินจี ชื่ออะไรน่ะเหรอ ? ชื่อ คิม คิ บอม ครับ แต่อย่าไปพูดถึงไอ้หมอนั่นเลย แค่อยู่ด้วยลมก็แทบจับ ! วัน ๆ ไม่ทำอะไรนอกจากอ่านหนังสือ แถมยังได้เป็นประธานนักเรียนของมหาวิทยาลัยคยองฮีที่ผมอยู่ด้วยล่ะ ! จะสอนให้มันเล่นสตาร์คาร์ฟบ้างก็ไม่เอา เฮ้อ ... ไอ้หัวโบราณเอ๊ย ! ชีวิตในมหาวิทยาลัยของผม ผมก็เป็นนักเรียนรองดีเด่น รองจากไอ้พี่หัวโบราณของผม - -* ครูมันใช้ตาหรือส้นตรีนดูวะ ! ถึงให้ไอ้หน้าแก่นั่นเป็นประธานนักเรียน ...
แต่เห็นอย่างนี้ ...... เราก็เป็นพี่น้องที่รักกันนะครับ ^ ^ !
……………………………..
“ นี่คุณคะ ฉันล่ะกังวลกับคยูฮยอนจริง ๆ เลย” เสียงสาวใหญ่ในชุดมเหสีพูดขึ้นอย่างเป็นกังวล
“ ทำไมล่ะจ๊ะ ? ลูกเราก็ออกจะฉลาด การเรียนก็ดี กีฬาก็เยี่ยม สตาร์คาร์ฟก็เคยได้แชมป์ระดับประเทศมาแล้ว” ชายวัยกลางคนรูปร่างท้วมท่าทางใจดีพูดพลางละสายตาออกจากหนังสือพิมพ์ก่อนจะขยับแว่นเบา ๆ
“ ไม่ใช่เรื่องพวกนั้นค่ะ แต่คือ เค้ายังมีวุฒิภาวะในการเป็นผู้ใหญ่ไม่พอเท่าไหร่ ถ้าวันนี้ วันพรุ่งนี้ คุณเป็นอะไรไป เราจะหาใครมาครองบังลังก์แทนล่ะคะ ?”
“ อืม งั้นที่รักจะทำยังไงล่ะจ๊ะ ?” เสียงใหญ่เอ่ยถาม
“ ถ้ารู้ก็คงไม่กลุ้มอย่างงี้อยู่หรอก ไอ้แก่ !!!” มเหสีตวาดกลับอย่างรำคาญใจ เล่นเอามหาราชาแห่งเกาหลีสะดุ้งเฮือก
อะไรวะ =w= ตูผิดตลอดอะ - -*
“ โอ๋ ~ ที่รักใช้คำรุนแรงจังเลยนะ ! ”
“ อ้า ! คุณคะ ! ฉันมีความคิดดี ๆ แล้วล่ะค่ะ !!”
“ อะไรเหรอจ๊ะ ที่รัก ?”
“ !@#$%^&*()_+”
“ .................... โอ้ววววว ~~ หึหึหึหึหึหึ .... ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ เก่งมากจ้ะ ที่รัก ! เดี๋ยวผมจะรีบเอาเรื่องนี้ไปปรึกษาองคมนตรี”
……………………………..
[ Mode : Sungmin ]
ตัวเมืองกรุงโซล …
“ จะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหน ซองมิน ตื่น !!!!!!!! ทงเฮมารอหน้าบ้านแล้ว !! ” เสียงแสบสะท้านโลกา มีพลังคลื่นเสียงมากกว่า 300 เดซิเบลของแม่ผมดังผ่าอากาศเข้าหูผมในบัดดล -......-
แต่ผมไม่สนหรอก คนมันง่วงนี่นา !! TT’’
“ ขอนอนต่ออีกนิดนะ แม่ ... นะทงเฮ” ว่าแล้วผมก็ดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมโปง เฮือกก ! เมื่อวานถูกบังคับให้ทำครีมไขมันเนยตั้งถึงตีสาม ไม่ไหวแล้วน๊า !!
ซ่า !!!!!!!!!!!!!!!!~~
น้ำสดชื่นเย็นถึงใจยามเช้าถูกสาดโครมเข้าที่เตียงของผม โอ้ไม่นะ !! มันโดนน้องหมาเน่าของผมด้วยง่า TT’’
“ อย่ามาตลก ! ตื่นเดี๋ยวนี้ !” เสียงท่านแม่บังเกิดเกล้าดังขึ้นอีก ทำให้ผมไม่มีทางเลือก - - * ผมแลบลิ้นใส่แม่ก่อนทีนึงก่อนจะเดินไปอาบน้ำแปรงฟันในเวลาเพียง 15 นาทีแล้วค่อย ๆ ออกมา
และเมื่อผมเดินลงมาถึงโต๊ะกินข้าวที่มีทงเฮนั่งโซ้ยข้าวหน้าปลาไหลที่ผมทำเตรียมไว้เมื่อคืนอยู่อย่างเอร็ดอร่อยก็รีบมองหาของตัวเองบ้าง ... แต่แล้ว ....
“ แม่ ! ข้าวอยู่ไหนอ้ะ !!”
“ เดี๋ยวเถอะ ! ซองมิน เรียกแม่แบบนั้นได้ยังไง ไม่ต้องเอามันแล้ว ข้าวเนี่ย!”
“ คุณแม่ค๊าบบบบบ ~~~~~~ ข้าวซองมินอยู่ที่ไหนครับ ~”
“ อยู่ในครัว ! มาเอาเอง !” แล้วในที่สุดผมก็ต้องจำใจยอมรับความจริง เดินไปเอาข้าวหน้าปลาไหลแสนรักที่ห้องครัว
อ้า ~ เกือบลืมแหน่ะ ! สวัสดีครับ ทุกท่าน ~ ผมก็คือ ลี ซอง มิน ไอ้เด็กบ้านนอกคนนึงที่กระแดะเข้ามาเรียนมหาวิทยาลัยระดับหรูหราไฮโซไซตี้อย่าง คยองฮี ที่มีแต่พวกเจ้าชาย เจ้าหญิง คุณหนู คุณหมีเดินป้วนเปี้ยนเต็มมหาวิทยาลัยไปหมด มีแค่ผมกับไอ้เด็กมกโพอย่างทงเฮที่ดูเหมือนจะเข้ากันได้ เพราะพวกไฮโซเนี่ยมักจะมองผมกับทงเฮด้วยสายตาแปลก ๆ ที่ผมไม่ชอบเอาซะเลย
ต้องเข้าใจนะครับ บ้านนอกเหมือนกัน เข้าใจกันดี ^ ^
ผมกับทงเฮเป็นนักศึกษาปีสองคณะมนุษยศาสตร์ครับ ซึ่งค่าเรียนมหาวิทยาลัยนี้มันแพงลิ่ว ๆ เลยไงล่ะ ! ทำให้เราต้องรับงานพิเศษทำ ทั้งสอนพิเศษ เลี้ยงเด็ก ไปเป็นเด็กเสิร์ฟ และทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้ค่าเทอมมา เนื่องจากผมที่มีพ่อเป็นแค่พนักงานบริษัทเล็ก ๆ กับคุณแม่ที่เปิดร้านค๊อฟฟี่ช็อปอยู่ในตัวเมือง แน่นอนว่ามันมีรายได้ไม่มากนัก ทำให้ผมต้องช่วยแม่ทำงานหลาย ๆ อย่าง เพื่อไม่ให้บ้านเราโดนตัดไฟเหมือนเดือนที่แล้วครับ ^ ^ ส่วนทงเฮนี่ก็เป็นเด็กที่บ้านนอกยิ่งกว่าผมอีก เจ้าตัวเป็นคนไม่รู้เรื่องรู้ราว หรือเรียกอีกอย่างว่าปัญญาอ่อนก็ได้ครับ ~ ซุ่มซ่าม เปิ่น ๆ ไร้เดียงสา แต่ก็ขยัน ตั้งใจเรียน พ่อของทงเฮจากไปตอนที่ทงเฮเข้ามหาวิทยาลัยได้ใหม่ ๆ แล้วก็มานั่งร้องไห้ฟูมฟายซบอกผม นั่นเป็นเหตการณ์ที่ทำให้ผมกับทงเฮสนิทกันครับ ! แม่ของทงเฮเป็นแม่ค้าอยู่ที่มกโพ รายได้น้อยกว่าครอบครัวผมซะอีก แถมยังต้องส่งพี่ทงฮวาเรียนด้วย ทำให้ไอ้ปลาน้อยน่าสงสารตัวนี้ต้องพักอยู่ในห้องเช่าโทรม ๆ ที่มีหนู มีแมลง หยากไย่ แมงมุม และสารพัดสิ่งอยู่ในนั้น ซึ่ง ผม ... ลี ซอง มิน ทนดูไม่ได้ครับ TT ปกติถ้าไม่ใช่คาบอมจะลงบ้าน หรือ ปรมณูจะลงครัว ผมก็จะชวนไอ้ทงเฮมันมานอนด้วยครับ -.....-
“ นี่ ซองมิน ...... มีอีกจานมั๊ย ?” ทงเฮถามเสียงอ่อย โอ๋ ~TT^TT ปลาน้อยผู้น่าสงสาร แต่ข้าวผมก็มีอยู่แค่เนี้ย ช่วยไม่ได้นะ ในฐานะเพื่อนก็ต้องช่วยเพื่อนสิเนอะ
“ อะ .... แบ่งของฉันไปหน่อยก็ได้ มันหมดแล้วล่ะทงเฮ” ทงเฮทำหน้าจ๋อย อ๊าคคค ! แกอย่าทำให้ฉันสงสารแกสิฟะ ไอ้บ้า ! เดี๋ยวฉันอาจจะยกข้าวทั้งกล่องนี่ให้แกก็ได้ !
“ ไม่เป็นไร ซองมิน ฉันอิ่มแล้วก็ได้ นายกินให้พอเถอะ” ว่าแล้วทงเฮก็เดินเข้าห้องครัวไปล้างจานกับแม่ของผม
ช่วยไม่ได้นะ ไอ้ด๊อง ! ฉันอยากช่วยแก แต่ก็คงต้องช่วยท้องตัวเองก่อนว่ะ !
ว่าแล้ว ผมก็เริ่มโซ้ยข้าวหน้าปลาไหลเหมือนอย่างที่ทงเฮทำตะกี้นี้ อาจจะรุนแรงกว่านิดนึง อะไรอย่างงั้น เอาเป็นว่าเพราะมันอร่อยก็แล้วกัน !
.......................................................
[ Mode : Kibum ]
“ พ่อ !!! พ่อว่าอะไรนะ !?!” เสียงไอ้น้องชายคยูฮยอนดังขึ้น หลังจากที่พ่อของผมสาธยายนโยบายการทำให้ลูกเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมา ซึ่งผมก็กำลังอยู่ในสภาวะ ช็อคสุดขีด
“ คยูฮยอน ท่าทางแกจะหูหนวกซะแล้วว่ะ ! ที่ตำหนักมีสำลีแคะหูมั๊ย ? ถ้าไม่มีก็มาเอาที่ฉันได้ ฉันซื้อไว้เป็นถัง”
โห ... มีทำไมไว้เป็นถัง ? ไว้แคะหูหรือแคะอย่างอื่นด้วยวะนั่น = =”
“ พ่อบ้าป่ะ !? เอาสมองหรือว่าขี้พระบาทาคิดว่าจะให้พวกผมมีเมียน่ะ ผมยังเด็กมหาลัยฯ เอ๊าะ ๆ อยู่เลยน๊า TT_______________TT !!” ไอ้น้องเฮงซวยชักโวยวาย น่ารำคาญชิบหาย- -*
“ แกนั่นแหละบ้า ! วัน ๆ นั่งเล่นแต่สตาร์คาร์ฟ ๆ ๆ อย่างงี้น่ะสิ แม่แกกลุ้มจนอกจะแตกตายอยู่แล้ว !” พ่อผมตะคอกกลับมา เล่นเอาไอ้คยูจ๋อยไปชั่วขณะ ก็มันเรื่องจริงนี่นา ดูมันสิ เล่นคนเดียวไม่พอ ยังชอบมาชวนผมเล่นด้วย เจริญแล้วครับ - -
“ แต่คุณพ่อครับ ....” ผมเริ่มเปิดปากพูดบ้าง
“ ไม่ต้องแต่ คิบอม ฟังนะ พรุ่งนี้ ฉันได้นัดกับองคมนตรีเรื่องการดูตัวแล้ว !!! เพราะฉะนั้นพรุ่งนี้จะมีพิธีดูตัว !! จะมีสาวงามมากมายจากหลากหลายมุมโลกมารวมตัวกันเพื่อพวกแกสองคน เข้าใจมั๊ย !? อย่าทำให้ฉันหน้าแตกล่ะ ” พอพูดจบ คุณพ่อบังเกิดเกล้าก็ตะบัดตูดหนีออกไปจากห้องทันที ทิ้งให้ผมกับคยูฮยอนอยู่ในสภาพแข็งทื่อพูดไม่ออก ... โอ้ไม่นะ TT’’ เมียเมออะไร กรูส์ไม่อยากมีเฟร้ย !
บอกผมทีสิครับว่ามันไม่จริง TT___________________________TT
ใครก็ได้บอกผมที !!!!!!
ทำไมไม่บอกล่ะ ???????
หรือเพราะว่ามันเป็นความจริง ..?
โอ้ไม่น๊า ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ~~~~~
ถึงผมจะเป็นเจ้าชายเย็นชานอกแต่ก็รั่วในเป็นเหมือนกันนะ !!
“ นี่ พี่คิบอม ทำหน้าอย่างงั้นทำไม ปวดขี้เหรอ ไปสิ ผมไม่แอบดูหรอก -///////////-“ เสียงไอ้ตัวกวนประสาทดังขึ้น ทำให้ผมหลุดออกจากภวังค์ก่อนจะหันมาส่งสายตาอำมหิตให้
“ นายพูดถึงตัวเองทำไมอะ ? ปวดก็ไปสิ !”
“ ก็ผมไม่ปวด พี่นั่นแหละปวด”
“ ไม่ได้ปวด ไอ้จิตเอ๊ย”
“ พี่ปวด”
“ กรูไม่ได้ปวดว้อย !!!!!”
……………………………..
สวัสดีค่ะ รีดเดอร์ผู้แสนน่ารักทุกท่าน ~
เป็นยังไงบ้างคะ กับอินโทรเรื่อง Wonderful life ของมิน ~
ตอนนี้บางคนอาจจะคิดว่ามินไม่เต็มบาทเท่าไหร่ T^T ฮือ ~ ไม่เป็นไรค่ะ ที่รัก !
มินขอแค่ คอมเม้นท์ซักนิดซักหน่อยได้มั๊ยคะ ? เพื่อกำลังใจในการเดินต่อไป !
ไม่ขออะไรมาก ขอแค่คอมเม้นท์ ยากไปไหมคะ ที่รัก TT
ไม่ยากเนอะ ?
Keep on Writing ~
PS. แคสสิสู้ ๆ นะคะ ~ มีหลาย ๆ เรื่องที่ทำให้พวกคุณไม่สบายใจอยู่ ขอให้เชื่อใจโอป้า แล้วทุกสิ่งทุกอย่างมันจะผ่านไปเอง เชื่อมินนะคะ ~
PS 2. STILL WAITING FOR KIM KIBUM
I BELIEVE IN 13 MEMBERS I ALWAYS BE …… WITH U !
เพลงนี้มีใครไม่รู้จักบ้างคะ ?
★ 사랑 슈퍼 주니어
★ 슈퍼 주니어 정종
★ 모든 주셔서 감사합니다
★ 난 영원히 오빠를 사랑한다
★ 난 당신을 원해요. 당신은 내 인생이다
WONDERFUL LIFE
ความคิดเห็น